Stavri_
Τιμώμενο Μέλος
Η Stavri_ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών και Φοιτήτρια. Έχει γράψει 4,687 μηνύματα.
25-02-15
01:09
Πολύ όμορφο thread αυτό. Μου έχει κινήσει μέρες τώρα την... "επιθυμία" να γράψω, αλλά ελέω έλλειψης χρόνου...
Λοιπόν, παιδάκια ( ) , ήρθε η ώρα, να σας εκθέσω ... τας απόψεις μου! (ουτοπικότατες βέβαια, προειδοποιώ! )
Τα έξι χρόνια είναι μία χαρά. Βέβαια στο δικό μου μυαλό, μία καλή ιδέα θα ήταν η δευτεροβάθμια να διαρκούσε 5 έτη. Απλά θα επιθυμούσα και την ύπαρξη ενός έτους προπαρασκευαστικού, μεταξύ δηλαδή δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας, όπου θα γίνονταν ουσιαστικά 'προετοιμασία' προσαρμογής των μαθητών, σε πανεπιστημιακές συνθήκες. Και δε μιλάω για καθαρά γνωστική προετοιμασία, αλλά για εκμάθηση αντιμετώπισης των συνθηκών που αφορούν μετέπειτα εκπαιδευτικές βαθμίδες και συναντώνται κατά βάση σε αυτές. Θεωρώ παντελώς λανθασμένη την άναρχη "μεταπήδηση" από την Γ' Λυκείου της δευτεροβάθμιας, στο "περιβάλλον" της σχολής, όπως επίσης θεωρώ το ίδιο αναποτελεσματική τη "μεταπήδηση" από την Έκτη δημοτικού, στο περιβάλλον του 'μεγάλου' Γυμνασίου. Νομίζω καταλαβαίνετε τι θέλω να πω. Όλοι έχουμε αντιμετωπίσει αυτές τις 'ποικιλόμορφες' σχολικοεκαιδευτικές αλλαγές, για τις οποίες κανείς δε μας προετοίμασε κατάλληλα, έτσι ώστε να ανταποκριθούμε όλοι καλύτερα και αμεσότερα και στο μαθησιακό αλλά και στο κοινωνικό 'αντικείμενο'.
Όλα τα μαθήματα είναι χρήσιμα και χρηστικά, με την προϋπόθεση όμως, ότι διδάσκονται με το σωστό τρόπο. Και θα μου πείτε (και με το δίκιο σας): "Και τι είναι/καλείται 'Σωστό';; Υπάρχει πλαφόν στον τρόπο διδασκαλίας;;"
Και θα σας απαντήσω, πως πλαφόν δεν υπάρχει πουθενά, ενώ το 'σωστό' μάλλον είναι υποκειμενική έννοια. Ωστόσο, νομίζω είναι καθολικά αποδεκτό, το γεγονός πως στο χώρο της εκπαίδευσης, η "σωστή διδασκαλία" μεταφράζεται σε 'ευχάριστη' μετάδοση/μεταλαμπάδευση γνώσεων από τον καθηγητή στο μαθητή, και κυρίως γόνιμη.
Δεν ωφελεί η υπερβολική παπαγαλία και η αποστήθιση που κατά κόρον ζητείται από το υπάρχον εκπαιδευτικό μας σύστημα. Φυσικά και να μάθεις "απ' έξω" κάποια πράγματα/απαραίτητες γνώσεις, αλλά όχι βρε αδερφέ, να είναι αυτό αυτοσκοπός! Μάθε, αλλά πρώτα κατανόησε. Κάνε το κτήμα σου. Συνειδητοποίησε τι διαβάζεις. Και σε αυτό δε φταίει τόσο ο μαθητής, που παπαγαλίζει αδιαλείπτως. Έτσι του έμαθαν, έτσι κάνει. Αυτό επιζητείται, αυτό επιβραβεύεται (οι Πανελλήνιες και γενικά η μορφή των εξετάσεων καταδεικνύουν αυτό το γεγονός) και σε αυτό με τη σειρά τους, επιδίδονται οι μαθητές προκειμένου να "επιτύχουν". (Τώρα το τι εστί επιτυχία, είναι μεγάλη κουβέντα και σίγουρα όχι της παρούσης).
