fockos
Επιφανές μέλος
Ο fockos αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Πτυχιούχος και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 15,089 μηνύματα.
16-11-12
23:56
εισαι φο-βε-ροςς ...ειλικρινα τοση ωρα διαβαζω το μηνυμα σου και εχω μεινει με ανοιχτο το στομα μακαρι να ειχα εστω και λιγο απο τον εκφραστικο σου λογο (να γραφα και μια εκθεση αξιοπρεπη)πραγματικα συγχαρητηρια!!!!Καλησπέρα Polymnia , και σε ευχαριστώ,
Κατα πρώτον δεν είμαι ούτε μέρα μεγαλύτερος από όσο σας γράφω!!!! αν και είμαι σίγουρος πως αν έγγραφα πως είμαι μεγαλύτερος πολύ περισσότερα άτομα θα με αντιμετώπιζαν διαφορετικά!!! Επομένως αν πράγματι ήθελα να πω ψέματα για την ηλικία μου θα με "εμφάνιζα" μεγαλύτερο παρά μικρότερο!!!
Τώρα πραγματικά σε συγχαίρω για την προσπάθειά σου να ασχοληθείς όπως περιγράφεις στην αρχή μόνη σου μολονότι λες πως κατέληξε σε αποτυχία εξαιτίας των "σχολικών σου καθηγητών". Ούτε εγώ είχα καλούς καθηγητές, και δεν πήγαινα όπως κάποιοι πιθανών να νομίζετε σε κανα σούπερ ιδιωτικό σχολείο.. Όχι πήγαινα σε απλό δημόσιο σχολείο με καθηγητές πολλοί από τους οποίους με ειρωνεύονταν όταν τους έλεγα πως δεν πάω φροντιστήριο ενώ άλλοι μου έλεγαν πως είναι αδύνατο να πετύχω χωρίς βοήθεια... Συνάντησα ευτυχώς και 2 καθηγητές στη β λυκείου που μου εξέφρασαν συγχαρητήρια για την προσπάθειά μου και με προέτρεψαν να συνεχίσω μόνος (και το ίδιο είπαν και στους γονείς μου με τους οποίους καθημερινά βρισκόμουν σε κόντρα για την απόφασή μου αυτή). Ωστόσο η ζωή με είχε ήδη διδάξει να μην ταυτίζω το μάθημα με κάποιον καθηγητή!!! Σε κάθε τι που μελετούσα καθηγητής μου ήμουν αποκλειστικά εγώ!!! (πόσο μάλλον όταν η πλειοψηφία των καθηγητών με αποθάρρυνε και εκνευριζόταν επειδή με την προσωπική μελέτη στην ουσία τους ανάγκαζα να κάνουν "μάθημα" στην τάξη).
