mindcircus
Περιβόητο μέλος
Δεν καταλαβαίνω πραγματικά για ποιό λόγο η άποψη που σχολιάζεις είναι προκλητική. Άλλωστε η Μάριλυ δεν απαξίωσε το γεγονός ότι η συγκεκριμένη δουλειά της προσφέρει αξιοπρεπή διαβίωση, αλλά "είπε τον πόνο της" για το ότι δεν την καλύπτει και την καταπιέζει σαν άνθρωπο. Δεν έκανε κάποια σπασμωδική κίνηση του στυλ να παραιτηθεί, ούτε τεμπέλιασε στηριζόμενη σε ξένες πλάτες για να κάνει το "κομμάτι" της, αλλά απλά ψάχνει τις εναλλακτικές της. Θα πρέπει κάποιος να αυτολογοκρίνεται για να μην θεωρηθεί προκλητικός ή μήπως να παραμείνει εσαεί σε κάποιο εργασιακό περιβάλλον που τον πνίγει για να μην θεωρηθεί αχάριστος και κακομαθημένος;
Το όνειρο κάποιου μπορεί να είναι τελείως διαφορετικό από εκείνο του δίπλα του. Κι όταν η ύπαρξη επαγγελματικού προσανατολισμού είναι άπιαστο όνειρο για τους περισσότερους εφήβους, δεν είναι παράλογο να φτάνουμε στα 25-30 μας φρικαρισμένοι με την επιλογή που κάναμε στα 18. Κι εγώ έχω ακούσει πολλούς να με "βρίζουν" για το γεγονός ότι δεν ακολούθησα τον "ασφαλή δρόμο" του 'α μου πτυχίου, όταν για πολλούς (ή μάλλον πολλές) είναι όνειρο ζωής. Τι να κάνω που το σιχαινόμουν;
Το ειπε και η Νεραιδα πως εχουν πολυ αγχος και πιεση οι τραπεζικοι υπαλληλοι. Το χω καταλαβει κι εγω, εχω φιλες που οταν δουλευαν σε τραπεζα μιλουσαμε στο τηλεφωνο και παθαιναν υστερια.
Προκλητικο εννοει απο την αποψη οτι ενω υπαρχουν κακες συνθηκες εργασιας - κανονικα κακες με ολη τη σημασια της λεξης, βαναυσες και ανθυγιεινες (αν κι εγω το χω πει - με τα πιτσιρικια που χω ''μπλεξει''- με την καλη εννοια, θα πρεπε να μου κολλανε βαρεα κι ανθυγιεινα) δεν πρεπει να εχει παραπονο ενας τραπεζικος ή καποιος που εργαζεται σε καλες καθαρες συνθηκες, χωρις να επιβαρυνεται η υγεια του σωματικα, αν και καταλαβαινω πως η ψυχολογικη κατασταση ειναι επισης σοβαρο.
Απο αυτη την αποψη. Κατα τα αλλα, δεν το συζητω, δε μπα να χεις 250 πτυχια, αν δε σου αρεσει αυτο που κανεις, αλλαξε το.
Μονο ετσι θα το κανεις και καλα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
Όντως καταχράστηκα το χώρο αλλά μου φάνηκε κατάλληλο θέμα για να τα πω.
Με τι ασχολήθηκαν οι φίλες σου, αν επιτρέπεται, όταν παράτησαν τις δουλειές τους?
Το πόσο με χαροποιεί όταν ακούω για ανθρώπους που άφησαν δουλειές που μισούσαν δε λέγεται
εχμ.. για την πρωτη σου ερωτηση, την απαντηση θα στη στειλω σε πμ γιατι ειναι πολυ προσωπικο και χαρακτηριστικο.
Μια ερωτηση εχω, γιατι οσοι δουλευετε σε τραπεζες τις μισειτε?? Εγω ποτε δε το καταλαβα.
