Άλλα μηνύματα του μέλους imajinx σε αυτό το thread

Λοιπον, ειχα δωσει πανελληνιες το 2016 χωρις καποια τυχη λογω προσωπικων/οικογενειακων μου θεματων που με ειχαν επηρεασει πολυ με αποτελεσμα να παρατησω τη προσπαθεια απο τον Ιανουαριο και εβγαλα τελικα 9.480 μορια (δεν περασα καπου). Να σημειωσω οτι ημουν στον κυκλο των ανθρωπιστικων σπουδων. Μετα απο πολυ πιεση των γονιων μου μπηκα σε ιδιωτικο αμερικανικο κολλεγιο το οποιο μισουσα και ηταν πολυ πιεστικο και ψυχοφθορο (και πολυ ακριβο σε γελοιο σημειο...) απο πολλες αποψεις για μενα μιας και δεν ηταν επιλογη μου αλλα εκανα υπομονη για 1μιση χρονο για τους γονεις μου που πιστευαν οτι μου προσφερουν το καλυτερο περιπου μεχρι τον Δεκεμβρη του 2017. Τοτε ειπα οτι αρκετα, αυτο που κανω δεν με ευχαριστει καθολου και ουτε καν αποδιδω κατ' επεκταση, τζαμπα τα λεφτα που σπαταλαω. Πριν μια βδομαδα λοιπον, αρχισα φροντιστηριο για να ξαναδωσω τωρα το 2018. Ειναι ενα προσωπικο στοιχημα που χω βαλει με τον εαυτο μου και θελω να το κατακτησω. Ορεξη εχω, χρονο επισης. Το μονο που με αγχωνει ειναι αν θα προφτασω την υλη. Σκοπευω να βγαλω καπου 16.000-17.000 μορια, πιστευετε οτι ειναι εφικτο; Εγω πιστευω αμα εχεις την ορεξη ναι, απλα μερικες φορες βλεπω τον ογκο της υλης και με πιανει λιγο ενας φοβος. Εχει καποιος περασει το ιδιο; Πως το αντιμετωπισατε; Νομιζω οτι ειμαι η μονη τρελη που το πηρε αποφαση τοσο αργα