Προσπαθώ λοιπόν να σας πω πως δεν είναι στο χέρι κανενός "καθηγητή" να μάθετε η όχι... ένας άνθρωπος που θέλει να εκπαιδευτεί ως επιστήμονας το πρώτο πράγμα που πρέπει να διδαχθεί είναι πως θα διδάσκει τον εαυτό του όχι μόνο από τα λάθη του, αλλά και από τα λάθη των άλλων πριν ακόμα αυτά γίνουν!!! Πρέπει να είστε καχύποπτοι με οτιδήποτε, να έχετε άπειρες απορίες αλλά να μη ρωτάτε να σας τις λύσουν!!! Να τρώτε ώρες μόνοι σας στην αναζήτηση!!! Ανέφερα το διαδίκτυο ως μέσο επειδή παλαιότερα δεν υπήρχε και τα παιδιά της δεκαετίας του 1980 δεν είχαν αυτήν την πηγή έρευνας!!! Εσείς το έχετε , όπως έχετε και βιβλιοθήκες και πολλά χαρτιά για να σκίζετε και να γράφετε!!! Μα πάνω από όλα πρέπει να έχετε πίστη στις δυνάμεις σας και θέληση !!! Κι εσύ Polymnia όπως είπα σε συγχαίρω καθώς έκανες την πιό φιλότιμη προσπάθεια που έχω ακούσει από άτομο εδώ μέσα ως τώρα!!! Θα ανακάλυψες ωστόσο απογοητευμένη πως αυτή δεν αρκούσε;;; Έχασες την πίστη σε εσένα και ξανάδωσες με φροντιστήριο... Δεν σε κατηγορώ γι αυτό και δεν έχω κανένα δικαίωμα να το κάνω.. Σκέψου όμως;;; Τί πήγε αλήθεια στραβά;;; Το θέμα της "καθοδήγησης" που μου αναφέρεις;;; Για ψάξε λίγο καλύτερα πίσω από αυτό !!! Εϊμαι βέβαιος πως αργά η γρήγορα θα ανακαλύψεις τι πραγματικά έφταιξε μόνο όμως αν μπεις στη διαδικασία να άρεις την άποψη "ε μόνη μου ήμουν τί να έκανα τώρα, λογικό ήταν"!!! Για κάποιον λόγο λοιπόν δεν κατάφερες να εφαρμόσεις την μέθοδο αυτή στον εαυτό σου και απογοητεύτηκες.. Καταλαβαίνω απόλυτα πως η προσωπική σου εμπειρία σε αποθάρρυνε και σε έπεισε πως "κοίτα αν είχες κάνει φροντιστήριο από την αρχή θα ήταν όλα αλλιώς!!!". Σε εσένα λοιπόν έχω να πω μια προσωπική ιστορία: "Κάποτε στη β γυμνασίου (που ως τότε είμουν τρελαμένος με τα μαθηματικά και μόνο, και συμμετείχα σε κάθε διαγωνισμό και σε πολλούς πετύχαινα και αξιοσημείωτες επιδόσεις) μου έλαχε ένας καθηγητής ο οποίος αρνείτο να κάνει μάθημα, μας μίλαγε όλο για πολιτικά μέσα στην τάξη μας έλεγε συνεχώς ότι είμαστε ανίκανοι και άχρηστοι και εμένα προσωπικά προσπαθούσε να με μειώνει διαρκώς καθώς ήμουν ένας διαρκής αντίλογος σε όσα έκανε και έλεγε... Γράψαμε λοιπόν διαγώνισμα και αρνήθηκε να μας τα δώσει διορθωμένα αλλά μου είπε εμένα πως έγγραψα "2" το χαμηλότερο όλων και πως είμαι μια απογοήτευση! Ποτέ μου δεν το πίστεψα και προσπάθησα πολύ να κάνω σαν να μην έγγραψα ποτέ το βαθμό αυτό (που στο κάτω κάτω ήταν όπως αποδείχτηκε και αλήθεια). Ωστόσο δεν τα κατάφερα... Ενοχλήμένος και απογοητευμένος είπα πως δεν θα ξανασχοληθώ με το μάθημά του καθώς ό,τι κι αν έκανα πάντα θα με μείωνε και πως αφού γράγω άριστα και μου βάζει "2" τί νόημα θα έχει να ξαναπροσπαθήσω για το τίποτα;;; Πέρασαν κάπου 2 - 3 μήνες που διατηρούσα αυτήν την αξιολύπητη ψυχολογία όταν καθώς έψαχνα στο internet βρήκα κάποια άσκηση που δεν μπορούσαν να λύσουν σε κάποιο φόρουμ.. Η επιθυμία μου για το "γρίφο" νίκησε το θυμό μου και σε λίγα λεπτά