Γιώργος
Τιμώμενο Μέλος
Ο Γιώργος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Διδακτορικός και μας γράφει απο Ελβετία (Ευρώπη). Έχει γράψει 30,791 μηνύματα.
06-04-08
15:20
Μπορεί να "σκεφτεί" μία μηχανή άραγε; Για να απαντήσουμε βασικά θα πρέπει πρώτα να ορίσουμε τι εννοούμε "σκέψη".
Να παράξει και να εμφανίσει αποτελέσματα εκ του μηδενός; Όπως για παράδειγμα "Το να κλέψεις είναι λάθος, το να πίνεις εν ώρα οδήγησης είναι παράνομο, το Χ οικονονομικό σύστημα κατά τη γνώμη μου υπερτερεί έναντι του Ψ".
Εάν θεωρήσουμε τις σκέψεις σαν "περνάω από διάφορες καταστάσεις και ανάλογα με τα ερεθίσματα που θα πάρω παράγω κάποιες εξόδους" τότε σαφώς και μπορεί να "σκεφτεί". Αρκεί να έχει προγραμματιστεί για κάτι τέτοιο. Για παράδειγμα, θέλω η μηχανή μου να μπορεί να "ξεχωρίζει" τους αριθμούς και τα γράμματα. Να της δίνω ένα χαρακτήρα και να μου λέει εάν είναι ψηφίο ή γράμμα.
Εσωτερικά, η μηχανή θα ακουλουθήσει αυτήν την διαδικασία:
View attachment 2811
Χαρακτηριστικό του διαγράμματος είναι ότι όταν η μηχανή μας βρίσκεται σε μία συγκεκριμένη κατάσταση και λαμβάνει μία συγκεκριμένη είσοδο (για τον άνθρωπο: ερέθισμα, σκέψη, εικόνα, ήχος) τότε πηγαίνει σε μία συγκεκριμένη κατάσταση. Δηλαδή ξέρουμε κάθε φορά ότι αν βρίσκεται σε μία κατάσταση State1 και η είσοδός μου είναι 0..9, τότε πάντα θα πηγαίνει στην κατάσταση State2.
Εδώ είναι η κατάλληλη στιγμή να εισάγουμε την έννοια του ντετερμινισμού (Determinism ή Αιτιοκρατία). Είναι πρωτίστως ένας φιλοσοφικός όρος, που βρίσκει μεγάλη εφαρμογή στην θεωρητική και εφαρμοσμένη πληροφορική. Πρακτικά σημαίνει πως μία αλληλουχία σκέψεων / καταστάσεων (για άνθρωπο / υπολογιστή) θα είναι η ίδια εάν κάθε φορα δίνω την ίδια είσοδο. Δηλαδή με ένα συγκεκριμένο ερέθισμα Α, εάν είμαι σε μία κατάσταση Χ, θα πηγαίνω πάντα σε μία κατάσταση Ψ. Εάν λάβω ένα ερέθισμα Β και είμαι στην κατάσταση Χ, θα πηγαίνω πάντα στην κατάσταση Ζ.
Αυτό σε χοντρές γραμμές υλοποιείται στο παράδειγμά μας. Τώρα σε μερικούς μπορεί να έρθει η ερώτηση: είναι η ανθρώπινη σκέψη ντετερμινιστική; Ακουλουθεί πάντα τα ίδια βήματα δοθέντων των ίδιων ερεθισμάτων; Εδώ σηκώνει μία ενδιαφέρουσα (φιλοσοφική) συζήτηση: θεωρείτε την ανθρώπινη σκέψη ντετερμινιστική;
Το αντίθετο του ντετερμινισμού είναι προφανώς ο μη-ντετερμινισμός (non-determinism στην πληροφορική ή Indeterminism ή αναιτιοκρατία στην φιλοσοφία). Χοντρικά ότι εάν η μηχανή βρίσκεται σε μία κατάσταση Α και δεχθεί μία είσοδο, θα πάει σε πολλές καταστάσεις. Η έννοια είναι περίεργη, εκ πρώτης όψεως, αλλά θα τη διασαφηνίσουμε. Παραθέτω το παρακάτω διάγραμμα:
View attachment 2812
Όπως βλέπουμε, η μηχανή μας όταν βρίσκεται στην κατάσταση 1, δοθείσας της εισόδου 'α', πηγαίνει σε 2 θέσεις: ανακυκλώνει και παραμένει στην 1, και ταυτόχρονα προχωρά στη θέση 2; Πώς γίνεται αυτό;
Αυτό μπορεί κανείς να το δει από διάφορες σκοπιές για να το κατανοήσει. Ο Michael Sipser αναφέρει στο σύγγραμμά του Introduction to the Theory of Computation ότι η μηχανή δημιουργεί ένα "αντίγραφο" του εαυτό της. Η μεν μηχανή προχωρά στο ένα μονοπάτι (έστω ότι παραμένει στην κατάσταση 1) και το μεν αντίγραφο ότι προχωρά στην κατάσταση 2.
