Neraida
Επιφανές μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Για ποιο λογο να χωρισεις με κομμα το υποκειμενο απο το ρημα εν προκειμενω?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Συγχαρητήρια που έμεινες βλάκας μόνο για πέντε λεπτά
Κι όμως, το "ποιός" τονίζεται, γιατί κανονικά είναι δισύλλαβο. Μονοσύλλαβο το έχουμε κάνει να ακούγεται εμείς. Όχι ότι είναι λάθος (πλέον) να το γράψεις χωρίς τόνο, αλλά κανονικά τονίζεται.
Το "ποιος" ειναι δισυλλαβη λεξη με τον τονο στο "ι", αλλα επειδη το προφερουμε ως μονοσυλλαβη δεν παιρνει τονο στο τελευταιο "ο".
Τουτεστιν, το σωστο ειναι ειτε "[FONT="]ποίος" ειτε "ποιος"
[/FONT]
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Η αύξηση των ρηµάτων: συλλαβική - φωνηεντική - εσωτερική
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
Στην αρχαία ελληνική όλοι οι παρελθοντικοί χρόνοι έπαιρναν υποχρεωτικά αύξηση, δηλαδή
ένα µόρφηµα ε- αν το θέµα του ρήµατος άρχιζε από σύµφωνο (συλλαβική αύξηση) ή τα
µορφήµατα η- και ω- αν το θέµα του ρήµατος άρχιζε από φωνήεν (φωνηεντική αύξηση). Έτσι,
η χρονική και η φωνηεντική αύξηση αποτελούσαν βασικό µορφολογικό χαρακτηριστικό των
παρελθοντικών χρόνων. Στη νέα ελληνική η αύξηση διακρίνεται σε συλλαβική, φωνηεντική
και εσωτερική.
Συλλαβική αύξηση
Η συλλαβική αύξηση εµφανίζεται στους παρελθοντικούς χρόνους των ρηµάτων που αρχίζουν
από σύµφωνο και «αυξάνει» το θέµα του ρήµατος σε δισύλλαβο, δηλαδή µεγαλώνει κατά µία
συλλαβή τα µονοσύλλαβα (µόνο) θέµατα (π.χ. έ-λυν-α, έ-λυσ-α, έ-γραφ-α, έ-γραψ-α), λόγω
του βασικού χαρακτηριστικού των παρελθοντικών χρόνων: τον τονισµό τους στην τρίτη
συλλαβή. Όταν το ρηµατικό θέµα έχει περισσότερες από µία συλλαβές, η αύξηση δε
χρησιµοποιείται (π.χ. γέ/λασ-α, µί/λησ-α, ζω/γρά/φισ-α). Άρα, η αύξηση είναι υποχρεωτική
µόνο στον παρατατικό και αόριστο της ενεργητικής φωνής των ρηµάτων της α΄ συζυγίας που
έχουν µονοσύλλαβο θέµα, όταν αυτά βρίσκονται στον ενικό αριθµό και στο τρίτο πρόσωπο
πληθυντικού µε κατάληξη -αν.
Δεν παίρνουν αύξηση στον αόριστο της ενεργητικής φωνής αρκετά ανώµαλα ρήµατα, όπως:
βγαίνω – βγήκα, βρίσκω – βρήκα, µπαίνω – µπήκα, πηγαίνω – πήγα, παίρνω – πήρα.
Ορισµένα λόγια ρήµατα εµφανίζονται µε συλλαβική αύξηση στο τρίτο ενικό και τρίτο
πληθυντικό πρόσωπο του αορίστου της παθητικής φωνής, αλλά αυτή η αύξηση είναι άτονη
(π.χ. εστάλη/εστάλησαν, ελέχθη/ελέχθησαν).
Υπάρχουν επίσης περιπτώσεις στη νέα ελληνική όπου η εσωτερική αύξηση αντικαθίσταται από
τη συλλαβική αύξηση (π.χ. πρό-κειται, παρατατικός: ε-πρόκειτο και όχι προέκειτο).
2
Φωνηεντική αύξηση
Η φωνηεντική αύξηση διατηρείται σε περιορισµένο αριθµό ρηµάτων της νέας ελληνικής, και
µάλιστα όταν τονίζεται το αρχικό φωνήεν του θέµατος (π.χ. ελπίζω – ήλπιζα, ελέγχω –
ήλεγχα/ήλεγξα, αίρω – ήρα/ήρα, κατευθύνω – κατηύθυνα/κατηύθυνα, παράγω –
παρήγα/παρήγαγα).
Υπάρχει µια κατηγορία ρηµάτων της νέας ελληνικής που παίρνουν αύξηση η-. Αυτά είναι:
θέλω, παρατατικός ήθελα, ξέρω, παρατατικός ήξερα, πίνω, αόριστος ήπια.
Εσωτερική αύξηση
Στην κοινή νεοελληνική υπάρχει ένας µεγάλος αριθµός από σύνθετα ρήµατα µε προθέσεις
(αρχαίες και νέες) που παίρνουν εσωτερική αύξηση στον παρατατικό και στον αόριστο (διαµένω
[διά+µένω] – διέµενα, διέµεινα). Όταν υπάρχουν περισσότερες από µία προθέσεις, η αύξηση
µπαίνει αµέσως µετά την τελευταία πρόθεση (π.χ. προεκβάλλω [προ+εκ+βάλλω] – προεξέβαλλα,
προεξέβαλα).
Εσωτερική αύξηση δέχονται µόνο µερικά σύνθετα ρήµατα µε πρώτο συνθετικό επίρρηµα, όπως
το πολύ (πολυέγραφε), το πάρα (παραέπινε), το καλά (καλοέµαθε), το κουτσά (κουτσοέπινε) κτλ.,
καθώς και µερικοί περασµένοι τύποι λόγιων ρηµάτων, σύνθετων µε νέα ή αρχαία πρόθεση, που
ακολουθούν τον αρχαίο σχηµατισµό (αρχαϊκή εσωτερική αύξηση): εγκρίνω – ενέκρινα,
εκφράζω – εξέφραζα, ενδιαφέρω – ενδιέφερα, εµπνέω – ενέπνεα κτλ. Η εσωτερική συλλαβική
αύξηση διατηρείται µόνο όταν τονίζεται. Έτσι, παρουσιάζεται στο πρώτο, δεύτερο και τρίτο
πρόσωπο ενικού και στο τρίτο πρόσωπο πληθυντικού του παρατατικού και του αορίστου (π.χ.
διέκοπτα, διέκοπτες, διέκοπτε, διέκοπταν / διέκοψα, διέκοψες, διέκοψε, διέκοψαν), όπου δηλαδή
είναι τονισµένη. Δε διατηρείται στο πρώτο και δεύτερο πρόσωπο του πληθυντικού (διακόπταµε,
διακόπτατε / διακόψαµε, διακόψατε). Στο τρίτο πρόσωπο πληθυντικού συνυπάρχουν και οι δύο
τύποι: µε αύξηση (διέκοπταν / διέκοψαν) και χωρίς αύξηση (διακόπτανε / διακόψανε).
Το ζήτηµα της εσωτερικής αύξησης είναι περίπλοκο. Σε επίσηµο ύφος λόγου (εφηµερίδες,
περιοδικά, επιστηµονικά βιβλία και περιοδικά) παρατηρείται ευρεία χρήση της εσωτερικής
αύξησης (άτονης) ακόµα και σε ρήµατα που δε συνηθίζονται µε αυτή στον καθηµερινό λόγο.
Π.χ.: ανα-γνωρίζω – ανεγνώρισα, δια-µηνύω – διεµήνυσα, δια-τελώ – διετέλεσα (άτονη
εσωτερική αύξηση).
Αντίθετα, σε λογοτεχνικά κείµενα και στον προφορικό λόγο παρουσιάζονται σύνθετα ρήµατα
µε προθέσεις χωρίς αύξηση, και µάλιστα ρήµατα που συνήθως παρουσιάζονται µε αύξηση.
Έτσι, έχουµε: διάκρινες αντί διέκρινες, διάσωσε αντί διέσωσε κτλ.
Συχνά χρησιµοποιείται η εσωτερική αύξηση στον αόριστο της παθητικής φωνής ορισµένων
ρηµάτων λόγω του λόγιου χαρακτήρα αυτών των ρηµάτων. Σε πολλά ρήµατα της νέας
ελληνικής συνυπάρχει ο παθητικός αόριστος µε κατάληξη -ήκα παράλληλα µε τις λόγιες
καταλήξεις σε -η, -ησαν (τρίτο πρόσωπο ενικού και πληθυντικού). Σε κάποια, µάλιστα, λόγια
ρήµατα επικρατούν µόνο οι λόγιες καταλήξεις. Έτσι, συναντάµε σε επίσηµο ύφος λόγου τύπους
όπως: ανεβλήθη/-ησαν αντί αναβλήθηκε/-ηκαν, αντελήφθη/-ησαν αντί αντιλήφθηκε/-ηκαν,
απεσύρθη/-ησαν αντί αποσύρθηκε/-ηκαν, διεφάνη/-ησαν αντί διαφάνηκε/-ηκαν, εξεδόθη/-ησαν
αντί εκδόθηκε/-ηκαν, κατετέθη/-ησαν αντί κατατέθηκε/-ηκαν, υπεβλήθη/-ησαν αντί υποβλήθηκε/-
ηκαν κτλ.
