emmanouel_kriar
Νεοφερμένος
Η emmanouel_kriar αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 30 ετών, Φοιτήτρια και μας γράφει απο Εκάλη (Αττική). Έχει γράψει 11 μηνύματα.
14-04-18
01:19
Όχι παιδιά, δεν είναι τόσο απλή η απάντηση.
Υπάρχει ένα βαθύ κοινωνιολογικού χαρακτήρα, ρήγμα, μεταξύ των φοιτητών πρώτης κλάσης (όπως αυτό μπορεί να τεκμηριωθεί βάσει αντικειμενικών κριτηρίων/τεκμηρίων) και των λοιπών φοιτητών.
Οι πρώτοι, στην πλειονότητα τους, έχουν πρόσβαση σε τοπ θεσμούς/επιχειρήσεις/Πανεπιστήμια, όπου και μπορούν να εργαστούν, και να συνεχίσουν την καριέρα τους. Στην περίπτωση που επιθυμούν κάτι τέτοιο, φυσικά.
Οι δεύτεροι, κυριολεκτικά γίνονται ανεμοδούρες της αγοράς εργασίας, και της επικείμενης αβεβαιότητας που αυτή κατά τρόπο νομοτελειακό συνεπάγεται πλέον. Ζουν δηλαδή σε ένα εξαιρετικά ασταθές εργασιακό σύστημα, με ελάχιστες σοβαρές ευκαιρίες, προβληματικής ευελιξίας και περιορισμένων δυνατοτήτων, γεγονός που επηρεάζει αρνητικά το βιοτικό και επαγγελματικό τους επίπεδο.
Αυτοί είναι λοιπόν, οι οποίοι θα πρωταγωνιστήσουν σε κάθε ευκαιρία, σε μια αλησμόνητου χαρακτήρα κατακρεουργητικού τύπου κριτική ενάντια σε επιστημονικά πεδία, τα οποία δεν σχετίζονται πολύ άμεσα και σε πληθωρικό βαθμό, με την αγορά εργασίας. Καθώς οι ίδιοι, εξαρτώνται σε βαθμό αποκλειστικότητας από την ίδια.
Αν προσέξετε, θα δείτε οτι τα άτομα αυτά, μπήκαν στο Πανεπιστήμιο, οχι επειδή έτρεφαν αγάπη για την επιστήμη τους, αλλά με την προοπτική να βολευτούν σε 'κάποια' δουλειά. Δυστυχώς, έχασαν, στην πλειονότητα τους.
Είναι αυτό που λέει ο θυμόσοφος λαός, 'ο άριστος/εργατικός/συνεπής, κάτι θα κάνει στη ζωή του'.
Άρα λοιπόν, όχι δεν φταίει η σχολή Πολιτικών Επιστημών, και η κάθε σχολή -Κοινωνικών Επιστημών- που 'βγάζει ανέργους', αλλά οι φοιτητές οι οποίοι δεν εκμεταλλεύονται τις σπουδές τους.
Υπάρχει ένα βαθύ κοινωνιολογικού χαρακτήρα, ρήγμα, μεταξύ των φοιτητών πρώτης κλάσης (όπως αυτό μπορεί να τεκμηριωθεί βάσει αντικειμενικών κριτηρίων/τεκμηρίων) και των λοιπών φοιτητών.
Οι πρώτοι, στην πλειονότητα τους, έχουν πρόσβαση σε τοπ θεσμούς/επιχειρήσεις/Πανεπιστήμια, όπου και μπορούν να εργαστούν, και να συνεχίσουν την καριέρα τους. Στην περίπτωση που επιθυμούν κάτι τέτοιο, φυσικά.
Οι δεύτεροι, κυριολεκτικά γίνονται ανεμοδούρες της αγοράς εργασίας, και της επικείμενης αβεβαιότητας που αυτή κατά τρόπο νομοτελειακό συνεπάγεται πλέον. Ζουν δηλαδή σε ένα εξαιρετικά ασταθές εργασιακό σύστημα, με ελάχιστες σοβαρές ευκαιρίες, προβληματικής ευελιξίας και περιορισμένων δυνατοτήτων, γεγονός που επηρεάζει αρνητικά το βιοτικό και επαγγελματικό τους επίπεδο.
Αυτοί είναι λοιπόν, οι οποίοι θα πρωταγωνιστήσουν σε κάθε ευκαιρία, σε μια αλησμόνητου χαρακτήρα κατακρεουργητικού τύπου κριτική ενάντια σε επιστημονικά πεδία, τα οποία δεν σχετίζονται πολύ άμεσα και σε πληθωρικό βαθμό, με την αγορά εργασίας. Καθώς οι ίδιοι, εξαρτώνται σε βαθμό αποκλειστικότητας από την ίδια.
Αν προσέξετε, θα δείτε οτι τα άτομα αυτά, μπήκαν στο Πανεπιστήμιο, οχι επειδή έτρεφαν αγάπη για την επιστήμη τους, αλλά με την προοπτική να βολευτούν σε 'κάποια' δουλειά. Δυστυχώς, έχασαν, στην πλειονότητα τους.
Είναι αυτό που λέει ο θυμόσοφος λαός, 'ο άριστος/εργατικός/συνεπής, κάτι θα κάνει στη ζωή του'.
Άρα λοιπόν, όχι δεν φταίει η σχολή Πολιτικών Επιστημών, και η κάθε σχολή -Κοινωνικών Επιστημών- που 'βγάζει ανέργους', αλλά οι φοιτητές οι οποίοι δεν εκμεταλλεύονται τις σπουδές τους.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.