Dias
Επιφανές μέλος
Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Καθηγητής κι έχει σπουδάσει στο τμήμα Φυσικής ΕΚΠΑ (Αθήνα). Έχει γράψει 10,063 μηνύματα.
29-07-14
02:01
Αφού αρχίσατε τις σημαιοφορικές αναμνήσεις, ας εξομολογηθώ κι εγώ τις δικές μου.
Δημοτικό: Πήγαινα σε χάι ιδιωτικό. Μπήκα στην κλήρωση αλλά κληρώθηκε (εντελώς τυχαία) ο γιος υπουργού.
Γυμνάσιο: Δημόσιο, στη Β έβγαλα στρογγυλό 20, μου έδωσαν τη σημαία. Θα ομολογήσω ότι κρατώντας την δεν αισθάνθηκα ούτε δέος, ούτε εθνική υπερηφάνεια. Θα παραδεχθώ όμως ότι είδα τη σημαία σαν δικό μου έπαθλο και το ευχαριστήθηκα πολύ που είχα ξεπεράσει κάποια (άλλα) φυτά.
Λύκειο: Εδώ χάλασα σαν μαθητής, καθώς άρχισα να διαβάζω μόνο ορισμένα μαθήματα. Παραδόξως βγήκα δεύτερος στη βαθμολογία. Η πρώτη ήταν καλή μου φίλη και πραγματικά χάρηκα γι αυτήν. Μπορώ να πω ότι δεν μου καιγόταν καρφάκι για τη σημαία, καθώς ήδη είχα αρχίσει να σκέπτομαι τις μαθητικές παρελάσεις σαν κάτι το ανούσιο. Όμως, ο πατέρας της πρώτης πήρε ξαφνική μετάθεση (στρατιωτικός) και βρέθηκα με τη σημαία (μαζί με το κοντάρι της φυσικά) στο χέρι. Δεν πολυήθελα, βαριόμουνα, είπα παραιτούμαι, με πίεσε ο Διευθυντής, με πίεσαν οι φίλοι και τελικά (ομολογώ ότι ίσως ήταν και λίγο τραβάτε με και ας κλαίω) βρέθηκα και πάλι να κρατάω τη σημαία και να ακούω τα πειράγματα των συμμαθητών μου. Όχι, δεν ένοιωσα ούτε αυτή τη φορά αυτό που λένε εθνική υπερηφάνεια. Θα εξομολογηθώ ότι αυτό που με ευχαρίστησε ήταν ο χαβαλές και τα παρελκόμενα της παρέλασης.
Σήμερα: Γελάω πικρά. Είμαι πλέον απόλυτα πεισμένος ότι οι μαθητικές παρελάσεις πρέπει να καταργηθούν. Ωραία, λέμε ότι είμαστε Έλληνες. Και λοιπόν; Για ποιο πράγμα πρέπει να είμαστε υπερήφανοι; Για τους αρχαίους (πιθανούς) μας προγόνους; Ποια είναι η Ελλάδα του σήμερα; Εμείς που ψηφίζουμε τους απατεώνες και δεν κοιτάμε παρά το πώς θα βολευτούμε με λαμογιές; Το κράτος που μας κοροϊδεύει καθημερινά και όταν βγούμε στην αγορά εργασίας θα είμαστε άνεργοι ή στην καλύτερη περίπτωση θα παίρνουμε 400€ το μήνα; Όπως λέει και ο ποιητής: "Το να πεθαίνεις για την Ελλάδα είναι άλλο - και άλλο εκείνη να σε πεθαίνει".....
Δημοτικό: Πήγαινα σε χάι ιδιωτικό. Μπήκα στην κλήρωση αλλά κληρώθηκε (εντελώς τυχαία) ο γιος υπουργού.
Γυμνάσιο: Δημόσιο, στη Β έβγαλα στρογγυλό 20, μου έδωσαν τη σημαία. Θα ομολογήσω ότι κρατώντας την δεν αισθάνθηκα ούτε δέος, ούτε εθνική υπερηφάνεια. Θα παραδεχθώ όμως ότι είδα τη σημαία σαν δικό μου έπαθλο και το ευχαριστήθηκα πολύ που είχα ξεπεράσει κάποια (άλλα) φυτά.
Λύκειο: Εδώ χάλασα σαν μαθητής, καθώς άρχισα να διαβάζω μόνο ορισμένα μαθήματα. Παραδόξως βγήκα δεύτερος στη βαθμολογία. Η πρώτη ήταν καλή μου φίλη και πραγματικά χάρηκα γι αυτήν. Μπορώ να πω ότι δεν μου καιγόταν καρφάκι για τη σημαία, καθώς ήδη είχα αρχίσει να σκέπτομαι τις μαθητικές παρελάσεις σαν κάτι το ανούσιο. Όμως, ο πατέρας της πρώτης πήρε ξαφνική μετάθεση (στρατιωτικός) και βρέθηκα με τη σημαία (μαζί με το κοντάρι της φυσικά) στο χέρι. Δεν πολυήθελα, βαριόμουνα, είπα παραιτούμαι, με πίεσε ο Διευθυντής, με πίεσαν οι φίλοι και τελικά (ομολογώ ότι ίσως ήταν και λίγο τραβάτε με και ας κλαίω) βρέθηκα και πάλι να κρατάω τη σημαία και να ακούω τα πειράγματα των συμμαθητών μου. Όχι, δεν ένοιωσα ούτε αυτή τη φορά αυτό που λένε εθνική υπερηφάνεια. Θα εξομολογηθώ ότι αυτό που με ευχαρίστησε ήταν ο χαβαλές και τα παρελκόμενα της παρέλασης.
Σήμερα: Γελάω πικρά. Είμαι πλέον απόλυτα πεισμένος ότι οι μαθητικές παρελάσεις πρέπει να καταργηθούν. Ωραία, λέμε ότι είμαστε Έλληνες. Και λοιπόν; Για ποιο πράγμα πρέπει να είμαστε υπερήφανοι; Για τους αρχαίους (πιθανούς) μας προγόνους; Ποια είναι η Ελλάδα του σήμερα; Εμείς που ψηφίζουμε τους απατεώνες και δεν κοιτάμε παρά το πώς θα βολευτούμε με λαμογιές; Το κράτος που μας κοροϊδεύει καθημερινά και όταν βγούμε στην αγορά εργασίας θα είμαστε άνεργοι ή στην καλύτερη περίπτωση θα παίρνουμε 400€ το μήνα; Όπως λέει και ο ποιητής: "Το να πεθαίνεις για την Ελλάδα είναι άλλο - και άλλο εκείνη να σε πεθαίνει".....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.