Θα πρέπει, επίσης, να τονιστεί ότι ο παρατατικός σε ρήµατα λόγιας προέλευσης δέχεται
υποχρεωτικά την αύξηση, σε αντίθεση µε τον αόριστο, που µπορεί να παρουσιαστεί και χωρίς
3
αυτή. Π.χ. αποδίδω, απέδιδα, αλλά απέδωσα/απόδωσα, µεταδίδω, µετέδιδα, αλλά
µετέδωσα/µετάδωσα, παραδίδω, παρέδιδα, αλλά παρέδωσα/παράδωσα κτλ.
Οι προθέσεις που λήγουν σε φωνήεν συνήθως αποβάλλουν το τελικό τους φωνήεν όταν το ρήµα
που ακολουθεί αρχίζει από φωνήεν. Δυσκολία υπάρχει όταν το αρχικό φωνήεν του ρηµατικού
θέµατος έπαιρνε δασεία στην αρχαία ελληνική (ίστηµι). Αυτό έχει ως αποτέλεσµα τη µετατροπή
του συµφώνου της πρόθεσης που αποµένει ύστερα από την έκθλιψη στον ενεστώτα (υφ-ίσταται
[υπό+ίστηµι], υπ-έστη, το π γίνεται φ ).
Υπάρχουν επίσης περιπτώσεις στη νέα ελληνική όπου η εσωτερική αύξηση αντικαθίσταται από
τη συλλαβική αύξηση (προ-κειται / επρόκειτο και όχι προέκειτο, όπως είναι στην αρχαία
ελληνική).
Η προστακτική δεν παίρνει ποτέ αύξηση (π.χ. διάταξε διατάξτε). Συχνά όµως στον
προφορικό λόγο τα σύνθετα ρήµατα µε προθέσεις απαντώνται µε αύξηση: ανέθεσε,
επέστρεφε, περιέγραψέ µου το, υπέγραψέ το τώρα αµέσως κτλ.
https://www.media.uoa.gr/language/grammar/pdf_files/GG12_2218.pdf
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Είαι 2 διαφορετικά ρήματα που συγχέουμε, το ωφελώ (=κάνω καλό, χρησιμεύω - παράγωγο: όφελος) και το οφείλω (=χρωστάω).
Οπότε εξόφληση - εξοφλήθη.
Δε νομιζω το λαθος να γινεται λογω συγχυσης των ρηματων. Εχω την εντυπωση οτι μπερδευονται με το αν διατηρειται η χρονικη αυξηση ή οχι.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Σήμερα ψώνισα σε ένα πολυκατάστημα, και η σφραγίδα στην απόδειξη έγραφε "ΕΞΩΦΛΗΘΗ".
Επειδή το έχω ξαναδεί αυτό και σε άλλη απόδειξη, μου κάνει εντύπωση, άλλες αποδείξεις να γράφουν "εξοφλήθη" και άλλες "εξωφλήθη".
Αμέσως βέβαια πήγε το μυαλό μου στο "στέκι" και στο συγκεκριμένο νήμα.
Έχετε κάποια γνώμη;
Εχω την εντυπωση πως στην καθαρευουσα τα συνθετα ρηματα διατηρουν την εσωτερικη χρονικη αυξηση, οταν αυτη τονιζεται. Εν προκειμενω, αφου ειναι τυπος της καθαρευουσας και δεν τονιζεται, εγω θα χρησιμοποιουσα το "εξοφληθη".
Βεβαια δεν ειμαι απολυτα σιγουρη.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Eπομενως το χειρούργος ειναι 100% λαθος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
https://el.wiktionary.org/wiki/%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CE%BA%CE%B5%CE%B9%CE%B1
φάρμακο που θεραπεύει όλες τις αρρώστιες
(μεταφορικά) η λύση, η θεραπεία για όλα τα προβλήματα
Ακριβως αυτο...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Τσεκαροντας το επεσα πανω σε αυτο το αρθρο του Σαραντακου:
Πριν από καμιά εικοσπενταριά χρόνια, όταν ήμουν φαντάρος, αυτή ήταν η μόνιμη επωδός των περισσότερων αξιωματικών, όταν διέβλεπαν κίνδυνο να χαλαρώσει ανεπανόρθωτα η πειθαρχία ή όταν έκριναν πως εμείς οι φαντάροι παραείχαμε πολλές ανέσεις (και δικαιώματα) σε σύγκριση με τα παλιότερα χρόνια. Και, για κολέγιο το περάσατε; ή κολέγιο θα το κάνουμε εδώ πέρα; ρητορικά ρωτούσαν –χωρίς, εννοείται, να περιμένουν ή να ανέχονται απάντηση. Αν εξακολουθεί να χρησιμοποιείται αυτή η λέξη στο στρατό δεν το ξέρω, παρακαλώ οι νεότεροι να με πληροφορήσουν. Τότε το κολλέγιο γραφόταν με δύο λάμδα, σήμερα πια όλες οι ξένες λέξεις ορθογραφούνται με τον απλούστερο δυνατό τρόπο, χωρίς διπλά σύμφωνα και ήτα-ύψιλον-ωμέγα, ή τουλάχιστον έτσι λέει ο κανόνας.
Αρχή σοφίας ονομάτων επίσκεψις, και το college το αγγλικό ετυμολογείται από το λατινικό collegium, «όμιλος προσώπων που έχουν το ίδιο αξίωμα», αρχικά «ένωση σχηματισθείσα βάσει του νόμου», από το con που θα πει ʽσυνʼ και το lex, νόμος. Στα μεσαιωνικά χρόνια λοιπόν, το collegium, είχε την έννοια του σώματος αξιωματούχων (ιερωμένων, δικαστικών κτλ.). Αργότερα, πήρε τη σημασία του εκπαιδευτικού ιδρύματος και με τον καιρό αυτή η δεύτερη σημασία έγινε η πιο διαδεδομένη στις δυτικές γλώσσες, χωρίς όμως να πάψει και η πρώτη να υπάρχει. Στα ελληνικά, βέβαια, το δανεικό κολέγιο (ή κολλέγιο αν θέλετε την παλιότερη ορθογραφία) σήμαινε στα νεότερα χρόνια αποκλειστικά το εκπαιδευτικό ίδρυμα.
Λέω στα νεότερα χρόνια, επειδή στα χρόνια της μεταγενέστερης και ύστερης αρχαιότητας βρίσκουμε στα ελληνικά τη λέξη κολλήγιον, ας πούμε στην ιστορία της Ρώμης του Δίωνα Κάσσιου. Όπως επίσης βρίσκουμε και τη λέξη κολλήγας, πράγμα που οδηγεί το λεξικό Μπαμπινιώτη στην επιλογή να ορθογραφεί και τις σημερινές λέξεις παλαιότροπα, παρʼ όλο που, ακόμα κι αν ο κολλήγας είναι η ίδια λέξη (με αλλαγή σημασίας, ωστόσο), το σημερινό κολέγιο είναι άλλη λέξη από το ελληνιστικό κολλήγιον. Υπάρχει όμως κι ένα μεσαιωνικό κολλέγιον, άπαξ λεγόμενο, με τη σημασία του δικαστικού συμβουλίου, που θεωρείται ότι γεφυρώνει τους δυο τύπους και δίνει μια ισχνή νομιμοποίηση σʼ αυτή τη γραφή. Ωστόσο, πρόκειται για σόφισμα, εφόσον η σημερινή λέξη δεν είναι εξέλιξη της ελληνιστικής ή της μεσαιωνικής αλλά επαναδάνειο, το τρίτο στη σειρά.
Τέλος πάντων, ο κολίγας (ή κολλήγας), το κολέγιο και η κολεγιά είναι όλα της ίδιας ρίζας και εντύπωση κάνει η σημασιολογική διολίσθηση. Διότι το (μεταγενέστερα) αρχαίο κολλήγας σημαίνει συνάδελφος, ρωμαϊκό έστω δάνειο, αλλά το μεσαιωνικό κολίγας σημαίνει τον εργάτη γης που καλλιεργεί ξένα χωράφια και αμείβεται σε είδος, έναν παρακατιανό δηλαδή και όχι ισότιμον. Και η σημασία αυτή δεν φαίνεται να είναι επείσακτη· μάλλον αποκτήθηκε στην ελληνική (αυτό το λέω με κάποιαν επιφύλαξη, δεν το έχω ελέγξει καλά). Από την άλλη όμως, η λέξη κολεγιά, σχέση συνεταιρική παναπεί, διατηρεί σαφώς και τη συντροφικότητα και την ισοτιμία της αρχικής σημασίας. Σήμερα βέβαια, όταν λέμε ότι ο τάδε έχει κολεγιά με τον δείνα, η χροιά είναι συνήθως αρνητική –κάτι πονηρό κάνουν οι λεγάμενοι, ή εκμεταλλεύονται τη φιλική τους σχέση για αλλότρια.
