Avicii
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Υπόλυττος Βρεττός αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Αιγάλεω (Αττική). Έχει γράψει 1,944 μηνύματα.
20-01-10
17:05
2. Αξιοποιώντας τις πηγές 1 και 3, καθώς και όποια άλλα στοιχεία θεωρείτε σχετικά, να γράψετε σύντομο κείμενο με θέμα τα αίτια του εμφυλίου πολέμου την εποχή του Αγώνα.
Τα χρόνια 1824-1825 έχουν χαρακτηρισθεί χρόνια του α΄ εμφυλίου πολέμου στη νεότερη ελληνική ιστορία. Λίγο μετά τις πρώτες νίκες, όταν δηλ. χρειάστηκε να αρχίσουν να λαμβάνονται αποφάσεις, παρουσιάστηκαν προβλήματα για το ποιος θα ασκήσει την εξουσία. Η πρώτη διάσταση επήλθε μεταξύ των
αγωνιστών που πολέμησαν και των Ελλήνων της Διασποράς, οι οποίοι θέλη σαν να κυβερνήσουν τη χώρα, νομίζοντας ότι δε θα βρουν καμία αντίσταση από τους στρατιωτικούς. Το ζήτημα της εξουσίας, λοιπόν, ήταν ο πρώτος λόγος της διαμάχης. Ο δεύτερος, ακόμη σημαντικότερος, ήταν η διαχείριση των
δανείων της Ανεξαρτησίας. Όπως προκύπτει και από την πηγή 3 (Δ. Κόκκινος, Η Ελληνική Επανάστασις, εκδ. Μέλισσα, τόμος 4, Αθήνα 1959-1960, σελ. 509) ο Κωλέτης προκειμένου να προσεταιρισθεί τους Στερεοελλαδίτες τους έστρεψε εναντίον των Πελοποννησίων, προτρέποντας τους να τούς αρπάξουν
τις περιουσίες και να υφαρπάξουν μαζί του (μέσω της ηγεσίας) και τα χρήμα- τα των δανείων. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Ελλάδα πήρε δάνειο από την Αγγλία συνολικού ύψους 2.000.000 λιρών, ενώ για τον Αγώνα χρησιμοποιήθηκαν μόνο 800.000 λίρες. Το γεγονός και μόνο ότι συνεργάστηκαν τελικά με τον
Κωλέτη έδειξε το ήθος τους. Όσο για τον Κωλέτη είναι εμφανείς οι διαθέσεις του και αργότερα επί βασιλείας Όθωνα θα γίνουν ακόμη πιο εμφανείς. Σχετικά με το ήθος των Πελοποννησίων μπορούμε να παρατηρήσουμε κάποια πράγμα τα από την ομιλία του Γέρου του Μοριά (Πηγή 1). Ο Κολοκοτρώνης (ο οποίος τελικά έπεσε θύμα των εκμεταλλευτών του ελληνικού λαού) προσπάθησε με κάθε τρόπο να αποφύγει τη σύγκρουση. Κάνει επίκληση στη λογική των αγωνιστών, λέγοντας τους πως με την εμφύλια διαμάχη όχι μόνο δε θα πετύχουν απολύτως τίποτα αλλά θα καταστρέψουν και ό,τι έχουν πετύχει ως τώρα. Διότι οι Έλληνες είχαν πείσει τους Ευρωπαίους ότι η Επανάστασή τους δεν ήταν κοινωνικοανατρεπτική αλλά εθνικοαπελευθερωτική. Αν τώρα όμως άρχιζαν να σκοτώνονται μεταξύ τους, όλη η αντίληψη των Ευρωπαίων για τους Έλληνες θα ανατρεπόταν. Όπως σωστά τονίζει ο Κολοκοτρώνης, «Θὰ μᾶς ποῦνε Καρμπουνάρους, ρέμπελους κι ἀκατάσταστους καὶ κανένας δὲ θὰ μᾶς βοηθήσῃ».
Τα χρόνια 1824-1825 έχουν χαρακτηρισθεί χρόνια του α΄ εμφυλίου πολέμου στη νεότερη ελληνική ιστορία. Λίγο μετά τις πρώτες νίκες, όταν δηλ. χρειάστηκε να αρχίσουν να λαμβάνονται αποφάσεις, παρουσιάστηκαν προβλήματα για το ποιος θα ασκήσει την εξουσία. Η πρώτη διάσταση επήλθε μεταξύ των
αγωνιστών που πολέμησαν και των Ελλήνων της Διασποράς, οι οποίοι θέλη σαν να κυβερνήσουν τη χώρα, νομίζοντας ότι δε θα βρουν καμία αντίσταση από τους στρατιωτικούς. Το ζήτημα της εξουσίας, λοιπόν, ήταν ο πρώτος λόγος της διαμάχης. Ο δεύτερος, ακόμη σημαντικότερος, ήταν η διαχείριση των
δανείων της Ανεξαρτησίας. Όπως προκύπτει και από την πηγή 3 (Δ. Κόκκινος, Η Ελληνική Επανάστασις, εκδ. Μέλισσα, τόμος 4, Αθήνα 1959-1960, σελ. 509) ο Κωλέτης προκειμένου να προσεταιρισθεί τους Στερεοελλαδίτες τους έστρεψε εναντίον των Πελοποννησίων, προτρέποντας τους να τούς αρπάξουν
τις περιουσίες και να υφαρπάξουν μαζί του (μέσω της ηγεσίας) και τα χρήμα- τα των δανείων. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Ελλάδα πήρε δάνειο από την Αγγλία συνολικού ύψους 2.000.000 λιρών, ενώ για τον Αγώνα χρησιμοποιήθηκαν μόνο 800.000 λίρες. Το γεγονός και μόνο ότι συνεργάστηκαν τελικά με τον
Κωλέτη έδειξε το ήθος τους. Όσο για τον Κωλέτη είναι εμφανείς οι διαθέσεις του και αργότερα επί βασιλείας Όθωνα θα γίνουν ακόμη πιο εμφανείς. Σχετικά με το ήθος των Πελοποννησίων μπορούμε να παρατηρήσουμε κάποια πράγμα τα από την ομιλία του Γέρου του Μοριά (Πηγή 1). Ο Κολοκοτρώνης (ο οποίος τελικά έπεσε θύμα των εκμεταλλευτών του ελληνικού λαού) προσπάθησε με κάθε τρόπο να αποφύγει τη σύγκρουση. Κάνει επίκληση στη λογική των αγωνιστών, λέγοντας τους πως με την εμφύλια διαμάχη όχι μόνο δε θα πετύχουν απολύτως τίποτα αλλά θα καταστρέψουν και ό,τι έχουν πετύχει ως τώρα. Διότι οι Έλληνες είχαν πείσει τους Ευρωπαίους ότι η Επανάστασή τους δεν ήταν κοινωνικοανατρεπτική αλλά εθνικοαπελευθερωτική. Αν τώρα όμως άρχιζαν να σκοτώνονται μεταξύ τους, όλη η αντίληψη των Ευρωπαίων για τους Έλληνες θα ανατρεπόταν. Όπως σωστά τονίζει ο Κολοκοτρώνης, «Θὰ μᾶς ποῦνε Καρμπουνάρους, ρέμπελους κι ἀκατάσταστους καὶ κανένας δὲ θὰ μᾶς βοηθήσῃ».
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.