Rempeskes
Επιφανές μέλος
Ο Rempeskes αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 8,045 μηνύματα.
06-04-08
02:00
To κακό με την ασθένεια αυτή είναι το απρόβλεπτο. Το αναπάντεχο.
Άνθρωποι με εκτεταμένη προσβολή μπορεί να ζήσουν χρόνια.
Άνθρωποι με ένα μικρό οζίδιο μπορεί να είναι νεκροί σε μήνες.
Και οτιδήποτε στο ενδιάμεσο.
Οι Παθολογικές Μονάδες, σε όσα νοσοκομεία έχω επισκεφτεί και υποψιάζομαι σε όλα σχεδόν, είναι πάντοτε απομακρυσμένες - καταλαμβάνουν κτήρια και ορόφους κατά αποκλειστικότητα. Ο σαφής λόγος είναι το μη προσδόκιμο της επιβίωσης. Εδώ δεν έρχεται κανείς που αναμένεται -από τους γιατρούς- να επιστρέψει στο σπίτι του χωρίς να ξαναδεί την μονάδα. Εδώ δεν κυριαρχεί η ανησυχία, η ετοιμότητα μιας Εντατικής μονάδας.
Μόνο μια έυθραυστη στασιμότητα.
5'
Άνθρωποι με εκτεταμένη προσβολή μπορεί να ζήσουν χρόνια.
Άνθρωποι με ένα μικρό οζίδιο μπορεί να είναι νεκροί σε μήνες.
Και οτιδήποτε στο ενδιάμεσο.
Οι Παθολογικές Μονάδες, σε όσα νοσοκομεία έχω επισκεφτεί και υποψιάζομαι σε όλα σχεδόν, είναι πάντοτε απομακρυσμένες - καταλαμβάνουν κτήρια και ορόφους κατά αποκλειστικότητα. Ο σαφής λόγος είναι το μη προσδόκιμο της επιβίωσης. Εδώ δεν έρχεται κανείς που αναμένεται -από τους γιατρούς- να επιστρέψει στο σπίτι του χωρίς να ξαναδεί την μονάδα. Εδώ δεν κυριαρχεί η ανησυχία, η ετοιμότητα μιας Εντατικής μονάδας.
Μόνο μια έυθραυστη στασιμότητα.
5'
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rempeskes
Επιφανές μέλος
Ο Rempeskes αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 8,045 μηνύματα.
06-04-08
01:41
Μία απλή εισαγωγούλα για να μην με πουν και απότομο (εκτός από απαισιόδοξο).
Όταν εμφανιζεται το πρόβλημα, όταν ο γιατρός προτείνει την εξέταση, όταν στέκεται κανείς έξω από ένα γραφείο και περιμένει τα αποτελέσματα, υπάρχει ελαφρότητα. Υπάρχει πίστη.
Πάντα.
Όταν τα αποτελέσματα δεν είναι τα ευελπιζόμενα, τότε αρχίζει η άρνηση. Η δυσπιστία, η ανησυχία, το σαράκι της ανησυχίας, του πεπερασμένου της ζωής. Μερικοί μάλιστα παραδίδονται στην άρνηση, ή παραιτούνται και μαραζώνουν. Οι περισσότεροι φτάνουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στην αποδοχή. Μερικοί με την πίστη ζωντανή, ακράδαντη.
Λένε πως η πίστη μπορεί να κινήσει βουνά.
Όταν στέκεσαι εκεί για δύο ώρες, με βελόνες στο μπράτσο, να παρατηρείς τις σταγόνες να πέφτουν αργά μέσα στο σωληνάκι και από εκεί στο αίμα σου, όλη η πίστη του κόσμου δεν αξίζει ένα άγγιγμα από κάποιον, ένα κράτημα του χεριού.
Η χημειοθεραπεία είναι ίσως το πιο τυπικό παράδειγμα της ανθρώπινης παρέμβασης στα πράγματα. Δεν είναι "θεραπεία" μα ωμή βία, που σκοπό έχει να σταματήσει τα κύτταρα του σώματος που πολλαπλασιάζονται γρήγορα - όπως τα καρκινικά κύτταρα. Και ως "παρενέργεια", σταματά και τον πολλαπλασιασμό των υγιών κυττάρων. Ο ασθενής μπορεί να ελπίζει πως η αρρώστεια θα μείνει στάσιμη - με κόστος την λειτουργία του οργανισμού του. Δεν είμαι γιατρός για να τα καλύψω αυτά με τεχνικότητες - αναφέρω τι έχω δει.
Σε περιπτώσεις, με τη βοήθεια ίσως ακτίνων, η ασθένεια υποχωρεί.
Πισω σε 5'.
Όταν εμφανιζεται το πρόβλημα, όταν ο γιατρός προτείνει την εξέταση, όταν στέκεται κανείς έξω από ένα γραφείο και περιμένει τα αποτελέσματα, υπάρχει ελαφρότητα. Υπάρχει πίστη.
Πάντα.
