QsLv
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο QsLv αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής. Έχει γράψει 868 μηνύματα.
31-05-10
22:24
Παίξε μου τη λύρα και τον ταμπουρά.Με συγχωρεις αλλα μπλα μπλα μπλα μπλα.
Φαντάζομαι πως αυτοί που χρωστάνε ένα ή κανένα είναι από κείνα τα παιδιά θαύμα που στις πανελλαδικές δε διαβάσανε πολύ, διαβάσανε με πρόγραμμα. Νταχαχ.
Τώρα εσείς ας πούμε θιχτήκατε που είπα ότι δε βγαίνουμε για καφεδάκηδες. Ντάξει. Βγαίνουμε για καφεδάκηδες. Γω δεν πίνω, αλλά σεις που πίνετε βγαίνετε. Ρωτήστε κάθε πότε έχει την ευκόλυνση να ξενυχτήσει ένας φοιτητής Παιδαγωγικού ή Αγγλικής Φιλολογίας. Κάθε μέρα. Αφού δεν έχει υποχρεωτικά την Παναγιούλα μου! Φυσικά και ο φυτητής Ιατρικής μπορεί να ξενυχτάει κάθε μέρα. ΟΛΗ ΜΕΡΑ μπορεί να πίνει καφεδάκηδες και τσίπουρα μαθέλει. Το δόκιμο είναι να διαβάζει κάνα τρίωρο τετράωρο πεντάωρο ημερησίως και μετά να κάνει ό,τι είναι να κάνει. Κρίνοντας από το δικό μου κύκλο και με τα δικά μας σταθμά, αν θέλαμε να τα ξέρουμε όλα ΤΕΛΕΙΑ έπρεπε να διαβάζουμε όσες ώρες είμαστε ξύπνιοι. Ξέρω και άλλους που γράφουνε οχτάρια και εννιάρια και κάνουν εκατό χιλιάδες παράπλευρες δραστηριότητες. Τιμή τους και καμάρι τους. Ανήκετε και σεις σ'αυτό το γκρουπ; Τιμή σας και καμάρι σας. Εγώ είμαι πτωχή νόηση -δε σας ανταγωνίζομαι. Δγιαγράψτε την ένδοξη πορεία σας! δε σας κατηγόρησε κανείς για τίποτα.
Το αν αγαπάω την Ιατρική θα το δούμε επί του πρακτέου ως συνάδελφοι (μανούλα μου για συνάδελφοι).
Δεν περιμένω να με επιβεβαιώσει, να μου ανυψώσει την αυτοπεποίθηση, να με πληρώσει ή να μου δώσει κύρος. Διαβάζω για την ποίηση αυτής της επιστήμης και για την αξία του ανοιχτού μυαλού, δε διαβάζω για να περάσω μαθήματα και να πάρω δέκα. Και τα χρωστούμενα και τα περασμένα και τα δικά σας και τα δικά μου τα'χω γραμμένα στο γνωστό σημείο. Οικονομική άνεση έχω, με ταϊζουν οι γονείς αδιαμαρτύρητα, μια χαρά. Δεν αγωνιώ να βγάλω δέκα στο πτυχίο και να γίνω φοβερή γιατράκλα με υβριδική Λέξους και καλοβαλμένη γκόμενα και καθηγητλίκια και ιστορίες για άγρια φίδια. Ούτε φυσικά ασπάζομαι και τις άλλες θλιβερές φυτητριούλες που τις ρωτάει 'πόσα λευκά έχει στο αίμα του ο άνθρωπας;' και απαντάνε 'δεν ξέρω, εγώ δερματολόγος θα γίνω' ή αυτούς που μπήκανε για να κληρονομήσουνε το μαγαζάκι του μπαμπά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
QsLv
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο QsLv αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής. Έχει γράψει 868 μηνύματα.
31-05-10
14:28
Δεν υπάρχει ειδικότητα που να διαρκεί κάτω της τετραετίας πλέον. Η μικρότερη είναι 4 έτη (πολλές και διάφορες) και η μεγαλύτερη 7 (νευροχειρουργική), αυτά όσον αφορά την Ελλάδα φυσικά.