Δε μπορεί ο καθηγητής, φερειπείν, να "επιβραβεύει" τον μαθητή που παπαγάλισε το μάθημα της Ιστορίας και όχι αυτόν που το κατανόησε κατά κύριο λόγο, και είναι σε θέση να εξηγήσει τα 'γεγονότα', να τα κρίνει, να τα 'επεξεργαστεί' και να τα συνειδητοποιήσει. Να το βράσω αν ξέρεις πότε πέθανε ο τρίτος αυτοκράτορας του Βυζαντίου, αν δε γνωρίζεις πράγματα που είναι η ουσία της "Ιστορίας" και του μαθήματος, όπως την επιρροή/συνέπειες/αλλάγές/αποτελέσματα... κλπ που επέφερε η ύπαρξη αχανών αυτοκρατοριών στο πέρασμα των αιώνων και πως οι διάφορες συνθήκες επηρέασαν τη ζωή και τον σύγχρονο κόσμο. Η Ιστορία πχ, (μιας και αναφέρθηκα σε αυτήν) δεν είναι απλά χρονολογίες και τυπικά-άτυπα γεγονότα. Είναι κάτι πολύ περισσότερο. Είναι ουσιαστική γνώση, που πρέπει να μεταδίδεται με την Αντικειμενικότητα των πολλών πηγών. Δε θέλω να μου παρουσιάζεται το Ελληνικό έθνος ως το "σούπερ ντούπερ ουάου", που επισκιάζει και η ύπαρξή του και μόνο όλα τα άλλα έθνη. Θέλω, πολυφωνία των πηγών και διαδραστικό μάθημα. Πόσο πιο ωραίο και αποδοτικό θα ήταν αν στα πλαίσια του μαθήματος, εκτός από τα γνωστά μουσεία, οι μαθητές επισκέπτονταν σχετικούς ιστορικούς χώρους, συζητούσαν, συνδιαλέγονταν και δεν περιορίζονταν στο να "ακούν" απλά τη βαρετή και μονότονη φωνή του φιλόλογου, που νιώθει πως και ο ίδιος κάνει αγγαρεία, με το να "απαγγέλει" και να αφηγείται "στεγνά" ιστορικά 'δεδομένα';;;
Αυτό που θέλω να πω φέρνοντας ως τυχαίο παράδειγμα το μάθημα της Ιστορίας, είναι ότι η μετάδοση της γνώσης στο τωρινό εκπαιδευτικό σύστημα, γίνεται τελείως 'μηχανοποιημένα', και αποτρέπει την ενεργή συμμετοχή και των μαθητών. Απλά δέχονται/πυρπολούνται με αναρίθμητες γνώσεις οι τελευταίοι, χωρίς να γίνεται ουσιαστική αφομοίωση, και χωρίς να αποτελούν όλες αυτές οι πληροφορίες, απαραίτητα γνωστικά στοιχεία, ενώ πολύ συχνά είναι παρωχημένες και ασύγχρονες γνώσεις/τοποθετήσεις. Οι επιστήμες εξελίσσονται και δε μπορείς να μου "πουλάς" τα ίδια 'συγγράμματα/βιβλία" επί 20ετία! Ούτε μπορείς να υιοθετείς την προπολεμική εκπαιδευτική μέθοδο. Η εκπαίδευση, πρέπει κάποια στιγμή να συνδεθεί και με την παιδεία. Με την κρίση (κριτική ικανότητα εννοώντας). Δηλαδή δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως το περίπου το 90% των μαθητών, βλέπουν και αντιμετωπίζουν το σχολείο ως καταναγκαστικό έργο. Όταν "εκπαιδεύεσαι" περισσότερο διαβάζοντας μόνος σου, παρακολουθώντας 'σεμινάρια' και γενικά βασιζόμενος αποκλειστικά και μόνο στη δική σου θέληση/επιθυμία για μάθηση, σε σχέση με την εκπαίδευση που λαμβάνεις σε σχολείο/σχολή, ε τότε, κάτι δε πάει καλά! Και δε φταίει μόνο ο μαθητής, στον οποίο συνήθως οι καθηγητές επιρρίπτουν τις "ευθύνες". Το πρόβλημα "έγκειται" εκ των έσω.
Και για να γυρίσω στην ερώτηση της παράθεσης του θεματοθέτη, θα γίνω λιγάκι πιο συγκεκριμένη και θα προσπαθήσω να εκφράσω τα πιστεύω μου σε συγκεκριμένα πλαίσια, αναφερόμενη σε όλα τα μαθήματα που είτε ήδη διδάσκονται, είτε θα πρέπει να "προστεθούν".
Αρχικά, να σημειώσω ένα βασικό μου κριτήριο. Και στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο και στο Πανεπιστήμιο, (σε όλες τις βαθμίδες), ΔΕ θα έπρεπε να προωθείται η αποσπασματική γνώση. Και τι εννοώ;; Δεν υπάρχει συνοχή στα μαθήματα που διδάσκονται και που υποτίθεται αποτελούν συνέχεια προηγούμενου έτους. Πρέπει στη γνώση να υπάρχει η Αρχή. Τα βασικά, τα στοιχειώδη και εν συνεχεία να "χτίζει" ο μαθητής/φοιτητής πάνω σε στέρεες βάσεις. Δε μπορείς να μου ξεκινάς Β' Γυμνασίου Φυσική, με έννοιες γενικότροπες, χωρίς να μου δίνεις την ουσία της επιστήμης. Τι σκατά μελετάω; Τι μαθαίνω; Μου τσαμπουνάς την έννοια "μάζα" ξέρω εγώ, μου κολλάς και ένα "μέτρο της αδράνειας", και δε μου εξηγείς ούτε τι σημαίνει στο Λεξικό Της Φυσικής, το μέτρο, ούτε τι είναι η αδράνεια. Τι είναι η Επιστήμη; Τι μελετάει η Φυσική; Πιάνεις λίγο από Κινήσεις, λίγο από δυνάμεις, λίγο από θερμότητα, λίγο από Ενέργειες, λίγο από Ηλεκτρισμό κλπ κλπ. Το θέμα δεν είναι να γίνεις Πρωταθλητής στη ποσότητα των "πληροφοριων". Το Θέμα είναι να γνωρίσεις την ποιότητα στη γνώση, αργά, σταθερά, με συνοχή και συνεκτικότητα. Δεν είναι ανάγκη να μάθεις στο Γυμνάσιο ήδη φερειπείν, κάθε κεφάλαιο της Φυσικής, κάθε νόμο, κάθε αξίωμα. Το θέμα είναι αυτά τα λίγα που θα μάθεις, σε αντιστοιχία με τις 'δυνατότητες' της ηλικίας σου, να τα μάθεις σωστά και σε βάθος. Να ξεχωρίζεις απλά πράγματα στην αρχή και πιο σύνθετα στη συνέχεια. Να μάθεις την ουσία. Να μπορείς να λύσεις μία άσκηση που δεν απαιτεί απλά αποστήθιση και στυγνή μεθοδολογία (την οποία δε κατακρίνω, ίσα ίσα αν χρησιμοποιείται εκεί που πρέπει, κάνει θαύματα). Να εντρυφήσεις στο σκεπτικό της άσκησης. Να συνειδητοποιήσεις τα φαινόμενα.
