Θεμιστοπόλος
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Θεμιστοπόλος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 1,083 μηνύματα.
02-05-13
11:56
ηγούμαι+δοτική= οδηγώ κάποιον
ηγούμαι+γενική= είμαι αρχηγός κάποιου
ηγούμαι+ ειδικό απαρέμφατο= θεωρώ ότι
Ναι, ναι. Το επεξεργάστηκα λίγο καθυστερημένα. Έχω κάνει διόρθωση στο προηγούμενο σχόλιό μου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Θεμιστοπόλος
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Θεμιστοπόλος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 1,083 μηνύματα.
02-05-13
11:51
Είναι χάλια, αλλά θα το παραθέσω :
Θεωρώ, άνδρες Αθηναίοι, ότι οι Έλληνες, αν ...
Wwait wait wait! «Ηγούμαι» δε σημαίνει «είμαι επικεφαλής»; Η ακόλουθη πρόταση δε θα έπρεπε να είναι αιτιολογική;
Θα ήθελε γενική αν είχε τη σημασία αυτή; Ή μήπως συντάσσεται με το απαρέμφατο και όντως η αιτιατική είναι υποκείμενο; (Πάει καιρός...)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Θεμιστοπόλος
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Θεμιστοπόλος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 1,083 μηνύματα.
23-12-12
15:34
Νομίζω πως κατάφερα να τη στρέψω προς τη θετική της λειτουργία. Το άγχος μου έχει μειωθεί σημαντικά και μαζί με αυτό και η κούραση! Διαβάζω δηλαδή με περισσότερη ευχαρίστηση και, ίσως, (με περισσότερη) αποτελεσματικότητα. Για πρώτη φορά μελετάω λογοτεχνία κατ. χωρίς να τη σιχαίνομαι (εξακολουθώ όμως να τη φοβάμαι ).
Δυστυχώς, η προσπάθεια από μόνη της δεν αρκεί... η μετάφραση που επιχείρησα μόλις και μετά βίας πιάνει 8/20. Ούτε βάση...
Σχετικά με το "εκαστου", το έχει βρει κανείς;
Όλα καλά θα πάνε.
Η σκέψη για τον χαρακτηρισμό του όρου «εκάστου» ως κατηγορηματικό, τελικά χωλαίνει, αφού ο ένας όρος είναι σε πληθυντικό και ο άλλος σε ενικό. Ας μας πει και κάποιος σχετικότερος.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Θεμιστοπόλος
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Θεμιστοπόλος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 1,083 μηνύματα.
23-12-12
14:55
Με τέτοια ελλειμματική και προβληματική μετάφραση;
Η προσπάθεια είναι αρκετά καλή, ιδίως σταθμίζοντας τις κρατούσες συνθήκες.
Εύχομαι η μετριοφροσύνη σου να αποτελεί κίνητρο για ανέλιξη.
Προσωπικά, τη μετάφραση δε θα την έβγαζα όπως εσύ, πόσω μάλλον τώρα, που έχει περάσει και καιρός από την τελευταία επαφή μου με το αντικείμενο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Θεμιστοπόλος
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Θεμιστοπόλος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 1,083 μηνύματα.
23-12-12
12:08
Σωστά σάς έχουν πει - μόνο που μπορείς να απαντήσεις και χρησιμοποιώντας τη λέξη «στο». Βέβαια, το ορθότερο είναι «από», ιδιαίτερα σε περιπτώσεις όπου ο κανόνας ακολουθείται κατά γράμμα.Μηδείς δ' ηγείσθω μ' απορουντα τί χρή περί τούτων ειπειν εκάστου, ταυτα τά πραχθέντα απηριθμηκέναι.
Εμάς μάς έχουν πει ότι στους ομοιόπτωτους προσδιορισμούς λέμε στο, ενώ στους ετερόπτωτους από, γιατί π.χ. στη γενική διαιρετική, υφίσταται διαίρεση από μία λέξη, διαιρείται δηλαδή αυτή η λέξη.
Βλακειες σας ειπαν. Γ διαιρετικη στο εκαστου. Και αν θες ολοκληρωμενη απαντηση πες ονοματικος ετεροπτωτοςς προσδ. ως γεν διαιρετικη στο εκαστου
Chaos, κάνεις λάθος. Όταν βλέπεις ένα επίθετο υπερθετικού βαθμού και δίπλα μία γενική, την χαρακτηρίζεις ως διαιρετική ΑΠΟ το προηγηθέν επίθετο.
Η σωστή απάντηση θα ήταν: Γενική διαιρετική (από το τάδε επίθετο/αντωνυμία κλπ) ως ετερόπτωτος προσδιορισμός στο τάδε.
Είθισται να γράφεται μόνο το δεύτερο ή το πρώτο σκέλος, αλλά σε περιπτώσεις που οι γενικές - και όχι μόνο - αναγνωρίζονται από κάποιο μέρος του λόγου που βρίσκεται πριν την ζητούμενη προς αναγνώριση πτώση, τότε πρέπει να γράψεις τι σε οδήγησε στο να την χαρακτηρίσεις έτσι (δηλαδή ποιο μέρος του λόγου), ώστε να φανεί ότι γνωρίζεις τον κανόνα.
