schooliki
Δραστήριο μέλος
Ο schooliki αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής και μας γράφει απο Ηνωμένο Βασίλειο (Ευρώπη). Έχει γράψει 594 μηνύματα.
17-09-13
14:48
Θα συμφωνήσω ότι η συντριπτική πλειοψηφία των μαθητών ιδιωτικών σχολείων χρειάζονται φροντιστήριο.Τα ιδιωτικά είναι πολύ ακριβά,εγώ σκεφτόμουν να πάω με την λογική ότι αυτά τα λεφτά θα τα δίνω στο φροντιστήριο,άλλα ένας φυσικός που κάνει ιδιαίτερα με είπε ότι και τα παιδιά από τα ιδιωτικά χρειάζονται φροντιστήριο και ότι πολλά παιδιά που κάνει μάθημα είναι από μαντουλίδη (ιδιωτικό στην Θεσσαλονίκη και πανάκριβο)
Όχι όμως πάντα γιατί δεν γίνεται καλό μάθημα. Υπάρχουν καλά ιδιωτικά, όπου γίνεται άριστο μάθημα (Το ίδιο ισχύει και για κάποια δημόσια σχολεία, ίσως λόγω αξιόλογου διευθυντή ή ίσως από μια ευτυχή συγκυρία ύπαρξης καλών καθηγητών).
Η νοοτροπία στα ιδιωτικά σχολεία είναι ακριβώς η ίδια που υπάρχει σε όλη την Ελληνική κοινωνία. Το σχολείο είναι για να πάρουμε το απολυτήριο και τα φροντιστήρια για να περάσουμε στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Υπάρχει αδιαφορία για το σχολείο, ακόμα και αν γίνεται εξαιρετικό μάθημα. Το κορυφαίο είναι ότι οι ίδιοι μαθητές, μετά το σχολείο κάνουν ιδιαίτερα με τους καθηγητές που μόλις λίγο πριν απαξίωσαν.
Νομίζω ότι οι μόνοι μαθητές που αξιοποιούν πλήρως τις όποιες παραπάνω δυνατότητες τους δίνει ένα καλό ιδιωτικό σχολείο, είναι οι υπότροφοι αυτών των σχολείων, άντε και μερικοί ακόμα. Σίγουρα όμως είναι μια μικρή μειοψηφία.
Τα ιδιωτικά είναι πολύ ακριβά. 7-8 χιλιάδες το χρόνο είναι πολλά χρήματα. Αν είσαι υπότροφος, όλα καλά. Αν περισσεύουν πολλά χρήματα, κανένα πρόβλημα.
Αν όμως δεν ισχύει κάτι από τα παραπάνω, ο μόνος λόγος για μένα να πας σε ιδιωτικό (αν μπορείς βεβαίως να κάνεις αυτά τα έξοδα, έστω και δύσκολα) είναι αν θέλεις να φύγεις για σπουδές στο εξωτερικό. Με υποτροφία (για Αμερική) ή χωρίς (για Ευρώπη).
Γίνονται μαθήματα για τις εξετάσεις SAT, Toefl κ.λ.π. Έχεις βοήθεια, από το Γυμνάσιο ακόμα, στην ετοιμασία βιογραφικού (ακαδημαϊκού, αθλητικού, κοινωνικού, συνέδρια, διαγωνισμοί κ.λ.π.), που χρειάζεται κυρίως για την Αμερική.
Κάποια ιδιωτικά προσφέρουν και Ι.Β. Για μένα αυτός ο δρόμος είναι μεγάλο ρίσκο, γιατί αποκλείεσαι ουσιαστικά από τη διαδικασία των πανελληνίων και μπορεί να βρεθείς εγκλωβισμένος, αν δεν πάνε καλά τα πράγματα, σε επιλογές του εξωτερικού και κακές (χειρότερες από πιθανές επιλογές στην Ελλάδα, αν είχες τη δυνατότητα των πανελληνίων) και πολυδάπανες.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
schooliki
Δραστήριο μέλος
Ο schooliki αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής και μας γράφει απο Ηνωμένο Βασίλειο (Ευρώπη). Έχει γράψει 594 μηνύματα.
06-05-13
13:27
Αν το παιδί έχει κάνει τις παρέες του στη γειτονιά του και στο Δημοτικό της Σχολείο, δεν έχει δα να φοβηθεί που θα πάει στο Ιδιωτικό. Στο κάτω κάτω ένας χώρος δουλειάς είναι το σχολείο, δε θα είναι και όλη η ζωή του.
