Συμφωνώ και εγώ, με τον φίλο "DrStrangelove", θα ήθελα να περιμένουμε να επιστρέψει η φίλη "Isiliel" να γράψει με το προσωπικό της στυλ, όσα έχει να πει για την κάρτα των Εραστών και μετά να συνεχίσουμε...
Έχουμε άλλωστε, τόσα πολλά να πούμε..., εάν θέλουμε... γύρω από τις πέντε κάρτες, που έχουν μέχρι τώρα συζητηθεί..., καθώς επίσης και για την ιστορία των Ταρώ γενικώτερα...
.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Πέρα όμως κι΄ αυτό, ακόμα κι΄ αν δεν θεωρήσουμε ότι δεν υπάρχει καμμία σχέση, ας το δεχθούμε σαν μια ενδιαφέρουσα παρένθεση..., που έγινε αιτία να εκφράσουμε κάποιες απόψεις, γύρω από το μεγάλο θέμα, που υφίσταται πάντα, γύρω από "τη σχέση μεταξύ των δύο φύλων" και που απ΄ ότι φαίνεται, είναι σοβαρό και πολύ μεγάλο, για να μη το χαρακτηρίσω ανεξάντλητο...
.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεν αποζητά μικρούς θεούς η Λίλιθ. Μικρούς θεούς αποζητούν τα ''κοριτσάκια''. Η Λίλιθ δεν αποζητά να δωθεί, επιμένω : ''Και φυτεύουν φιλιά, αλλά δεν είναι καθαρή ηδονή γιατί υπάρχουν αγκάθια, που τους ωθούν να πληγώνονται, και σε φρενίτιδα τους ρίχνουν απ'όπου γεννιούνται οι σπόροι'' (Λουκρήτιος). Δεν είναι απλά μια σεξουαλική σχέση, είναι μια σαδομαζοχιστική σχέση. 'Οσο πιο μεγάλη ηδονή τόσο πιο πολύς πόνος και όσο πιο πολύ πόνος τόσο πιο μεγάλη ηδονή μετά, ακριβώς γιατί ο άντρας αποκτά την επίγνωση πώς είναι να κινείσαι μεταξύ των δυο άκρων.
Συμφωνώ απολύτως, ούτε σε "μικρόυς θεούς" πιστεύει, ούτε αποζήτά να δωθεί..., αλλά το σίγουρο είναι, ότι ο έρωτας προϋποθέτει το θαυμασμό... και κατά την διική μου αντίληψη, η ερευτευμένη γυναίκα, δεν γίνεται να μην βλέπει το αντικείμενο του πόθου της, με ιδιαίτερο θαυμασμό...
Οι "μικροί θεοί" ή "οι πρίγκιπες...", μπορεί να είναι μόνο για τα παραμύθια, αλλά ήτε το θέλουμε ήτε όχι, η πραγματικότητα ξεπερνά την φαντασία κατά πολύ...
Από ένα Θεό..., ίσως να ζητούσα πολλά..., από τον άντρα που είμαι ερωτευμένη..., δεν ζήτησα ποτέ τίποτα άλλο, εκτός από το να είναι ο εαυτός του..., αλλά νομίζω ότι εκεί ακριβώς είναι και το πρόβλημα...
Ο φόβος της απόρριψης ίσως...??? Ο φόβος της σύγκρισης...??? Ή μήπως ο φόβος της ίδιας της αυτογνωσίας...???
Ίσως όμως και όλοι οι φόβοι αυτοί μαζί και όχι μόνο...
Πολλές φορές, τον άκουσα να μου λέει, ότι "αυτό που εναντιώνεται σε απέναντί σου, δεν είναι ο δικός μου εαυτός..., αλλά αυτός..., που μου επέβαλλαν μέσα μου..., ολόκληρη τη ζωή μου οι άλλοι..., ο αληθινός εαυτός μου, δεν βρίσκει επάνω σου τίποτα, που να θέλει να αλλάξεις..."
Η ίδια η ζωή είναι αποτέλεσμα αντιφάσεων..., ίσως λοιπόν, να πρέπει τελικά να δεχθούμε, ότι αυτό που περισσότερο ποθούμε..., αυτό είναι που περισσότερο από οτιδήποτε άλλο αποστρεφόμασθε...
