Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
16-06-07
13:17
Νομίζω ότι εγώ θα έλεγα
Ο θάνατος είναι ένας αιώνιος ύπνος. Οι άνθρωποι που είναι πολύ κουρασμένοι ή άρρωστοι αποφασίζουν κάποια στιγμή να βάλουν το μυαλό τους και την ψυχή τους για έναν ύπνο που δεν θα ξυπνήσουν ποτέ ξανά. Γιαυτό πλέον, όταν θέλουμε να συναντήσουμε αυτούς που πέθαναν, θα τους συναντάμε στον ύπνο μας στα όνειρα μας.
Από κει και πέρα υπάρχουν τρόποι να ελιχθεί ένας ενήλικας μπροστά σε ένα παιδί σε ερωτήματα του στυλ "α δλδ εγώ που νυστάζω μπορώ να πεθάνω?" ή "Ο θείος ήταν πολύ νέος, γιατί κουράστηκε και πήγε για ύπνο τόσο νέος" ή κάτι άλλο που θα σκαρφιστεί το παιδί.
Πάντως εγώ (αν και δε θυμάμαι σε ποια ηλικία) φοβόμουν να κοιμηθώ μην πεθάνω και θυμάμαι τον μπαμπά μου να κάθεται μες τη νύχτα να μου λέει πως τα μικρά παιδιά δεν πεθαίνουν παρά μόνο οι ηλικιωμένοι και οι πολύ άρρωστοι κτλ κτλ..
Μεταφυσικά μιλώντας (αλλά και Χριστιανικά πιστεύω) ο θάνατος δε μοιάζει καθόλου με ύπνο.
Εγώ σαν παιδι ένιωθα καλύτερα με το "είναι ψηλά στον ουρανό". Ακόμα και τώρα μου είναι πιο εύκολο να φανταστώ τη συνειδητότητα του νεκρού να "υπάρχει" κάπου ψηλά και να σε "προστατεύει" με την "παρουσία" του.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
09-06-07
15:23
3 χρονων
Και βλέπει Spiderman? Και του αρέσει? Και καταλαβαίνει?
Μήπως ρε φιλενάδα για αρχή πρέπει να κόψει τις ταινίες?
Πάρτου να δει κανένα Monster's Ink και κανένα Finding Nemo! (μου αρέσουν κι εμένα αυτές οι ταινίες, γι' αυτό το λέω! )
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.