29-09-07
22:50
όχι φυσικά
απλά στα όταν είσαι 20 σκέφτεσαι πως ακόμα δεν έχεις δει τιποτα... έχεις μπροστά σου άλλα 40 χρόνια... θες να κάνεις οικογένεια να ζήσεις με τον -την συντροφό σου.
στα 30 έχεις κάνει παιδί και αν σκεφτείς να αυτοκτονήσεις τότε καταστρέφεις και τη ζωή του μωρού σου.
στα 60 ίσως δεις εγγόνι.... αλλά και πάλι η καλή ζωή που μπορεί να κάνεις μπορεί να μην είναι πανω από 10-15 χρόνια. σκέψου πως αν είσαι 65 και πεθάνει ο συντροφός σου, έχεις πολλές πιθανότητες να πάθεις κατάθλιψη, να νιώθεις μοναξιά και να αρρωστήσεις στην ιδέα πως πια θα είσαι μόνος. σε αυτήν την ηλικία ουτε κάνεις ευκολα φιλίες, ουτε βρίσκεις εύκολα συντροφο, πέρα του ότι τρέχεις συνέχεια στα νοσοκομεία. εγώ αν ήμουν 65-70 και πέθαινε ο συντροφος μου μπορεί να μην ήθελα να συνεχίσω άλλο τη ζωή μου ΜΟΝΗ.
Σωστά. Απ'αυτή την άποψη, έχεις δίκιο.
Εγώ το βλέπω διαφορετικά (ότι είναι πάντα το ίδιο) λόγω υπερευαισθησίας μου .
Όπως κ να χει όμως, το να αυτοκτονήσει κάποιος είναι πολύ εγωιστικό...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
29-09-07
17:51
και εγώ μπορεί να αυτοκτονούσα αν πέθαινε ο έρωτας της ζωής μου ή ήταν βαριά άρρωστός. βεβαία δεν θα το έκανα αν ήμουν 20 30 ή 60. πάντος πιστεύω πως από τα 60 και μετά ίσως να το έκανα.
δλδ?
η αγάπη είναι διαφορετική στα 20, 30, 60 κτλ?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
29-09-07
17:50
Δεν το έγραψα εγώ Αρκτούρε αυτό το κομμάτι Προσωπικά δεν θλίβομαι από την ύπαρξη μιας τέτοιας αγάπης, θλίβομαι μόνο γιατί θεωρώ πως μια τέτοια αγάπη ποτέ δεν θα μου συμβεί εμένα (όχι σε ερωτικό επίπεδο έστω, η μαμά μου μ' αγαπάει ήδη έτσι).
+1000
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.