BLUE SEA
Πολύ δραστήριο μέλος
Όταν είσαι πολύ down πχ, και ξέρεις πως θέλεις να ξεσπάσεις, πες της πως πηγαίνεις μια βόλτα. Και όντως βόλτα θα πηγαίνεις. Κάπου ήσυχα. Σίγουρα θα υπάρχει ένα μέρος που σε ηρεμεί.
Αν έχεις και κάποιον πολύ καλό φίλο και έχει χρόνο, πηγαίνετε για ένα καφέ κάπου ήρεμα ή μια βόλτα μαζί. Βοηθάει πολλές φορές να μοιραζόμαστε τον πόνο.
Έχεις πολύ δίκιο, ψυχούλα μου! Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Σου εύχομαι μέσα απ' την ψυχή μου να γράψεις τέλεια και να περάσεις στη σχολή και την πόλη που θέλεις. Καλή Ανάσταση!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
BLUE SEA
Πολύ δραστήριο μέλος
Επίσης θα πρότεινα, αν δεν το έχεις κάνει ήδη, να μιλήσεις και στον ψυχίατρό σου για τους λόγους που μένεις με την μητέρα σου, και τι συναισθήματα σου δημιουργεί. Η πικρή αλήθεια είναι ότι θα ζήσεις περισσότερα χρόνια από την μητέρα σου, και αν συνεχίσεις να περιστρέφεις την ζωή σου γύρω από τα δικά της θέλω αποκλειστικά, με την "δικαιολογία" ότι σε χρειάζεται και είναι μεγάλη γυναίκα, θα καταλήξεις κάποια στιγμή με απωθημένα και χωρίς να έχεις μάθει να επενδύεις στον εαυτό σου. Είσαι νέα γυναίκα και το να αρχίσεις να ξαναφτιάχνεις σιγά σιγά την ζωή σου δεν είναι κατακριτέο. Και με το "ξαναφτιάξεις" δεν το εννοώ με την έννοια του συντρόφου ή της οικογένειας, γιατί έχεις ήδη γράψει σε διάφορα threads ότι δεν είσαι υπέρ τους, αλλά με την έννοια του να επαναπροσδιορίσεις την σχέση σου με διάφορους ανθρώπους με επίκεντρο τον εαυτό σου.
Έχω επενδύσει στη ζωή μου και εργάζομαι και σπουδάζω και είμαι γενικώς παραγωγικό και αποδοτικό μέλος της κοινωνίας. Ποτέ δεν είπα ότι δεν έχω κοινωνικές σχέσεις ή ό,τι δεν θέλω την παρέα ενός άντρα. Κατά περιόδους έχω σχέση, απλώς βάζω ως προτεραιότητα τη μητέρα μου. Από εκείνη όμως τη φορά που λιποθύμησε κι έπαθε ένα ήπιο εγκεφαλικό έπαθα σοκ και φοβάμαι όταν είναι μόνη της. Ουδέποτε η μητέρα μου με πίεσε να μένω μαζί της. Επιλογή μου είναι. Μην χάνετε τον καιρό σας. Είμαι απόλυτη σ' αυτό (αν και αναγνωρίζω απόλυτα την προσπάθειά σας να με βοηθήσετε και σας ευχαριστώ γι' αυτή). Αν πράξω διαφορετικά, θα νιώθω ενοχές και οι ενοχές δεν αντέχονται. Όλα τα υπόλοιπα μπορώ να τα αντέξω.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
BLUE SEA
Πολύ δραστήριο μέλος