Κάποιος έγραψε πιο πάνω "δεν είναι και ΗΜΜΥ". Η Ιατρική βρίθει ατόμων που όλη μέρα και όλη νύχτα διαβάζουν. Γι'αυτό δεν είναι ΗΜΜΥ. Έχουμε 70 μαθήματα σε 6 χρόνια, αλλά οι πληροφορίες που πρέπει να αποστηθιστούν συχνά δεν έχουν καμία λογική σύνδεση ή συνάφεια. Υπάρχουν μαθήματα με 500-600 σελίδες ύλη (λίγα, ιδίως στα πρώτα έτη), και άλλα που αν τα πάρεις από τα προτεινόμενα συγγράματα είναι πάνω από 5000 (βλέπε Φαρμακολογία, Ανατομία, Παθολογία...). Υπάρχουν άτομα που τελειώνουν στα 6 χρόνια, αλλά συνήθως συν ένα ή συν δύο έτη είναι εντός του φυσιολογικού.
Τα εργαστήρια και πολλά αμφιθέατρα στην Ιατρική είναι υποχρεωτικά. Αυτό σημαίνει ότι σε όλο το εξάμηνο υποχρεούσαι να τα παρακολουθήσεις όλα ή δικαιούσαι 1-2 απουσίες στο καθένα, ειδάλλως δε δικαιούσαι να εξεταστείς στο μάθημα και πρέπει στο επόμενο αντίστοιχο εξάμηνο να παρακολουθήσεις πάλι τα υποχρεωτικά. Στα εργαστήρια κάνεις πειράματα, παρατηρήσεις, θεωρία -εξαρτάται από το μάθημα. Στην Παθολογανατομία για παράδειγμα θα βλέπεις παρασκευάσματα οργάνων και ιστών που πάσχουν, είτε ολόκληρα είτε σε αντικειμενοφόρους. Στα δύο πρώτα έτη έχεις λιγότερα υποχρεωτικά. Μετά το τρίτο έτος, έχεις τουλάχιστον ένα πεντάωρο τη μέρα υποχρεωτικά (κλινικές και αμφιθέατρα στις κλινικές).
Στο τέλος των εργαστηρίων κατά κανόνα εξετάζεσαι επί του πρακτέου ή επί των θεωρητικών ή και τα δυο και είτε συμψηφίζεται ο βαθμός με το βαθμό των γραπτών είτε προαπαιτείται η βάση για να μπορείς να δώσεις γραπτά.
Στη σχολή δεν επιβιώνεις κάνοντας φοιτητική ζωή. Πρέπει να διαβάζεις κάθε μέρα ή τουλάχιστον πολύ συχνά και πολλές ώρες. Και αυτό γιατί δε μπορείς να πας να δώσεις ένα μάθημα με 10 μέρες διάβασμα ή ένα μήνα διάβασμα. Δεν προλαβαίνεις ούτε μια φορά να το διαβάσεις μέσα σε μήνες. Ναι, πρόκειται για απομνημόνευση τεραστίων ποσών πληροφοριών. Και κατά πάσα πιθανότητα ως φοιτητής Ιατρικής δε θα είσαι απ'αυτούς που ξενυχτάνε συχνά έξω απ'το σπίτι τους (μέσα στο σπίτι σου θα χορτάσεις ξενύχτι διαβάζοντας) ούτε απ'αυτούς που κάθε απογευματάκι θα τρέχουνε για καφεδάκηδες.
Η Ιατρική λοιπόν είναι κατά κανόνα η σχολή για φυτά. Σε αναγκάζει να διαβάζεις συνέχεια γιατί αν δεν το κάνεις, δε θα σταυρώνεις μάθημα ή θα τα περνάς όλα με βαθμούς του κώλου, κάτι που θα σε καταστρέψει αν θελήσεις να μπεις στο δημόσιο.