Λέγαμε παραπάνω ότι το College (κτλ.) στα αγγλικά (και τα αντίστοιχα σε άλλες δυτικές γλώσσες) σημαίνει βεβαίως πρώτα απʼ όλα το κολέγιο, το εκπαιδευτικό ίδρυμα, αλλά ότι η παλιότερη σημασία του, του συλλόγου-ομίλου-σώματος δεν έπαψε να υπάρχει. Και τον τελευταίο καιρό, κάνει την εμφάνισή της ως college, και δυστυχώς και ως κολέγιο. Διότι στα ελληνικά, κολέγιο (μέχρι τώρα σήμαινε αποκλειστικά το εκπαιδευτικό ίδρυμα και τίποτε άλλο.
Τον Νοέμβρη του 2004, με αφορμή τις αμερικάνικες προεδρικές εκλογές, που αναμένονταν αμφίρροπες αν και τελικά δεν ήταν τόσο, είχε εξέχουσα θέση στην ειδησεογραφική ύλη το Electoral College. Και οι περισσότερες εφημερίδες, όπως ήταν επόμενο (ήταν όμως το μετέφρασαν «Κολέγιο των Εκλεκτόρων» ή «Εκλεκτορικό Κολέγιο», παρά το γεγονός ότι στα πανεπιστήμιά μας έχουμε επί εικοσαετία πλέον Εκλεκτορικά Σώματα. Αν δεν με γελάει η μνήμη μου (και δεν πρέπει να με γελάει, διότι έκανα κι έναν πρόχειρο ιντερνετικό έλεγχο), στις εκλογές του 2000 (που ήταν πολύ περισσότερες αμφίρροπες από του 2004) ο ελληνικός τύπος είχε πολύ λιγότερες αναφορές σε Κολέγιο απʼ ό,τι το 2004, παρά το γεγονός ότι τότε το Electoral College είχε πολύ μεγαλύτερη παρουσία στην ειδησεογραφία. Στο ενδιάμεσο όμως διάστημα, ως φαίνεται, αυξήθηκε είτε η αμερικανοδουλεία της πνευματικής μας ζωής, που μας κάνει να δεχόμαστε ατελώνιστο ό,τι προέρχεται εκ (πολύ) δυσμών, είτε η αγραμματοσύνη των εφημεριδανθρώπων μας, είτε και τα δύο διότι το ένα δεν αποκλείει το άλλο.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, έπειτα από λίγους μήνες ενέσκηψε, μαζί με την ανακατωσούρα του βασικού μετόχου, το Κολέγιο των Επιτρόπων, που δεν είναι κάποια σχολή στην οποία φοιτούν όσοι φιλοδοξούν να γίνουν μέλη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αλλά το σύνολο των 25 επιτρόπων. Και δώστου Κολέγιο των Επιτρόπων και Κολέγιο των Επιτρόπων στις εφημερίδες μας, διότι αφού το βλέπουμε College ποιοι είμαστε εμείς να το αλλάξουμε;
Και με το δίκιο του γράφει ο Στάθης (Σταυρόπουλος) στον Ναυτίλο της Ελευθεροτυπίας, στο φύλλο της 8.4.2005:
Αφού στα ελληνικά η (εξελληνισμένη) λέξη «Κολλέγιο» σημαίνει άλλο πράγμα, τι επαναλαμβάνουν με ενθουσιώδη επιμονή τα ρεπορτάζ «Κολλέγιο των Επιτρόπων» και «Κολλέγιο των Επιτρόπων»; Πριν μας βγουν και κολλεγιόπαιδα ου μην κι αρσακειάδες οι Κομισσάριοι, δεν βρίσκουμε κάποιον άλλον όρο που να αποδίδει τη «στρογγυλή τράπεζα» των εν λόγω κυρίων; Κονκλάβιο, λίγκα, κομισσαριάτο, πάντως όχι κολλέγιο. Τέλος πάντων, για να σοβαρευτούμε, η λέξη «κολλέγιο» σʼ αυτήν την περίπτωση είναι το ίδιον κωμική (άσε αδόκιμη) όσο αν λέγαμε ομήγυρις, ντρουζιά, συναδελφάτο, συντροφιά, παρέα φίλων, κύκλος κι άλλα ατυχή…
Μήπως «Συμβούλιο των Επιτρόπων» θα ήταν καλύτερο; Οπως και να ʽχει πρέπει κάτι να βρούμε που να αποδίδει αυτήν την έννοια (την οποίαν θα βρίσκουμε συνεχώς μπροστά μας) με εγγύτερον στην πολιτική και θεσμική της σημασία νόημα απʼ το «κολλέγιο».
ΥΓ.: είναι να μην πάρει φόρα η μαλθακία: ευρέθησαν και «ρεπορτάζ» που άρχισαν να μιλούν και για «Κολλέγιο των Καρδιναλίων» εννοώντας το γνωστό «Κονκλάβιο» – ευτυχώς, αυτούς τους δαιμόνιους ρεπόρτερ τους μάζεψαν νωρίς· το «Κολλέγιο» (των Επιτρόπων) όμως το βλέπω να μας μένει· όπως μας έμειναν αυτές οι (καταραμένες) «δράσεις» (αντί ενέργειες, πρόγραμμα, σχέδια), όπως επέβαλε ο νεολογισμός των ανοήτων να λένε οι πιο ανόητοι: «εξαγγέλθηκαν δράσεις». Μπλιαχ…
Στο μεταξύ πέρασαν μερικά χρόνια, μπήκε στην ΕΕ και η Βουλγαρία με τη Ρουμανία, άρα τώρα η Επιτροπή αριθμεί 27 επιτρόπους, και ακούστηκε ξανά το Κολέγιο των Επιτρόπων με αποτέλεσμα να αντιδράσει ξανά ο Στάθης, όχι από τη στήλη του παρά από τα Πολιτικά παρασκήνια, στο φύλλο της 27.2.2010:
Να τος πάλι ο δασύτριχος βαρβαρισμός -μετά κάμποσα είναι η αλήθεια χρόνια- επανέρχεται: το Κολλέγιο των Επιτρόπων, αντί το Σώμα των Επιτρόπων.
Η λέξη «κολλέγιο» σημαίνει, εξελληνισμένη, άλλα πράγματα στη γλώσσα μας -η κατά λέξιν μετάφραση «Κολλέγιο» (των Επιτρόπων) δείχνει δεινή αμάθεια των δημοσιογράφων κυρίως που τη μετέρχονται.
Εν τοιαύτη περιπτώσει, οι Αγγλοσάξονες ονομάζουν τη δικαστική τήβεννο robe, ρόμπα! Θα μεταφράζαμε ποτέ στα ελληνικά «ο δικαστής έβαλε τη ρόμπα του», χωρίς να γίνουμε ρόμπες;
Τότε γιατί λέμε «Κολλέγιο των Επιτρόπων»; Τι είναι οι Επίτροποι; Ουρσουλίνες του Κολλεγίου των Αδελφών Αδόλφων ή κολίγοι στον θεσσαλικό κάμπο προ Μαρίνου Αντύπα;…
Δεν συμφωνώ με όλα (οι δράσεις, τελικά, δεν αποφεύγονται, και γιατί δασύτριχος αλλά δίκαιη και εύγλωττη η αγανάκτηση (και πετυχημένο το παράδειγμα της ρόμπας/τηβέννου). Πώς θα πούμε λοιπόν το Collège des Commissaires για να μην το κάνουμε κολέγιο; Θα μπορούσαμε απλώς να λέμε «Επιτροπή». Μάλιστα, επί πολλά χρόνια, λέγαμε Επιτροπή (ή Κομισιόν, ελληνιστί) εννοώντας άλλοτε μεν (τις περισσότερες φορές) ολόκληρο το θεσμικό όργανο με τις χιλιάδες υπαλλήλους του και τις υπηρεσίες του και άλλοτε μόνο τους 25 ή τώρα 27 Επιτρόπους. Αυτό, σπανιότερα, διότι οι Επίτροποι τα παλιότερα χρόνια ήταν στο περιθώριο της δημοσιότητας. Όμως τα τελευταία χρόνια άρχισε να δίνεται όλο και μεγαλύτερη σημασία στη δραστηριότητα και στον χαρακτήρα των Επιτρόπων (π.χ. να διορίζονται ύστερα από ακροάσεις), οπότε άρχισε να είναι συχνότερη η αναφορά του σώματος των 25 ή τώρα των 27 στον τύπο, και επειδή το σκέτο Commission οδηγούσε σε σύγχυση άρχισε πιο συχνά να εμφανίζεται το Collège des Commissaires (και τα αντίστοιχα των άλλων γλωσσών).
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
παιδια ποια ειναι η διαφορα του κατ,αρχην και του κατ'αρχας?μας το ειχε πει η φιλολογος μας αλλα δεν το πολυ θυμαμαι!μηπως το κατ,αρχας σημαινει συμφωνα με τις εξουσιες και το κατ,αρχην αρχικα?
Το "κατ' αρχην" σημαινει "συμφωνα με αυτη την αρχη", "για λογους αρχης" και το "καταρχας" σημαινει "αρχικα"
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
ΑΛηθεια; Κουφο, δεν το'ξερα οπως ο Γιωργακης ουτε κι εγω Και τις θετικες συνεπειες πώς τις λεμε ?