Όσο για τη μητέρα μου, επειδή κατάλαβε ότι πριν δύο μέρες με πίεσε, τώρα έχει πάει στο άλλο άκρο. Μου λέει συνέχεια πόσο περήφανη νιώθει για εμένα, ότι δεν υπάρχει άλλη κόρη σαν κι εμένα, ότι για εκείνη είμαι η καλύτερη όπως είμαι, ότι δεν εννοούσε ότι είπε το Σαββατο κτλ. Εγώ όμως στενοχωριέμαι πιο πολύ με αυτές τις ακραίες αντιδράσεις: ενώ πριν δύο μέρες με επέκρινε κυρίως επειδή δεν έχω παντρευτεί, χτες και σήμερα με αποθεώνει. Νομίζει ότι μ' ευχαριστεί μ' αυτόν τον τρόπο, εγώ όμως νιώθω ενοχές που έκλαιγα. Δεν ήθελα να την κάνω νανιώσει ότι με στενοχώρησε, ακόμα κι αν είναι έτσι.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
BLUE SEA
Πολύ δραστήριο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
BLUE SEA
Πολύ δραστήριο μέλος
Τεσα μου, καποια στιγμη θα πρεπει να αρχισεις να ζεις για τον εαυτο σου και οχι για την μητερα σου. Οι γονεις χαιρονται να βλεπουν τα παιδια τους να ζουν την ζωη τους, να προχωρουν και να γινοντα ανεξαρτητα. Με το να εισαι προσκολλημενη τοσο πολυ στην οικογενεια σου, δεν βοηθας ουτε τον εαυτο σου αλλα ουτε και την μαμα σου.
Η μητέρα μου δεν με εμπόδισε να πάω κάπου διακοπές. Εγώ νιώθω άσχημα να την αφήσω μόνη της.
Μια φορά έγινε μόνο. Το κατάλαβε ότι δεν έπρεπε.Μη την αφηνεις να σε απειλει με τετοια και να σε κανει να νιωθεις ενοχες γιατι κατι που δεν ευθυνεσαι.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
BLUE SEA
Πολύ δραστήριο μέλος
το βασικό σου πρόβλημα είναι οτι έχεις τοποθετήσει τους γονείς σου στο επίκεντρο της ζωής σου
και αυτο δεν είναι φυσιολογικό.
στο θέμα συζύγου η μάνα σου έχει δίκιο με την έννοια οτι άν υπήρχε σύζυγος ή παιδιά τότε εκείνα θα ήταν το επίκεντρο σου οπότε η φυσιολογική φθορά και θάνατος των γονιών σου θα σε επηρέαζε λιγότερο.
η λύση δεν είναι ούτε τα βιβλία ούτε οι βόλτες με φίλες, ούτε τα ψυχοφάρμακα. Είναι η ολική απαγκίστρωση απο τους γονείς σου, και η αναζήτηση ενός άλλου κέντρου βάρους
η αποδοχή της φθοράς και του θανάτου ώς κάτι το αναμενόμενο και φυσικό
Αν και σέβομαι την άποψή σου, διαφωνώ μαζί σου. Ακόμα και τις περιόδους που έχω σχέση, η μητέρα μου έχει την πρώτη θέση στη ζωή μου και το ξεκαθαρίζω αυτό στην αλλη πλευρά και σ' όποιον άντρα αρέσει. Κι εγώ δεν έχω πρόβλημα να είναι ο όποιος συντροφός μου αφοσιωμένος στους γονείς του. Χτες ήταν μια δύσκολη μέρα. Ήταν η κακή της μέρα της μητέρας μου και δεν θα την κρίνω από μια φορά (ή και παραπάνω) που ξέφευγε. Σήμερα είναι μια καινούρια μέρα και είμαστε μια χαρά.Κι εκείνη νιώθει περίφανη για μένα κι εγώ για εκείνη. Το πρωί που μου ζήτησε συγνώμη της είπα ότι δεν υπάρχει λόγος να νιώθει άσχημα, ότι της αναγνωρίζω όσα μου έχει προσφέρει και δεν κρίνω καννέναν από μεμονωμένα περιστατικά. Τη μάνα μου ακόμα και να με χτυπαγε θα τη συγχωρούσα. Ό,τι είμαι στους γονείς μου το οφείλω. Όσο για τα βιβλία που λες είμαι μεταπτυχιακή φοιτήρια, γιατί θέλω να εξελίσσομαι και αγαπώ τη μόρφωση. Ουδέποτε είδα τα βιβλία ως ψυχοφάρμακο.