.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Για μένα είναι κάτι εντελώς, αφύσικο..., να ζεις τον έρωτα μέσα από "lite" συναισθήματα...
Αυτό το φόβο..., δεν τον κατάλαβα ποτέ, όσο κι΄ αν προσπάθησα...
Όταν ερωτεύομαι μαγεύομαι κυριολεκτικά και φθάνω στον έβδομο ουρανό..., αλλά και όταν αρχίσω να ξενερώνω, ξενερώνω τελείως...
Δεν υπάρχει για μένα ενδιάμεση κατάσταση !!!
Πάντα στον έρωτα είμαι "lilith" παθιασμένη, υπερβολική, ακαταμάχητη, ασυμβίβαστη, κτητική, απόλυτη !!!
Δεν έκρυψα ποτέ, τον χαρακτήρα μου και τα συναισθήματά μου...
Και δεν κατάλαβα ποτέ, πως γίνεται και τα χαρακτηριστικά εκείνα, τα οποία προσελκύουν έναν άντρα δίπλα σε μια γυναίκα, τα ίδια αυτά χαρακτηριστικά, να μεταλλάσσονται στον εφιάλτη του... στη συνέχεια.
Μέχρι τώρα, ερωτεύτηκα λίγες φορές, αλλά όσες ερωτεύτηκα τα έδωσα όλα... και δεν κόλλησα πουθενά, δεν σκέφθηκα τίποτα !!!
Ούτε και ποτέ μετάνιωσα για κάτι, όσο κι΄ αν μου κόστισε αυτό... και με όποιο τρόπο κι΄ αν αναγκάστηκα να το πληρώσω... !!!
Την πρώτη φορά που ερωτεύτηκα, χάρισα τον εαυτό μου...
Την δεύτερη φορά, απέκτησα την κόρη μου...
Την τρίτη φορά, έκανα τον γάμο μου...
Την τέταρτη φορά, διέλυσα το γάμο μου, τίναξα τα πάντα στον αέρα και ολόκληρη τη ζωή μου, την ξεκίνησα από την αρχή, μόνο για να είμαι μαζί του...
Τελικά τώρα που τα ξανασκέφθομαι, απ΄ όλους τους άντρες που γνώρισα και έκανα μαζί τους ερωτικές σχέσεις, μόνο ένας είχε τ΄ α@@@@@@ να σταθεί δίπλα μου...
Τίποτα δεν είναι τυχαίο...
Αυτή είμαι και δεν γίνεται, αλλά και ούτε θέλω να αλλάξω...
Όπως όλοι μας και εγώ κάνω και λάθη..., αλλά με τρομάζει περισσότερο η ιδέα, να κοιτάξω κάποια στιγμή τον καθρέφτη και να αναλογισθώ, πως η ζωή πέρασε... και εγώ από φόβο, στα πιο μεγάλα θέλω... έκανα πίσω !!!
.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Πριν λίγες μέρες, στο topic "Ελληνική Μυθολογία και Αστρολογία", είχα αναφερθεί στην μυθική "lilith" και σε όσα γνωρίζω για αυτήν. Αλλά για να μην είναι ο καθένας υποχρεωμένος να ψάχνει, τα μεταφέρω και εδώ, χωρίς βέβαια να συμπεριλάβω τα σχετικά με την αστρολογία...
Η ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΘΕΑ LILITH
H μυθική βιογραφία της Lilith θέτει την αρχική της καταγωγή στην αρχαία
Σουμέρια, ως την ανήπαντρη κοπέλα - βοηθό της μεγάλης θεάς Innana.
H Lilith έφερνε τους ανθρώπους από τα χωράφια στον ιερό ναό της Innana
στο Erech για τις ιερές τελετές.
Συμβόλιζε μια πλευρά της θηλυκής σεξουαλικότητας, που είναι ελεύθερη, αδεύσμευτη, ενστηκτώδης, ζωηρή, θεραπευτική και ιερή.
Ο Βαβυλώνιος ηλιακός ήρωας Gilgamesh[Γκιλγκαμές], με σκοπό να απαγορεύσει τη λατρεία της θεάς, της οποίας οι σεξουαλικές τελετές ήταν το κέντρο των μυστηρίων της κατέστρεψε το σπίτι της Lilith και την πέταξε έξω στην ερημιά.
