Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Καθηγητής κι έχει σπουδάσει στο τμήμα Φυσικής ΕΚΠΑ (Αθήνα). Έχει γράψει 10,063 μηνύματα.
12-07-15
21:47
Ο καφές δεν είναι απλά ένα ρόφημα. Είναι και πολλά άλλα πράγματα. Είναι ακόμα και κοινωνική ζωή. Ας δούμε μερικές περιπτώσεις και είδη "καφέ":
1) Ο καφές της παρέας: Όταν μια παρέα λέει "πάμε για καφέ", δεν σημαίνει ότι θα πιούν όλοι υποχρεωτικά καφέ. Κάποιοι θα πιούν σοκολάτα ρόφημα ή χυμό ή τσάι και άλλοι θα παραγγείλουν γλυκό. Υπάρχουν και ζουν ανάμεσά μας άτομα που δεν πίνουν ποτέ καφέ, είτε γιατί νομίζουν ότι δεν θα τους αρέσει είτε γιατί τους τον απαγόρευσε ο "ομοιοπαθητικός" ψευτογιατρός τους. Πάντως, για την παρέα η λέξη "καφές" σημαίνει απλά ότι καθόμαστε γύρω από ένα τραπέζι και κουβεντιάζουμε.
2) Ο καφές της παρηγοριάς: Σερβίρεται στα νεκροταφεία στις κηδείες και στα μνημόσυνα, μαζί με κονιάκ και παξιμαδάκια, για να "συγχωρεθεί ο μακαρίτης". Η παράδοση τον θέλει "ελληνικό" πικρό και στην πραγματικότητα είναι πολύ αραιός και δεν πίνεται. Έτσι, αν κάπου μας σερβίρουν καφέ νερομπλού και χάλια, τον λέμε κι αυτόν μεταφορικά "καφέ της παρηγοριάς".
3) Ο βαπορίσιος καφές: Μάλλον τα παλιά χρόνια ο καφές στα καράβια ήταν ακριβός, έτσι έφτασε στις μέρες μας να λέμε "βαπορίσιο" (ή και καφέ φαρμακείο) τον καφέ που έχει υψηλή τιμή.
4) Ο καφές πουρμπουάρ: Αυτός είναι καφές σε χρήμα. Είναι το φιλοδώρημα που δίνουμε σε κάποιον (π.χ. τον τεχνικό της ΔΕΗ, τον οδηγό του ασθενοφόρου) για να "μας προσέξει", βάζοντας του το χαρτονόμισμα στην τσέπη και λέγοντάς του "για ένα κεφεδάκι".
5) Ο μελλοντολογικός καφές: Πρόκειται κλασικά για τις καφετζούδες. Τις βλέπουμε σε παλιές ταινίες, αλλά υπάρχουν ακόμα (ζουν και αυτές ανάμεσά μας) και έχουν όχι μικρή πελατεία. Αφού ο "ελληνικός" καφές αδειάσει, η καφετζού γυρίζει το μικρό φλιτζανάκι ανάποδα στο πιατάκι, περιμένει λίγο και ύστερα από τα σχήματα που θα σχηματίσει το κατακάθι στον πάτο και τα τοιχώματα, προβλέπει το μέλλον. Μεγάλη πόρτα θα περάσεις, βλέπω δαχτυλίδι, ένας γαλανομάτης σε σκέφτεται, λεφτά θα πάρεις (για τα σημερινά δεδομένα αυτό σημαίνει ότι θα βρεις ΑΤΜ που λειτουργεί), μια ξανθιά θέλει το κακό σου κλπ.
6) Ο ερωτικός καφές: Όταν ένα αγόρι λέει σε ένα κορίτσι "πάμε για καφέ?" υπονοούνται πολλά. Συνήθως, η πρόταση έχει σημασία να βγούμε, να γνωριστούμε καλύτερα και αν "τα βρούμε" να προχωρήσουμε στα περαιτέρω. Εδώ η παράδοση απαιτεί να κερνάει το αγόρι. Ίσως στην πρόταση "πάμε για καφέ?", η απάντηση είναι "καφέ το λένε τώρα?".