Πήγα σε Ιδιωτικό στις δυο τελευταίες τάξεις του Λυκείου και δε θα πω ότι ήταν τραυματική η εμπειρία. Μου δημιούργησε τις προϋποθέσεις - πρόσθετα μαθήματα για SAT, Toefl κ.λ.π. -, και με δική μου ασφαλώς μεγάλη προσπάθεια, να γίνω δεκτός σε πολύ καλά πανεπιστήμια του εξωτερικού, κάτι που θα ήταν δύσκολο να γίνει - και με κόστος - αν πήγαινα σε Δημόσιο Σχολείο.
Για μένα το Ιδιωτικό λειτούργησε και ως φροντιστήριο για τις πανελλήνιες. Στη Γ' Λυκείου έκανα τις λιγότερες απουσίες από κάθε άλλη χρονιά - νομίζω 22 ώρες, καμία τις τελευταίες μέρες, κατά τις οποίες γίνονταν εντατικό φροντιστήριο για τα 4-5 παιδιά που έρχονταν στο Σχολείο. Η συντριπτική πλειοψηφία βεβαίως των μαθητών προτιμούσε να κάνει ιδιαίτερα - με τους ίδιους πιθανόν καθηγητές - και να αδιαφορεί για τα μαθήματα στο Σχολείο.
Άσε που γνώρισα τον καλύτερό μου φίλο - υπότροφος και αυτός -, με τον οποίο είμαστε στο ίδιο πανεπιστήμιο.
Ακόμα, 3-4 εξαιρετικοί καθηγητές - και άνθρωποι - από το Ιδιωτικό είναι οι μόνοι που πραγματικά χαίρομαι να τους βλέπω, όταν έρχομαι από την Αγγλία.
Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει και πολύ σνομπαρία, αλλά οι μαθητές δεν είναι μια συμπαγής ομάδα, ο καθένας κάνει τις παρέες που θέλει.
Άλλωστε υπάρχουν και οι φίλοι από το Δημοτικό, με τους οποίους συνεχίζεις να κάνεις παρέα.
Αν πάλι την ψωνίσεις και τη δεις σνομπαρία ο ίδιος, ε τότε βγαίνουν από μέσα σου απωθημένα που κουβαλάς και απλώς δεν είχαν εκδηλωθεί.
Στην περίπτωση αυτή, το παρόν σημείωμα δεν απευθύνεται σε σένα!
Πήγα σε Ιδιωτικό στις δυο τελευταίες τάξεις του Λυκείου και δε θα πω ότι ήταν τραυματική η εμπειρία. Μου δημιούργησε τις προϋποθέσεις - πρόσθετα μαθήματα για SAT, Toefl κ.λ.π. -, και με δική μου ασφαλώς μεγάλη προσπάθεια, να γίνω δεκτός σε πολύ καλά πανεπιστήμια του εξωτερικού, κάτι που θα ήταν δύσκολο να γίνει - και με κόστος - αν πήγαινα σε Δημόσιο Σχολείο.
Για μένα το Ιδιωτικό λειτούργησε και ως φροντιστήριο για τις πανελλήνιες. Στη Γ' Λυκείου έκανα τις λιγότερες απουσίες από κάθε άλλη χρονιά - νομίζω 22 ώρες, καμία τις τελευταίες μέρες, κατά τις οποίες γίνονταν εντατικό φροντιστήριο για τα 4-5 παιδιά που έρχονταν στο Σχολείο. Η συντριπτική πλειοψηφία βεβαίως των μαθητών προτιμούσε να κάνει ιδιαίτερα - με τους ίδιους πιθανόν καθηγητές - και να αδιαφορεί για τα μαθήματα στο Σχολείο.
Άσε που γνώρισα τον καλύτερό μου φίλο - υπότροφος και αυτός -, με τον οποίο είμαστε στο ίδιο πανεπιστήμιο.
Ακόμα, 3-4 εξαιρετικοί καθηγητές - και άνθρωποι - από το Ιδιωτικό είναι οι μόνοι που πραγματικά χαίρομαι να τους βλέπω, όταν έρχομαι από την Αγγλία.
Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει και πολύ σνομπαρία, αλλά οι μαθητές δεν είναι μια συμπαγής ομάδα, ο καθένας κάνει τις παρέες που θέλει.
Άλλωστε υπάρχουν και οι φίλοι από το Δημοτικό, με τους οποίους συνεχίζεις να κάνεις παρέα.
Αν πάλι την ψωνίσεις και τη δεις σνομπαρία ο ίδιος, ε τότε βγαίνουν από μέσα σου απωθημένα που κουβαλάς και απλώς δεν είχαν εκδηλωθεί.
Στην περίπτωση αυτή, το παρόν σημείωμα δεν απευθύνεται σε σένα!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.