Στην Εβραϊκή μυθολογία, η Lilith είναι πιο γνωστή, σαν την πρώτη σύντροφο του Αδάμ, η οποία τον άφησε διαλέγοντας την εξορία και την μοναξιά, από την κυριαρχία και την σεξουαλική καθυπόταξη σ΄ αυτόν.
Μετέπειτα διαστρευλώθηκε σε θηλυκό δαίμονα από τις νομαδικές πατριαρχικές φυλές λόγω της ενστικτώδους σεξουαλικότητάς της και της αψήφησης της αντρικής εξουσίας.
Φτερωτή και αναμαλλιασμένη, λεγόταν πως πετούσε τη νύχτα αποπλανώντας άντρες και σκοτώνοντας μωρά.
Όμως μέχρι τον 15ο αιώνα, η Καββαλιστική Lilith είχε ανυψωθεί για να γίνει η σύντροφος του ίδιου του Θεού.
Για τους Ρομαντικούς ποιητές του 19ου αιώνα, η Lilith ενσάρκωνε την εικόνα μιας μοιραίας γυναίκας σαγηνευτικής, ακαταμάχητης, αλλά και αδυσώπητης.
Τώρα στο τέλος του 20ου αιώνα, η Lilith ξαναεπιβάλλεται ως η απελευθερωμένη θηλυκή, εξυψωμένη εκστατική σεξουαλικότητα, κρατώντας την ακεραιότητά της και αρνούμενη την υποταγή.
Η Lilith στο μητριαρχικό κόσμο, ήταν κάποτε η εικόνα για ό,τι καλύτερο υπήρχε στην σεξουαλική φύση της γυναίκας, ιδιαίτερα στη φλογερή σκοτεινή πλευρά της, όπου κρατούσε τα μυστήρια για το πως η σεξουαλικότητα, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για πνευματική φώτιση, μαγεία, θεραπεία και αναγέννηση.
Αφότου η πατριαρχία καταπίεσε την γυναικεία σεξουαλικότητα και η θρησκεία της παλαιάς θεάς εξαφανίστηκε, η Lilith έγινε η αναπαράσταση του αντρικού φόβου για το γυναικείο πάθος, των ψυχικών δυνάμεων και της ανεξαρτησίας, ως κάτι σκοτεινό και κακό. Καταγγέλθηκε, διασύρθηκε και διώχθηκε, ενσαρκώνοντας πολλές πλευρές της γυναικείας σκιάς...
Στη μυθική φαντασία της πατριαρχίας, η Lilith γινόταν αντιληπτή, ως μια δαιμονική ύπαρξη, μια προσωποποίηση της αρχαίας Σκοτεινής Θεάς. Τότε την φοβόντουσαν, την μισούσαν και την διέσυραν, αντί να την τιμούν για την δύναμη της θεραπείας και της ανανέωσης μέσω της ιερής σεξουαλικότητας.
Είναι αυτή η αρνητική εικόνα της Lilith, που έχει κυριαρχήσει σε πολλές από τις μοντέρνες αστρολογικές ερμηνείες, αλλά είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι δεν είναι κακή εσωτερικά. Έχει γίνει έτσι, μέσω της άρνησής μας και της καταπίεσης της ιερής πλευράς της θηλυκής σεξουαλικότητας.
Η ιστορία της είναι μια ιστορία καταπίεσης, μίσους, εκρηκτικής οργής, απόρριψης, εξορίας, πόνου, αποξένωσης, εκδίκησης, λύτρωσης και ανανέωσης.
.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Μα δεν θέλει η ίδια να σταθείς δίπλα της. Θέλει να σταθεί από πάνω σου κι αυτό ούτε καν για λίγο καιρό. 'Ενα αστραπιαίο πέρασμα απ'το σκοτάδι είναι. Και ποιός ο λόγος να καλλιεργήσει κανείς κάτι για να τον φάει ? Το'χω κάνει και μια και δυο φορές χωρίς να ξέρω τι καλλιεργώ, και τί πέτυχα ? Ανάμνηση σε πληροφορώ όχι δεν μένει, ούτε είσαι για πάντα μέσα της. Η Λίλιθ εμπεριέχει έννοιες εξαπάτησης, κατάχρησης εμπιστοσύνης, μίσους, εκμετάλλευσης, αρρωστημένου ναρκισισμού, καταστροφικότητας και ακόμα και αυτοκαταστροφής.
