santwno
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η santwno αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 37 ετών, Μεταπτυχιακός φοιτητής και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 147 μηνύματα.
22-01-10
22:36
Απ'όσο ξέρω,οι ομάδες δεν είναι πανάκεια αλλά έχει σημασία πώς τις χειρίζεσαι.
Πρώτον, για πόσα άτομα μιλάς ανά ομάδα μιλάς; Κάθε ομάδα εργάζεται στην ίδια άσκηση;
Δεύτερον, αν όλοι δουλεύουν την ίδια άσκηση, θα μπορούσες να δοκιμάσεις το εξής.
Τα παιδιά θα πρέπει να λύσουν μια άσκηση του βιβλίου, ώστε να αποφύγεις τη φωτοτύπιση. Τις επιπλέον ασκήσεις μπορείς να τους τις δώσεις, όπως είπες, σε ηλεκτρονική μορφή. Το θεωρώ πάρα πολύ καλή ιδέα. Αν και θα μπορούσες να στέλνεις και τις ασκήσεις της επόμενης ημέρας σε ηλεκτρονική μορφή έτσι ώστε πάλι όλοι να έχουν πρόσβαση σε αυτό. Εκτός κι αν τίθεται θέμα εκτύπωσης στα σπίτια τους.
Λοιπόν, τα βήματα εργασίας μπορείς να τα παρουσιάσεις σε ένα .ppt που θα το βλέπουν όλοι συνέχεια και να τα εξηγείς.
Παιδιά, πρώτο βήμα, θα κάνετε αυτό διότι, μπλα μπλα....Δουλεύουν τότε οι ομάδες και αν έχουν κάποια απορία, τη θέτουν φωναχτά σε όλη την τάξη έτσι ώστε αν μπορεί να απαντήσει κάποιος μαθητής από μια άλλη ομάδα. Αν όχι, το εξηγείτε εσείς σε όλους μαζί. Και λές μετά, δεύτερο βήμα, αν φτάσουν εκεί, μπλα μπλα μπλα
Αφήνεις να γίνει αυτό για κάποια ώρα (συγκεκριμένη όμως, δεν ξέρω πόση ώρα θέλει μια άσκηση)και ακόμα και αν δεν έχουν τελειώσει όλοι, ζητάς από τους μαθητές να ανταλλάξουν μέλη οι ομάδες. Δεν ξέρω αν θα είναι αρνητικοί και με αυτό, αλλά αφού δούλεψαν με τους φίλους τους, γιατί να αρνηθούν να δουλέψουν και με τους άλλους;
Όταν θα αλλάξουν τα μέλη (καλύτερα να ορίσεις εσύ ποιός θα πάει πού,γιατί αλλιώς θα φάνε πολύ ώρα στην μετακίνηση), οι νέες ομάδες θα συγκρίνουν τα αποτελέσματά τους και τον τρόπο επίλυσης ώστε να καταλήξουν σε κοινά αποτελέσματα, μέσα από ανταλλαγή απόψεων. Λογικά φαντάζομαι αυτό δεν θα πάρει πολύ χρόνο.
Τελικά, ζητάς από μια ομάδα να στείλει τον αντιπρόσωπό της να παρουσιάσει τη λύση της άσκησης.
Νομίζω πως τελικά όλοι θα μάθουν πώς να λύνεται μια τέτοια άσκηση. Σίγουρα είναι αρκετά χρονοβόρο αλλά θα μπορούσε να γίνεται κάποιες φορές το μήνα. Βοηθάει νομίζω η συνεργατική μάθηση.
Μια άλλη ιδέα, όταν βάζεις ασκήσεις για την επόμενη μέρα, να τις ελέγχουν πάλι σε ομάδες αλλά φυσικά εδώ θα έχεις εποπτικό ρόλο. Και θα μπορούν πάλι να παρουσιάζουν τις λύσεις ανά ομάδες.
π.χ. η ομάδα Α θα συζητήσει για 10 λεπτά τη λύση της άσκησης 2 που είχατε για το σπίτι και θα μας παρουσιάσει τη λύση της. η ομάδα Β την άσκηση 1 και ούτω καθεξής.
Αλλά δεν θα το ξέρουν όταν θα το κάνετε, για να μην επαναπαυθούν ότι θα τους τις λύσει άλλος.
Πώς φαίνετε αυτό;Νομίζω λιγότερο χρονοβόρο.