"Συνεπειες θετικες", οπως σωστα το ειπες ή μπορεις να χρησιμοποιησεις τιες εκφρασεις "θετικα αποτελεσματα", "θετικες επιδρασεις" κ.ο.κ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Αν γεννηθεί ένα παιδί σε μια ξένη χώρα, από Έλληνες γονείς, τότε παίρνει την ελληνική ιθαγένεια και τη γερμανική υπηκοότητα, εφόσον το θέλουν οι γονείς του
Γενικοτερα και ειδικοτερα περι ελληνικης ιθαγενειας παλι απο την ιδια πηγη: https://www.reconstruction.gr/actions_dtls.php/46
- Πώς απονέμεται η ιθαγένεια ;
Η ιθαγένεια απονέμεται μόνο από τα κράτη -όχι από άλλα διεθνή νομικά πρόσωπα, π.χ. διεθνείς οργανισμούς- και αποτελεί αρχή του διεθνούς δικαίου ότι κάθε κράτος έχει αποκλειστική εξουσία να καθορίζει αυτό τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες ένα πρόσωπο αποκτά ή χάνει την ιθαγένειά του. Η ρύθμιση του δικαίου της ιθαγένειας που υιοθετεί κάθε κράτος αποδίδει ή ανταποκρίνεται σε γενικότερες φιλοσοφικές αντιλήψεις ή και συγκεκριμένες σκοπιμότητες (π.χ. αύξηση των μελών ενός λαού για στρατολογικούς σκοπούς) και διαπνέεται σε γενικές γραμμές από τις θεωρητικές αρχές της εθνικότητας, της χωρικής κυριαρχίας και της ατομικής βούλησης, ως βάση απόδοσης της ιθαγένειας.- δίκαιο του αίματος – ius sanguinis
Σύμφωνα με το δίκαιο του αίματος, το πρόσωπο αποκτά την ιθαγένεια των γονέων του αυτοδίκαια με τη γέννησή του. Η κτήση της ιθαγένειας βάσει του δικαίου του αίματος αντανακλά την αρχή της εθνικότητας. - το δίκαιο του εδάφους - ius soli
Σύμφωνα με το δίκαιο του εδάφους το άτομο που γεννιέται στο έδαφος ορισμένου κράτους αποκτά και την ιθαγένεια του κράτους αυτού αυτοδίκαια με τη γέννησή του. Η κτήση της ιθαγένειας βάσει του δικαίου του εδάφους αντανακλά την αρχή της χωρικής κυριαρχίας. - Πολιτογράφηση
Πολιτογράφηση είναι η με ατομική κρατική πράξη απονομή της ιθαγένειας, κατόπιν σχετικού αιτήματος του ατόμου. Η ατομική βούληση ως βάση απόκτησης της ιθαγένειας βρίσκει την έκφραση της στο θεσμό της πολιτογράφησης. Η γενική φιλοσοφία της αρχής αυτής είναι ότι η ιθαγένεια δεν πρέπει να προσδίδεται ούτε να αφαιρείται χωρίς τη βούληση του ατόμου.
- δίκαιο του αίματος – ius sanguinis
- Πώς απονέμεται η ελληνική ιθαγένεια;
Το δίκαιο της ιθαγένειας στην Ελλάδα ακολουθεί κατά κύριο λόγο την αρχή της εθνικότητας και αποδίδει ιθαγένεια βάσει του δικαίου του αίματος, ακόμα και σε άτομα που δεν γεννήθηκαν εντός των ορίων του κράτους αλλά που μπορούν να αποδείξουν την εξ Ελλήνων καταγωγή τους. Έτσι, οι ομογενείς αλλοδαποί τυγχάνουν ευνοϊκότερης μεταχείρισης από το ελληνικό κράτος. Το ίδιο το Σύνταγμα επιβάλλει τη μέριμνα του κράτους για τη ζωή του απόδημου ελληνισμού. Επίσης, ευνοϊκής μεταχείρισης τυγχάνουν και οι υπήκοοι κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σύμφωνα με το άρθρο 7 της συνθήκης της Ε.Ο.Κ. Άλλες κατηγορίες ατόμων που τυγχάνουν ευνοϊκής μεταχείρισης από την ελληνική πολιτεία είναι οι πολιτικοί πρόσφυγες και οι ανιθαγενείς.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
- Τι είναι η ιθαγένεια;
Η ιθαγένεια είναι νομική ιδιότητα, πρόκειται δηλαδή για έναν νομικό δεσμό δημοσίου δικαίου που συνδέει το πρόσωπο με ορισμένο κράτος και σημαίνει ότι το πρόσωπο αυτό ανήκει στο λαό του συγκεκριμένου κράτους. Από τον λαό πρέπει να διακρίνεται ο πληθυσμός του κράτους, που μπορεί να περιλαμβάνει και άτομα που δεν έχουν την ιθαγένειά του, αφού αλλοδαποί ενδέχεται να κατοικούν στο κράτος αυτό, ενώ μπορεί να μην περιλαμβάνει ολόκληρο το λαό, αφού υπήκοοι του συγκεκριμένου κράτους μπορεί να κατοικούν σε ξένο κράτος. Η ιθαγένεια αποτελεί ιδιαίτερα σημαντικό στοιχείο του status του ατόμου, καθώς από αυτήν απορρέουν τα πολιτικά και πολλά από τα ατομικά δικαιώματα αλλά και οι υποχρεώσεις του προσώπου έναντι του κράτους, του οποίου την ιθαγένεια έχει. Όσοι έχουν την ιθαγένεια ενός κράτους ονομάζονται ημεδαποί του κράτους αυτού, ενώ όσοι έχουν διαφορετική ή καμία ιθαγένεια ονομάζονται αλλοδαποί. - Ποια η διαφορά με τον όρο «υπηκοότητα»;
Ορολογικά είναι έννοιες ταυτόσημες, χρησιμοποιούνται, δηλαδή, στα νομικά κείμενα με το ίδιο ακριβώς περιεχόμενο ενώ η διαφοροποίησή τους -και από τον ίδιο το νομοθέτη ενίοτε- είναι εσφαλμένη. Εντούτοις, διαφέρουν ως προς τις ιστορικές τους καταβολές καθώς ο όρος υπήκοοςυπήκοος μετατράπηκε σε πολίτη, σε ενεργό υποκείμενο της πολιτικής και κοινωνικής ζωής. Η διαφοροποίηση αυτή των εννοιών, όμως, σε πρακτικό επίπεδο δεν έχει σημασία. υποδηλώνει το πρόσωπο που υπόκειται στην εξουσία του μονάρχη και παραπέμπει σε ολοκληρωτικά καθεστώτα. Με την επικράτηση της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας ο - Τι είναι η εθνικότητα;
Η εθνικότητα είναι πραγματική ιδιότητα και αποτελεί τον πραγματικό δεσμό ενός προσώπου και ενός έθνους, δηλαδή ενός συνόλου ανθρώπων με κοινή συνείδηση, η οποία είναι αρκετό να στρέφεται γύρω από ένα ή περισσότερα γεγονότα ή καταστάσεις του παρελθόντος (ιστορία, παραδόσεις), του παρόντος (γλώσσα, θρησκεία) ή του μέλλοντος (ιδανικά). Όσοι ανήκουν στο ίδιο έθνος ονομάζονται ομογενείς ή ομοεθνείς, ενώ οι άλλοι αλλογενείς ή αλλοεθνείς. Είναι δυνατόν ένας αλλογενής να είναι Έλληνας ημεδαπός, εφόσον, πληρώντας τις προϋποθέσεις του ελληνικού δικαίου της ιθαγένειας, έχει αποκτήσει την ελληνική ιθαγένεια, ενώ συχνά ένας Έλληνας ομογενής είναι αλλοδαπός.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Ακόμα μια ερώτηση: Όταν έχουμε ένα επώνυμο που τελειώνει σε -ος π.χ. Βασσάλος πώς προσφωνούμε αυτό το πρόσωπο; κ.Βασσάλε ή κ.Βασσάλο;
Συνηθως τα παροξυτονα σχηματιζουν την κλητικη σε -ο (αναφερομαι μονο στα κυρια ονοματα)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Δε συμφωνω βεβαια με την ψηφοφορια.
Εαν ημουν προεδρος, απλα θα διατηρουσα ως επισημη την ορθογραφια εκεινη που θα συμφωνουσε με την προελευση της.
Τον ορο "λογοπεδικη" που χρησιμοποιουν εσφαλμενα βεβαια τωρα τελευταια τον εχετε ακουσει?! Φανταστειτε την ετυμολογια αυτου βασει της αντιστοιχης του ορου "ορθοπεδικη"!
Ιλεος!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
αθλίατρος ο [aθlíatros] O20α θηλ. αθλίατρος [aθlíatros] O36 : αθλητίατρος. [λόγ. < αθλητίατροςμε απλολ.· λόγ. θηλ. χωρίς διάκρ. γένους]
το "με απλολ." τι εννοει δηλαδη?
Τελος παντων μου κανει διαφωνια του στυλ: φυσικοθεραπευτης vs φυσιοθεραπευτης.
