Άλλα μηνύματα του μέλους fairytale_ σε αυτό το thread

Θα μπορούσε κάποιος να με βοηθήσει στη σύνταξη των υπογραμμισμένων λέξεων;

Εἰ τοίνυν ὁ Φίλιππος τότε ταύτην ἔσχε τὴν γνώμην, ὡς χαλεπὸν πολεμεῖν ἐστιν ᾿Αθηναίοις ἔχουσι τοσαῦτ' ἐπιτειχίσματα τῆς αὑτοῦ χώρας ἔρημον ὄντα συμμάχων, οὐδὲν ἂν ὧν νυνὶ πεποίηκεν ἔπραξεν οὐδὲ τοσαύτην ἐκτήσατο δύναμιν. Ἀλλ' εἶδεν, ὦ ἄνδρες ᾿Αθηναῖοι, τοῦτο καλῶς ἐκεῖνος, ὅτι ταῦτα μέν ἐστιν ἅπαντα τὰ χωρί' ἆθλα τοῦ πολέμου κείμεν' ἐν μέσῳ, φύσει δ' ὑπάρχει τοῖς παροῦσι τὰ τῶν ἀπόντων, καὶ τοῖς ἐθέλουσι πονεῖν καὶ κινδυνεύειν τὰ τῶν ἀμελούντων.

Εγώ τα έχω βάλει ως εξής:
ἔχουσι: επιθετική μετοχή, επιθετικός προσδιορισμός
αὑτοῦ: γενική κτητική
χώρας: γενική τόπου
ὄντα : αιτιολογική μετοχή
συμμάχων: γενική αντικειμενική
ἆθλα: κατηγορούμενο
κείμεν': επιθετική μετοχή, επιθετικός προσδιορισμός
ἐν μέσῳ: εμπρόθετος τόπου
φύσει: δοτική μέσου

Παραθέτω και τη μετάφραση:
Αν λοιπόν ο Φίλιππος είχε τότε αυτή τη γνώμη, ότι δηλαδή θα ήταν δύσκολο να πολεμήσει τους Αθηναίους, οι οποίοι είχαν τόσα φρούρια στη χώρα του, επειδή αυτός δεν είχε καθόλου συμμάχους, δε θα πετύχαινε τίποτα από όσα είχε πετύχει μέχρι τώρα, ούτε θα απόκτούσε τόση δύναμη. Αλλά εκείνος αντιλήφθηκε σωστά, άνδρες Αθηναίοι το εξής: ότι από τη μία μεριά όλες αυτές οι περιοχές είναι βραβεία που επέβαλλε (καθιέρωσε) ο πόλεμος και που βρίσκονται μπροστά (στον ενδιαφερόμενο να τα αποκτήσει), ενώ από την άλλη μεριά εκ φύσεως τα υπάρχοντα αυτών που απουσιάζουν ανήκουν σε αυτούς που είναι παρόντες και τα υπάρχοντα αυτών που αδιαφορούν (ανήκουν) σε όσους θέλουν να μοχθούν και να ριψοκινδυνέψουν.