Πρώτον, για πόσα άτομα μιλάς ανά ομάδα μιλάς; Κάθε ομάδα εργάζεται στην ίδια άσκηση;
Δεύτερον, αν όλοι δουλεύουν την ίδια άσκηση, θα μπορούσες να δοκιμάσεις το εξής.
Τα παιδιά θα πρέπει να λύσουν μια άσκηση του βιβλίου, ώστε να αποφύγεις τη φωτοτύπιση. Τις επιπλέον ασκήσεις μπορείς να τους τις δώσεις, όπως είπες, σε ηλεκτρονική μορφή. Το θεωρώ πάρα πολύ καλή ιδέα. Αν και θα μπορούσες να στέλνεις και τις ασκήσεις της επόμενης ημέρας σε ηλεκτρονική μορφή έτσι ώστε πάλι όλοι να έχουν πρόσβαση σε αυτό. Εκτός κι αν τίθεται θέμα εκτύπωσης στα σπίτια τους.
Λοιπόν, τα βήματα εργασίας μπορείς να τα παρουσιάσεις σε ένα .ppt που θα το βλέπουν όλοι συνέχεια και να τα εξηγείς.
Παιδιά, πρώτο βήμα, θα κάνετε αυτό διότι, μπλα μπλα....Δουλεύουν τότε οι ομάδες και αν έχουν κάποια απορία, τη θέτουν φωναχτά σε όλη την τάξη έτσι ώστε αν μπορεί να απαντήσει κάποιος μαθητής από μια άλλη ομάδα. Αν όχι, το εξηγείτε εσείς σε όλους μαζί. Και λές μετά, δεύτερο βήμα, αν φτάσουν εκεί, μπλα μπλα μπλα
Αφήνεις να γίνει αυτό για κάποια ώρα (συγκεκριμένη όμως, δεν ξέρω πόση ώρα θέλει μια άσκηση)και ακόμα και αν δεν έχουν τελειώσει όλοι, ζητάς από τους μαθητές να ανταλλάξουν μέλη οι ομάδες. Δεν ξέρω αν θα είναι αρνητικοί και με αυτό, αλλά αφού δούλεψαν με τους φίλους τους, γιατί να αρνηθούν να δουλέψουν και με τους άλλους;
Όταν θα αλλάξουν τα μέλη (καλύτερα να ορίσεις εσύ ποιός θα πάει πού,γιατί αλλιώς θα φάνε πολύ ώρα στην μετακίνηση), οι νέες ομάδες θα συγκρίνουν τα αποτελέσματά τους και τον τρόπο επίλυσης ώστε να καταλήξουν σε κοινά αποτελέσματα, μέσα από ανταλλαγή απόψεων. Λογικά φαντάζομαι αυτό δεν θα πάρει πολύ χρόνο.
Τελικά, ζητάς από μια ομάδα να στείλει τον αντιπρόσωπό της να παρουσιάσει τη λύση της άσκησης.
Νομίζω πως τελικά όλοι θα μάθουν πώς να λύνεται μια τέτοια άσκηση. Σίγουρα είναι αρκετά χρονοβόρο αλλά θα μπορούσε να γίνεται κάποιες φορές το μήνα. Βοηθάει νομίζω η συνεργατική μάθηση.
Μια άλλη ιδέα, όταν βάζεις ασκήσεις για την επόμενη μέρα, να τις ελέγχουν πάλι σε ομάδες αλλά φυσικά εδώ θα έχεις εποπτικό ρόλο. Και θα μπορούν πάλι να παρουσιάζουν τις λύσεις ανά ομάδες.
π.χ. η ομάδα Α θα συζητήσει για 10 λεπτά τη λύση της άσκησης 2 που είχατε για το σπίτι και θα μας παρουσιάσει τη λύση της. η ομάδα Β την άσκηση 1 και ούτω καθεξής.
Αλλά δεν θα το ξέρουν όταν θα το κάνετε, για να μην επαναπαυθούν ότι θα τους τις λύσει άλλος.
Πώς φαίνετε αυτό;Νομίζω λιγότερο χρονοβόρο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
santwno
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η santwno αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 37 ετών, Μεταπτυχιακός φοιτητής και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 147 μηνύματα.
22-01-10
01:42
Λοιπόν, κάθησα και διάβασα όλες τις δημοσιεύσεις σε αυτό το θέμα και έχω πολλά να πω.
Προσωπικά γνωρίζω όλες τις νεότερες παιδαγωγικές μεθόδους λόγω αντικεμένου σπουδών και πραγματικά, όταν διαβάζω για το πώς γίνεται η διδασκαλία σε άλλες χώρες, εγώ πεισμώνω και θέλω να πάω στο σχολείο να κάνω καλύτερη την παιδεία (είμαι φιλόλογος και δεν έχω διοριστεί ακόμα).