Oι γλωσσολογοι ως συνηθως διαφωνουν μεταξυ τους και εγω προτιμω να χρησιμοποιω εκεινη τη λεξη που πιστευω πως ειναι πιο κοντα στη σωστη ετυμολογια.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Ωραία. Να ρωτήσω κάτι κι εγώ και όποιος θέλει μου απαντάει. Αν και δεν είναι επίσημη λέξη, πώς γράφεται η κα@λα ; με β ή με υ και από που έχει προέλθει αυτή η λέξη ; Ρωτάω πολύ σοβαρά.
Προερχεται απο το αρχαιο καυλός, αρα με "υ"...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
για το αθλίατρος δεν επιμένω, απλά έτσι το έλεγα επειδή μου ακούγεται πιο καλά στο αυτάκι και επειδή έτσι το βλέπω γραμμένο παντού.
για την δεκαετία μου πάνε και τα δυο, αλλά το αναδρομή όχι για να περιγράψω συναισθηματικά τι μου συνέβη τότε. Το ανασκόπηση μάλλον για πιο ιστορικούς ή δημοσιογραφικούς σκοπούς υποθέτω.
Το τσεκαρα επι της ευκαιριας:
αναδρομή θηλυκό
- η επιστροφή σε κάτι που έχει γίνει στο παρελθόν
- η αναπόληση, η ανασκόπηση γεγονότων του παρελθόντος
- στην ψυχανάλυση, η διαδικασία ανάσυρσης και αναβίωσης αναμνήσεων από το ασυνείδητο
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
δεν κοίταξα λεξικό όχι, απλά αυτό γνωρίζω. Παράδειγμα : Ανασκόπηση της δεκαετίας του 80'. Αναδρομή όμως στην παιδική ηλικία. Αναδρομή στο παρελθόν μου. Ανασκόπηση όμως των γεγονότων του 2009. Κάτι πιο συγκεκριμένο η ανασκόπηση.
Το αθλίατρος δεν γίνεται σύντμηση όμως ;
Γιατι δεν μπορουμε να πουμε αναδρομη στη δεκαετια του '80? Απλα συνηθως η συνταξη διαφερει...οχι η σημασια της λεξης.
Οχι δεν γινεται καμμια συντμηση...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Αθλίατρος
Ανασκόπηση χρησιμοποιείται για τα έτη, τις ημέρες, τις εβδομάδες, τους μήνες, τις δεκαετίες. και αφορά σε συγκεκριμένα γεγονότα πιστεύω.
Αναδρομή χρησιμοποιείται πιο γενικόλογα, πχ. αναδρομή στην παιδική ηλικία μας, αναδρομή στο παρελθόν (γενικά και αόριστα) και συνοδεύεται από συναισθηματικά στοιχεία.
Η ανασκόπηση είναι "ιστορική", ενώ η αναδρομή είναι "συναισθηματική". Με την αναδρομή γυρνάς πίσω συνήθως σε μια κατάσταση ή μια εποχή της ζωής σου, από ή για συναισθηματικούς λόγους, με την ανασκόπηση γυρνάς για να καταγράψεις νοητικά και ψυχρότερα τα γεγονότα.
Συγγνωμη, αλλα αυτος ειναι δικος σου ορισμος? Υπαρχει σε καποιο λεξικο δηλαδη?
Και οσον αφορα στο αθλιατρος που εγραψες...ειναι λαθος...
Η ετυμολογια της λεξης ειναι: αθλητης + ιατρος...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Ποιά είναι η διαφορά της ανασκόπησης από την αναδρομή;
Το σωστο είναι αθλίατρος ή αθλητίατρος;
Απ' οσο γνωριζω εχουν την ιδια σημασια...
Αθλητιατρος ειναι το σωστο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Δεν λέω αυτό Νεράιδα. Στο γραπτό κείμενο, όταν βλέπει κάποιος «το», αναμένει να επακολουθήσει ουδέτερο όνομα. Όταν ακολουθεί αρσενικό, δημιουργείται -έστω και στιγμιαία- δυσκολία στην ροή της ανάγνωσης. Εγώ πάντως γενικά είμαι υπέρ του τελικου «ν» σε κάθε περίπτωση. Και αυτό δεν έχει σχέση με την άποψη των μοντερνιστών που προτείνουν την κατάργηση όλων τον «ι». Αντίθετα υιοθετώ, στη συγκεκριμένη περίπτωση, τον τρόπο με τον οποίο στην Αρχαία Ελληνική γλώσσα χρησιμοποιείται το τελικό «ν», δηλαδή ανεξάρτητα από το σύμφωνο που ακολουθεί.
Οποιος γνωριζει τον κανονα της νεολληνικης γραμματικης να εισαι σιγουρος πως δεν προβληματιζεται και δεν μπερδευεται.
Και γνωριζω πολυ καλα διαφορες παρεκκλισεις του εν λογω κανονα, απλα καμμια δε με πειθει, ουτε καν αυτη που αφορα στο ακλιτο "δε(ν)" περι διατηρησης του "ν", παλι λογω πιθανης συγχυσης του με τον αντιθετικο συνδεσμο "δε".
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Να κάνω πάντως και μια άλλη παρατήρηση: Όταν το άρθρο συνοδεύει αρσενικό ουσιαστικό ή επίθετο, καλό είναι να μπαίνει πάντα τελικό ν, ακόμα κι αν το ουσιαστικό ή το επίθετο δεν ξεκινάει από σύμφωνο κ,π,τ, κλπ ούτως ώστε να μην υπάρχει σύγχυση στα μάτια του αναγνώστη με το ουδέτερο (π.χ. τον δειλό, τον γεμάτο, κλπ). Η άποψη δεν είναι μόνο δική μου είναι και άλλων φιλολόγων.
Εν ολιγοις, παρατηρεις οτι ειναι καλο να ξεχασουμε βασικους κανονες γραμματικης, προκειμενου να μην τιθεται θεμα συγχυσης. Μαλιστα...
Για το οτι δεν ειναι δικη σου προταση, ειμαι σιγουρη...πολλοι φιλολογοι και γλωσσολογοι εχουν καπλαζουσα φαντασια και δεν ειναι αυτο το μοναδικο θεμα κατα το οποιο συμβαινει. Διαφωνιες υπαρχουν πολλες.
Ε, στο τελος ας αντικατασταθουν και τα ει, οι, η, υ με το ι, αφου υπαρχουν ανορθογραφοι που μπερδευονται και τους αλλαζουν τα ματια.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
ύπαιθρος θηλυκό
- οι μη αστικές περιοχές στη μεγάλη πείνα της Κατοχής η ύπαιθρος δεν υπέφερε τόσο όσο η Αθήνα
- περιοχή με βλάστηση, το ύπαιθρο, η εξοχή
Ουσιαστικό
ύπαιθρο ουδέτερο
- περιοχή με βλάστηση, μακριά από κατοικημένες περιοχές, ιδίως μακριά από πόλεις, η ύπαιθρος, η εξοχή
- οποιοσδήποτε μη στεγασμένος χώρος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Μονο που το υπαιθρο εχει και την εννοια του ανοιχτου χωρου...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Πώς γράφεται το "μη χείρον βέλτιστον"; Μήπως: "μη χείρων βέλτιστον";
Μη χείρον βέλτιστον
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Οκ γράψτε λάθος μίλησα με τη μάνα μου και μου είπε πως και στη νέα και στην αρχαία ελληνική είναι της Κηφισιάς.
η μετατροπή του σε "της Κηφισίας" είναι σολοικισμός.
Μάθαμε και καινούργιες λεξούλες σήμερα, από δω και πέρα θα το χρησιμοποιώ. ( για τον εαυτό μου ενίοτε)
"Μη μιλάς σα σόλοικος"
A, τη μαμα σου την παιρνεις στα σοβαρα ε?!
Τωρα, με προσβαλλεις!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
κοινότοπος -η -ο [<k>inótopos] E5 : για σκέψεις ή λόγια που δεν τα χαρακτηρίζει καμία πρωτοτυπία, καθώς έχουν λεχθεί ή χρησιμοποιηθεί κατά κόρον: Kοινότοπες εκφράσεις. [λόγ. κοινοτοπ(ία) -ος (αναδρ. σχημ.)]
Indeed...
Κι ομως αντι αυτου ακους και διαβαζεις συνεχεια το "κοινοτυπος" που σαν ορος ειναι αδοκιμος!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Όχι βρε Neraida είπα "ειδικά σε τέτοιες περιπτώσεις"
Για παράδειγμα στην Πατησίων το "σωστό" είναι 28ης Οκτωβρίου, αλλά πόσοι τη λένε έτσι;
Στην Καλλιθέα η Θησέως είναι η Ελευθερίου Βενιζέλου πλέον και το δεύτερο είναι το σωστό, αλλά όλοι Θησέως τη λένε.
Λέω πως έχει επικρατήσει αυτό το όνομα από τότε που δημιουργήθηκε και ονομάστηκε αυτός ο δρόμος και πως και να αλλάξει ο τόνος στο Κηφισίας σε Κηφισιάς, Κηφισίας θα συνεχίσει να λέγεται.