Και το ίδιο ισχύει σε κάθε μάθημα. Όχι μόνο στη Φυσική ή στα Μαθηματικά. Η Γνώση θέλει Σειρά, οργάνωση. Η δευτεροβάθμια κυρίως, αυτό που κάνει είναι να σε βομβαρδίζει με όγκο πληροφοριών, τις οποίες δε συνδέει μεταξύ τους! Δε προωθεί την Κατανόηση. Πώς θα μάθει ο άλλος να κρίνει, να σκέπτεται, να εξηγεί, όταν δεν έχει καν το χώρο και το χρόνο να αποκωδικοποιήσει τους "γρίφους" που του 'πετάγονται';;;
ΈΤΣΙ το ιδανικό για μένα θα ήταν να διδάσκονται και στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο τα:
Μόνο στο Γυμνάσιο: Γεωγραφία (κανονική γεωγραφία, όχι μόνο γεωλογία και ιστοριούλες και να μη ξέρεις κατά που πέφτει η Θεσπρωτία, η Μαδαγασκάρη (), ο Δούναβης... Έχουμε καταντήσει αγεωγράφητοι!)
Μόνο στο Λύκειο: Αρχαία Ελληνικά (μελέτη της γλώσσας + γραμματεία). Και εξηγούμαι για πιο λόγο μόνο στο Λύκειο. Ο καλύτερος τρόπος να μάθεις και να γνωρίσεις τα Αρχαία Ελληνικά, είναι μέσα από κείμενα Ιστορικών (Θουκυδίδης, Ηρόδοτος, Ξενοφών κλπ), και από Θεατρικά έργα και Γραμματειακά είδη (Αριστοφάνης, Αισχύλος, Αριστοτέλης, Πλάτωνας,Ευριπίδης, Όμηρος, Σοφοκλής κλπ) που καλώς ή κακώς, είναι πολύ δύσκολο να αντιληφθούν νοηματικά τα παιδιά του Γυμνασίου. Και το να μου δίνεις ένα ξερό κείμενο στα αρχαία στο Γυμνάσιο για να κάνω συντακτικό, μετάφραση και γραμματική... ε, μου σπάει τα νεύρα. Είναι τόσο "σκέτο", τόσο ανούσιο, τόσο βαρετό. Δεν εμβαθύνεις, απλά παπαγαλίζεις τη μετάφραση. Το κίνητρο να μάθεις δίνεται πολύ καλύτερα μέσα από τα προαναφερθέντα κείμενα. Η θέληση σου να τα μελετήσεις, να συζητήσεις στα πλαίσια της τάξης συμπεριφορές και συνθήκες της "εποχής" (όχι καταναγκαστικά, αλλά με "δραστήρια συμμετοχή"), σε οδηγεί πολύ πιο εύκολα και ανώδυνα (γιατί ποιος δεν έχει σιχτιρίσει την ώρα και τη στιγμή που του επέβαλλαν να αποστηθίσει το "λύω" σε όλους τους χρόνους/πρόσωπα/φωνές/εγκλίσεις κλπ, απλά και μόνο για να εξεταστεί στο αυριανό διαγώνισμα;;; ) στο να προσεγγίσεις τη μαγεία της αρχαία ελληνικής γλώσσας.
Για την ποιότητα/ποσότητα της ύλης, εκφράστηκα παραπάνω. Επίσης Ασκήσεις χωρίς Θεωρία, και Θεωρία χωρίς Ασκήσεις, είναι σαν να αυτοχαρακτηρίζεσαι σαν δύτης, που δε ξέρει κολύμπι χωρίς μπρατσάκια... Προφανής η απάντηση. "Ισοσκελισμός".
Ουφ... Δύσκολο ερώτημα. Ίσως το πιο δύσκολο. Από τη μια έχουμε τη "στάμπα" του ρατσισμού (κατά κάποιο τρόπο) με το διαχωρισμό σε τμήματα επίδοσης (οπότε γεννώνται άλλα θέματα που έχουμε αναλύσει εκτενώς σε άλλο thread στο παρελθόν), και από την άλλη, έχουμε την αδυναμία ομαλής και αποτελεσματικής λειτουργίας σε τμήματα ανομοιογενή (με ότι πάλι αυτό συνεπάγεται).
Αλλά, επειδή κουράστηκα και να γράφω, θα απαντήσω διπλωματικά. : Αν γινόντουσαν πολλές από τις παραπάνω "μεταρρυθμίσεις", η "ψαλίδα" της επίδοσης και της βαθμοθηρικής αντίληψης-ανταγωνισμού που αυτή γεννά, θα έκλεινε τόσο πολύ, που θα ήταν... ελάσσων ζήτημα το όλο θέμα.
Πάντως ακόμα και αν γινόταν "διαχωρισμός", δε θα έπρεπε να γίνει με αυστηρά βαθμολογικά κριτήρια, του τύπου 14 έως 17, 17 και πάνω, κλπ. Ο λόγος προφανής. Δε μπαίνω καν στη διαδικασία να επιχειρηματολογήσω.