έλυσα την άσκηση και την άλλη μέρα έλαβα "ευχαριστώ" για την λύση και "συγχαρητήρια" από αυτόν που την είχε βάλει εκεί για να τον βοηθήσουν. Στο μεταξύ σε κάθε τεστ στο σχολείο πάτωνα σε αυτόν τον καθηγητή καθώς είχα ηθελημένα "παραιτηθεί". Την ίδια μέρα που πήρα το "συγχαρητήρια " για τη λύση θα έπρεπε να διαβάσω για διαγώνισμα τριμήνου στον περίφημο μαθηματικό... Φυσικά δεν είχα σκοπό να το κάνω (και δεν διάβαζα επί 2 μήνες και μου ήταν όλα "άγνωστα"). Σκέφτηκα τότε ωστόσο για πρώτη φορά πως το να μην έγγραφα και "αύριο" στο διαγώνισμα δεν θα άλλαζε σε τίποτα την κατάσταση.. Ο τύπος θα είχε πάντα να λέει πως είμαι άσχετος και κάθε του αντίληψη θα ήταν τεκμηριωμένη. Είπα λοιπόν αύριο θα γράψω για άριστα ανεξαρτήτως του τι θα μου βάλλει τελικά αυτός. Ακόμη και αν πάλι με βαθμολογήσει όπως νομίζει , αυτός και εγώ θα ξέρουμε πόσο έγγραψα!!! Επίσης θα ήταν ο τρόπος να αποδείξω σε αυτόν πως απέτυχε να με πείσει για το "τι είμαι"!!! Κάθομαι λοιπόν από τις 18:00 έως τις 1:30 το πρωί και κοιτάζω ό,τι είχαμε κάνει τους μήνες εκείνους... Την άλλη μέρα γράφουμε και μια βδομάδα μετά αναγκασμένος τα δίνει διορθωμένα (καθώς ο διευθυντης επειδή είχε γίνει σάλος από τα προηγούμενα τέστ τον πίεσε να τα δώσει διορθωμένα) αλλά χωρίς βαθμό!!! Εμένα ωστόσο δεν είχε διορθώσει τίποτα!!! Πάω γελώντας και του το λέω και μου απαντά θυμωμένος πως "δεν είχε τίποτα να διορθώσει" αλλά πως δεν θα πάρω "άριστα". (και στα τρίμηνα μου έβαζε 14 - 15).Του είπα κι εγώ πως στις εξετάσεις στο τέλος θα κάνω αναθεώρηση (που έχω το δικαίωμα) και πως θα πάρω όσο θα γράψω. Τελικά στις εξετάσεις έγγραψα στο τέλος 20 και μου το έβαλε (δίχως να κάνω τίποτα)!!! Αυτός έπειτα πήρε σύνταξη και έφυγε!"
Τελικά σήμερα 6 χρόνια μετά , έχω και λέω που θα βρισκόμουν τώρα αν είχα αφήσει την εμπειρία μου αυτή να καθορίσει τον τρόπο σκέψης και δουλειάς μου!!! Δεν θα είχα κάνει τίποτα! Όχι μόνο δεν θα είχα "αποπειραθεί " να δώσω πανελλήνιες χωρίς φροντιστήριο και να κάνω όσα έκανα (που μέσω αυτών εξελίχτηκα σε ότι λέει η Polymnia "καλλιεργημένο") αλλά δεν θα είχα καν προσπαθήσει να πετύχω τίποτα!!! Και τελικά τί νομίζετε πως κέρδισα από όλη αυτήν την ιστορία που τελικά έγγραφα άριστα (ακόμη κι αν ποτέ δεν το αναγνώριζε); Μήπως το ότι στο τέλος έγγραψα 20;;; Όχι βέβαια, κέρδισα κάτι πολύ περισσότερο από αυτό,- το οποίο μάλιστα το είχα και πριν αναγκασμένος το "αναγνωρίσει" αυτός- (και ποτέ να μην έγγραφα 20 δεν είχε πλέον σημασία για εμένα)... Κέρδισα τον εαυτό μου! Ακόμη κι αν αυτός επιθυμούσε να με "χαντακώνει" εγώ στην πραγματικότητα ήμουν αυτός που ήμουν και δεν μπορούσε να κάνει τίποτα (απο τη στιγμή που το πήρα απόφαση) για να με σταματήσει!!!Και τότε το κατάλαβα αυτό και ποτέ μου δεν άφησα στο μέλλον τίποτα να με "αλλάξει". Διαφορετικά θα είχα αφήσει ένα άτομο και μια κατάσταση να μου ορίσει ολόκληρη τη ζωή μου (παρόν παρελθόν και μέλλον) και θα ήμουν τώρα άλλο άτομο!!!
