Subject to change
e-steki.gr Founder
Η Λία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 37 ετών και Φοιτητής. Έχει γράψει 15,891 μηνύματα.
04-06-06
12:14
Ε δωστης το φόρουμ τότε!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Subject to change
e-steki.gr Founder
Η Λία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 37 ετών και Φοιτητής. Έχει γράψει 15,891 μηνύματα.
04-06-06
01:15
Αρχική Δημοσίευση από katerina:Βρε briki μπραβο σου που καταφερες να χασεις τοσα κιλα, αλλα μηπως θα πρεπε να επισκεφθεις διαιτολογο η ισως και ψυχολογο? Μη το παρεις στραβα, αλλα ετσι οπως τα διαβαζω μου θυμιζει κατι απο νευρικη ανορεξια..μπορεις να αρχισεις να τρως κανονικα χωρις να εισαι μονιμα με το φοβο οτι θα παρεις βαρος
Με το μεταβολισμό που θα έχει τώρα Κατερίνα, και κανονικά να αχίσει να τρώει, θα βάζει βάρος... Όταν είχα φτάσει κι εγώ σε αυτή την κατάσταση 500 θερμίδες να έτρωγα και έβαζα βάρος. Και όταν είσαι τόσο "ψυχάκιας" με το βάρος σου και μισό κιλό να δεις οτι έβαλες πέφτεις σε κατάθλιψη... Για μένα τουλάχιστον έτσι ήταν...
Και ναι, σίγουρα θυμίζει κάτι απο νευρική ανορεξία (για να μην πω οτι είναι νευρική ανορεξία) αλλά τι να τη συμβουλέψεις; Εγώ πραγματικά δεν ξέρω. Ίσως επειδή έχω περάσει κι εγώ απο αυτή την κατάσταση και ξέρω πως είναι... Να της πω να τρώει παραπάνω; Μα θα βάλει και αν δεν το συνειδητοποιήσει μόνη της οτι πρέπει να το ξεπεράσει αυτό τότε θα νιώθει απαίσια...
Εγώ πάντως είπα μια μέρα "άει στο καλό, τα βροντάω όλα κάτω, πόσα κιλά θα πάω πια;" και άρχισα να τρώω κανονικά... Όχι βέβαια απο τη μια μέρα στην άλλη, μου πήρε κάπου 3 χρόνια να μην σκέφτομαι καθόλου θερμίδες κλπ και έβαλα 12 περίπου κιλά. Αλλά δεν μπορώ να το πω αυτό στη μπρίκι γιατί εγώ δεν είχα φτάσει ποτέ 110 κιλά... Το πολύ που είχα πάει ήταν 54 (ύψος 1.60) οπότε μετά πήγα γύρω στα 58. Και σίγουρα θα είναι πιο δυστυχισμένη στα 100 παρά στα 48, όπως και να τρώει... Οπότε πραγματικά δεν ξέρω τι να τη συμβουλέψω... Ακριβως επειδή έχω βρεθεί σε παρόμοια θέση και ξέρω πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα...
Το θέμα πάντως μπρίκι είναι: Αντέχεις να ζεις έτσι ΜΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΖΩΗ?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Subject to change
e-steki.gr Founder
Η Λία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 37 ετών και Φοιτητής. Έχει γράψει 15,891 μηνύματα.
25-03-06
20:08
epote απ'οσο κατάλαβα δεν το λέει για καλό η ines... Για κακό το λέει...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Subject to change
e-steki.gr Founder
Η Λία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 37 ετών και Φοιτητής. Έχει γράψει 15,891 μηνύματα.
23-03-06
19:30
Λοιπόν ines, άκου και μένα, γιατί αυτά που λες τα έχω περάσει στο μέγιστο.
Στην ηλικία σου, είχα τρελό κόλλημα με τις δίαιτες, σε σημείο να φτάσω στα όρια νευρικής ανορεξίας (πιθανότατα να τα πέρασα κιόλας, είχα όλα σχεδόν τα συμπτώματα). Ο λόγος; Ακριβώς τα ίδια με αυτά που λες κι εσύ.
Συν τοις άλλοις πίστευα οτι αν αρχίσω να τρώω όσο θέλω, θα γινόμουν τετράπαχη μιας και ο μεταβολισμός μου είχε συνηθίσει στις δίαιτες.