Το όλο σύστημα Πανελλήνιες και προετοιμασία-εισαγωγή στην Τριτοβάθμια, είναι λάθος. Οπότε, τι να πω εδώ;; Το όλο "πνεύμα" χωλαίνει και γι' αυτό και το λύκειο κυρίως, έχει καταντήσει Ιερά Εξέταση με αυτοσκοπό τη συγκέντρωση στο τέλος, μορίων (ωσάν στραγάλια) που θα σε πάνε "εκπαιδευτικά"... ένα βήμα παραπέρα. Τι να πρωτοπείς. Η "λογική" που καλλιεργείται είναι... άλογη/παράλογη. Παλεύεις να μπεις σε μία σχολή, που λόγω έλλειψης όλων όσων ανέφερα/ανέπτυξα πριν, δε ξέρεις ούτε κατά διάνοια αν θα σε αντιπροσωπεύει, αν σου ταιριάζει (σε σένα και τις κλήσεις σου), αν είναι μέσα στα πραγματικά 'θέλω' και δυνατότητες σου. Άλλα είναι άλλωστε τα ..."κριτήρια" της επιλογής (τρομάρα μας). Τέλος πάντων, επειδή είναι πολυεπίπεδο και πολυδιάστατο το θέμα αυτό, και επειδή το έχουμε αναλύσει και διεξοδικά σε αντίστοιχα θέματα, το δικό μου point είναι, πως αν (λέω αν) το εκπαιδευτικό σύστημα άλλαζε τις βάσεις του, κατά ουσιώδη τρόπο (περιγράφηκε παραπάνω), θα άλλαζε αυτομάτως και η "λογική" της εισαγωγής στην Τριτοβάθμια. Άλλωστε οι Πανελλήνιες και ο τρόπος εισαγωγής, στην ουσία/πραγματικότητα δεν είναι τίποτε άλλο, παρά το αποτέλεσμα αυτής της σαθρής εκπαιδευτικής "πυραμίδας". Απλά επειδή, αυτό που μας καίει πάντα ως Έλληνες, είναι ο "στόχος", το τέλος (ή μάλλον τέλμα...), και όχι η διαδρομή, εντοπίζουμε το πρόβλημα στις Πανελλαδικές, και όχι στη βάση του, στην πηγή του.
Easy!!! Αξιολόγηση. ΚΑΙ από τους μαθητές στο σύνολο (και όχι μεμονωμένα, εύληπτο το γιατί), και από τους αρμόδιους φορείς. Και αν κρίνονται... επιεικώς ακατάλληλοι, απλά θα ...παίρνουν πόδι! Θέλουμε Ανθρώπους πάνω από όλα να μας διδάσκουν, και όχι Ζώα.
Ε, τώρα, τι άλλο να πω, ξέρω εγώ. Παίρνει τόση συζήτηση το θέμα, που ότι και να πεις λίγο επιχειρηματολογικά θα είναι. Ξέχασα να πω και για το δημοτικό, αλλά νομίζω εκεί, το θέμα κυρίως δεν είναι οι προσφερόμενες γνώσεις, αλλά η κοινωνικοσυναισθηματική ανάπτυξη και η εκμάθηση της επικοινωνίας.
_____________________________________________________
Τι Σεντονάρα έγραψα πάλι;;;;; Καλά, όποιος καταφέρει και διαβάσει τον (τρελό, ολίγον τι) συλλογισμό μου, αξίζει Νόμπελ! Ή έστω, το λιγότερο ένα... Όσκαρ!
Λοιπόν, παιδάκια ( ) , ήρθε η ώρα, να σας εκθέσω ... τας απόψεις μου! (ουτοπικότατες βέβαια, προειδοποιώ! )
1) Ποσα χρονια πιστευετε οτι πρεπει να διαρκει η δευτεροβαθμια εκπαιδευση;
Τα έξι χρόνια είναι μία χαρά. Βέβαια στο δικό μου μυαλό, μία καλή ιδέα θα ήταν η δευτεροβάθμια να διαρκούσε 5 έτη. Απλά θα επιθυμούσα και την ύπαρξη ενός έτους προπαρασκευαστικού, μεταξύ δηλαδή δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας, όπου θα γίνονταν ουσιαστικά 'προετοιμασία' προσαρμογής των μαθητών, σε πανεπιστημιακές συνθήκες. Και δε μιλάω για καθαρά γνωστική προετοιμασία, αλλά για εκμάθηση αντιμετώπισης των συνθηκών που αφορούν μετέπειτα εκπαιδευτικές βαθμίδες και συναντώνται κατά βάση σε αυτές. Θεωρώ παντελώς λανθασμένη την άναρχη "μεταπήδηση" από την Γ' Λυκείου της δευτεροβάθμιας, στο "περιβάλλον" της σχολής, όπως επίσης θεωρώ το ίδιο αναποτελεσματική τη "μεταπήδηση" από την Έκτη δημοτικού, στο περιβάλλον του 'μεγάλου' Γυμνασίου. Νομίζω καταλαβαίνετε τι θέλω να πω. Όλοι έχουμε αντιμετωπίσει αυτές τις 'ποικιλόμορφες' σχολικοεκαιδευτικές αλλαγές, για τις οποίες κανείς δε μας προετοίμασε κατάλληλα, έτσι ώστε να ανταποκριθούμε όλοι καλύτερα και αμεσότερα και στο μαθησιακό αλλά και στο κοινωνικό 'αντικείμενο'.
