12-03-17
19:08
Είμαι υπέρ αλλά θέλω εκείνη τη στιγμή να είναι δίπλα μου λίγα και συγκεκριμένα άτομα, χωρίς χορούς και πανηγύρια.
Ακριβώς αυτό! Ειδικά όσον αφορά τις γυναίκες, για τις οποίες -λόγω των κοινωνικών στερεοτύπων- έχει μείνει η άποψη ότι μέσα από το γάμο θα οδηγηθούν στην ευτυχία και θα έχουν πετύχει κάτι στη ζωή τους. Ειδικά αν αναλογιστεί κανείς το ότι η παντρεμένη γυναίκα αποκαλείται "κυρία" ενώ η ανύπαντρη "δεσποινίς" (ο άντρας φυσικά είναι ανέκαθεν "κύριος") Σα να λέμε δηλαδή ότι η ζωή μιας γυναίκας καθορίζεται από τον άντρα της!
Κάποια στιγμή θα πρέπει να καταληφθούν όλα αυτά. Βέβαια έχουν γίνει αρκετά βήματα, αυτό πρέπει να αναγνωριστεί. Τουλάχιστον πλέον δε παίρνεις το όνομα του συζύγου σου με το που παντρεύεστε, εντάξει, κάτι είναι κι αυτό!
Χεχε ήμουν σίγουρη ότι είχα γράψει εδώ.. τελικά είναι πολύ περίεργο να βλέπεις τον εαυτό σου και τις απόψεις του πριν από 5 περίπου χρόνια! Πολύ επαναστάτης ρε παιδί μου! Ακόμη πιστεύω κάποια πράγματα, απλά τώρα το βλέπω πιο χαλαρά. Έχω συμβιβαστεί ίσως και βλέπω ότι υπάρχουν πολύ πιο σοβαρά πράγματα από αυτό. Όπως και να 'χει είχε πλάκα!Πώς μπορείς να είσαι σίγουρος ότι θέλεις να περάσεις με κάποιον το υπόλοιπο της ζωής σου; Και πώς το ξέρεις ότι θα είναι έτσι κιόλας; Δηλαδή εντάξει μου κάνουν λίγο χαζά τέτοιου είδους επιχειρήματα!
Δεν αρκεί το να είσαι απλώς ερωτευμένος, γιατί κάποια στιγμή αυτό θα φύγει, και τότε τι θα μείνει; Απλώς συμβιβάζεσαι.
Και αυτό περί επισημότητας δε μπορώ να το καταλάβω. Πριν θα είστε ανεπίσημα μαζί ας πούμε; Εντάξει το επίσημα μπορεί να λογιστεί ως "αναγνωρισμένα από το κράτος ή την εκκλησία" αλλά και πάλι δε ξέρω.
Δεν είμαι ούτε ολοκληρωτικά υπέρ ούτε και κατά. Απλώς είναι λίγο περίεργο... κυρίως λόγω των κοινωνικών στερεοτύπων περί οικογένειας κτλ ή το "αυτό κάνουν όλοι".
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
18-08-12
18:03
Ακριβώς αυτό! Ειδικά όσον αφορά τις γυναίκες, για τις οποίες -λόγω των κοινωνικών στερεοτύπων- έχει μείνει η άποψη ότι μέσα από το γάμο θα οδηγηθούν στην ευτυχία και θα έχουν πετύχει κάτι στη ζωή τους. Ειδικά αν αναλογιστεί κανείς το ότι η παντρεμένη γυναίκα αποκαλείται "κυρία" ενώ η ανύπαντρη "δεσποινίς" (ο άντρας φυσικά είναι ανέκαθεν "κύριος") Σα να λέμε δηλαδή ότι η ζωή μιας γυναίκας καθορίζεται από τον άντρα της!Ποιο κατα πεθαινεις. Ανουσιο κοινωνικο πρέπει και συμβιβασμος που παρουσιάζεται ως απώτερος στόχος ολόκληρης μας της ζωης(πχ αν ξεπερασεις τα 25 αρχίζουν οι θειτσες τα "ποτε θα νοικοκυρευτεις παιδι μου" και δεν συμμαζευεται )
Κάποια στιγμή θα πρέπει να καταληφθούν όλα αυτά. Βέβαια έχουν γίνει αρκετά βήματα, αυτό πρέπει να αναγνωριστεί. Τουλάχιστον πλέον δε παίρνεις το όνομα του συζύγου σου με το που παντρεύεστε, εντάξει, κάτι είναι κι αυτό!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.