Ε λοιπόν ξέρεις κάτι; Όταν σταμάτησα να ζυγίζομαι κάθε μέρα και να προσέχω τόσο πολύ τι τρώω (αυτό βέβαια δεν έγινε απο τη μια μέρα στην άλλη, μου πήρε κάπου 2-3 χρόνια για να ξεκολλήσω εντελώς και να μην έχω συνέχεια στο μυαλό τον counter με τις θερμίδες που έφαγα εκείνη τη μέρα), έβαλα μεν κάποια κιλάκια και δεν με λές αδύνατη πλέον, αλλά ούτε παχουλή με λες. Συγκεκριμένα απο τα 47 κιλά που ήμουν τις εποχές αυτές, έφτασα τώρα στα 58 περίπου, με κάποια σκαμπανεβάσματα (χάνω το καλοκαίρι και πάω στα 56, το χειμώνα βάζω και πάω 59-60) και τρώω Ο,ΤΙ ΜΟΥ ΚΑΠΝΙΣΕΙ. Πραγματικά στην ηλικία σου πίστευα οτι ποτέ δεν θα καταφέρω να τρώω ο,τι να ναι και να μην παχαίνω, αλλα τελικά είμαι ακόμα νέα και δεν είχα καταστρέψει τόσο το μεταβολισμό μου. Και ούτε πρόβλημα με την εμφάνιση μου έχω, δεν με έχει κοιτάξει ποτέ στραβά πωλήτρια, ο φίλος μου δεν έχει κανένα πρόβλημα με το σώμα μου (ίσα ίσα που δεν θέλει να ήμουν πιο αδύνατη). Εντάξει, αν ερχόταν η νεράιδα με το μαγικό ραβδάκι, ίσως μέσα σε αυτά που θα της ζητούσα να συμπεριλαμβάνεται και το να ζυγίζω μερικά κιλάκια λιγότερο. Αλλά δεν με καίει καθόλου. Προτιμώ με χίλια την απόλυτη ελευθερία στο φαγητό που έχω τώρα, και που τότε αποτελούσε μακρινό όνειρο, όπως ακριβώς τα λέτε κι εσείς, παρά να ζυγίζω μερικά κιλά λιγότερο. Σε όποιον αρέσω στην τελική, σε μένα τουλάχιστον αρέσω πάρα πολύ και αυτό μου αρκεί
Ναι, υπάρχουν άντρες που γουστάρουν μόνο κοκκαλιάρες, και στην ηλικία σου είναι και πολύ περισσότεροι γιατί έτσι είναι η μόδα και επηρεάζονται. Θα δείς όμως οτι καθώς μεγαλώνεις και ανακαλύπτουν και αυτοί το σέξ, αυτό το πρότυπο ξεθωριάζει και προτιμούν πλέον τις γυναίκες με κάποιες καμπύλες (καμπύλες ε, όχι δίπλες! ).
Tο μόνο που μου λείπει απο τότε είναι κάποια αποκαλύπτικά ρούχα που πλέον δεν μου πάνε (όχι οτι δεν μου μπαίνουν, απλά δεν μου πάνε), όπως τα τοπάκια που αφήνουν ακάλυπτη την κοιλιά.
Αλλά προκειμένου να νιώθω ΕΛΕΥΘΕΡΗ, να μην είναι όλη μέρα στο μυαλό μου ο counter, να μην ονειρεύομαι αυτό που θέλω να φάω αλλά να το τρώω, να μην ψάχνω πως να μαγειρέψω κάτι ώστε να γίνει νόστιμο και με λίγες θερμίδες (αν και αυτό ομολογώ οτι ήταν μια καλή πρόκληση, είχα φτιάξει τότε μια συνταγή δικής μου επινόησης για τσιζκεικ διαίτης με τις μισές θερμίδες και μια χαρά γευση! Αν την βρώ ποτέ και τη θέλετε να σας την δώσω ). Για μένα αυτά αξίζουν και με το παραπάνω τα τοπάκια που παλιώνουν στο συρτάρι. Και δεν έχω μετανιώσει ούτε στιγμή που βγήκα απο αυτή τη φυλακή. Άλλωστε, ούτε χοντρή έγινα Νομίζω οτι γενικά έχω βρει τη χρυσή τομή, ώστε να είμαι όσο το δυνατόν περισσότερο ευτυχισμένη. Γιατί το φαί ΕΙΝΑΙ απόλαυση.
Στην ηλικία σου, είχα τρελό κόλλημα με τις δίαιτες, σε σημείο να φτάσω στα όρια νευρικής ανορεξίας (πιθανότατα να τα πέρασα κιόλας, είχα όλα σχεδόν τα συμπτώματα). Ο λόγος; Ακριβώς τα ίδια με αυτά που λες κι εσύ.