Μία άλλη θεώρηση είναι οι πιθανότητες. Δηλαδή δοθείσας της εισόδου 'α', η μηχανή (ή η ανθρώπινη σκέψη) έχει πιθανότητα είτε να παραμείνει στην κατάσταση 1, είτε να συνεχίσει στην 2. Δεν γνωρίζουμε όμως με βεβαιότητα πού θα πάει. Κοινώς, οι πιθανότητες είναι ο θάνατος του ντετερμινισμού.
Πώς τα παραπάνω συνδέονται με το θέμα μας; Πιστεύω ότι η ανθρώπινη σκέψη είναι μη-ντετερμινιστική. Δηλαδή, ένα χειροπιαστό παράδειγμα, ένας πίνακας ή ένα ποιήμα μπορεί να μας δημιουργήσει διαφορετικά συναισθήματα και διαφορετικές σκέψεις εάν τον δούμε σε διαφορετικές φάσεις της ζωής μας. Άλλοτε μπορεί να μας προκαλέσει μελαγχολία κι άλλοτε ευχαρίστηση, ανάλογα με την περίοδο που διανύουμε. Επίσης ανάλογα με τις εμπειρίες μας μπορεί να αλλάζουμε τρόπο σκέψης, δηλαδή, όσο περνάει ο καιρός, ο νους μας δεν παράγει πάντα μία συγκεκριμένη αλυσίδα σκέψεων.
Η μηχανές, όμως, είθισται να προγραμματίζονται ντετερμινιστικά, καθώς οι "πιθανότητες" είναι κάτι που συνήθως δεν το επιθυμούμε γιατί μπορεί να μας φέρει αποτελέσματα που δεν θέλουμε (για παράδειγμα παραγγέλνω στο μηχάνημα espresso και μου δίνει cappuccino). Γι' αυτό γενικά πιστεύω ότι η μηχανή κάνει ακριβώς ότι την προγραμματίσουμε. Μόνη της, εκ του μηδενός, δεν παράγει πληροφορίες. Κι αν παράγει πληροφορίες, θα είναι σταθερές στον χρόνο. Και πληροφορίες που επαναλαμβάνονται περιοδικά, δεν μπορεί να αποτελέσει "σκέψη", η οποία μεταβάλλεται στο πέρασμα του χρόνου και επηρεάζεται από εξωτερικά ερεθίσματα.
Πηγές:
answers.com
devincook.com
wikipedia.org
Introduction to the theory of computation, M. Sipser
Να παράξει και να εμφανίσει αποτελέσματα εκ του μηδενός; Όπως για παράδειγμα "Το να κλέψεις είναι λάθος, το να πίνεις εν ώρα οδήγησης είναι παράνομο, το Χ οικονονομικό σύστημα κατά τη γνώμη μου υπερτερεί έναντι του Ψ".
Εάν θεωρήσουμε τις σκέψεις σαν "περνάω από διάφορες καταστάσεις και ανάλογα με τα ερεθίσματα που θα πάρω παράγω κάποιες εξόδους" τότε σαφώς και μπορεί να "σκεφτεί". Αρκεί να έχει προγραμματιστεί για κάτι τέτοιο. Για παράδειγμα, θέλω η μηχανή μου να μπορεί να "ξεχωρίζει" τους αριθμούς και τα γράμματα. Να της δίνω ένα χαρακτήρα και να μου λέει εάν είναι ψηφίο ή γράμμα.
Εσωτερικά, η μηχανή θα ακουλουθήσει αυτήν την διαδικασία:
View attachment 2811
Χαρακτηριστικό του διαγράμματος είναι ότι όταν η μηχανή μας βρίσκεται σε μία συγκεκριμένη κατάσταση και λαμβάνει μία συγκεκριμένη είσοδο (για τον άνθρωπο: ερέθισμα, σκέψη, εικόνα, ήχος) τότε πηγαίνει σε μία συγκεκριμένη κατάσταση. Δηλαδή ξέρουμε κάθε φορά ότι αν βρίσκεται σε μία κατάσταση State1 και η είσοδός μου είναι 0..9, τότε πάντα θα πηγαίνει στην κατάσταση State2.
Εδώ είναι η κατάλληλη στιγμή να εισάγουμε την έννοια του ντετερμινισμού (Determinism ή Αιτιοκρατία). Είναι πρωτίστως ένας φιλοσοφικός όρος, που βρίσκει μεγάλη εφαρμογή στην θεωρητική και εφαρμοσμένη πληροφορική. Πρακτικά σημαίνει πως μία αλληλουχία σκέψεων / καταστάσεων (για άνθρωπο / υπολογιστή) θα είναι η ίδια εάν κάθε φορα δίνω την ίδια είσοδο. Δηλαδή με ένα συγκεκριμένο ερέθισμα Α, εάν είμαι σε μία κατάσταση Χ, θα πηγαίνω πάντα σε μία κατάσταση Ψ. Εάν λάβω ένα ερέθισμα Β και είμαι στην κατάσταση Χ, θα πηγαίνω πάντα στην κατάσταση Ζ.