Έτσι ακριβώς είναι, focko, πάντα θα είμαι δίπλα της. Αυτόδεν το διαπραγματεύομαι. Εκείνη πώς ήταν και είναι πάντα δίπλα μου; Αν δεν είμαι άνθρωπος, δεν είμαι τίποτα.Αρχική Δημοσίευση από ;4329333:Δεν πρεπει να αφήνουμε τους γονείς μας ειδικά αν είναι άρρωστοι διαφωνώ με αυτο που λέτε οι περισσοτεροι. Υπάρχει μια τάση στην ελληνική κοινωνία να παρατάνε τους γονείς στα γηροκομεία η σε ένα σπίτι πληρώνοντας γυναίκα να τους προσέχει πραγμα που βρίσκω λάθος.
Επίσης, ζητώ συγνώμη απ' όλους/ες σας που είπα κάποια παράπονα χτες για την μητέρα μου, έτσω κι αν στην στην ίδια δεν είπα τίποτε απ' όλα αυτά. Έκλαψα κι ένιωσα πολύ άσχημα για όσα έγραψα. Ελπίζω να με συγχωρέσετε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
BLUE SEA
Πολύ δραστήριο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
BLUE SEA
Πολύ δραστήριο μέλος
Εκείνο που με στενοχώρησε βέβαια περισσοτερο απ' όλα είναι ότι μου είπε πως εγώ θα την πεθάνω με τα καμώματά μου (επειδή δεν έχω όρεξη να φάω, λες και το κάνω σκόπιμα. Της έχει μπει ότι και καλά έχω νευρική ανορεξία, ενώ κάτι τέτοιο δεν ισχύει). Όταν μου είπε ότι θα την πεθάνω, ήθελα να πεθάνω εγώ εκείνη τη στιγμή. Ένιωσα σκουπίδι. Θεωρώ ότι ήταν πολύ αδικό αυτό που μου είπε. Δεν σκέφτηκε ότι μπορεί να πεθάνω εγώ πρώτη. Το κατάλαβε βέβαια και μου ζήτησε συγνώμη, αλλά εγώ κατέβασα δύο ηρεμιστικά, για να μπορέσω να κοιμηθώ κι ακόμα δεν με έχουν πιάσει.
Την περίοδο των γιορτών η φόρτιση του πένθους είναι μεγαλύτερη. Θα πω αμάν να τελειώσουν. Όταν φύγουν οι γιορτές, είμαι βέβαιη ότι θα νιώσω καλύτερα. Ευχαριστώ για τη συμπαράσταση και την κατανόηση και ζητώ συγνώμη για την όποια φόρτιση.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
BLUE SEA
Πολύ δραστήριο μέλος
Εχεις σκεφτεί να πας να μείνεις λίγες μέρες κάπου άλλου,μακριά της; Νομιζω το χρειάζεστε και οι δυο να περάσετε λιγο χρόνο χωριστά και να σκεφτείτε κάποια πραγματα,ειδικα εσυ που βιώνεις ετσι αυτη την κατασταση. Δεν εχω αμφιβολία οτι η μαμά σου σ'αγαπαει και σε νοιάζεται αλλα φαίνεται πως δεν μπορει να καταλαβει πως νιώθεις και άθελα της κανει την κατασταση χειρότερη. Θα μπορούσες να μείνεις για λίγες μέρες σε κάποιον κοντινό σου συγγενή ή καλύτερα, κάποιο φίλο/φίλη σου. Και για να μην στεναχωρησεις τη μαμά σου, πες οτι αυτοί οι φίλοι σου σε έχουν ανάγκη επειδη κατι τους έτυχε και πρεπει να μείνεις εκει για λίγες μέρες, ή κατι τέτοιο. Ειναι φανερό οτι η συγκατοίκηση σας δεν σε βοηθάει πολυ στην παρούσα φαση.