Θα ήθελα λοιπόν Polymnia να σου δώσω αν μου επιτρέπεις ως συμβουλή (και σε όσους θέλετε να την ακούστετε) να μην αφήνετε ποτέ καμία εμπειρία να σας αλλοιώσει τους στόχους τις επιδιώξεις και τα "πιστεύω" σας(ούτε τις πανελλήνιες και τα αποτελέσματα... Δεν σημαίνουν πραγματικά τίποτα για εσάς!!)!!! Με άλλα λόγια μην αφήσετε ποτέ κανέναν και τίποτα να σας αλλάξει τον εαυτό σας!!! Έτσι Polymnia αντιλαμβάνομαι πλήρως για ποιό λόγο ενώ προσπάθησες χωρίς φροντιστήριο πλέον το θεωρείς "αδύνατο" και δύσκολο να επιτευχθεί λόγω της προσωπικής σου εμπειρίας. Για σκέψου όμως τολμώ να πω, τι θα γινόταν αν ;;;; Τι θα γινόταν αν ξαναδοκίμαζες χωρίς φροντιστήριο;;; Τί θα γινόταν αν υιοθετούσες άλλο τρόπο προσωπικής μελέτης από αυτόν που εφάρμοσες στην πρώτη σου προσπάθεια;;; Τί θα γινόταν αν δεν έχανες την εμπιστοσύνη στις δυνάμεις σου;;; Ένα είναι σίγουρο, πως (όπως κι εγώ αν άφηνα τον εαυτό μου να πειστεί από το άτομο εκείνο πως δεν αξίζω δεν θα γινόμουν ποτέ αυτό που είμαι) ποτέ δεν θα μάθουμε πλέον εκτός αν εσύ το επιδιώξεις!!!
με εκτίμηση,
thinkpad
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
fockos
Επιφανές μέλος
Ο fockos αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Πτυχιούχος και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 15,089 μηνύματα.
07-08-12
14:06
Ίσως πηγαίνανε σε ιδιωτικό σχολείο (το οποίο το θεωρω φροντιστήριο) αλλά θεωρώ αδύνατο να πιάσεις ιατρική χωρίς φροντιστήριο μέσω πανελλαδικών.Γνωριζω ατομα που πιασαν Ιατρικες και Νομικες χωρις ΚΑ-ΘΟ-ΛΟΥ φροντηστηριο......
οκ δεν αντιλέγω δε την ξερω την θεωρητική.Τουλάχιστον στη θεωρητική δεν ισχύει αυτό. Τα περισσότερα μαθήματά μας (σχεδόν όλα) στηρίζονται στην παπαγαλία. Οποιος πάρει καλά βοηθήματα και τα αποστηθίσει, γράφει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
fockos
Επιφανές μέλος
Ο fockos αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Πτυχιούχος και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 15,089 μηνύματα.
07-08-12
13:43
Κακά τα ψέματα σε σχολές όπως η ιατρική το ημμυ και η νομική δε παιρνάς χωρίς φροντιστήριο αλλα ένα 17, 18 πιστεύω γίνεται.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
fockos
Επιφανές μέλος
Ο fockos αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Πτυχιούχος και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 15,089 μηνύματα.
07-04-12
13:25
συμβουλέ για τις πανελλαδικες δείτε το οι υποψήφιοι
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.