Αυτό σε χοντρές γραμμές υλοποιείται στο παράδειγμά μας. Τώρα σε μερικούς μπορεί να έρθει η ερώτηση: είναι η ανθρώπινη σκέψη ντετερμινιστική; Ακουλουθεί πάντα τα ίδια βήματα δοθέντων των ίδιων ερεθισμάτων; Εδώ σηκώνει μία ενδιαφέρουσα (φιλοσοφική) συζήτηση: θεωρείτε την ανθρώπινη σκέψη ντετερμινιστική;
Το αντίθετο του ντετερμινισμού είναι προφανώς ο μη-ντετερμινισμός (non-determinism στην πληροφορική ή Indeterminism ή αναιτιοκρατία στην φιλοσοφία). Χοντρικά ότι εάν η μηχανή βρίσκεται σε μία κατάσταση Α και δεχθεί μία είσοδο, θα πάει σε πολλές καταστάσεις. Η έννοια είναι περίεργη, εκ πρώτης όψεως, αλλά θα τη διασαφηνίσουμε. Παραθέτω το παρακάτω διάγραμμα:
View attachment 2812
Όπως βλέπουμε, η μηχανή μας όταν βρίσκεται στην κατάσταση 1, δοθείσας της εισόδου 'α', πηγαίνει σε 2 θέσεις: ανακυκλώνει και παραμένει στην 1, και ταυτόχρονα προχωρά στη θέση 2; Πώς γίνεται αυτό;
Αυτό μπορεί κανείς να το δει από διάφορες σκοπιές για να το κατανοήσει. Ο Michael Sipser αναφέρει στο σύγγραμμά του Introduction to the Theory of Computation ότι η μηχανή δημιουργεί ένα "αντίγραφο" του εαυτό της. Η μεν μηχανή προχωρά στο ένα μονοπάτι (έστω ότι παραμένει στην κατάσταση 1) και το μεν αντίγραφο ότι προχωρά στην κατάσταση 2.
Μία άλλη θεώρηση είναι οι πιθανότητες. Δηλαδή δοθείσας της εισόδου 'α', η μηχανή (ή η ανθρώπινη σκέψη) έχει πιθανότητα είτε να παραμείνει στην κατάσταση 1, είτε να συνεχίσει στην 2. Δεν γνωρίζουμε όμως με βεβαιότητα πού θα πάει. Κοινώς, οι πιθανότητες είναι ο θάνατος του ντετερμινισμού.
Πώς τα παραπάνω συνδέονται με το θέμα μας; Πιστεύω ότι η ανθρώπινη σκέψη είναι μη-ντετερμινιστική. Δηλαδή, ένα χειροπιαστό παράδειγμα, ένας πίνακας ή ένα ποιήμα μπορεί να μας δημιουργήσει διαφορετικά συναισθήματα και διαφορετικές σκέψεις εάν τον δούμε σε διαφορετικές φάσεις της ζωής μας. Άλλοτε μπορεί να μας προκαλέσει μελαγχολία κι άλλοτε ευχαρίστηση, ανάλογα με την περίοδο που διανύουμε. Επίσης ανάλογα με τις εμπειρίες μας μπορεί να αλλάζουμε τρόπο σκέψης, δηλαδή, όσο περνάει ο καιρός, ο νους μας δεν παράγει πάντα μία συγκεκριμένη αλυσίδα σκέψεων.
Η μηχανές, όμως, είθισται να προγραμματίζονται ντετερμινιστικά, καθώς οι "πιθανότητες" είναι κάτι που συνήθως δεν το επιθυμούμε γιατί μπορεί να μας φέρει αποτελέσματα που δεν θέλουμε (για παράδειγμα παραγγέλνω στο μηχάνημα espresso και μου δίνει cappuccino). Γι' αυτό γενικά πιστεύω ότι η μηχανή κάνει ακριβώς ότι την προγραμματίσουμε. Μόνη της, εκ του μηδενός, δεν παράγει πληροφορίες. Κι αν παράγει πληροφορίες, θα είναι σταθερές στον χρόνο. Και πληροφορίες που επαναλαμβάνονται περιοδικά, δεν μπορεί να αποτελέσει "σκέψη", η οποία μεταβάλλεται στο πέρασμα του χρόνου και επηρεάζεται από εξωτερικά ερεθίσματα.
Πηγές:
answers.com
devincook.com
wikipedia.org
Introduction to the theory of computation, M. Sipser
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.