Oralee
Τιμώμενο Μέλος
Η Κωνσταντίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 45 ετών, Απόφοιτος και μας γράφει απο Γλυφάδα (Αττική). Έχει γράψει 15,765 μηνύματα.
01-10-07
10:12
E.. χμμμ, νομίζω παλιά ήταν πιο αγνά τα πράγματα, άρα οι πιθανότητες τους ήταν μεγαλύτερες..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Oralee
Τιμώμενο Μέλος
Η Κωνσταντίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 45 ετών, Απόφοιτος και μας γράφει απο Γλυφάδα (Αττική). Έχει γράψει 15,765 μηνύματα.
01-10-07
09:54
Καλά, καλά, σταματάω. Πάντως οι πιθανότητες δεν είναι υπέρ μου, αυτό πρέπει να το παραδεχτείς!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Oralee
Τιμώμενο Μέλος
Η Κωνσταντίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 45 ετών, Απόφοιτος και μας γράφει απο Γλυφάδα (Αττική). Έχει γράψει 15,765 μηνύματα.
01-10-07
09:38
Αχ, άλλα λέω εγώ και άλλα εσύ! Φυσικά και δεν έχει σημασία ότι εγώ στα 28 μου δεν έχω βρει τον άνθρωπό μου, δεν είπα ποτέ κάτι τέτοιο! Απλά είπα πως η εμπειρία μου έχει δείξει πως δυσκολεύομαι με τα σημερινά δεδομένα ακόμα και μια απλή σχέση να κρατήσω για παραπάνω από τρίμηνο, οπότε πως θες να ελπίζω πως θα ζήσω την αγάπη με τον τρόπο που περιγραφέται στο πρώτο ποστ; Όταν μάλιστα γύρω μου βλέπω κυρίως συμβιβασμένα ζευγάρια κι όχι ζευγάρια που μένουν μαζί λόγω έρωτα;! Στο δικό σου σύμπαν δηλαδή πόσες φορές έχεις δει ζευγάρια να είναι σαν αυτό του πρώτου ποστ; Εσύ να το δεις, όχι να το ξέρουν κι εκείνοι.. ασε που αν ήταν θα το ήξεραν, τα δύο ζευγάρια που ξέρω εγώ και είναι κάπως έτσι όντως, ξέρανε εξαρχής πως "αυτό είναι"!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Oralee
Τιμώμενο Μέλος
Η Κωνσταντίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 45 ετών, Απόφοιτος και μας γράφει απο Γλυφάδα (Αττική). Έχει γράψει 15,765 μηνύματα.
01-10-07
09:24
Kαλέ ναι, δεν διαφωνώ σου λέω ακριβώς. Αλλά προσωπικά η μεγαλύτερη σχέση που είχα ήταν 4μισι χρόνια όπως ξέρεις, και την τράβηξα εντελώς από τα μαλλιά για να φτάσει έως εκεί χρονικά- κανονικά θα έπρεπε να έχω χωρίσει χρόνια πριν. Και γενικά βλέπω πως μου είναι πολύ δύσκολο να βρω άνθρωπο να ανεκτώ σε σχέση έστω, πόσο μάλλον σε συμβίωση. Και δεν είμαι καθόλου πρόθυμη να συμβιβαστώ στα μεγάλα, μόνο στα μικρά καθημερινά. Άρα; Αφού δυσκολεύομαι έστω να κάνω σχέση, για ποια αγάπη μου μιλάς;
(Ο μπαμπάς σου είχε συνηθίσει την μαμά σου, το αρχικό κείμενο δεν μου βγάζει κάτι τέτοιο. Όχι πως υποτιμώ την δύναμη της συνήθειας, κάθε άλλο, αλλά αν φτάσω στα 60 μου και μου λείπει ο άλλος απλά και μόνο γιατί τον είχα συνηθίσει και οκ, τον αγαπούσα σαν άνθρωπο αλλά όχι σαν άντρα μου, ε, δεν θα θεωρήσω πως αυτό που είχαμε ήταν η αγάπη που λέει το κείμενο και που θα ήθελα να μου συμβεί!)
(Ο μπαμπάς σου είχε συνηθίσει την μαμά σου, το αρχικό κείμενο δεν μου βγάζει κάτι τέτοιο. Όχι πως υποτιμώ την δύναμη της συνήθειας, κάθε άλλο, αλλά αν φτάσω στα 60 μου και μου λείπει ο άλλος απλά και μόνο γιατί τον είχα συνηθίσει και οκ, τον αγαπούσα σαν άνθρωπο αλλά όχι σαν άντρα μου, ε, δεν θα θεωρήσω πως αυτό που είχαμε ήταν η αγάπη που λέει το κείμενο και που θα ήθελα να μου συμβεί!)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Oralee
Τιμώμενο Μέλος
Η Κωνσταντίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 45 ετών, Απόφοιτος και μας γράφει απο Γλυφάδα (Αττική). Έχει γράψει 15,765 μηνύματα.