2) Ποια μαθηματα να διδασκονται σε αυτα τα χρονια; Με ευκολοτερη, ή δυσκολοτερη υλη; Να δινεται βαση στην θεωρια ή στις ασκησεις; Ποια μαθηματα θεωρειτε απαραιτητα και ποια εντελως αχρηστα; Ποια μαθηματα πιστευετε οτι θα ηταν ενδιαφεροντα αλλα με αλλη υλη;
Όλα τα μαθήματα είναι χρήσιμα και χρηστικά, με την προϋπόθεση όμως, ότι διδάσκονται με το σωστό τρόπο. Και θα μου πείτε (και με το δίκιο σας): "Και τι είναι/καλείται 'Σωστό';; Υπάρχει πλαφόν στον τρόπο διδασκαλίας;;"
Και θα σας απαντήσω, πως πλαφόν δεν υπάρχει πουθενά, ενώ το 'σωστό' μάλλον είναι υποκειμενική έννοια. Ωστόσο, νομίζω είναι καθολικά αποδεκτό, το γεγονός πως στο χώρο της εκπαίδευσης, η "σωστή διδασκαλία" μεταφράζεται σε 'ευχάριστη' μετάδοση/μεταλαμπάδευση γνώσεων από τον καθηγητή στο μαθητή, και κυρίως γόνιμη.
Δεν ωφελεί η υπερβολική παπαγαλία και η αποστήθιση που κατά κόρον ζητείται από το υπάρχον εκπαιδευτικό μας σύστημα. Φυσικά και να μάθεις "απ' έξω" κάποια πράγματα/απαραίτητες γνώσεις, αλλά όχι βρε αδερφέ, να είναι αυτό αυτοσκοπός! Μάθε, αλλά πρώτα κατανόησε. Κάνε το κτήμα σου. Συνειδητοποίησε τι διαβάζεις. Και σε αυτό δε φταίει τόσο ο μαθητής, που παπαγαλίζει αδιαλείπτως. Έτσι του έμαθαν, έτσι κάνει. Αυτό επιζητείται, αυτό επιβραβεύεται (οι Πανελλήνιες και γενικά η μορφή των εξετάσεων καταδεικνύουν αυτό το γεγονός) και σε αυτό με τη σειρά τους, επιδίδονται οι μαθητές προκειμένου να "επιτύχουν". (Τώρα το τι εστί επιτυχία, είναι μεγάλη κουβέντα και σίγουρα όχι της παρούσης).
Δε μπορεί ο καθηγητής, φερειπείν, να "επιβραβεύει" τον μαθητή που παπαγάλισε το μάθημα της Ιστορίας και όχι αυτόν που το κατανόησε κατά κύριο λόγο, και είναι σε θέση να εξηγήσει τα 'γεγονότα', να τα κρίνει, να τα 'επεξεργαστεί' και να τα συνειδητοποιήσει. Να το βράσω αν ξέρεις πότε πέθανε ο τρίτος αυτοκράτορας του Βυζαντίου, αν δε γνωρίζεις πράγματα που είναι η ουσία της "Ιστορίας" και του μαθήματος, όπως την επιρροή/συνέπειες/αλλάγές/αποτελέσματα... κλπ που επέφερε η ύπαρξη αχανών αυτοκρατοριών στο πέρασμα των αιώνων και πως οι διάφορες συνθήκες επηρέασαν τη ζωή και τον σύγχρονο κόσμο. Η Ιστορία πχ, (μιας και αναφέρθηκα σε αυτήν) δεν είναι απλά χρονολογίες και τυπικά-άτυπα γεγονότα. Είναι κάτι πολύ περισσότερο. Είναι ουσιαστική γνώση, που πρέπει να μεταδίδεται με την Αντικειμενικότητα των πολλών πηγών. Δε θέλω να μου παρουσιάζεται το Ελληνικό έθνος ως το "σούπερ ντούπερ ουάου", που επισκιάζει και η ύπαρξή του και μόνο όλα τα άλλα έθνη. Θέλω, πολυφωνία των πηγών και διαδραστικό μάθημα. Πόσο πιο ωραίο και αποδοτικό θα ήταν αν στα πλαίσια του μαθήματος, εκτός από τα γνωστά μουσεία, οι μαθητές επισκέπτονταν σχετικούς ιστορικούς χώρους, συζητούσαν, συνδιαλέγονταν και δεν περιορίζονταν στο να "ακούν" απλά τη βαρετή και μονότονη φωνή του φιλόλογου, που νιώθει πως και ο ίδιος κάνει αγγαρεία, με το να "απαγγέλει" και να αφηγείται "στεγνά" ιστορικά 'δεδομένα';;;
Αυτό που θέλω να πω φέρνοντας ως τυχαίο παράδειγμα το μάθημα της Ιστορίας, είναι ότι η μετάδοση της γνώσης στο τωρινό εκπαιδευτικό σύστημα, γίνεται τελείως 'μηχανοποιημένα', και αποτρέπει την ενεργή συμμετοχή και των μαθητών. Απλά δέχονται/πυρπολούνται με αναρίθμητες γνώσεις οι τελευταίοι, χωρίς να γίνεται ουσιαστική αφομοίωση, και χωρίς να αποτελούν όλες αυτές οι πληροφορίες, απαραίτητα γνωστικά στοιχεία, ενώ πολύ συχνά είναι παρωχημένες και ασύγχρονες γνώσεις/τοποθετήσεις. Οι επιστήμες εξελίσσονται και δε μπορείς να μου "πουλάς" τα ίδια 'συγγράμματα/βιβλία" επί 20ετία! Ούτε μπορείς να υιοθετείς την προπολεμική εκπαιδευτική μέθοδο. Η εκπαίδευση, πρέπει κάποια στιγμή να συνδεθεί και με την παιδεία. Με την κρίση (κριτική ικανότητα εννοώντας). Δηλαδή δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως το περίπου το 90% των μαθητών, βλέπουν και αντιμετωπίζουν το σχολείο ως καταναγκαστικό έργο. Όταν "εκπαιδεύεσαι" περισσότερο διαβάζοντας μόνος σου, παρακολουθώντας 'σεμινάρια' και γενικά βασιζόμενος αποκλειστικά και μόνο στη δική σου θέληση/επιθυμία για μάθηση, σε σχέση με την εκπαίδευση που λαμβάνεις σε σχολείο/σχολή, ε τότε, κάτι δε πάει καλά! Και δε φταίει μόνο ο μαθητής, στον οποίο συνήθως οι καθηγητές επιρρίπτουν τις "ευθύνες". Το πρόβλημα "έγκειται" εκ των έσω.