Η Ιατρική επίσης είναι σχολή για ηλίθιους (quoting καθηγητή Ανατομίας του ΑΠΘ). Γιατί το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να διαβάζεις συνέχεια. Δεν έχεις να λύσεις προβλήματα συνήθως, ή να χρησιμοποιήσεις την κρίση σου (με εξαίρεση κάποιων μαθημάτων και κάποιων εξεταστών). Είναι όλα παπαγαλία. Όσο πιο πιστά ψέλνεις το σύγγραμμα, τόσο καλύτερος φοιτητής είσαι (=τόσο καλύτερους βαθμούς παίρνεις).
Εαν μιλάμε για ειδικότητα στην Ελλάδα, αφού τελειώσεις τη σχολή πρέπει να κάνεις αγροτικό. Και η ειδικότητα και το αγροτικό έχουν αναμονές, και ιδιαίτερα στην Ελλάδα, οι αναμονές είναι απελπιστικές. Η ανεργία στον κλάδο είναι στα ύψη. Υπάρχει υπερπληθώρα γιατρών.
Για Παθολογία υπάρχουν αναμονές που ξεπερνούν τη δεκαετία.
Για να πάρεις άδεια άσκησης επαγγέλματος πρέπει να περάσεις τις εξετάσεις της ειδικότητας, που είναι στο τέλος της, και εξετάζεσαι από πολυμελή επιτροπή, γραπτά προφορικά και σε αρκετές περιπτώσεις πρακτικά (π.χ. στη Γεν. Χειρουργική). Φυσικά αν κάνεις ειδικότητα ή τμήμα της ειδικότητας σε κάποιο παρακεντρικό νοσοκομείο, θα έχεις μηδενική εμπειρία. Η ποιότητα σπουδών = μηδέν.
Στο εξωτερικό τα πράγματα δυσκολεύουν αν έχεις σπουδάσει εδώ, καθώς το γλωσσικό επίπεδο που απαιτείται είναι υψηλό -πολλές φορές όχι για να σε δεχτούν σε κάποιο πρόγραμμα ειδικότητας, αλλά για να επιβιώσεις εσύ ο ίδιος και να μπορείς να κινείσαι/επικοινωνείς-.
Μπαίνοντας στην Ιατρική έρχεσαι αντιμέτωπος με μερικές εκατοντάδες ψωνισμένους/καβαλημένους διαδόχους γιατρών, ανεγκέφαλων αριστούχων που πιστεύουν ότι κάτι γαμάτο κατόρθωσαν, χαζογκομενακίων που έρχονται 8 το πρωί στο πτώμα με πέντε στρώσεις σοβά και παρφουμαρισμένες λες και θα τις δει ο πεθαμένος, μεγαλομανών, αρχομανών, ελαφρώς καθυστερημένων φυτών που από το πολύ διάβασμα έχουν καταργήσει όλες τις νοητικές λειτουργίες, καταπιεσμένων απ'τους γονείς, κτλ. και αυτοί είναι ένα μεγάλο ποσοστό των συμφοιτητών σου αλλά και των καθηγητών σου.
Αν δεν έχεις εμμονή, πίκα με την Ιατρική, μην το κάνεις.
Αν το σκέφτεσαι, μην το κάνεις.
Δε θα μπορείς να τελειώσεις, μετά δε θα μπορείς να κάνεις ειδικότητα, μετά δε θα μπορείς να βρεις δουλειά (όπως όλοι... αλλά αν έχεις τρέλα μ'αυτό τότε κόψε το λαιμό σου και πάνε να σπουδάσεις την τρέλα σου). Είναι κρίμα για σένα.
Και είναι κρίμα κοινωνικό να γεμίζει η επιστήμη με άτομα που στρέφονται σ'αυτήν για τους λάθος λόγους.
(συνήθης περίπτωση άτομα που βγάλανε καλό βαθμό και μπήκανε Ιατρική γιατί είναι 'καλή σχολή' 'σχολή με κύρος' και άλλες μαλακίες...)
Y.Γ. Το Χαρουλίνι γράφει πολλές ανακρίβειες, αν τελοσπάντων voulath έχεις άλλες συγκεκριμένες απορίες μπορείς να μου στείλεις ΠΜ.