Όταν τα αποτελέσματα δεν είναι τα ευελπιζόμενα, τότε αρχίζει η άρνηση. Η δυσπιστία, η ανησυχία, το σαράκι της ανησυχίας, του πεπερασμένου της ζωής. Μερικοί μάλιστα παραδίδονται στην άρνηση, ή παραιτούνται και μαραζώνουν. Οι περισσότεροι φτάνουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στην αποδοχή. Μερικοί με την πίστη ζωντανή, ακράδαντη.
Λένε πως η πίστη μπορεί να κινήσει βουνά.
Όταν στέκεσαι εκεί για δύο ώρες, με βελόνες στο μπράτσο, να παρατηρείς τις σταγόνες να πέφτουν αργά μέσα στο σωληνάκι και από εκεί στο αίμα σου, όλη η πίστη του κόσμου δεν αξίζει ένα άγγιγμα από κάποιον, ένα κράτημα του χεριού.
Η χημειοθεραπεία είναι ίσως το πιο τυπικό παράδειγμα της ανθρώπινης παρέμβασης στα πράγματα. Δεν είναι "θεραπεία" μα ωμή βία, που σκοπό έχει να σταματήσει τα κύτταρα του σώματος που πολλαπλασιάζονται γρήγορα - όπως τα καρκινικά κύτταρα. Και ως "παρενέργεια", σταματά και τον πολλαπλασιασμό των υγιών κυττάρων. Ο ασθενής μπορεί να ελπίζει πως η αρρώστεια θα μείνει στάσιμη - με κόστος την λειτουργία του οργανισμού του. Δεν είμαι γιατρός για να τα καλύψω αυτά με τεχνικότητες - αναφέρω τι έχω δει.
Σε περιπτώσεις, με τη βοήθεια ίσως ακτίνων, η ασθένεια υποχωρεί.
Πισω σε 5'.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rempeskes
Επιφανές μέλος
Ο Rempeskes αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 8,045 μηνύματα.
06-04-08
01:11
Λυπάμαι που θα απαντήσω κάπως... ρεμπεσκέδικα, μα πιστεύω πως η οπτική του Χά ενέχει την αναγκαία απόσταση του θεατή, του παρατηρητή, του δημοσιογράφου για να περάσει το μήνυμά της.
Με βάση αυτό, θα 'θελα να προσθέσω μια ακόμα θέαση των πραγμάτων - λυπάμαι που το θέμα αφορά τον Χ και συγγενικό του πρόσωπο, μα δεν είναι ο μόνος που είχε την ατυχία να δει συγγενή του στην Κλινική Μίας Ημέρας. Με αυτό υπ' όψιν, ας περιηγηθούμε λίγο και στην αναπόφευκτη συνέχειά της, την Παθολογική Μονάδα - εκεί όπου η λέξη "Θεραπεία" είναι ευφημισμός του "Παρηγοριά από τους πόνους".
Πρέπει επίσης να προειδοποιήσω τους αγαπητούς αναγνώστας πως δεν χαϊδεύω αυτιά.
Δεν πρόκειται να μιλήσω για αναλογίες με μυθολογικά σχήματα και διδάγματα από την υπενθύμιση της θνητότητας. Όχι πως δεν είναι καλό να μαθαίνουμε πως όλοι μια μέρα θα πεθάνετε, μα είναι επίσης παιδαριώδες να πιστεύουμε ότι θα γίνει σε μια στιγμή, ήρεμα, ήσυχα, απαλά σαν άγγιγμα από το σκελετωμένο χέρι. Οι άνθρωποι που γνωρίζουν τέτοιο τέλος είναι οι τυχεροί.
Εδώ κόβω για 5'.
Με βάση αυτό, θα 'θελα να προσθέσω μια ακόμα θέαση των πραγμάτων - λυπάμαι που το θέμα αφορά τον Χ και συγγενικό του πρόσωπο, μα δεν είναι ο μόνος που είχε την ατυχία να δει συγγενή του στην Κλινική Μίας Ημέρας. Με αυτό υπ' όψιν, ας περιηγηθούμε λίγο και στην αναπόφευκτη συνέχειά της, την Παθολογική Μονάδα - εκεί όπου η λέξη "Θεραπεία" είναι ευφημισμός του "Παρηγοριά από τους πόνους".
Πρέπει επίσης να προειδοποιήσω τους αγαπητούς αναγνώστας πως δεν χαϊδεύω αυτιά.
Δεν πρόκειται να μιλήσω για αναλογίες με μυθολογικά σχήματα και διδάγματα από την υπενθύμιση της θνητότητας. Όχι πως δεν είναι καλό να μαθαίνουμε πως όλοι μια μέρα θα πεθάνετε, μα είναι επίσης παιδαριώδες να πιστεύουμε ότι θα γίνει σε μια στιγμή, ήρεμα, ήσυχα, απαλά σαν άγγιγμα από το σκελετωμένο χέρι. Οι άνθρωποι που γνωρίζουν τέτοιο τέλος είναι οι τυχεροί.
Εδώ κόβω για 5'.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.