7) Ο καφές της ατελείωτης κουβέντας: Συναντιέται και σε γυναίκες και σε άντρες. Μερικές γυναίκες συναντιούνται πρωί σε ένα σπίτι, πίνουν καφέ και κουτσομπολεύουν με τις ώρες όλη τη γειτονιά ή όλο το χωριό και φυσικά δεν προλαβαίνουν να μαγειρέψουν. Οι άντρες πίνουν καφέ και "συζητούν" (έτσι λέγεται το αντρικό κουτσομπολιό), συνήθως σε καφενεία ή καφετέριες. Εδώ έχουμε πολυ-επιστημονικές πολιτικοοικονομικές αναλύσεις. Ο ανδρικός αυτός καφές, αποδίδεται σε συνταξιούχους, άνεργους και αργόσχολους. Τα τελευταία χρόνια σαν καφές των αργόσχολων θεωρείται ο φραπές και μάλλον για αυτό υπαίτιος είναι ο Λαζόπουλος. Πάντως, αν στην "αγορά" της αρχαίας Αθήνας, όλοι αυτοί που ολημερίς συζητούσαν (τότε δούλευαν οι δούλοι), είχαν και από μία φραπεδιά στο χέρι, νομίζω ότι θα ταίριαζε.
8.) Ο καφές της πρώιμης μαγκιάς: Μιλάμε για μαθητές (και μαθήτριες) γυμνασίου και αρχών λυκείου που δεν μπορούν χωρίς καφέ. (Ίσως τον συνήθισαν από το μπιμπερό). Εντάξει, κάθονται στην καφετέρια και παραγγέλνουν φρέντο, καπουτσίνο, εσπρέσο. Είναι όμως και αυτοί που έρχονται στο σχολείο και μπαίνουν στην τάξη (συνήθως καθυστερημένοι) με τον καφέ στο χέρι, τον οποίο αγόρασαν από την κοντινή καφετέρια ή από το κυλικείο του σχολείου (το οποίο τον πουλά παράνομα με τον διευθυντή να κάνει τα στραβά μάτια). Τα παιδιά αυτά θέλουν να έχουν τον καφέ τους στο θρανίο τους και να τον πίνουν σιγά - σιγά κατά τη διάρκεια του μαθήματος και θυμώνουν αν ο καθηγητής δεν το επιτρέπει.
9) Ο τραγουδισμένος καφές: Σαν κοινωνικό ποτό ο καφές, έχει περάσει στην κουλτούρα μας και έχει πολυτραγουδηθεί. Αναφέρω μερικούς τίτλους σχετικών τραγουδιών: "πρωινός καφές", "η μπαλάντα του καφέ", "πάμε στον Άδωνη για καφέ", "Όσο κρατάει ένας καφές", "πικρός καφές", "φαρμάκι ο καφές που πίνω", και πολλά άλλα με σκέτο τίτλο "ο καφές".
10) Ο καφές της νεοελληνικής γλώσσας: Κάποτε όταν κάποιος ζητούσε καφέ, τον ρωτούσαν "Πώς τον παίρνετε;". Αυτό τώρα δεν νομίζω να χρησιμοποιείται πλέον για ευνόητους λόγους. Όμως έχουν μείνει μερικές παροιμιώδεις φράσεις και αποφθέγματα που σχετίζονται με τον καφέ, όπως <<Ο καφές είναι η ουσία που μετατρέπει το "άντε γαμήσου πρωί-πρωί" σε "καλημέραααα">>.
--- (Υ.Γ. Οποιαδήποτε συμπλήρωση ή διόρθωση, είναι δεκτή με ευχαρίστηση)...
.
1) Ο καφές της παρέας: Όταν μια παρέα λέει "πάμε για καφέ", δεν σημαίνει ότι θα πιούν όλοι υποχρεωτικά καφέ. Κάποιοι θα πιούν σοκολάτα ρόφημα ή χυμό ή τσάι και άλλοι θα παραγγείλουν γλυκό. Υπάρχουν και ζουν ανάμεσά μας άτομα που δεν πίνουν ποτέ καφέ, είτε γιατί νομίζουν ότι δεν θα τους αρέσει είτε γιατί τους τον απαγόρευσε ο "ομοιοπαθητικός" ψευτογιατρός τους. Πάντως, για την παρέα η λέξη "καφές" σημαίνει απλά ότι καθόμαστε γύρω από ένα τραπέζι και κουβεντιάζουμε.