Αν και να σου πω, ημουν 18 μολις τελειωσα σχολειο και περιμενα να βγουν αποτελεσματα, εκανα αιτηση σε Εθνικη και με πηραν αμεσως. Τις εξετασεις και συνεντευξη τα περασα κι ολα ειχαν παει καλα. Μεχρι που βγηκαν τα αποτελεσματα το καλοκαιρι και δεν ξαναπηγα απο κει. Αλλα δεν ειχα προλαβει να δω τι παιζει μεσα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
Εγώ πάντως δεν ανήκω στην κατηγορία που θα το ρίξω στα μαθήματα γιατί δεν έχω τι να κάνω. Έχω και τα δύο proficiency (michigan και cambridge), έχω ζήσει ένα χρόνο στο εξωτερικό, αγαπώ τις ξένες γλώσσες, νιώθω ότι έχω μια έφεση και μπορώ να με φανταστώ να κάνω αυτή τη δουλειά με επιτυχία. Θα ήθελα να τελειώσω την αγγλική φιλολογία αλλά με κατατακτήριες παίρνουν μόλις 2 άτομα τη χρονιά και σε περίπτωση επιτυχίας θα πρέπει να παραστώ σε τουλάχιστον 40 με 50 εξετάσεις μαθημάτων στα επόμενα 4 χρόνια, πράγμα που για έναν εργαζόμενο είναι τρομερά δύσκολο. Αν ξεκινήσω να ασχολούμαι επαγγελματικά με το αντικείμενο σκοπεύω να το κάνω μετά από μαθήματα διδασκαλίας της αγγλικής και με πολλή μελέτη και συνδυάζοντας την τράπεζα με απογευματινά μαθήματα αρχικά για να δω πως θα πάει.
Το γεγονός ότι έχω ήδη μεταπτυχιακό στον τομέα μου και μια σίγουρη δουλειά με "προοπτικές" (που όμως δεν με ενδιαφέρουν καθόλου) και είμαι διατεθειμένη να κάνω όλο αυτό για να κάνω στροφή στην καριέρα μου, και μάλιστα αβέβαιη, δείχνει πόσο πολύ ασφυκτυώ. Πολύ θα ήθελα να είχα τη δυνατότητα να βγάλω ακόμα μια σχολή αλλά ο καθένας πρέπει να παίξει με τα χαρτιά που κρατάει στα χέρια του. Το μόνο που μου φαίνεται εφικτό είναι να κάνω το πτυχίο "Ισπανική Γλώσσα και Πολιτισμός" του ΕΑΠ που είναι εξ αποστάσεως και το Δεκέμβρη θα δηλώσω με την ελπίδα να κληρωθώ. Εσύ δηλαδή αν δεν σου άρεσε η δουλειά σου θα έλεγες "εντάξει μωρέ, καλά είμαι, σκέψου τους καημένους τους λιμενεργάτες" και θα υπέφερες για 40 χρόνια? Για μένα αυτό ακριβώς είναι μιζέρια και όχι το να προσπαθείς να κάνεις τη ζωή σου καλύτερη. Και μια φιλική συμβουλή: όταν κάποιος εκφράζει την απελπισία του μη ρίχνεις αλάτι στην πλήγη λέγοντάς του ότι δεν έχει δικαίωμα να παραπονιέται και αποκαλώντας τον μίζερο (από στοιχειώδεις τρόπους ευγένιας ή ανθρωπιάς αν θέλεις)
Συμφωνω σε οσα λες, ,μεχρι ενα σημειο.
Αλλα θα δικαιολογησω εξηγωντας σου την εξης μου σκεψη.
Περισσοτερο απαντουσα στο εν λογω θεμα παρα σε εσενα γιατι θεωρω πως το θεμα μιλα για κακουχιες μεσα στις δουλειες και κακες συνθηκες εργασιας. Ψυχολογικος εκβιασμος κοκ. Αυτοκτονιες.
Καθηγητρια ξενων γλωσσων ειμαι. Πραγματι υπαρχουν καθηγητες στο χωρο που δεν αγαπουν τα παιδια και κανουν αυτο το επαγγελμα για τους βολευει.
Εμεις που ειμαστε σε αλλο επιπεδο απο τα παραπανω (λιμενεργατες κλπ), δεν εχουμε μεγαλους λογους να παραπονιομαστε. Λογοι παραπονων? Ωραρια, συμβασεις, ημερομισθια.
Παντα κυνηγαω το καλυτερο και αποδειξη ειναι η ζωη μου. Εργαζομαι πανω στην επιλογη μου γιαυτο δεν εχω παραπονο.
Προσφατα επισκεφτηκα το λιμανι του Πειραια(κανω καποια ρεπορταζ οποτε μου δοθει η ευκαιρια) και ειδα τι θα πει ΚΑΚΕΣ συνθηκες εργασιας. Απο τις λιγες φορες που με επιασε τοση δυσφορια και δεν ηξερα αν πρεπει να χαρω για μενα η να λυπηθω εκεινους.
Οσο για μενα, θα εγραφα το ιδιο οπως κι εσυ, σε αλλο θεμα, πιο σχετικο.
