νικος ρεθυμνο
Διάσημο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 30 ετών, Μεταπτυχιακός φοιτητής στο τμήμα Παιδαγωγικό Δημοτικής Εκπαίδευσης Κρήτης (Ρέθυμνο) και μας γράφει απο Ρέθυμνο (Ρέθυμνο). Έχει γράψει 2,531 μηνύματα.
14-01-12
18:19
Συμφωνω μαζι σου,κι εγω θεωρω προκληση να ξοδευονται μεγαλα ποσα ,τη στιγμη που κοβονται μισθοι εργαζομενων,καταργουνται επιδοματα,και απολυεται κοσμος ή φοβαται μηπως απολυθει απο τη δουλεια του.Οπως και με ενοχλει η προβολη της χλιδης ανθρωπων οπως οι ''celebrities''(ειτε αυτη επιμεριζεται σε πολυτελη σπιτια,ταξιδια σε εξωτικους προορισμους, δημοσιοποιηση αμοιβων που λαμβανουν και αλλα).Βεβαια,αν καποιος εχει λεφτα για καποια αγορα,η οποια σε εμας φανταζει ονειρο,ας τα δωσει,αλλα καλυτερα θα ηταν να αναλογιζομαστε λιγο την πραγματικοτητα γυρω μας.Αυτή είναι η ιστορία που έγινε αφορμή για την παρακάτω σκέψη: Χτες βρέθηκα στο άντρο του καπιταλισμού, το Mall Athens (ναι ξέρω, κακές παρέες) και πραγματικά απογοητεύτηκα. Άνθρωποι κάθε ηλικίας με ακριβά ρούχα και παπούτσια, μαλλιά κομμωτηρίου, να ψωνίζουν σαν να μην υπάρχει αύριο και να στοιβάζονται ανά 50 άτομα για να φάνε ένα σουβλάκι! Από περιέργεια και μόνο ζήτησα από ένα μαγαζί μια παπλωματοθήκη που χρειάζομαι. Η απάντηση της πωλήτριας ήταν "Αυτή εδώ που είναι μάρκα "......" (ούτε ξέρω) έχει 30% έκπτωση. (δεν είπε σε ποια τιμή είναι η έκπτωση) Σε τι χρωματάκι τη θέλετε;". Της απαντάω "εεεε μήπως να μου πείτε πόσο κάνει πρώτα;". Μου λέει "130 ευρώ και 30% έκπτωση". Έμεινα βέβαια και ενώ φυσιολογικά θα έπρεπε να φύγω τρέχοντας, αποφάσισα να συνεχίσω αυτή τη σουρεάλ συζήτηση. "Ξέρετε, εγώ σκεφτόμουν μια τιμή γύρω στα 30-40 ευρώ...." της λέω. "30-40 ευρώ τελική τιμή;" μου λέει. "Ε προφανώς, ξέρετε το πάπλωμα το πήρα 60 ευρώ, λέτε να δώσω 100 για την παπλωματοθήκη;" της λέω ειρωνικά. Και έφυγα.
Όλο αυτό το σκηνικό λοιπόν δημιούργησε μια συζήτηση μετά για το αν είναι ηθικό να ξοδεύει κάποιος 100 ευρώ για μια παπλωματοθήκη (ακόμα κι αν είναι εκατομμυριούχος) τη στιγμή που μια γριούλα παίρνει σύνταξη 230 ευρώ και δίνει τα 200 για φάρμακα. Ο συνομιλητής μου μου έλεγε "αφού τα έχει κάποιος, καλό είναι να τα δίνει ώστε να κινείται η αγορά". Εγώ θεωρώ οτι είναι προκλητικό να ξοδεύει κάποιος τόσα χρήματα αλόγιστα σε καιρό κρίσης κι όταν γύρω του υπάρχουν άνθρωποι που κοιμούνται στους δρόμους και παιδάκια σε ορφανοτροφεία. Το θεωρώ τραγικό να κλείνουν μαγαζάκια της γειτονιάς και να υπάρχουν μαγαζιά στο Mall και στο Κολωνάκι που δίνουν ποιος ξέρει πόσα λεφτά για το ενοίκιο του μαγαζιού (φυσικά στον υπάλληλο θα δίνουν 700 ευρώ έτσι; ) και να υπάρχουν άνθρωποι που πάνε και πετάνε τα λεφτά τους εκεί για κάτι που στο μαγαζάκι της γειτονιάς θα το πληρώσουν μισή τιμή. Και δεν το λέω επειδή δεν τα έχω τα λεφτά: και να τα είχα, πάλι άσχημα θα ένιωθα να πάω σε μια υπάλληλο που σκίζεται όλο το μήνα για 700 ευρώ να της πω "δώσε μου ένα πάπλωμα των 700 ευρω" ξέρω γω. Και τελικά προέκυψε η άποψη οτι θεωρώ ανήθικο κάποιος να ξοδεύει τόσα λεφτά (ακόμα κι αν τα έχει) σε καιρό κρίσης. Εσείς τι λέτε;
φερνω το σκοινιΔίνω 3.- φράγκα για ένα κουτί δημητριακά στο LIDL, επειδή αυτά μου αρέσουν. Κοινώς, 200% πιο πάνω από τα απλά που θα έπαιρνε ο κοσμάκης.
Κρεμάστε με.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.