2) Ο καφές της παρηγοριάς: Σερβίρεται στα νεκροταφεία στις κηδείες και στα μνημόσυνα, μαζί με κονιάκ και παξιμαδάκια, για να "συγχωρεθεί ο μακαρίτης". Η παράδοση τον θέλει "ελληνικό" πικρό και στην πραγματικότητα είναι πολύ αραιός και δεν πίνεται. Έτσι, αν κάπου μας σερβίρουν καφέ νερομπλού και χάλια, τον λέμε κι αυτόν μεταφορικά "καφέ της παρηγοριάς".
3) Ο βαπορίσιος καφές: Μάλλον τα παλιά χρόνια ο καφές στα καράβια ήταν ακριβός, έτσι έφτασε στις μέρες μας να λέμε "βαπορίσιο" (ή και καφέ φαρμακείο) τον καφέ που έχει υψηλή τιμή.
4) Ο καφές πουρμπουάρ: Αυτός είναι καφές σε χρήμα. Είναι το φιλοδώρημα που δίνουμε σε κάποιον (π.χ. τον τεχνικό της ΔΕΗ, τον οδηγό του ασθενοφόρου) για να "μας προσέξει", βάζοντας του το χαρτονόμισμα στην τσέπη και λέγοντάς του "για ένα κεφεδάκι".
5) Ο μελλοντολογικός καφές: Πρόκειται κλασικά για τις καφετζούδες. Τις βλέπουμε σε παλιές ταινίες, αλλά υπάρχουν ακόμα (ζουν και αυτές ανάμεσά μας) και έχουν όχι μικρή πελατεία. Αφού ο "ελληνικός" καφές αδειάσει, η καφετζού γυρίζει το μικρό φλιτζανάκι ανάποδα στο πιατάκι, περιμένει λίγο και ύστερα από τα σχήματα που θα σχηματίσει το κατακάθι στον πάτο και τα τοιχώματα, προβλέπει το μέλλον. Μεγάλη πόρτα θα περάσεις, βλέπω δαχτυλίδι, ένας γαλανομάτης σε σκέφτεται, λεφτά θα πάρεις (για τα σημερινά δεδομένα αυτό σημαίνει ότι θα βρεις ΑΤΜ που λειτουργεί), μια ξανθιά θέλει το κακό σου κλπ.
6) Ο ερωτικός καφές: Όταν ένα αγόρι λέει σε ένα κορίτσι "πάμε για καφέ?" υπονοούνται πολλά. Συνήθως, η πρόταση έχει σημασία να βγούμε, να γνωριστούμε καλύτερα και αν "τα βρούμε" να προχωρήσουμε στα περαιτέρω. Εδώ η παράδοση απαιτεί να κερνάει το αγόρι. Ίσως στην πρόταση "πάμε για καφέ?", η απάντηση είναι "καφέ το λένε τώρα?".
7) Ο καφές της ατελείωτης κουβέντας: Συναντιέται και σε γυναίκες και σε άντρες. Μερικές γυναίκες συναντιούνται πρωί σε ένα σπίτι, πίνουν καφέ και κουτσομπολεύουν με τις ώρες όλη τη γειτονιά ή όλο το χωριό και φυσικά δεν προλαβαίνουν να μαγειρέψουν. Οι άντρες πίνουν καφέ και "συζητούν" (έτσι λέγεται το αντρικό κουτσομπολιό), συνήθως σε καφενεία ή καφετέριες. Εδώ έχουμε πολυ-επιστημονικές πολιτικοοικονομικές αναλύσεις. Ο ανδρικός αυτός καφές, αποδίδεται σε συνταξιούχους, άνεργους και αργόσχολους. Τα τελευταία χρόνια σαν καφές των αργόσχολων θεωρείται ο φραπές και μάλλον για αυτό υπαίτιος είναι ο Λαζόπουλος. Πάντως, αν στην "αγορά" της αρχαίας Αθήνας, όλοι αυτοί που ολημερίς συζητούσαν (τότε δούλευαν οι δούλοι), είχαν και από μία φραπεδιά στο χέρι, νομίζω ότι θα ταίριαζε.
8.) Ο καφές της πρώιμης μαγκιάς: Μιλάμε για μαθητές (και μαθήτριες) γυμνασίου και αρχών λυκείου που δεν μπορούν χωρίς καφέ. (Ίσως τον συνήθισαν από το μπιμπερό). Εντάξει, κάθονται στην καφετέρια και παραγγέλνουν φρέντο, καπουτσίνο, εσπρέσο. Είναι όμως και αυτοί που έρχονται στο σχολείο και μπαίνουν στην τάξη (συνήθως καθυστερημένοι) με τον καφέ στο χέρι, τον οποίο αγόρασαν από την κοντινή καφετέρια ή από το κυλικείο του σχολείου (το οποίο τον πουλά παράνομα με τον διευθυντή να κάνει τα στραβά μάτια). Τα παιδιά αυτά θέλουν να έχουν τον καφέ τους στο θρανίο τους και να τον πίνουν σιγά - σιγά κατά τη διάρκεια του μαθήματος και θυμώνουν αν ο καθηγητής δεν το επιτρέπει.