Κάποιος έγραψε πιο πάνω "δεν είναι και ΗΜΜΥ". Η Ιατρική βρίθει ατόμων που όλη μέρα και όλη νύχτα διαβάζουν. Γι'αυτό δεν είναι ΗΜΜΥ. Έχουμε 70 μαθήματα σε 6 χρόνια, αλλά οι πληροφορίες που πρέπει να αποστηθιστούν συχνά δεν έχουν καμία λογική σύνδεση ή συνάφεια. Υπάρχουν μαθήματα με 500-600 σελίδες ύλη (λίγα, ιδίως στα πρώτα έτη), και άλλα που αν τα πάρεις από τα προτεινόμενα συγγράματα είναι πάνω από 5000 (βλέπε Φαρμακολογία, Ανατομία, Παθολογία...). Υπάρχουν άτομα που τελειώνουν στα 6 χρόνια, αλλά συνήθως συν ένα ή συν δύο έτη είναι εντός του φυσιολογικού.
Τα εργαστήρια και πολλά αμφιθέατρα στην Ιατρική είναι υποχρεωτικά. Αυτό σημαίνει ότι σε όλο το εξάμηνο υποχρεούσαι να τα παρακολουθήσεις όλα ή δικαιούσαι 1-2 απουσίες στο καθένα, ειδάλλως δε δικαιούσαι να εξεταστείς στο μάθημα και πρέπει στο επόμενο αντίστοιχο εξάμηνο να παρακολουθήσεις πάλι τα υποχρεωτικά. Στα εργαστήρια κάνεις πειράματα, παρατηρήσεις, θεωρία -εξαρτάται από το μάθημα. Στην Παθολογανατομία για παράδειγμα θα βλέπεις παρασκευάσματα οργάνων και ιστών που πάσχουν, είτε ολόκληρα είτε σε αντικειμενοφόρους. Στα δύο πρώτα έτη έχεις λιγότερα υποχρεωτικά. Μετά το τρίτο έτος, έχεις τουλάχιστον ένα πεντάωρο τη μέρα υποχρεωτικά (κλινικές και αμφιθέατρα στις κλινικές).
Στο τέλος των εργαστηρίων κατά κανόνα εξετάζεσαι επί του πρακτέου ή επί των θεωρητικών ή και τα δυο και είτε συμψηφίζεται ο βαθμός με το βαθμό των γραπτών είτε προαπαιτείται η βάση για να μπορείς να δώσεις γραπτά.
Στη σχολή δεν επιβιώνεις κάνοντας φοιτητική ζωή. Πρέπει να διαβάζεις κάθε μέρα ή τουλάχιστον πολύ συχνά και πολλές ώρες. Και αυτό γιατί δε μπορείς να πας να δώσεις ένα μάθημα με 10 μέρες διάβασμα ή ένα μήνα διάβασμα. Δεν προλαβαίνεις ούτε μια φορά να το διαβάσεις μέσα σε μήνες. Ναι, πρόκειται για απομνημόνευση τεραστίων ποσών πληροφοριών. Και κατά πάσα πιθανότητα ως φοιτητής Ιατρικής δε θα είσαι απ'αυτούς που ξενυχτάνε συχνά έξω απ'το σπίτι τους (μέσα στο σπίτι σου θα χορτάσεις ξενύχτι διαβάζοντας) ούτε απ'αυτούς που κάθε απογευματάκι θα τρέχουνε για καφεδάκηδες.
Η Ιατρική λοιπόν είναι κατά κανόνα η σχολή για φυτά. Σε αναγκάζει να διαβάζεις συνέχεια γιατί αν δεν το κάνεις, δε θα σταυρώνεις μάθημα ή θα τα περνάς όλα με βαθμούς του κώλου, κάτι που θα σε καταστρέψει αν θελήσεις να μπεις στο δημόσιο.