01-10-07
09:12
Ναι βρε Κουεδίνι, δεν διαφωνώ ακριβώς, αλλά εσύ πόσους ξέρεις στην εποχή μας που μένουν πενήντα χρόνια με κάποιον; Εδώ ένα τρίμηνο δυσκολεύεσαι σε πολλές περιπτώσεις, όχι 50 χρόνια! Εννοώ πως δεν είναι τόσο απλό όσο το κάνεις να φαίνεται.. θέλει να προϋπάρχει χημεία και επικοινωνία που δύσκολα μπορείς να βρεις.. Αυτός την έβλεπε και όμορφη 50 χρόνια μετά, δεν ήταν απλά συνηθισμένος στη παρουσία της! Πράγμα που σημαίνει πως δεν μιλάμε για μια σχέση συμβιβασμού, ο άνθρωπος την ΗΘΕΛΕ και την ήθελε παρόλο που είχαν περάσει 50 χρόνια!!! Το θεωρείς εύκολο και καθημερινό αυτο;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Oralee
Τιμώμενο Μέλος
Η Κωνσταντίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 45 ετών, Απόφοιτος και μας γράφει απο Γλυφάδα (Αττική). Έχει γράψει 15,765 μηνύματα.
29-09-07
14:58
"Δραματικό τέλος έδωσε στη ζωή ο Γάλλος φιλόσοφος Αντρέ Γκορζ. Ο 84χρονος φιλόσοφος αυτοκτόνησε μαζί με τη σύντροφό του, η οποία έπασχε από ανίατη ασθένεια στην κατοικία τους στο Βοσνόν. Τα πτώματα βρέθηκαν το ένα πλάι στο άλλο, ενώ δίπλα τους βρέθηκαν γράμματα προς τους οικείους τους. Μάλιστα, προ ημερών ο Γκορζ εκμυστηρεύθηκε σε στενή φίλη ότι τον προβλημάτιζε πολύ η ραγδαία επιδείνωση της υγείας της Ντορίν.
Για την «Ντορίν του» στο πρόσφατο βιβλίο «Ιστορία της Ντ., ιστορία μιάς αγάπης» ο Γκορζ είχε γράψει: «Μόλις συμπλήρωσες τα 82, όμορφη, χαριτωμένη, ποθητή. Ζούμε μαζί 58 έτη και σε αγαπώ σήμερα περισσότερο από ποτέ. Εσχάτως, σε ξαναερωτεύτηκα άλλη μια φορά και να γνωρίζεις, φέρω μέσα μου ένα 'κενό', το οποίο εντούτοις με κατακλύζει, και που ξεπερνιέται μόνον όταν σε αγκαλιάζω».
Με σόκαρε.. όντας 84 χρόνων πόσα χρόνια του έμεναν πια να ζήσει ακόμη χωρίς την Ντορίν του? Θα ήταν τόσο αβάσταχτη η απουσία της? Ή απλά δεν άντεχε να την βλέπει να βασανίζεται, η επί τόσα χρόνια αγαπημένη του, κι ήθελε να δώσει ένα τέλος? Ποια αγάπη είναι αυτή που οδηγεί σε μια τέτοια απόφαση?
Διαβάζοντας τα λόγια αγάπης που της έγραψε, μετά από 58 χρόνια, δεν αισθάνεστε «λιγότεροι», «μικρότεροι» συγκριτικά με όλα αυτά (τα αισθηματικά) που κατά καιρούς μας προβληματίζουν? Ή είμαι μόνο εγώ που με θλίβει βαθειά, όχι η αυτοκτονία – δολοφονία αλλά η διαπίστωση της ύπαρξης μιας τέτοιας αγάπης? Πείτε! Υπάρχει? Ποια αγάπη είναι αυτή?"
Είναι από άλλο φόρουμ και μου το έδειξε η Vkey, αλλά δεν μπορούσα παρά να το μεταφέρω αυτούσιο. Συγκινήθηκα κι ένιωσα τόσο μικρή..
Για την «Ντορίν του» στο πρόσφατο βιβλίο «Ιστορία της Ντ., ιστορία μιάς αγάπης» ο Γκορζ είχε γράψει: «Μόλις συμπλήρωσες τα 82, όμορφη, χαριτωμένη, ποθητή. Ζούμε μαζί 58 έτη και σε αγαπώ σήμερα περισσότερο από ποτέ. Εσχάτως, σε ξαναερωτεύτηκα άλλη μια φορά και να γνωρίζεις, φέρω μέσα μου ένα 'κενό', το οποίο εντούτοις με κατακλύζει, και που ξεπερνιέται μόνον όταν σε αγκαλιάζω».
Με σόκαρε.. όντας 84 χρόνων πόσα χρόνια του έμεναν πια να ζήσει ακόμη χωρίς την Ντορίν του? Θα ήταν τόσο αβάσταχτη η απουσία της? Ή απλά δεν άντεχε να την βλέπει να βασανίζεται, η επί τόσα χρόνια αγαπημένη του, κι ήθελε να δώσει ένα τέλος? Ποια αγάπη είναι αυτή που οδηγεί σε μια τέτοια απόφαση?
Διαβάζοντας τα λόγια αγάπης που της έγραψε, μετά από 58 χρόνια, δεν αισθάνεστε «λιγότεροι», «μικρότεροι» συγκριτικά με όλα αυτά (τα αισθηματικά) που κατά καιρούς μας προβληματίζουν? Ή είμαι μόνο εγώ που με θλίβει βαθειά, όχι η αυτοκτονία – δολοφονία αλλά η διαπίστωση της ύπαρξης μιας τέτοιας αγάπης? Πείτε! Υπάρχει? Ποια αγάπη είναι αυτή?"
Είναι από άλλο φόρουμ και μου το έδειξε η Vkey, αλλά δεν μπορούσα παρά να το μεταφέρω αυτούσιο. Συγκινήθηκα κι ένιωσα τόσο μικρή..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.