9) Ο τραγουδισμένος καφές: Σαν κοινωνικό ποτό ο καφές, έχει περάσει στην κουλτούρα μας και έχει πολυτραγουδηθεί. Αναφέρω μερικούς τίτλους σχετικών τραγουδιών: "πρωινός καφές", "η μπαλάντα του καφέ", "πάμε στον Άδωνη για καφέ", "Όσο κρατάει ένας καφές", "πικρός καφές", "φαρμάκι ο καφές που πίνω", και πολλά άλλα με σκέτο τίτλο "ο καφές".
10) Ο καφές της νεοελληνικής γλώσσας: Κάποτε όταν κάποιος ζητούσε καφέ, τον ρωτούσαν "Πώς τον παίρνετε;". Αυτό τώρα δεν νομίζω να χρησιμοποιείται πλέον για ευνόητους λόγους. Όμως έχουν μείνει μερικές παροιμιώδεις φράσεις και αποφθέγματα που σχετίζονται με τον καφέ, όπως <<Ο καφές είναι η ουσία που μετατρέπει το "άντε γαμήσου πρωί-πρωί" σε "καλημέραααα">>.
--- (Υ.Γ. Οποιαδήποτε συμπλήρωση ή διόρθωση, είναι δεκτή με ευχαρίστηση)...
.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Καθηγητής κι έχει σπουδάσει στο τμήμα Φυσικής ΕΚΠΑ (Αθήνα). Έχει γράψει 10,063 μηνύματα.
08-07-15
23:30
Η λέξη είναι γαλλικής προέλευσης, όμως ο συγκεκριμένος καφές είναι εντελώς ελληνική επινόηση και δεν θα τον βρεις (σχεδόν) πουθενά αλλού στο γνωστό Σύμπαν (εκτός φυσικά από ελληνικά στέκια). Να και η ιστορία του: https://www.thessalonikiartsandculture.gr/blog/texnopersona/i-istoria-tou-frape#.VZ2DaRAVg5sΔεν σου το λέω για να σου κάνω την έξυπνη απλά για να ξέρεις λέγεται φραπέ χωρίς το Σ ,είναι γαλλική λέξη
Έτσι και η λέξη έχει πλέον ελληνοποιηθεί. Στο λεξικό του Μπαμπινιώτη αναφέρεται και ως ο φραπές και κλίνεται (όπως ο κεφτές): ο φραπές, του φραπέ (ή σπανιότερα του φρα-πέος), οι φραπέδες, των φραπέδων κλπ. Υπάρχει υποκοριστικό το φραπεδάκι, εμφατικό η φραπεδιά, παράγωγο το φραπόγαλο.
Υ.Γ. Οι αρχαίοι Έλληνες έλεγον: "Φραπές ευφραίνει καρδίαν ανθρώπου".
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Καθηγητής κι έχει σπουδάσει στο τμήμα Φυσικής ΕΚΠΑ (Αθήνα). Έχει γράψει 10,063 μηνύματα.
16-07-12
22:16
Έλεος!! ο καφές βλάπτει, το τσιγάρο κάνει κακό, το αλκοόλ είναι επικίνδυνο, το τάδε φαγητό φέρνει χοληστερήνη κλπ κλπ. Δεν πειράζει, δεν θα πάμε και στην κορυφή του βουνού να τρώμε μόνο βραστά μαρούλια. Ας απολαύσουμε αυτά που μας αρέσουν και ας είναι και βλαβερά.εχω ακουσει για τον nescafe οτι ειναι σαν ναρκωτικο και οτι οσο συχνοτερα πινεις τοσο το χειροτερο οπωτε καλυτερα οι νεοτεροι να το αποφευγουμε!
Η μπαλάντα του καφέ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Καθηγητής κι έχει σπουδάσει στο τμήμα Φυσικής ΕΚΠΑ (Αθήνα). Έχει γράψει 10,063 μηνύματα.