Δε σημαίνει ότι κάτι είναι πιο σωστό από κάτι άλλο γιατί είναι απλά ένα όνομα.
Με τον ίδιο τρόπο δε θα έπρεπε να θεωρείς και σωστό το "τοις μετρητοίς" για παράδειγμα που είπε και ο rascal πιο πίσω.
Οι περιπτωσεις που αναφερεις δεν εχουν να κανουν με αλλοιωση καποιας λεξης.
Εχουν να κανουν με παλιες και νεες ονομασιες. Στην περιπτωση της Λεωφορου Κηφισιας, δε μιλαμε για μετονομασια, αλλα για παρατονισμενη λεξη. Συνεπως ειναι λαθος.
Περι "τοις μετρητοις" τι θελεις να πεις? Ειναι δοτικη, που ναι μεν εχει επισημα καταργηθει, αλλα καλως ή κακως χρησιμοποιειται κατα κορον η πτωση αυτη σε συγκεκριμενες εκφρασεις ακομα και σημερα. Απο θεμα γραμματικης δεν ειναι λαθος.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Πάντως ειδικά σε τέτοιες περιπτώσεις θεωρώ σωστό αυτό που έχει επικρατήσει.
Η γλώσσα δεν είναι μόνο συντακτικό και κανόνες γραμματικής.
Αλλά...?
Ειναι σα να μου λες πως ο Χαλκιδαιος που στον προφορικο λογο χρησιμοποιει τη λεξη "θα βριξω, εβριξα κ.ο.κ.", επειδη ετσι το εχει μαθει και του ηχει καλυτερα, αφου ετσι εχει επικρατησει σε εκεινον τον τοπο, ειναι και το σωστο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Κάτσε αυτό που το 'χεις δει;
Κι αν είναι έτσι πώς θα ξεχωρίζουμε την στάση "Κηφισίας" του προαστιακού από την στάση "Κηφισιά" του ΗΣΑΠ; Θα την πούμε "δαχτυλίδι";
Καθισμενη ειμαι ντε!
Διοτι ειναι η Κηφισιά, της Κηφισιάς. Και οχι της Κηφισίας. Τωρα, εαν λογω ορθοφωνιας το εκφερουν "Κηφισίας" και το εχουμε μαθει λαθος, οπως και ενα σωρο αλλα, δε σημαινει οτι ειναι και σωστο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Με αυτες τις στηλες του Ολυμπιου Διος, ελεος πια...στυλοι ειναι...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
1. Σαρδάμ είναι το μπέρδεμα των συλλαβών κατά την ώρα που μιλάμε. Από που όμως προέρχεται; Η λέξη δεν έχει ετυμολογική ρίζα αλλά προέρχεται από αναγραμματισμό της λέξης...
Μάδρας. Ο Αχιλλέας Μάδρας ήταν ηθοποιός-σκηνοθέτης και ήταν ο πρώτος που γύρισε ελληνική κινηματογραφική ταινία. Επειδή έκανε πολλά μπερδέματα την ώρα που έπαζε, σκέφτηκε να τα ονοματίσει. Έτσι αναγραμμάτισε το επώνυμό του και μας έδωσε μια καινούργια λέξη "ΣΑΡΔΑΜ".
2. Έφαγα Χυλόπιτα
Γύρω στα 1815 υπήρχε κάποιος κομπογιαννίτης, ο Παρθένης Νένιμος, ο οποίος ισχυριζόταν πως είχε βρει το φάρμακο για τους ερωτευμένους. Επρόκειτο για ένα παρασκεύασμα από σιταρένιο χυλό ψημένο στο φούρνο. Όσοι λοιπόν αγαπούσαν χωρίς ανταπόκριση, θα έλυναν το πρόβλημά τους τρώγοντας αυτή τη θαυματουργή πίτα - και μάλιστα επί τρεις ημέρες, κάθε πρωί,τελέιως νηστικοί!!!
3. ΧΑΙΡΕΤΑ ΜΟΥ ΤΟΝ ΠΛΑΤΑΝΟ
Η φράση αυτή παλαιότερα είχε εντελώς διαφορετική σημασία και τη χρησιμοποιούσαν όλοι σχεδόν οι αρματολοί της Επανάστασης. Όταν στις 25 Μαρτίου 1821, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός έδωσε το σύνθημα της εθνικής εξέγερσης μετά από την ολονυκτία που έγινε στην Άγια Λαύρα, κρέμασε το λάβαρο σ' ένα μεγάλο πλάτανο, που βρισκότανε στον περίβολο της αυλής της Μονής. Κατόπιν άρχισαν να περνούν ένας - ένας κάτω από την πυκνή φυλλωσιά του δένδρου, για να κοινωνήσουν. Από τότε, όταν κανείς απ' αυτούς, πήγαινε να πάρει εντολές ή να δώσει μηνύματα στον ηρωικό δεσπότη, οι σύντροφοι του έλεγαν: -Χαιρέτα μας τον πλάτανο. Με το «πλάτανο» εννοούσαν τον Παλαιών Πατρών Γερμανό ή τον πλάτανο το δέντρο, που κοντά του κοινώνησαν.
4. ΜΑΛΛΙΑΣΕ Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΟΥ
Στη Βυζαντινή εποχή υπήρχαν διάφορες τιμωρίες, ανάλογες, βέβαια με το παράπτωμα. Όταν π.χ. ένας έλεγε πολλά, δηλαδή έλεγε λόγια που δεν έπρεπε να ειπωθούν, τότε τον τιμωρούσαν με έναν τρομερό τρόπο. Του έδιναν ένα ειδικό χόρτο που ήταν υποχρεωμένος, με το μάσημα, να το κάνει πολτό μέσα στο στόμα του. Το χόρτο, όμως, αυτό ήταν αγκαθωτό στυφό και αρκετά σκληρό, τόσο που κατά το μάσημα το στόμα του πρηζόταν και η γλώσσα, μάτωνε και γινόταν ίνες - ίνες, κλωστές-κλωστές δηλαδή, όπως τα μαλλιά.
Απο την απάνθρωπη τιμωρία βγήκε και η παροιμιώδη έκφραση:"Μάλλιασε η γλώσσα μου", που τη λέμε μέχρι και σήμερα, όταν προσπαθούμε με τα λόγια μας να πείσουμε κάποιον και του το λέμε πολλές φορές.
5. ΜΟΥ ΕΦΥΓΕ ΤΟ ΚΑΦΑΣΙ..
Στα Τούρκικα καφάς θα πει κεφάλι, κρανίο. Όταν, λοιπόν, η καρπαζιά, που έριξαν σε κάποιον είναι δυνατή λέμε :" του έφυγε το καφάσι", δηλαδή, του έφυγε το κεφάλι από τη δύναμη του κτυπήματος. Το ίδιο και όταν αντιληφθούμε κάτι σπουδαίο, λέμε :"μου έφυγε το καφάσι" , δηλαδή, μου έφυγε το κεφάλι από τη σπουδαιότητα
6. Χωριό που φαίνεται, κολαούζο δεν θέλει
Η λέξη 'Κολαούζος' προέρχεται από την Τουρκική Kilavuz και σημαίνει τον οδηγητή, τον οδηγό.
Χωριό λοιπόν που φαίνεται δεν χρειάζεται οδηγό για να σε πάει. Σε κάτι δηλαδή που είναι φανερό και αυταπόδειχτο δεν χρειάζεται κολαούζος.
Η ομοιότητα της λέξης με την κόλα και το ρήμα κολλάω οδήγησε στη λανθασμένη χρήση της: 'Τί μου κόλλησες έτσι σαν τον κολαούζο. Πήγαινε παραπέρα.' ή 'Η Δέσποινα δεν πάει πουθενά χωρίς τον κολαούζο της'.
7. Ακόμα δεν τον είδαμε Γιάννη τον βαφτίσαμε
Πιθανόν προέρχεται απο τα λόγια του Κολοκοτρώνη.Ο Νικηταράς απο την Τρίπολη, είπε κάποτε στον Κολοκοτρώνη να κατέβει στο χωριό για να βαφτίσει το παιδί του. Ο Κολοκοτρώνης δέχτηκε αλλάτου είπε θα κατέβει όταν κλέψει λίγο χρόνο απο τις μάχες.Κάπιοα στιγμή μπόρεσε και κατέβηκε στο χωριό και πήγε στο σπίτι του Νικηταρά.Όμως εκεί δεν βρήκε ούτε μωρό ούτε μητέρα. Τότε ο Νικηταράς του είπε ότι επειδή γνώριζε ότι θα αργήσει να κατέβει για την βάφτιση, το΄είχε παραγγείλει πριν την γέννα. Τότε ο Κολοκοτρώνης φώναξε: ..ακόμα δεν τον είδαμε και Γιάννη τον εβαφτίσαμε.
8. "πήρε το κρίμα στο λαιμό του".