Καρδούλα μου, είναι άρρωστη, δεν μπορώ να την αφήσω μόνη της. Είναι χαρά μου να είμαι μαζί της κι εγώ έχω ανάγκη την παρουσία της, όπως και να έχει. Όπως ήμουν άψογη με τον πατέρα μου, έτσι είμαι και με τη μητέρα μου.Πάντα έτσι θα κάνω, για να έχω τουλάχιστον τη συνείδησή μου ήσυχη. Για να μην τη στενοχωρήσω όμως, δεν της ανταπαντάω ποτέ και αυτό ξεσπάει στον εαυτό μου. Χίλιες φορές έτσι, παρά να τη στενοχωρήσω. Θα ένιωθα φοβερές ενοχές αν αντιμιλούσα. Ακόμα κι όταν έχω διαφορετική γνώμη, την εκφράζω με πολύ τακτ, για να μην την πληγώσω. Είναι πολύ ευάλωτη και νιώθω άσχημα για όσα προανέφερα, ακόμα κι αν ξέρω ότι δεν θα τα δει ποτέ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
BLUE SEA
Πολύ δραστήριο μέλος
Υ/Γ Επίσης, επειδή δεν έχω όρεξη να φάω, θεωρεί ότι έχω νευρική ανορεξία, ενώ κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Ουδέποτε έκανα δίαιτα. Από φυσικού μου είμαι αδύνατη. Όταν της το λέω, μου λέει κατάμουτρα και αυστηρά: "Λες ψέματα. Μας δουλεύεις. Μπορείς να φας, αλλά θες να είσαι αδύνατη." Εάν δεν μου έχει εμπιστοσύνη, τι να πω; (Γι' αυτό το θέμα μιλάω, σ' όλα τα υπόλοιπα μου έχει εμπιστοσύνη).
Το αποκορύφωμα ήταν χτες το βράδυ: Επειδή ήμουν συναισθηματικά πιεσμένη, ήπια λίγη σανγκρία, οπότε άρχισε: "Όλα εμένα θα με βρούνε, δεν φτάνει που πίνεις πολλούς καφέδες, θα γίνεις και αλκοολική; άκουσον, άκουσον! Να κάνει έτσι για ένα μικρό ποτήρι κρασί!"
Επειδή κι εκείνη λόγω του πένθους περνάει δύσκολα, κοιτάει κάπου να το βγάλει. είμαστε και οι δύο σε κακή ψυχολογική κατάσταση κι αυτό κάνει τα πράγματα χειρότερα. Εκτός γιορτών ήταν όλα μια χαρά. Άπ' όταν μπήκε το κλίμα των γιορτών (όπως είχε γίνει και τα Χριστούγεννα) έχουμε και οι δύο πολύ μεγάλη συναισθηματική πίεση. Τη μητέρα μου τη λατρεύω, αλλά η στάση της την τελευταία εβδομάδα με έχει προβληματίσει και στενοχωρήσει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
BLUE SEA
Πολύ δραστήριο μέλος
Τους καταλαβαίνω βέβαια, αλλά θεωρώ ότι αγχώνονται άδικα. Οι γονείς μου είναι μεγάλοι άνθρωποι, όπως προείπα, αφήνω λοιπόν να είναι η τελευταία κουβέντα δική τους. Τους αγαπώ πάρα πολύ και τρέμω στην ιδέα μην πάθουν κάτι.
Θεωρώ πάντως πως όταν οι γονείς είναι καταπιεστική, ο διάλογος και η σταδιακή διεκδίκηση φέρνουν αποτέλεσμα. Η διεκδίκηση του τύπου "εδώ και τώρα" δεν φέρνει αποτέλεσμα. Θέλει υπομονή το θέμα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.