Και για να γυρίσω στην ερώτηση της παράθεσης του θεματοθέτη, θα γίνω λιγάκι πιο συγκεκριμένη και θα προσπαθήσω να εκφράσω τα πιστεύω μου σε συγκεκριμένα πλαίσια, αναφερόμενη σε όλα τα μαθήματα που είτε ήδη διδάσκονται, είτε θα πρέπει να "προστεθούν".
Αρχικά, να σημειώσω ένα βασικό μου κριτήριο. Και στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο και στο Πανεπιστήμιο, (σε όλες τις βαθμίδες), ΔΕ θα έπρεπε να προωθείται η αποσπασματική γνώση. Και τι εννοώ;; Δεν υπάρχει συνοχή στα μαθήματα που διδάσκονται και που υποτίθεται αποτελούν συνέχεια προηγούμενου έτους. Πρέπει στη γνώση να υπάρχει η Αρχή. Τα βασικά, τα στοιχειώδη και εν συνεχεία να "χτίζει" ο μαθητής/φοιτητής πάνω σε στέρεες βάσεις. Δε μπορείς να μου ξεκινάς Β' Γυμνασίου Φυσική, με έννοιες γενικότροπες, χωρίς να μου δίνεις την ουσία της επιστήμης. Τι σκατά μελετάω; Τι μαθαίνω; Μου τσαμπουνάς την έννοια "μάζα" ξέρω εγώ, μου κολλάς και ένα "μέτρο της αδράνειας", και δε μου εξηγείς ούτε τι σημαίνει στο Λεξικό Της Φυσικής, το μέτρο, ούτε τι είναι η αδράνεια. Τι είναι η Επιστήμη; Τι μελετάει η Φυσική; Πιάνεις λίγο από Κινήσεις, λίγο από δυνάμεις, λίγο από θερμότητα, λίγο από Ενέργειες, λίγο από Ηλεκτρισμό κλπ κλπ. Το θέμα δεν είναι να γίνεις Πρωταθλητής στη ποσότητα των "πληροφοριων". Το Θέμα είναι να γνωρίσεις την ποιότητα στη γνώση, αργά, σταθερά, με συνοχή και συνεκτικότητα. Δεν είναι ανάγκη να μάθεις στο Γυμνάσιο ήδη φερειπείν, κάθε κεφάλαιο της Φυσικής, κάθε νόμο, κάθε αξίωμα. Το θέμα είναι αυτά τα λίγα που θα μάθεις, σε αντιστοιχία με τις 'δυνατότητες' της ηλικίας σου, να τα μάθεις σωστά και σε βάθος. Να ξεχωρίζεις απλά πράγματα στην αρχή και πιο σύνθετα στη συνέχεια. Να μάθεις την ουσία. Να μπορείς να λύσεις μία άσκηση που δεν απαιτεί απλά αποστήθιση και στυγνή μεθοδολογία (την οποία δε κατακρίνω, ίσα ίσα αν χρησιμοποιείται εκεί που πρέπει, κάνει θαύματα). Να εντρυφήσεις στο σκεπτικό της άσκησης. Να συνειδητοποιήσεις τα φαινόμενα.
Και το ίδιο ισχύει σε κάθε μάθημα. Όχι μόνο στη Φυσική ή στα Μαθηματικά. Η Γνώση θέλει Σειρά, οργάνωση. Η δευτεροβάθμια κυρίως, αυτό που κάνει είναι να σε βομβαρδίζει με όγκο πληροφοριών, τις οποίες δε συνδέει μεταξύ τους! Δε προωθεί την Κατανόηση. Πώς θα μάθει ο άλλος να κρίνει, να σκέπτεται, να εξηγεί, όταν δεν έχει καν το χώρο και το χρόνο να αποκωδικοποιήσει τους "γρίφους" που του 'πετάγονται';;;
ΈΤΣΙ το ιδανικό για μένα θα ήταν να διδάσκονται και στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο τα:
- Μαθηματικά, Φυσική, Χημεία, Βιολογία: Με τρόπο ανάλογο με αυτόν που περιγράφηκε παραπάνω.