Η Ιατρική επίσης είναι σχολή για ηλίθιους (quoting καθηγητή Ανατομίας του ΑΠΘ). Γιατί το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να διαβάζεις συνέχεια. Δεν έχεις να λύσεις προβλήματα συνήθως, ή να χρησιμοποιήσεις την κρίση σου (με εξαίρεση κάποιων μαθημάτων και κάποιων εξεταστών). Είναι όλα παπαγαλία. Όσο πιο πιστά ψέλνεις το σύγγραμμα, τόσο καλύτερος φοιτητής είσαι (=τόσο καλύτερους βαθμούς παίρνεις).
Εαν μιλάμε για ειδικότητα στην Ελλάδα, αφού τελειώσεις τη σχολή πρέπει να κάνεις αγροτικό. Και η ειδικότητα και το αγροτικό έχουν αναμονές, και ιδιαίτερα στην Ελλάδα, οι αναμονές είναι απελπιστικές. Η ανεργία στον κλάδο είναι στα ύψη. Υπάρχει υπερπληθώρα γιατρών.
Για Παθολογία υπάρχουν αναμονές που ξεπερνούν τη δεκαετία.
Για να πάρεις άδεια άσκησης επαγγέλματος πρέπει να περάσεις τις εξετάσεις της ειδικότητας, που είναι στο τέλος της, και εξετάζεσαι από πολυμελή επιτροπή, γραπτά προφορικά και σε αρκετές περιπτώσεις πρακτικά (π.χ. στη Γεν. Χειρουργική). Φυσικά αν κάνεις ειδικότητα ή τμήμα της ειδικότητας σε κάποιο παρακεντρικό νοσοκομείο, θα έχεις μηδενική εμπειρία. Η ποιότητα σπουδών = μηδέν.
Στο εξωτερικό τα πράγματα δυσκολεύουν αν έχεις σπουδάσει εδώ, καθώς το γλωσσικό επίπεδο που απαιτείται είναι υψηλό -πολλές φορές όχι για να σε δεχτούν σε κάποιο πρόγραμμα ειδικότητας, αλλά για να επιβιώσεις εσύ ο ίδιος και να μπορείς να κινείσαι/επικοινωνείς-.
Μπαίνοντας στην Ιατρική έρχεσαι αντιμέτωπος με μερικές εκατοντάδες ψωνισμένους/καβαλημένους διαδόχους γιατρών, ανεγκέφαλων αριστούχων που πιστεύουν ότι κάτι γαμάτο κατόρθωσαν, χαζογκομενακίων που έρχονται 8 το πρωί στο πτώμα με πέντε στρώσεις σοβά και παρφουμαρισμένες λες και θα τις δει ο πεθαμένος, μεγαλομανών, αρχομανών, ελαφρώς καθυστερημένων φυτών που από το πολύ διάβασμα έχουν καταργήσει όλες τις νοητικές λειτουργίες, καταπιεσμένων απ'τους γονείς, κτλ. και αυτοί είναι ένα μεγάλο ποσοστό των συμφοιτητών σου αλλά και των καθηγητών σου.
Αν δεν έχεις εμμονή, πίκα με την Ιατρική, μην το κάνεις.
Αν το σκέφτεσαι, μην το κάνεις.
Δε θα μπορείς να τελειώσεις, μετά δε θα μπορείς να κάνεις ειδικότητα, μετά δε θα μπορείς να βρεις δουλειά (όπως όλοι... αλλά αν έχεις τρέλα μ'αυτό τότε κόψε το λαιμό σου και πάνε να σπουδάσεις την τρέλα σου). Είναι κρίμα για σένα.
Και είναι κρίμα κοινωνικό να γεμίζει η επιστήμη με άτομα που στρέφονται σ'αυτήν για τους λάθος λόγους.
(συνήθης περίπτωση άτομα που βγάλανε καλό βαθμό και μπήκανε Ιατρική γιατί είναι 'καλή σχολή' 'σχολή με κύρος' και άλλες μαλακίες...)
Y.Γ. Το Χαρουλίνι γράφει πολλές ανακρίβειες, αν τελοσπάντων voulath έχεις άλλες συγκεκριμένες απορίες μπορείς να μου στείλεις ΠΜ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.