Η μαθητοκεντρική μάθηση υπάρχει εδώ και 40 χρόνια (ειδικά σε χώρες όπως η Αυστραλία) και από εκεί φαίνεται το πόσο πίσω είμαστε.
Εγώ έχω να πω το εξής. Το σχολείο δεν έχει μόνο τον ρόλο να μεταδώσει απλές, στιγνές γνώσεις και αυτό πρέπει να το καταλάβουν πολύ καλά όλοι οι καθηγητές που απλά "διεκπαιρεώνουν" μια ύλη. Πολλές φορές κι εγώ ως μαθήτρια αναρωτήθηκα, γιατί στο καλό του τα μαθαίνω όλα αυτά τα πράγματα. Ακόμα και για τις πανελλήνιες, μπορεί να έμαθα παπαγαλία της ιστορία ώστε να γράψω άριστα, αλλά τώρα δεν θυμάμαι λέξη από αυτήν.
Αυτό που θέλει να μας δώσει το σχολείο είναι δεξιότητες και όχι μόνο γνώσεις. Να μας δώσει τη δεξιότητα του να βρίσκουμε μόνοι μας τη γνώση, με δημιουργικό τρόπο και συνεργατικό τρόπο. Να μας δώσει τη δεξιότητα της σωστής επικοινωνίας. Βλέπεις απόφοιτους που δεν μπορείς να συνεννοηθείς μαζί τους. Να μας δώσει τη δεξιότητα της κριτικής σκέψης. Και όλα αυτά, δίνονται μέσα από τον τρόπο της διδασκαλίας και όχι από την "ύλη". Να αναζητούν τα παιδιά τις λύσεις, να συζητάνε για διάφορα θέματα, να βλέπουν "πίσω" από τα πράματα...
Διότι, η αγορά εργασίας θέλει άτομα δημιουργικά, όχι άτομα που να μπορούν να παπαγαλίζουν. Άτομα που να μπορούν να συνεργαστούν, όχι να είναι εγωιστές....
Νομίζω πως αυτό είναι που πρέπει να αλλάξει στο σχολείο. Η συνειδητοποίηση του ρόλου του.
Σίγουρα όμως το πρόβλημα πηγάζει και από την ελλειπή παιδαγωγική κατάρτηση των εκπαιδευτικών. Ακόμα και στις φιλολογικές σχολές, δεν υπάρχουν τα απαραίτητα μαθήματα ώστε να εξοικειωθούν οι καθηγητές με νεότερου είδους διδασκαλίες. Πράγμα, απαράδεκτο.
Όσο για το αν γίνονται έρευνες γύρω από το τι γίνεται στα σχολεία και το τι θέλουν οι μαθητές...να σας πω πως πράγματι γίνονται. Μόνο που γίνονται ανεξάρτητα από το Π.Ι. ή το Υπουργείο, αλλά γίνονται μέσα από τα Πανεπιστήμια ή τα ερευνητικά κέντρα για να παραμείνουν μέσα σε αυτά. Κι εγώ σκοπεύω να κάνω έρευνα σε λίγο καιρό γύρω από τι ακριβώς γίνεται στα σχολεία μας, αλλά δεν έχω ιδέα πως αυτό θα βγει παραέξω. Πολύ απλά γιατί το Π.Ι. δεν ζητάει ποτέ την άποψη των πανεπιστημιακών που πράγματι ξέρουν τι τους γίνεται και οι έρευνες μένουν να σκονίζονται.
Νομίζω πως βγήκα εκτός θέματος.
Αλλά νομίζω πως μπορούν να αλλάξουν τα σχολεία μας. Και η αλλαγή θα αρχίσει πρώτα από τους συνειδητοποιημένους καθηγητές για να φτάσει στο Υπουργείο. Γιατί, ακόμα και αν το υπουργείο θεσπίσει ένα πρόγραμμα σπουδών πολύ προοδευτικό, νομίζει κανείς πως οι παραδοσιακοί καθηγητάδες που βαριούνται θα κάνουν κάποια αλλαγή στο παπαγαλίστικο μάθημά τους;;;
Αυτά είχα να θέσω προς το παρόν. Ακούω απόψεις...