Καλέ μου "DrStrangelove" το θέμα δεν είναι, ποιες έννοιες εμπεριέχει η Lilith, αλλά τι αναζητάς εσύ από αυτήν, όταν την πλησιάζεις...
Όπως και να έχει όμως, θα ήθελα να ρίξεις μια ματιά, στο topic "Ελληνική Μυθολογία και Αστρολογία" γύρω από την μυθική Lilith, γιατί νομίζω ότι μάλλον την αδικείς λίγο...
.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Το ποστ της Λιλιθ, (χωρις να διαφωνω), δε νομιζω οτι με καλυψε. Σε αυτο εδω αναφερομαι περισσοτερο. Στον ποθο. Χρησιμος για να συνεχιζουμε το ταξιδι, αλλα ευκολα μπορει να μας θολωσει την αντιληψη. Και χωρις να το πολυπαρουμε χαμπαρι. Γιαυτο ξαναγυρναω στο ερωτημα μου.
Επισης δεν ειμαι σιγουρος για τη φραση "τα σημαδια δειχνουν το δρομο". Ποια σημαδια ; Πως ξερουμε οτι βλεπουμε σωστα σημαδια ; Σε ποιον δρομο οδηγουν ; Αυτον ειναι καλυτερα να παρουμε ; Πως ερμηνευουμε τα σημαδια ; Απο τι εξαρταται το πως θα τα ερμηνευσουμε ;
Πιο καλα ακουγεται το "καποια σημαδια δειχνουν καποιον δρομο". Απο κει και περα, το ποια οντως υπαρχουν, ποια βλεπουμε εμεις λογω wishfull thinking, ποια θα επιλεξουμε ως σωστα και σε ποιον δρομο θα μας οδηγησουν, ειναι αλλο μανικι.
(περι Λιλιθ, νομιζω πηρατε φορα και δεν παρακολουθειται ευκολα το θεμα)
Φίλε "Lorien" αφού, η δική μου προσέγγιση σου φαίνεται ελειπής, νομίζω θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον για όλους μας, να παρακολουθήσουμε και τον δικό σου συλλογισμό... επάνω στο θέμα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Προσωπικά, είναι εντελώς αντίθετη, στις γενικεύσεις...
Ίσως να υπάρχουν κάποιοι κανόνες, αλλά ακόμα και αυτοί επιβεβαιώνονται από τις εξαιρέσεις τους...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Είναι αυτός που μεσολαβεί ανάμεσα σε μας και το "Επέκεινα" για να μας χαρίσει κατανόηση, συχώρεση, ευλογία και νέα ευκαιρία...
Η σοφία του είναι ανεκτίμητη και η προσφυγή μας σ΄ αυτόν, αναγκαστική...
Από το πως θα πλησιάσουμε αυτόν τον μεγάλο δάσκαλο, εξαρτάται το αν θα έχουμε να κερδίσουμε..., ή όχι.
Εάν τον πλησιάσουμε με ειλικρίνεια, σύνεση και ταπεινότητα, θα αποκομίσουμε ανεκτίμητα ωφέλη..., εάν όμως τον πλησιάσουμε με απερισκεψία και με κουτοπονηριά..., τότε η λάμψη του είναι ικανή να μας τρελάνει...
Ανάλογα δηλαδή, με την ηθική υπόσταση του καθενός μας, θα είναι και η ευλογία ή η τιμωρία..., που θα υποστούμε.
Δεν υπάρχει όμως λόγος, να τον βλέπουμε σαν αυστηρό κριτή ή τιμωρό, καλύτερα είναι να τον αντιμετωπίσουμε σαν έναν μεγάλο σοφό αδελφό, που παρ΄ όλη την αγιότητά του, από άπειρη αγάπη προτιμά να μείνει δίπλα μας, εδώ ανάμεσα στον υλικό κόσμο και το "Επέκεινα", για να λειτουργήσει σαν γέφυρα στην επικοινωνία μας...