- Νέα Ελληνικά που θα περιλαμβάνουν την "επαφή" με τη γλώσσα μας σε κάθε επίπεδο [έκθεση, γραμματική, συντακτικό, ορθογραφία, ετυμολογία, μελέτη πεζογραφίας/ποίησης ελληνικής και μεταφρασμένης ξενόγλωσσης (ανάλογα με την τάξη και το γνωστικό υπόβαθρο των μαθητών), συζήτηση.διάλογος]
- Ιστορία, Πολιτική & Κοινωνική Παιδεία, Φιλοσοφία ( πάλι όπως αναφέρθηκε παραπάνω, με γνώμονα την κρίση και το γόνιμο διάλογο)
- Θρησκευτικά (όπως και Ιστορία, και κυρίως με "Πολυφωνία", if u know what i mean! Όχι να μου προβάλλεις την ορθοδοξία ως το Τέλειο, προσπαθώντας να βγάλεις όλα τα άλλα θρησκεύματα "σκάρτα". Στόχος δε θα είναι ο ήπιος προσηλυτισμός που εμμέσως επιχειρείται, αλλά η γνώση, η κατανόηση η αντίληψη σε πολλά επίπεδα. Είπαμε Αντικειμενικότητα και "πλουραλισμός" πηγών)
- Ξένη Γλώσσα επιλογής, Πληροφορική (όχι σαν Ώρες του Παιδιού. Αλλά σαν ουσιαστικό μάθημα)
- Γυμναστική, Μουσική Παιδεία, Σεξουαλική Αγωγή, Επαγγελματικός Προσανατολισμός + θέσπιση μίας ώρας πχ εβδομαδιαίως με ομαδικές εργασίες χωρίς βαθμολόγηση, απλά και μόνο για τη Συνεργασία και την εν γένει Επικοινωνία των μαθητών. ΌΛΑ αυτά όπωσδήποτε! Μη σας πω ότι είναι πιο σημαντικά και από τα υπόλοιπα μαθήματα!! Γιατί πολύ απλά, μιλάμε σε άλλο επίπεδο "μαθημάτων", σπουδαίων και για τη σωματική, ψυχική,πνευματική υγεία μας και τη μετέπειτα διαμόρφωση της ζωής μας.
Μόνο στο Γυμνάσιο: Γεωγραφία (κανονική γεωγραφία, όχι μόνο γεωλογία και ιστοριούλες και να μη ξέρεις κατά που πέφτει η Θεσπρωτία, η Μαδαγασκάρη (), ο Δούναβης... Έχουμε καταντήσει αγεωγράφητοι!)
Μόνο στο Λύκειο: Αρχαία Ελληνικά (μελέτη της γλώσσας + γραμματεία). Και εξηγούμαι για πιο λόγο μόνο στο Λύκειο. Ο καλύτερος τρόπος να μάθεις και να γνωρίσεις τα Αρχαία Ελληνικά, είναι μέσα από κείμενα Ιστορικών (Θουκυδίδης, Ηρόδοτος, Ξενοφών κλπ), και από Θεατρικά έργα και Γραμματειακά είδη (Αριστοφάνης, Αισχύλος, Αριστοτέλης, Πλάτωνας,Ευριπίδης, Όμηρος, Σοφοκλής κλπ) που καλώς ή κακώς, είναι πολύ δύσκολο να αντιληφθούν νοηματικά τα παιδιά του Γυμνασίου. Και το να μου δίνεις ένα ξερό κείμενο στα αρχαία στο Γυμνάσιο για να κάνω συντακτικό, μετάφραση και γραμματική... ε, μου σπάει τα νεύρα. Είναι τόσο "σκέτο", τόσο ανούσιο, τόσο βαρετό. Δεν εμβαθύνεις, απλά παπαγαλίζεις τη μετάφραση. Το κίνητρο να μάθεις δίνεται πολύ καλύτερα μέσα από τα προαναφερθέντα κείμενα. Η θέληση σου να τα μελετήσεις, να συζητήσεις στα πλαίσια της τάξης συμπεριφορές και συνθήκες της "εποχής" (όχι καταναγκαστικά, αλλά με "δραστήρια συμμετοχή"), σε οδηγεί πολύ πιο εύκολα και ανώδυνα (γιατί ποιος δεν έχει σιχτιρίσει την ώρα και τη στιγμή που του επέβαλλαν να αποστηθίσει το "λύω" σε όλους τους χρόνους/πρόσωπα/φωνές/εγκλίσεις κλπ, απλά και μόνο για να εξεταστεί στο αυριανό διαγώνισμα;;; ) στο να προσεγγίσεις τη μαγεία της αρχαία ελληνικής γλώσσας.
Για την ποιότητα/ποσότητα της ύλης, εκφράστηκα παραπάνω. Επίσης Ασκήσεις χωρίς Θεωρία, και Θεωρία χωρίς Ασκήσεις, είναι σαν να αυτοχαρακτηρίζεσαι σαν δύτης, που δε ξέρει κολύμπι χωρίς μπρατσάκια... Προφανής η απάντηση. "Ισοσκελισμός".
3) Πρεπει κατα την γνωμη σας να γινεται διαχωρισμος των μαθητων οσον αφορα το επιπεδο του καθε μαθητη; Για παραδειγμα, για καθε ταξη να σχηματιζονται τμηματα "δυνατα", με μαθητες ανω του 17, τμηματα με μαθητες αναμεσα στο 14-17, κτλ, αντι του αλφαβητικου διαχωρισμου;
Ουφ... Δύσκολο ερώτημα. Ίσως το πιο δύσκολο. Από τη μια έχουμε τη "στάμπα" του ρατσισμού (κατά κάποιο τρόπο) με το διαχωρισμό σε τμήματα επίδοσης (οπότε γεννώνται άλλα θέματα που έχουμε αναλύσει εκτενώς σε άλλο thread στο παρελθόν), και από την άλλη, έχουμε την αδυναμία ομαλής και αποτελεσματικής λειτουργίας σε τμήματα ανομοιογενή (με ότι πάλι αυτό συνεπάγεται).