Προσωπικά γνωρίζω όλες τις νεότερες παιδαγωγικές μεθόδους λόγω αντικεμένου σπουδών και πραγματικά, όταν διαβάζω για το πώς γίνεται η διδασκαλία σε άλλες χώρες, εγώ πεισμώνω και θέλω να πάω στο σχολείο να κάνω καλύτερη την παιδεία (είμαι φιλόλογος και δεν έχω διοριστεί ακόμα).
Η μαθητοκεντρική μάθηση υπάρχει εδώ και 40 χρόνια (ειδικά σε χώρες όπως η Αυστραλία) και από εκεί φαίνεται το πόσο πίσω είμαστε.
Εγώ έχω να πω το εξής. Το σχολείο δεν έχει μόνο τον ρόλο να μεταδώσει απλές, στιγνές γνώσεις και αυτό πρέπει να το καταλάβουν πολύ καλά όλοι οι καθηγητές που απλά "διεκπαιρεώνουν" μια ύλη. Πολλές φορές κι εγώ ως μαθήτρια αναρωτήθηκα, γιατί στο καλό του τα μαθαίνω όλα αυτά τα πράγματα. Ακόμα και για τις πανελλήνιες, μπορεί να έμαθα παπαγαλία της ιστορία ώστε να γράψω άριστα, αλλά τώρα δεν θυμάμαι λέξη από αυτήν.
Αυτό που θέλει να μας δώσει το σχολείο είναι δεξιότητες και όχι μόνο γνώσεις. Να μας δώσει τη δεξιότητα του να βρίσκουμε μόνοι μας τη γνώση, με δημιουργικό τρόπο και συνεργατικό τρόπο. Να μας δώσει τη δεξιότητα της σωστής επικοινωνίας. Βλέπεις απόφοιτους που δεν μπορείς να συνεννοηθείς μαζί τους. Να μας δώσει τη δεξιότητα της κριτικής σκέψης. Και όλα αυτά, δίνονται μέσα από τον τρόπο της διδασκαλίας και όχι από την "ύλη". Να αναζητούν τα παιδιά τις λύσεις, να συζητάνε για διάφορα θέματα, να βλέπουν "πίσω" από τα πράματα...
Διότι, η αγορά εργασίας θέλει άτομα δημιουργικά, όχι άτομα που να μπορούν να παπαγαλίζουν. Άτομα που να μπορούν να συνεργαστούν, όχι να είναι εγωιστές....
Νομίζω πως αυτό είναι που πρέπει να αλλάξει στο σχολείο. Η συνειδητοποίηση του ρόλου του.
Σίγουρα όμως το πρόβλημα πηγάζει και από την ελλειπή παιδαγωγική κατάρτηση των εκπαιδευτικών. Ακόμα και στις φιλολογικές σχολές, δεν υπάρχουν τα απαραίτητα μαθήματα ώστε να εξοικειωθούν οι καθηγητές με νεότερου είδους διδασκαλίες. Πράγμα, απαράδεκτο.
Όσο για το αν γίνονται έρευνες γύρω από το τι γίνεται στα σχολεία και το τι θέλουν οι μαθητές...να σας πω πως πράγματι γίνονται. Μόνο που γίνονται ανεξάρτητα από το Π.Ι. ή το Υπουργείο, αλλά γίνονται μέσα από τα Πανεπιστήμια ή τα ερευνητικά κέντρα για να παραμείνουν μέσα σε αυτά. Κι εγώ σκοπεύω να κάνω έρευνα σε λίγο καιρό γύρω από τι ακριβώς γίνεται στα σχολεία μας, αλλά δεν έχω ιδέα πως αυτό θα βγει παραέξω. Πολύ απλά γιατί το Π.Ι. δεν ζητάει ποτέ την άποψη των πανεπιστημιακών που πράγματι ξέρουν τι τους γίνεται και οι έρευνες μένουν να σκονίζονται.
Νομίζω πως βγήκα εκτός θέματος.
Αλλά νομίζω πως μπορούν να αλλάξουν τα σχολεία μας. Και η αλλαγή θα αρχίσει πρώτα από τους συνειδητοποιημένους καθηγητές για να φτάσει στο Υπουργείο. Γιατί, ακόμα και αν το υπουργείο θεσπίσει ένα πρόγραμμα σπουδών πολύ προοδευτικό, νομίζει κανείς πως οι παραδοσιακοί καθηγητάδες που βαριούνται θα κάνουν κάποια αλλαγή στο παπαγαλίστικο μάθημά τους;;;
Αυτά είχα να θέσω προς το παρόν. Ακούω απόψεις...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.