Είναι Αυτός που γεφυρώνει τον εξωτερικό κόσμο των αισθήσεων με τον εσωτερικό κόσμο του πνεύματος. Αυτός που ενώνει διαφορετικές καταστάσεις και φέρνει ισσοροπία μεταξύ των αντιθέσεων... Είναι Αυτός που στέκει ανάμεσα στις αντίθετες δυνάμεις..., που σχετίζονται με το παρελθόν και το μέλλον.
Απεικονίζεται πάντα, σαν ένα σεβάσμιο πρόσωπο, το οποίο ενσαρκώνει την αγάπη, τη σοφία, τη συγχώρεση και την ευλογία.
Κατανοεί τα πάντα και δίνει σε όλους μια νέα ευκαιρία...
Η αγαθότητά του και η ακακία του, δεν επιτρέπουν λόγω ύπαρξης στην τιμωρία, την εκδίκηση και τη σκληρότητα.
Αυτή η πνευματική οντότητα είναι γεμάτη από έλεος, σε αντίθεση με την Ιέρεια, είναι μια ξεκάθαρη φωτεινή πηγή σοφίας και δύναμης. Αν η Ιέρεια εκφράζει τη διαίσθηση, η οποία πηγάζει μέσα από το υποσυνείδητό μας, αυτός μιλά για την διαίσθηση που πηγάζει μέσα από το Θεϊκό Νου. Ο "εσώτερος" πνευματικός αυτός δάσκαλος μας ενώνει μέσω ενός μαγικού "νήματος" με το Θεό.
Πολλές φορές στο πρόσωπό του βλέπουμε έναν 'Αγιο - προστάτη, που μας κατανοεί και μας συμβουλεύει...
Σε φυσικό - υλικό επίπεδο μπορεί να θεωρηθεί, ακόμα και ένας μεγάλος καταξιωμένος άνθρωπος, που θα μας δώσει τα φώτα του και θα μας φανεί χρήσιμος...
Θα ήθελα ακόμα να προσθέσω, ότι ο Ιεροφάντης, εκφράζει και την έννοια της "Θεϊκής Πρόνοιας". Ο Θεός μέσα από την άπειρή του αγάπη για τη δημιουργία, έχει προνοήσει για κάθε περίπτωση...
Συμβολίζει επίσης, τη θρησκεία, το σεβασμό στις παραδόσεις και τονίζει την αξία της υπομονής... [αντιστοιχεί στο ζώδιο του Ταύρου, όπως αναφέρθηκε και παραπάνω...]
Θέλω ακόμα να προσθέσω ότι ο Ιεροφάντης, ως Αρχιερέας από πολλούς ταυτίζεται με τον Άμμωνα Δία, με τον Ορφέα, με τον Ιάσονα, με τον Ιησού, με τον Πάπα, αλλά και τον Αιήτη και τον Μελχισεδέκ κλπ.
Λέγεται ακόμα, ότι ο Ορφέας στο πρόσωπο του Ιησού γύρισε στη γη.
Ο Ιάσων λέγεται ότι εννοιολογικά και ηχητικά έχει άμεση σχέση με το όνομα Ιησούς.
Το Χρυσόμαλλο δέρας ταυτίζεται με τον λαμπερό ήλιο και κατ΄ επέκταση και με το φως.
Ο Ιησούς είπε : "Eγώ είμαι το φως"
Κατά μια άλλη έννοια, άσχετα με την εξέλιξη της ιστορίας και ο Ιάσων, με τον Ορφέας και τους Αργοναύτες, καταφέρνουν να φέρουν το "Φως" [το χρυσόμαλλο δέρας] πάλι πίσω στην Ελλάδα.
Σαν κύριο πρόσωπο όμως, από την αργοναυτική εκτρατεία, με αυτήν την κάρτα σχετίζεται σίγουρα ο Ιάσωνας.
Πέρα όμως από αυτό, ο Αρχιερέας μπορεί να είναι οποιοσδήποτε αρχιερέας Μαντείνων - Ασκλειπιείων, ή άλλων ιερών τόπων, όπου ετελούντο αρχαία μυστήρια.
.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.