Αλλά, επειδή κουράστηκα και να γράφω, θα απαντήσω διπλωματικά. : Αν γινόντουσαν πολλές από τις παραπάνω "μεταρρυθμίσεις", η "ψαλίδα" της επίδοσης και της βαθμοθηρικής αντίληψης-ανταγωνισμού που αυτή γεννά, θα έκλεινε τόσο πολύ, που θα ήταν... ελάσσων ζήτημα το όλο θέμα.
Πάντως ακόμα και αν γινόταν "διαχωρισμός", δε θα έπρεπε να γίνει με αυστηρά βαθμολογικά κριτήρια, του τύπου 14 έως 17, 17 και πάνω, κλπ. Ο λόγος προφανής. Δε μπαίνω καν στη διαδικασία να επιχειρηματολογήσω.
4) Πρεπει κατα την γνωμη σας να γινεται διαχωρισμος των μαθητων οπως γινεται τωρα στην Β και στην Γ Λυκειου με τις κατευθυνσεις; Αν ναι, πως πιστευετε οτι θα επρεπε να γινει αυτος ο διαχωρισμος;
5) Και τι γινεται με τις εξετασεις; Να καταργηθουν; Να αλλαξουν; Πως να αλλαξουν; Να ειναι απλα απολυτηριες εξετασεις ή να συνδεουν την Γ' Λυκειου με το πρωτο ετος; Αν δεν συνδεουν οι πανελληνιες την δευτεροβαθμια με την τριτοβαθμια εκπαιδευση, τοτε πως πιστευετε οτι θα ηταν το ιδανικο σεναριο για να γινει καποιος πρωτοετης φοιτητης;
Το όλο σύστημα Πανελλήνιες και προετοιμασία-εισαγωγή στην Τριτοβάθμια, είναι λάθος. Οπότε, τι να πω εδώ;; Το όλο "πνεύμα" χωλαίνει και γι' αυτό και το λύκειο κυρίως, έχει καταντήσει Ιερά Εξέταση με αυτοσκοπό τη συγκέντρωση στο τέλος, μορίων (ωσάν στραγάλια) που θα σε πάνε "εκπαιδευτικά"... ένα βήμα παραπέρα. Τι να πρωτοπείς. Η "λογική" που καλλιεργείται είναι... άλογη/παράλογη. Παλεύεις να μπεις σε μία σχολή, που λόγω έλλειψης όλων όσων ανέφερα/ανέπτυξα πριν, δε ξέρεις ούτε κατά διάνοια αν θα σε αντιπροσωπεύει, αν σου ταιριάζει (σε σένα και τις κλήσεις σου), αν είναι μέσα στα πραγματικά 'θέλω' και δυνατότητες σου. Άλλα είναι άλλωστε τα ..."κριτήρια" της επιλογής (τρομάρα μας). Τέλος πάντων, επειδή είναι πολυεπίπεδο και πολυδιάστατο το θέμα αυτό, και επειδή το έχουμε αναλύσει και διεξοδικά σε αντίστοιχα θέματα, το δικό μου point είναι, πως αν (λέω αν) το εκπαιδευτικό σύστημα άλλαζε τις βάσεις του, κατά ουσιώδη τρόπο (περιγράφηκε παραπάνω), θα άλλαζε αυτομάτως και η "λογική" της εισαγωγής στην Τριτοβάθμια. Άλλωστε οι Πανελλήνιες και ο τρόπος εισαγωγής, στην ουσία/πραγματικότητα δεν είναι τίποτε άλλο, παρά το αποτέλεσμα αυτής της σαθρής εκπαιδευτικής "πυραμίδας". Απλά επειδή, αυτό που μας καίει πάντα ως Έλληνες, είναι ο "στόχος", το τέλος (ή μάλλον τέλμα...), και όχι η διαδρομή, εντοπίζουμε το πρόβλημα στις Πανελλαδικές, και όχι στη βάση του, στην πηγή του.
6) Τι να γινεται με τους καθηγητες που συμπεριφερονται σαν ρεμαλια;
Easy!!! Αξιολόγηση. ΚΑΙ από τους μαθητές στο σύνολο (και όχι μεμονωμένα, εύληπτο το γιατί), και από τους αρμόδιους φορείς. Και αν κρίνονται... επιεικώς ακατάλληλοι, απλά θα ...παίρνουν πόδι! Θέλουμε Ανθρώπους πάνω από όλα να μας διδάσκουν, και όχι Ζώα.
Και φυσικα, ο,τι αλλο γουσταρετε, ελευθερα να το πειτε. Ειμαι πολυ περιεργος για το αποτελεσμα
Ε, τώρα, τι άλλο να πω, ξέρω εγώ. Παίρνει τόση συζήτηση το θέμα, που ότι και να πεις λίγο επιχειρηματολογικά θα είναι. Ξέχασα να πω και για το δημοτικό, αλλά νομίζω εκεί, το θέμα κυρίως δεν είναι οι προσφερόμενες γνώσεις, αλλά η κοινωνικοσυναισθηματική ανάπτυξη και η εκμάθηση της επικοινωνίας.
_____________________________________________________
Τι Σεντονάρα έγραψα πάλι;;;;; Καλά, όποιος καταφέρει και διαβάσει τον (τρελό, ολίγον τι) συλλογισμό μου, αξίζει Νόμπελ! Ή έστω, το λιγότερο ένα... Όσκαρ!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.