Κατά τη βυζαντινή εποχή, όταν κάποιος πλούσιος καταδικαζόταν να μείνει στη φυλακή, είχε δικαίωμα να βάλει κάποιον άλλον στην θέση του, τον οποίο, βέβαια πλήρωνε πλουσιοπάροχα. Φυσικά, το δικαίωμα αυτό το είχαν μόνο όσοι καταδικάζονταν λιγότερο απο ένα χρόνο. Οι άνθρωποι αυτοί, που δέχονταν να μπουν στη φυλακή, ονομάζονταν "κριματάρηδες", επειδή έπαιρναν τα αμαρτήματα των άλλων πάνω τους. Από τότε έμεινε και η φράση: "πήρε το κρίμα στο λαιμό του".
9."Αλλαξε ο Μανολιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς"
Στην Αθήνα στα τέλη του 19ου αιώνα, υπήρχε ένας τύπος κουρελιάρης που γύριζε στους δρόμους αλλά δεν ήτανε ζητιάνος.Αυτός ο τύπος λοιπόν μια μέρα θέλησε να πάει στην βουλή και να ζητήσει να βγάλει λόγο. Εκεί λοιπόν του ζήτησαν να αλλάξει τα κουρελιάρικα ρούχα και θα τον αφήσουν να μιλήσει.Την άλλη μέρα λοιπόν ο Μανώλης που έτσι λεγότανε ο τύπος πήγε στην βουλή να βγάλει λόγο, όπως του είχαν υποσχεθεί. Έκπληκτος τότε ο κόσμος τον είδε να είχε βγάλει τα μέσα του ρούχα έξω και τα έξω μέσα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Η προθεση "υπερ" συντασσεται ειτε με γενικη ειτε με αιτιατικη αναλογα με την εκαστοτε ερμηνεια.
Υπερ + γενικη δηλωνει υπερασπιση, ενω υπερ + αιτιατικη περα απο π.χ υπερ το δεον.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Όχι, όχι σκέτη παύλα! Πώς λέγετε -ουπς ορθογραφικό!- αυτή η διπλή παύλα που είναι κάτι σαν παρένθεση;
Ααααα...καταλαβα..που εχουν σχεδον την ιδια χρηση...
(κομματι απο τη σελιδα που εχει παραθεσει λιγο πιο πανω η Ιζι...)
Οποτε, δε βρισκω ιδιαιτερο λογο να μην μπορει να χρησιμοποιηθει γι αυτον ακριβως το λογο μεσα σε παρενθεση...χωρις να ειμαι σιγουρη...Δλδ, εαν θελεις να αναφερεις κατι που εχει λιγοτερο ενδιαφερον και το βαλεις μεσα σε παρενθεση και εντος αυτης κατι που δεν ειναι και τοσο δευτεροτερο σε σχεση με το υπολοιπο (της παρενθεσεως) , ισως να μπορεις να το θεσεις εντος διπλης παυλας....αλλα και παλι γιατι να το κανεις τοσο περιπλοκο...προσωπικα το θεωρω υπερβολικο...Η διπλή παύλα χρησιμοποιείται για να απομονωθεί μέρος της φράσης, όπως γίνεται και στην παρένθεση. Αυτό γίνεται ιδίως όταν όταν το μέρος αυτό δεν είναι τόσο δευτερότερο ώστε να κλειστεί σε παρένθεση. Το κλείσιμό του μέσα σε κόμματα θα μπορούσε να προκαλέσει ασάφεια, π.χ.: «Ο πατέρας μου –ελαφρύ το χώμα που τον σκέπασε– δεν ήθελε να με κάνει βοσκό.»
Ε μα εχεις κι εσυ κατι αποριες ωρες-ωρες!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
1. Υπάρχει κανόνας που απαγορεύει το και μετά από άνω τελεία;
2. Μέσα σε παρένθεση μπορούμε να βάζουμε πάυλες (κάπως έτσι δηλαδή -τρελαίνομαι για παρενθέσεις και παύλες που λειτουργούν επεξηγηματικά-);
1. Η "ανω τελεια" δηλωνει ενα ιδιαιτερα στενο νοηματικο συνδεσμο με τα προηγουμενα και η χρηση της γινεται για να σημειωσουμε μικροτερη διακοπη απο οτι με την τελεια και μεγαλυτερη απο οτι με το κόμμα. Οποτε θεωρω πως η χρηση του συνδεσμου "και" δεν εχει λογο υπαρξης.
2. Περι αυτου δε γνωριζω καποιον κανονα για το εαν επιτρεπεται η χρηση αυτων εντος παρενθεσεων....φανταζομαι πως ειναι σωστο, εφοσον δικαιολογουν τη χρηση τους.
Η οποια ειναι:
Η παύλα δηλώνει αλλαγή του συνομιλητή σ' ένα γραπτό κείμενο διαλόγου όταν δεν χρησιμοποιούνται εισαγωγικά.Επίσης χρησιμοποιείται για να φανεί μεγαλύτερη η αντίθεση των προηγούμενων με τ' ακόλουθα, π.χ.: Ξεκίνησαν – μα δε θα φτάσουν ποτέ!
Η χρήση της παύλας δείχνει απότομη αλλαγή ή ανακολουθία στη φράση, π.χ.: Είδα το Μιχάλη προχθές – ο Γιάννης ήταν στο τηλέφωνο.
Η παύλα είναι δυνατό να χρησιμοποιηθεί στο τέλος μιας παραγράφου, αμέσως μετά την τελεία, δηλώνοντας ότι έχει ολοκληρωθεί ένα θέμα, μια νοηματική ενότητα. (Σημείωση: Από εδώ βγήκε και η φράση: «τελεία και παύλα», δηλαδή τελείωσε τελείως το ζήτημα.)
Επίσης, η παύλα μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε διάλογο, όταν διακόπτεται απότομα ο λόγος, σε αντίθεση με τα αποσιωπητικά, που δηλώνουν κυρίως: παύση, αποσιώπηση, αμηχανία κτλ.:
– Μπορώ να σας μιλή–
– Σταμάτα! Δεν σου επιτρέπω να μιλάς!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
γλειφω (αρχ. εκλειχω)
- εφαρμοζω τη γλωσσα μου πανω σε κατι.
- πλησιαζω να αγγιξω.(μεταφορικα)
- κολακευω
λαξευω, σμιλευω, χαρασσω
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Πως είναι οι χρόνοι του απαυδώ; Στον αόριστο είναι απήυδησα. στον δεν_θυμάμαι_πως_λέγεται χρόνο είναι θα είχα ..........;
απαυδω
απηυδησα
εχω απαυδησει
ειχα απαυδησει
θα ειχα απαυδησει....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Αυτο ειναι 2 αρνησεις= μια καταφαση...
Και αυτο δεν εχει να κανει με τη χρηση των αρνητικων αοριστων αντωνυμιων...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
"Κανενας δεν απαντησε σημερα σε αυτο το θεμα" ή Κανενας απαντησε σημερα σε αυτο το θεμα" ?
Εγω ξερω οτι παντα ακολουθειται απο ρημα που συνοδευεται απο αρνητικο μοριο...Και γω θεωρητιKΙΑ ειμαι
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
το σωστο θα ηταν "αν σε κανενα...δεν ασκουνται.., τοτε...." ειναι το σωστο...
τα "κανενας, καμμια, κανενα" ακολουθουνται απο ρηματα που συνοδευονται απο αρνητικο μοριο
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
&
με -ηστε ειναι προστακτικη αοριστου ενεργητικης φωνης πχ. οριστικη --> προσπαθησα, προστακτικη --> προσπαθηστε
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
οι ανιδιοτελεις
των ανιδιοτελων
τους ανιδιοτελεις
οι ανιδιοτελεις
των ανιδιοτελων
τις ανιδιοτελεις
τα ανιδιοτελη
των ανιδιοτελων
τα ανιδιοτελη
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
..το οποιο με πειθει...BATΟΠEΔI το ξέρουμε όλοι, κ' έτσι το μαρτυρεί κ' η εγκυκλοπαίδεια του «Πυρσού» και της «Πρωίας» το λεξικό, κι άλλα νεότερα, μα κ' η συντριπτική πλειονότητα των παλιών χαρακτικών, σφραγίδων κ' επιγραφών της μονής που απεικονίζονται μες στο ίδιο το βιβλίο! K' επιχειρεί μεν μια σημείωση του αρχιμανδρίτου Eφραίμ (σελ. 22, σημ. 7) να δικαιολογήσει το πράγμα, συνδέοντας το τοπωνύμιο με μιαν -ύστερη πάντως- παράδοση σχετική με σωτηρία τάχα των ΠAIΔIΩN του Mεγάλου Kωνσταντίνου από ναυάγιο και κρύψιμό τους σε μία BATΟ, αλλά δεν αρκεί... Kι αν μαρτυρείται η γραφή BATΟΠAIΔI σε κάποια έγγραφα, λάθος είναι, από τα συνηθέστατα δα στους παλιούς, που δεν πολυσκοτίζονταν για ορθογραφίες. Mα κι από φιλολογική άποψη: ποτέ τα τοπωνύμια δεν προέρχονται από παραδόσεις. Aντίθετα, πολύ συχνά, οι παραδόσεις πλάθονται για να εξηγήσουν όπως όπως, ή να παρετυμολογήσουν, δυσερμήνευτα ή δυσνόητα τοπωνύμια. (Παράβαλε την κλασική περίπτωση του «Aχ! Λαδόκαμπου» του Kολοκοτρώνη δήθεν, κ' εκατοντάδες παρόμοια). Yστερα, τοπωνύμια στην Eλλάδα, που να τελειώνουν σε «-παίδι» δεν υπάρχουν, ενώ κάμποσα σε «-πέδι» που 'ναι και το φυσικότερο! .. Kαι στο ίδιο το δίτομο άλλωστε του «Bατοπαιδίου» χρησιμοποιείται παντού -και ορθώς- το επίθετο: Bατοπεδινός
https://www.hri.org/E/1997/97-02-15.dir/keimena/greece/greece11.htm
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
του ανιδιοτελους
τον ανιδιοτελη
η ανιδιοτελης
της ανιδιοτελους
την ανιδιοτελη
το ανιδιοτελες
του ανιδιοτελους
το ανιδιοτελες
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Δλδ το "μποσικος" ειναι συνωνυμο του "χαλαρος" ...Αντωνυμο και των δυο ειναι το "σφικτος"..Σωστα...? Και στο συγκεκριμενο παραδεγμα μιλαμε για μερικη συνωνυμια οπως αναφερεται στο λινκ...