Εύγε! Είσαι υπόδειγμα.ΣΩ. Βούλει οὖν, ἐπειδὴ ὁμονοοῦμεν, ὅτι ζητητέον, περὶ οὗ μή τις οἶδεν, ἐπιχειρήσωμεν κοινῇ ζητεῖν, τί ποτ’ ἐστὶνἀρετή;
(=Θέλεις, λοιπόν, καθώς σκεφτόμαστε με τον ίδιο τρόπο, να προσπαθήσουμε να αναζητήσουμε τι ακριβώς είναι η αρετή, επειδή πρέπει να το αναζητήσουμε αυτό που κανείς δεν ξέρει
ΜΕΝ. Πάνυ μὲν οὖν.
(=Βεβαίως, πολύ -μάλιστα-)
Οὐ μέντοι, ὦ Σώκρατες, ἀλλ’ ἔγωγε ἐκεῖνο ἂν ἥδιστα, ὅπερ ἠρόμην τὸ πρῶτον, καὶ σκεψαίμην καὶ ἀκούσαιμι, πότερον ὡς διδακτῷ ὄντι αὐτῷ δεῖ ἐπιχειρεῖν, ἢ ὡς φύσει ἢ ὡς τίνι ποτὲ τρόπῳ παραγιγνομένης τοῖς ἀνθρώποις τῆς ἀρετῆς.
(=Πράγματι, Σωκράτη, αλλά εγώ φυσικά και μπορώ να σκεφτώ και να ακούσω με πολύ μεγάλη ευχαρίστηση εκείνο, το οποίο ακριβώς ρώτησα και πρώτα, (δηλαδή) ποιο από τα δυο πρέπει να προσπαθούμε (να αναζητήσουμε ;;; ), με την ιδέα ότι αυτό είναι κάτι που μπορεί να διδάσκεται, ή είναι έμφυτο (: από τη φύση) ή οι άνθρωποι αποκτούν κάποτε την αρετή με κάποιον τρόπο.
ΣΩ. Ἀλλ’ εἰ μὲν ἐγὼ ἦρχον, ὦ Μένων, μὴ μόνον ἐμαυτοῦ, ἀλλὰ καὶ σοῦ, οὐκ ἂν ἐσκεψάμεθα πρότερον, εἴτε διδακτὸν εἴτε οὐ διδακτὸν ἡ ἀρετή, πρὶν, ὅτι ἐστὶν, πρῶτον ἐζητήσαμεν αὐτό·
(=Αλλά, αν εγώ είχα υπό τον έλεγχό μου, Μένωνα, όχι μόνο τον εαυτό μου, αλλά και εσένα, δε θα μπορούσα να σκεφτώ το προηγούμενο, είτε δηλαδή η αρετή μπορεί να διδάσκεται είτε δεν μπορεί να διδάσκεται, προτού πρώτα αναζητήσουμε το ίδιο, ότι δηλαδή υπάρχει)
ἐπειδὴ δὲ σὺ σαυτοῦ μὲν οὐδ’ ἐπιχειρεῖς ἄρχειν, ἵνα δὴ ἐλεύθερος ᾖς, ἐμοῦ δὲ ἐπιχειρεῖς τε ἄρχειν καὶ ἄρχεις, συγχωρήσομαί σοι—τί γὰρ χρὴ ποιεῖν;
(=αφού, όμως, εσύ δεν προσπαθείς να εξουσιάζεις, για να είσαι φυσικά ελεύθερος, και προσπαθείς και να εξουσιάζεις εμένα και εξουσιάζεις, θα συγχωρεθώ από σένα- τί πρέπει, λοιπόν, να κάνεις;
—Ἔοικεν οὖν σκεπτέον εἶναι, ποῖόν τί ἐστιν, ὃ μήπω ἴσμεν, ὅτι ἐστίν.
[= (Μου)Φαίνεται, λοιπόν, ότι πρέπει να σκεφτούμε τι λογής είναι, αυτό που ακόμα δεν ξέρουμε πως υπάρχει.]
Εἰ μή τι οὖν ἀλλὰ σμικρόν γέ μοι τῆς ἀρχῆς χάλασον, καὶ συγχώρησον ἐξ ὑποθέσεως αὐτὸ σκοπεῖσθαι, εἴτε διδακτόν ἐστιν εἴτε ὁπωσοῦν.
(= ............. ;;;;;;;;;;;;;
Λέγω δὲ τὸ ἐξ ὑποθέσεως ὧδε, ὥσπερ οἱ γεωμέτραι πολλάκις σκοποῦνται, ἐπειδάν τις ἔρηται αὐτούς.
(=Εννοώ, όμως, από την παραπάνω εικασία το εξής, ακριβώς πως, με άλλα λόγια, όσοι ασχολούνται με τη γεωμετρία εξετάζουν πολλές φορές τις υποθέσεις τους -;;;- (...), όταν κάποιος τους ρωτήσει.)
Πολύ δύσκολο. Πλάτωνας ή Δημοσθένης να φανταστώ... (επειδή, όμως, διέπεται από φιλοσοφικό περιεχόμενο, θα καταλήξω στον Πλάτωνα...)
Έκανα ό,τι μπορούσα... (οπωσδήποτε, να συμβουλευτείς κι άλλον, γιατί όπως βλέπεις...)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.