Ryuzaki
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Lost in Infinity αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Πτυχιούχος του τμήματος Πολιτικών Μηχανικών ΑΠΘ (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,947 μηνύματα.
25-10-15
20:25
Γενικά είμαι ενάντια, εκτός την εκμάθηση ξένων γλωσσών που για προφανείς λόγους ο σπουδαστής την έχει ανάγκη(την ιδ. εκπ.).
Στο πανεπιστήμιο δεν μπαίνεις για να πάρεις ένα πτυχίο να σε καμαρώνει η γειτόνισσα, πας για να μάθεις . Θεωρώ χαζό από την μια οι φροντιστές να τα κάνουν όλα θεωρητικά εύκολα προσφέροντας του έξτρα βοήθεια ή στην χειρότερη περίπτωση να τους λύνουν τις ασκήσεις/εργασίες. Γιατί κι αυτό υπάρχει. Εκτός των άλλων, δεν είναι σε θέση, μάλλον, να γνωρίζουν τι ακριβώς κάνει ο κάθε καθηγητής, κάθε τμήματος και κάθε πανεπιστημίου ή τι ζητάει στο τελικό του. Όμοια μαθήματα δεν σημαίνει κι όμοια διδακτέα ύλη. Δεν θεωρώ πως προσφέρουν την βοήθεια που ενδεχομένως να νομίζουν οι φοιτητές πως είναι το ίδιο βοηθητική όσο, νομίζουν, πως είναι του Λυκείου. Όπως εξαπλώθηκε η "φήμη" ότι <<σε σχολή δίχως φροντιστήρια δεν μπαίνεις>>, έτσι και θα εξαπλωθεί αυτή που θα λέει <<χωρίς φροντιστήρια δεν βγαίνεις>>.
Από το καλάμι μου; Τι νομίζεις πως όλα πάνε τέλεια στις σπουδές μου ή στην σχολή μου γενικότερα;
Δηλαδή κάποιος για να εκφράσει κάτι θετικό πρέπει να είναι απελπισμένος και να χρωστάει 3-5-15 μαθήματα; Όσοι είμαστε ενάντια είμαστε οι γαμάτοι, οι χαλαροί ; Όλοι δυσκολεύονται, αλλά κάποιοι προσπαθούν, προσπαθούν περισσότερο.
Όλοι κάποια στιγμή θα συναντήσουμε κάποιο πρόβλημα με κάποιο μάθημα, θα πρέπει δηλαδή να καταφύγουμε στις ίδιες μεθόδους;
Υπάρχουν φοιτητές που λένε "παλούκια" μαθήματα που έδωσαν πανελλήνιες κι ενώ στις πανελλήνιες τα πήγαν καλά, στην εξεταστική απέτυχαν δις(κι όχι μόνο). Τι παίζει; Είναι "παλούκια" ή οι φοιτητές προτίμησαν την έξω-φοιτητική ζωή ; Να πάνε σε φροντιστήριο ή να στρώσουν κώλο και να διαβάσουν ;
Είναι πολύ εύκολο να μην διαβάζουμε, να αντιγράφουμε τις ασκήσεις μας από άλλους και μετά να "κλαιγόμαστε" γιατί ζοριζόμαστε, όμως το πρόβλημα τις περισσότερες φορές δεν είναι του μαθήματος ή του τρόπου διδασκαλίας του καθηγητή αλλά της στάσης μας.
Προφανώς δεν θέλω να κάνω κάποια προσωπική επίθεση, υπάρχουν εξαιρέσεις και πράγματα που δεν γνωρίζω. Μιλάω γενικά, για πράγματα που έχω βιώσει εδώ κι έναν χρόνο.
Κάτι πάρει στραβά, δεν νομίζεις;
Ναι, απλά σου λέω ότι οι μεταβλητές που δυσκολεύουν τον κάθε φοιτητή είναι τόσες πολλές, που αρκετές φορές δεν μπορούμε καν να σκεφτούμε ότι υπάρχουν, και κρίνουμε εκ του ασφαλούς.