Τα σχεδια σου καλα μου ακουγονται, αν θελησεις να με ρωτησεις κατι πανω στις σπουδες η στο χωρο αυτον, εδω ειμαι.
Εχω φιλες που παρατησαν δουλειες τραπεζης/δικηγορια για να ασχοληθουν με το ονειρο τους. Εκαναν καλα.
Περαν αυτου, το επαγγελμα του καθηγητη και του δασκαλου ειναι μερακι και σε κρατα ζωντανο συνεχεια.
Καλη τυχη σου ευχομαι.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
Συμπαραστάτης του κάθε λιμενεργάτη κι όχι μόνον...
Παντα
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
Το συστημα αλλαζει και συντομα θα χρειαζεσαι πτυχιο Αγγλικης Φιλολογιας για να διδαξεις (Καιρος ηταν γιατι ο καθενας οποτε δεν ειχε τι να κανει, το ριχνε στα μαθηματα). Τρεχα να προλαβεις να βγαλεις αδεια.
Ξέρω αγγλικά (proficiency)
Οσο για το χωριο, αν ειναι να φυγουν ολοι και να ερημωσει η Αθηνα, λεω να μεινω εδω.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
Οκ, και εγω δεν μπορώ την ομελέττα φούρνου.
Δεν γίνεται να είμαστε όλοι υπάλληλοι του μπαμπά μας.
Σίγουρα κάποιος θα πέσει και στον ...μπαμπούλα.
Εισαι υπαλληλος του μπαμπα σου?
Κωλοφαρδε.
Και εις ανωτερα.
Η δεν εχει πιο πανω?
αρα δεν εχεις αποψη απο μπαμπουλες. allez, τι θες? να ζηλεψουν οι αλλοι?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
Δουλεύω σε τράπεζα και αν ξαναγινόμουνα τώρα 18 θα σπούδαζα μια ξένη γλώσσα για να κάνω τώρα μαθήματα και μεταφράσεις.
Μου αρέσουν πολύ οι ξένες γλώσσες και είναι μια δουλειά που δεν έχει τόση ρουτίνα αφού κάθε μέρα διαφέρει το πρόγραμμά σου, επικοινωνείς με τους μαθητές, δεν έχεις συνεχώς αφεντικό πάνω από το κεφάλι σου και ίσως έχεις και περισσότερο ελεύθερο χρόνο το καλοκαίρι. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι εφικτό να κάνω τέτοια στροφή τώρα.
Τραπεζικος.
Ναι, ειναι ενδιαφερον το επαγγελμα του καθηγητη/δασκαλου, εχει και κατα ακομα κι αυτο. Οι καθηγητες ειναι εκμεταλλευσιμοι πλεον. Δε τους σεβεται κανεις. Αν σκεφτεις πως θεωρειται λειτουργημα, παρα επαγγελμα.Ας ταφησουμε ομως αυτο για την ωρα.. Οσα προβληματα εχει ο καθηγητης εχεις κι εσυ.
Μπουρδες μπροστα σε αλλα σοβαρα.
Εισαι 26. Ειναι αργα να τελειωσεις ξενη γλωσσα και σιγα σιγα να καταπιαστεις? Δε λεω πως ειναι ευκολο, ομως οχι ακατορθωτο. Αν μου λεγες οτι θελεις να γινεις δικηγορος η οικονομολογος, ισως να σου λεγα πως δεν ειναι αργα, αλλα με καποια δυσκολια. Βεβαια, ειδικα εσυ παραπονα δεν πρεπει να εχεις οταν στα λιμανια και στα εργοστασια δουλευουν οι ανθρωποι κατω απο αντιξοες συνθηκες, πραγματικα ανθυγιεινες και... με τασεις αυτοκτονιας. Μηπως λοιπον υπερβαλλεις κι εσυ αφου εχεις τον καθαρο χωρο σου, τον αξιοπρεπη μισθο σου, την τιμια δουλεια σου και ειναι αμαρτια να καταριεσαι?
Δε λεω ολοι περναμε τις φασεις μας στη δουλεια και βλαστημαμε, ομως η ουσια μετραει.
Ολες οι εργασιες εχουν υπερ και κατα. Ακομα κι αυτες στα λιμανια αμοιβονται καλυτερα απο εμας, ομως κατω απο τι συνθηκες? Τραγικες. Παρολαυτα δε πρεπει να τα βαζουμε με την τυχη και το κρατος μονιμως για μια επιλογη μας.