Συν τοις άλλοις πίστευα οτι αν αρχίσω να τρώω όσο θέλω, θα γινόμουν τετράπαχη μιας και ο μεταβολισμός μου είχε συνηθίσει στις δίαιτες.
Ε λοιπόν ξέρεις κάτι; Όταν σταμάτησα να ζυγίζομαι κάθε μέρα και να προσέχω τόσο πολύ τι τρώω (αυτό βέβαια δεν έγινε απο τη μια μέρα στην άλλη, μου πήρε κάπου 2-3 χρόνια για να ξεκολλήσω εντελώς και να μην έχω συνέχεια στο μυαλό τον counter με τις θερμίδες που έφαγα εκείνη τη μέρα), έβαλα μεν κάποια κιλάκια και δεν με λές αδύνατη πλέον, αλλά ούτε παχουλή με λες. Συγκεκριμένα απο τα 47 κιλά που ήμουν τις εποχές αυτές, έφτασα τώρα στα 58 περίπου, με κάποια σκαμπανεβάσματα (χάνω το καλοκαίρι και πάω στα 56, το χειμώνα βάζω και πάω 59-60) και τρώω Ο,ΤΙ ΜΟΥ ΚΑΠΝΙΣΕΙ. Πραγματικά στην ηλικία σου πίστευα οτι ποτέ δεν θα καταφέρω να τρώω ο,τι να ναι και να μην παχαίνω, αλλα τελικά είμαι ακόμα νέα και δεν είχα καταστρέψει τόσο το μεταβολισμό μου. Και ούτε πρόβλημα με την εμφάνιση μου έχω, δεν με έχει κοιτάξει ποτέ στραβά πωλήτρια, ο φίλος μου δεν έχει κανένα πρόβλημα με το σώμα μου (ίσα ίσα που δεν θέλει να ήμουν πιο αδύνατη). Εντάξει, αν ερχόταν η νεράιδα με το μαγικό ραβδάκι, ίσως μέσα σε αυτά που θα της ζητούσα να συμπεριλαμβάνεται και το να ζυγίζω μερικά κιλάκια λιγότερο. Αλλά δεν με καίει καθόλου. Προτιμώ με χίλια την απόλυτη ελευθερία στο φαγητό που έχω τώρα, και που τότε αποτελούσε μακρινό όνειρο, όπως ακριβώς τα λέτε κι εσείς, παρά να ζυγίζω μερικά κιλά λιγότερο. Σε όποιον αρέσω στην τελική, σε μένα τουλάχιστον αρέσω πάρα πολύ και αυτό μου αρκεί
Ναι, υπάρχουν άντρες που γουστάρουν μόνο κοκκαλιάρες, και στην ηλικία σου είναι και πολύ περισσότεροι γιατί έτσι είναι η μόδα και επηρεάζονται. Θα δείς όμως οτι καθώς μεγαλώνεις και ανακαλύπτουν και αυτοί το σέξ, αυτό το πρότυπο ξεθωριάζει και προτιμούν πλέον τις γυναίκες με κάποιες καμπύλες (καμπύλες ε, όχι δίπλες! ).
Tο μόνο που μου λείπει απο τότε είναι κάποια αποκαλύπτικά ρούχα που πλέον δεν μου πάνε (όχι οτι δεν μου μπαίνουν, απλά δεν μου πάνε), όπως τα τοπάκια που αφήνουν ακάλυπτη την κοιλιά.
Αλλά προκειμένου να νιώθω ΕΛΕΥΘΕΡΗ, να μην είναι όλη μέρα στο μυαλό μου ο counter, να μην ονειρεύομαι αυτό που θέλω να φάω αλλά να το τρώω, να μην ψάχνω πως να μαγειρέψω κάτι ώστε να γίνει νόστιμο και με λίγες θερμίδες (αν και αυτό ομολογώ οτι ήταν μια καλή πρόκληση, είχα φτιάξει τότε μια συνταγή δικής μου επινόησης για τσιζκεικ διαίτης με τις μισές θερμίδες και μια χαρά γευση! Αν την βρώ ποτέ και τη θέλετε να σας την δώσω ). Για μένα αυτά αξίζουν και με το παραπάνω τα τοπάκια που παλιώνουν στο συρτάρι. Και δεν έχω μετανιώσει ούτε στιγμή που βγήκα απο αυτή τη φυλακή. Άλλωστε, ούτε χοντρή έγινα Νομίζω οτι γενικά έχω βρει τη χρυσή τομή, ώστε να είμαι όσο το δυνατόν περισσότερο ευτυχισμένη. Γιατί το φαί ΕΙΝΑΙ απόλαυση.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.