Θα σου πω 2 περιπτώσεις που βίωσα προσωπικά και οδηγήθηκα να κάνω φροντιστήρια σε μερικά μαθήματα.
Μάθημα x εξαμήνου, το διαβάζω 1 μήνα, παράλληλα παρακολουθώ, πάω δίνω παίρνω 4. Εκείνη την εξεταστική από τα 300 άτομα που έδωσαν πέρασαν τα 10.
Από αυτά τα 10 άτομα για την ιστορία, οι 4 σίγουρα το πέρασαν με μηνύματα απ'έξω.
Το δίνω ξανά τις επόμενες εξεταστικές πάλι η ίδια ιστορία. Ε, δεν μπορούσα να αφιερώνω ξανά και ξανά και να "κόβω" χρόνο διαβάσματος από άλλα μαθήματα διαβάζοντας τόμους ολόκληρους για αυτό το μάθημα. Το κάνω μάθημα, και στην επόμενη (4η) εξεταστική περνάω.
Σε σκληρή αντιπαράθεση που είχα με τον καθηγητή στο μέλλον παίρνω περίπου την απάντηση "Εάν βάλω μόνο από αυτά που κάνω στο μάθημα, θα το περνάνε όλοι. Βάζω τέτοιας δυσκολίας θέματα για να χτυπήσω τα φροντιστήρια". Άντε βγάλε άκρη, και τι επίπτωση έχει αυτό στον μέσο φοιτητή που δεν έχει λ7 για φροντιστήρια.
Το άλλο είναι ότι για κάθε εξάμηνο που κάθομαι παραπάνω και νοικιάζω, πληρώνω ας πούμε ένα ρεαλιστικό νούμερο 2400(200 ενοίκιο και 200 να τρώω) ευρωπαϊκά. Πόσα εξάμηνα με παίρνει να το κάνω αυτό στους καιρούς που ζούμε; Δεν είναι λογικό να σκεφτεί κάποιος "Ε, με 240/μάθημα, κάνω 10 παλούκια που τα περνάω σίγουρα, τα καταλαβαίνω, και ελαφρύνω τους δικούς μου από όλα τα εξάμηνα που θα κρατιόμουν πίσω; Άσε ότι μένω πίσω στη ζωή μου μετά το πτυχίο και στα σχέδιά μου". Και πίστεψέ με, δεν είναι ότι έχω τεμπελιάσει ή ότι δεν μου κόβει ή δεν ξέρω εγώ τι. Είναι σύνηθες το να χρωστάει κάποιος μετά το 5ο έτος σπουδών (τουλάχιστον στη σχολή μου έτσι) πάνω από 15 μαθήματα για πτυχίο. Το ότι κάποιοι το καταφέρνουν και χωρίς βοήθεια, είναι σαν να μου δίνει κάποιος το παράδειγμα των 20-30 ατόμων που πάντα θα υπάρχουν κάθε χρονιά στις πανελλήνιες και γράφουν περι τα 20χιλιάρικα και να κρίνει με βάση αυτούς.
Το πρόβλημα δεν έγκειται στο ότι υπάρχουν φροντιστήρια. Είναι αναμενόμενο να συμβεί όταν υπάρχει ζήτηση ή ανάγκη.
Εστιάζω στις παθογένειες που οδηγούν σε αυτή τη "λύση", καθώς και το πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα στη ρίζα του, σαν φοιτητές από τη δική μας σκοπιά, και αυτό αποτελεί μία συζήτηση από μόνο του.
Προσωπικά πάντως για να κλείνω, μπορώ να πω ότι έμαθα αρκετά πράγματα που ούτε με σφαίρες δεν θα τα διδασκόμουν στη σχολή (και πίστεψέ με, κρατάω καθημερινή επαφή με τη σχολή), τόσο θεωρητικά αλλά και πρακτικά, και τα πέρασα τα μαθήματα με έναν εύλογο κόπο και καλούς βαθμούς.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.