Μηπως το προβλημα δεν ειναι λοιπον η επιλογη της δουλειας, αλλα οι συνθηκες εργασιες στους χωρους, το περιβαλλον?
Δε νομιζω να διαφωνησαμε...Δουλειά και εργασία, μπορεί να είναι συνώνυμα, αλλά δεν παράγωγουν το ίδιο αποτέλεσμα και υπό τις ίδιες συνθήκες
Εγω θα ηθελα πολυ ενας που θα μπαινει και θα γραφει να μας λεει και τι δουλεια κανει.
Στον πρωτο λιμενεργατη, θα πιασω κουβεντα. Εκει νομιζω θα καταλαβει κανεις τι θα πει ανοχη και καταντια εξαιτιας του κρατους, αυτου που ολοι εμεις εχουμε επιλεξει να χουμε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
Αν σου φαινεται πολυ προσωπικη η ερωτηση, μην την απαντησεις σε παρακαλω. Απλως μου δημιουργουνται αποριες.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
Η δουλειά σκοτώνει. Αντισταθείτε!!
Υπερβολη το βρισκω. Θεωρω πως πιανουμε τα ακρα τωρα. Ειμαστε στην Ελλαδα καταρχας κι οχι εκει.
Αλλα οχι και οτι η δουλειά σκοτωνει! Ισα ισα, χωρις εργασια κι αναπτυξη και δημιουργικοτητα, το ατομο χανει κομματια του εαυτου του.
Οκευ, το γεγονος οτι εχουν τρελάνει(κυριολεκτικα ετσι?Το βλεπουμε καθε μερα τον κοσμο να τα χει παιξει) τον κοσμο με τους μισθους, υπερωριες και κακες συνθηκες, ειναι κακο. Οφειλονται αλλαγες αμεσες. Μην ερθει τωρα καποιος και μου πει για την τραπεζα που εκαψαν διοτι οταν κατεβηκα στην πορεια ημαστε εγω κι ο κουκος.
Λοιπον ναι, εχουν αλλαξει τα πραματα, ταχουν κανει μπαχαλο εδω.
Η δικη μου η γενια μοιαζει να το αποδεχεται και να μη γκρινιαζει, ετσι μαθαμε και συνηθιζουμε, στο περα δωθε. Οι της δεκαετιας '60 ονειροπολουν για ροκ εν ρολ κι επανασταση, ωραια εποχη τοτε αλλα καμμια σχεση με σημερα. Οτι πλεον δεν υπαρχει μονιμοτητα και η δουλεια εχει γινει αναποσπαστο κομματι της ζωης του καθενος, ισως και στα πλαισια της προσωπικης ζωης, αλλα αυτο ειναι στην κριση του καθενα για το πως πρεπει να το διαχειριστει.
Πιστεύετε πως τα κεφάλαια θα πρέπει να είναι υπεράνω των ανθρώπων; Οι εργαζόμενοι δεν δικαιούνται ανθρώπινων δικαιωμάτων; Θα δεχόσασταν να δουλέψετε σε μια τέτοια εταιρεία; Θα μπορούσατε να αντέξετε τις εν λόγω συνθήκες χωρίς ν' αυτοκτονήσετε ή να γίνετε δολοφόνοι;
Ποιος ξερει τι τους κανουν εκει και φρικαρουν οι ανθρωποι. Δε βλεπω ομως πουθενα να μας λεει η ειδηση τι ακριβως τους εκαναν. Συγκεκριμενα βλεπω
''ορισμένες αυτοκτονίες συνδέονταν περισσότερο με προσωπικά προβλήματα.
εργάζεται δώδεκα ώρες ημερησίως, έξι μέρες την εβδομάδα. «Η ατμόσφαιρα στο εργοστάσιο είναι τόσο τεταμένη και καταθλιπτική, δεν έχουμε το δικαίωμα να μιλήσουμε μεταξύ μας»
Δε μας διδει ομως πληροφοριες/λεπτομερειες. Τι εννοει προσωπικα προβληματα? Αυτος που γραψε την ειδηση, την αφησε ατελη και με πολλα ερωτηματικα. Προφανως, αποσο καταλαβαινω, προκειται για νοοτροπια πολιτισμου εκει και ο κοσμος σαλταρει. Οι ανθρωποι φυσικα και οφειλουν να εχουν δικαιωματα. Δεν το διαπραγματευομαστε αυτο.
Α, κατι τελευταιο.
Η δουλεία σκοτώνει, οχι η δουλειά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.