15-02-11
22:47
Ενδιαφέρον θέμα. Μπορεί κάποιος να το δει από πολλές μεριές:
1) Κυριολεκτικά: Υπάρχουν πολλά είδη κεφέδων. Αυτός που λέμε "ελληνικός" και παλιά λεγόταν "τούρκικος", στην πραγματικότητα είναι αραβικός. Γνήσιος ελληνικός καφές είναι ο φραπές που δεν υπάρχει σε κανένα άλλο μέρος του κόσμου. Τους πίνω και τους δύο (και μερικές φορές τους συνοδεύω με κάτι κακό που δεν το λέω ). Πίνω και εσπρέσο, φρέντο, καπουτσίνο, φρεντοτσίνο (εκτός σπιτιού). Αυτός που δεν μπορώ να πιω γιατί μου ανακατεύει το στομάχι, είναι ο καφές φίλτρου (αυτός που η παραδοσιακή γιαγιά τον σερβίρει φουντούκ).
2) Μεταφορικά (η λέξη "καφές" έχει και άλλα νοήματα):
- Όταν μια παρέα λέει "πάμε για καφέ", δεν σημαίνει υποχρεωτικά ότι και θα πιουν καφέ. Μπορεί να πιουν χυμό, να φάνε γλυκό ή και τίποτα. Ίσως είναι απλά βόλτα.
- Λέγοντας "καφές της παρηγοριάς" εννοούμε κηδεία ή καφέ νερομπλού και χάλια.
- Όταν λέμε "καφές βαπορίσιος" ή "καφές φαρμακείο", δεν εννοούμε συνήθως ότι είναι πικρός, αλλά πανάκριβος.
- Οι άγγλοι λένε "black coffe" και εννοούν χωρίς ζάχαρη. Όταν το λέμε εμείς "μαύρος καφές", ακούγεται όπως όταν λέμε "πράσινο μπλου-τζην".
- Όταν κάποιος βάζει 10€ στην τσέπη του τεχνικού της ΔΕΗ, του λέει "ένα καφεδάκι".
- Όταν ένα αγόρι λέει σε ένα κορίτσι "πάμε για καφέ?" υπονοούνται πολλά. Εδώ η ερώτηση είναι "καφέ το λένε τώρα?".
1) Κυριολεκτικά: Υπάρχουν πολλά είδη κεφέδων. Αυτός που λέμε "ελληνικός" και παλιά λεγόταν "τούρκικος", στην πραγματικότητα είναι αραβικός. Γνήσιος ελληνικός καφές είναι ο φραπές που δεν υπάρχει σε κανένα άλλο μέρος του κόσμου. Τους πίνω και τους δύο (και μερικές φορές τους συνοδεύω με κάτι κακό που δεν το λέω ). Πίνω και εσπρέσο, φρέντο, καπουτσίνο, φρεντοτσίνο (εκτός σπιτιού). Αυτός που δεν μπορώ να πιω γιατί μου ανακατεύει το στομάχι, είναι ο καφές φίλτρου (αυτός που η παραδοσιακή γιαγιά τον σερβίρει φουντούκ).
2) Μεταφορικά (η λέξη "καφές" έχει και άλλα νοήματα):
- Όταν μια παρέα λέει "πάμε για καφέ", δεν σημαίνει υποχρεωτικά ότι και θα πιουν καφέ. Μπορεί να πιουν χυμό, να φάνε γλυκό ή και τίποτα. Ίσως είναι απλά βόλτα.
- Λέγοντας "καφές της παρηγοριάς" εννοούμε κηδεία ή καφέ νερομπλού και χάλια.
- Όταν λέμε "καφές βαπορίσιος" ή "καφές φαρμακείο", δεν εννοούμε συνήθως ότι είναι πικρός, αλλά πανάκριβος.
- Οι άγγλοι λένε "black coffe" και εννοούν χωρίς ζάχαρη. Όταν το λέμε εμείς "μαύρος καφές", ακούγεται όπως όταν λέμε "πράσινο μπλου-τζην".
- Όταν κάποιος βάζει 10€ στην τσέπη του τεχνικού της ΔΕΗ, του λέει "ένα καφεδάκι".
- Όταν ένα αγόρι λέει σε ένα κορίτσι "πάμε για καφέ?" υπονοούνται πολλά. Εδώ η ερώτηση είναι "καφέ το λένε τώρα?".
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.