Οταν μιλαμε για απολυτη συνωνυμια προφανως μιλαμε για ταυτοσημα..και η μερικη αναφερεται στα συνωνυμα...Τλχ εγω ετσι το καταλαβαινω...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
https://copernikos.tripod.com/antitheton.htmhttps://copernikos.tripod.com/antitheton.htm...ιδου του λογου το αληθες...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
ευεργετω/βλαπτω
ευεργεσια/βλαβη
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Τι να σε πω..προφανως διδαχτηκα εκεινη την ορθογραφια...
Μωρε λες να οφειλεται στο οτι με διαβαζε ο μπαμπας?
Τωρα που το καλοσκεφτομαι, μαλλον ο κυρ Κωστας εκανε το θαυμα του παλι
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Για να ειμαι ειλικρινης, δυσκολευομαι να συνηθισω τη νεα ορθογραφια στις περισσοτερες των λεξεων...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Το ποια ειναι η πιο ορθη ή η μονη ορθη γραφη των λεξεων, αυτο ειναι αλλο θεμα...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
το θεμα ειναι οτι οντως παλαιοτερα γραφοταν με -υα...
οπως και τοσες αλλες προς εμενα τλχ λεξεις...
Απλα πολλες απο αυτες τις απλουστευσεις ειναι υπο αμφισβητηση οπως το καλυτερα πχ...ή το αβγο...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
- αβγό, αλίμονο, αλλιώς, , ανιψιός, αντικρίζω, Αράχοβα,
- βαθιά, βεζίρης, βρεμένος, βρικόλακας, βρόμα, βρόμικος
- γαβγίζω, γαρίφαλο, γλιτώνω, γόμα, δυόμισι , ζήλια,
- καβγάς, καημένος, καινούριος, καμιά, κόκαλο, κολόνα, κοπέλα, κρεβάτι,
- Λάρισα, λιώνω,
- μακριά, μαντίλι, μόλος, Μοριάς, μπίρα, μύγα
- Ναβαρίνο, νηστίσιμος, νιώθω,
- ξίδι, ξιπάζω,
- παλικάρι, πρίγκιπας,
- σάκος, σβήνω, σινάφι, σιντριβάνι, σιρίτι, στάβλος, συγνώμη, συμπάθιο,
- τάλιρο, τρελός,
- φιντάνι, φλιτζάνι, φτήνια,
- χλομός, χνότο, χρεοκοπία.
Επισης:
74. Νέα ορθογραφία λέξεων: αβγό, αλίμονο, ανιψιός, αντικρίζω, Αράχοβα, αφήνω, βαθιά, βεζίρης, βρεμένος, βρικόλακας, βρόμα, γαβγίζω, γαρίφαλο, γλιτώνω, γόμα, δυόμισι κλπ., ζήλια, καβγάς, καημένος, καινούριος, καμιά, κόκαλο, κολόνα, κοπέλα, κρεβάτι, Λάρισα, λιμέρι, λιώνω, μακελιό, μακριά, Μανόλης, μαντίλι, μόλος, Μοριάς, μπίρα, Ναβαρίνο, νηστίσιμος, νιώθω, ξίδι, ξιπάζω, παλικάρι, πρίγκιπας, σάκος, σβήνω, σινάφι, σιντριβάνι, σιρίτι, Σλάβος, στάβλος, συγνώμη, συμπάθιο, τάλιρο, τρελός, Τρίκαλα, φιντάνι, φλιτζάνι, φτήνια, χλομός, χνότο, χρεοκοπία. Τα ξένα προσηγορικά και κύρια ονόματα γράφονται με τον απλούστερο τρόπο: τρένο, Σέξπιρ.
https://www.phys.uoa.gr/~nektar/history/language/lingual_remarks.htm
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Η λεξη site, router, anyway κ.ο.κ ειναι απλα λεξεις που χρησιμοποιουνται τα τελευταια χρονια απο μια μικρη μεριδα..ισως αργοτερα να εχουν την τυχη των λεξεων οπως γκαραζ, χιουμορ κ.ο.κ. Για την ωρα δε συμβαινει κατι τετοιο..Γιατι εαν αρχισουμε να βαζουμε στην ιδια μοιρα οσες ξενες λεξεις πχ εγω μονο χρησιμοποιω απο την αγγλικη και τη γερμανικη στην καθημερινοτητα μου με τα μη αφομειωμενα δανεια, τοτε ζητω που καηκαμε...
Παντως ειναι γεγονος πως οι γλωσσολογοι πολλες φορες εχουν διαμετρικα αντιθετες γνωμες, οπως ακομα και σε αυτο..Υπαρχουν αυτοι που αποκαλουν ακομα "αγραμματους" αυτους που επιμενουν να θεωρουν λεξεις οπως ασανσερ και γκαραζ αναφομειωτες και δεν εχουν την τυχη της μιζας, του μπελα κ.ο.κ....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Τωρα αυτο στο οποιο αναφερεσαι δεν ειναι το ιδιο...Ειναι σα να χρησιμοποιεις δυο γλωσσες μαζι..
Σωστο δεν ειναι να μιλαμε ελληνικα και να χωνουμε λεξουλες αλλων γλωσσων, οποτε δεν τιθεται θεμα σωστου και λαθους οσον αφορα στην ελληνικη γραμματικη..
Με δυο λογια, διαφωνησατε χωρις λογο....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
ηδη οι περισσοτερες απλοποιησεις που εχουν γινει ειναι αστοχες και ακυρες.....
αιντε θα ξεχασουμε και ο,τι εχουμε μαθει! πφφφφφ!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
"Ο Χαόμα είναι ο θεός της βλάστησης, καθώς επίσης και της υγείας. Οι άνθρωποι τον θεωρούν ευεργέτη-θεό, μιας και το ομώνυμο φυτό χαόμα θεωρείται θεραπευτικό (στην Ινδική μυθολογία η σανσκριτική ονομασία του είναι σόμα) και ακόμη, προσδίδει υπερφυσική δύναμη σε όποιον πίνει τον χυμό του."
https://noctoc-noctoc.blogspot.com/2007/06/iranian-mythology.html
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
αυτό που λες είναι ολόσωστο και ακριβώς για αυτό η ορθή (ετυμολογικά) γραφή είναι "συγγνώμη".
Παρ'όλαυτά οι νεωτεριστές, στα πλαίσια της απλοποίησης της γλώσσας έχουν εισάγει τον όρο "συγνώμη".
Αν δεν κάνω λάθος, η επίσημη γραμματική δέχεται ακόμα το "συγγνώμη" ως ορθή γραφή παρόλαυτα δεν είναι "λάθος" καμία γραφή. Για την ώρα οι νεωτεριστές σε σχέση με τους "παλιούς" δεν έχουν καταλήξει και ο χρόνος θα δείξει ποιά γραφή θα επικρατήσει.
υπαρχει καποιος γλωσσολογος που υποστηριζει την απλοποιηση της λεξης αυτης? Γιατι εγω δεν εχω διαβασει κατι τετοιο. Και για να ειμαι ειλικρινης δεν βρισκω και λογο να γινει κατι τετοιο...καθαρα ετυμολογικα, μονο η εκδοχη με τα δυο "γ" ειναι σωστη. Εχω την εντυπωση οτι μπερδευομαστε με τον προφορικο λογο και ετσι εχει επικρατησει απο αρκετους να την γραφουν με ενα "γ", επειδη το αλλο δεν "ακουγεται".....
(και γενικως οι απλοποιησεις ανευ λογου και αιτιας δε μου καλοαρεσουν)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
γιατι συν + γνώμη (συν + γιγνωσκω)
το "ν" αφομοιωνεται απο το "γ" που ακολουθει και μετατρεπεται και αυτο σε "γ" --> συγγνωμη
θα γραφοταν με ενα "γ" εαν προερχοταν απο συ + γνωμη
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
ειναι συγγνωμη και οχι συγνωμη
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
μαλιστα υπαρχουν αλλοι γλωσσολογοι που ειναι αντιθετοι με αυτη την ερμηνεια, οπως π.χ η Παπαζαφειρη...δε θυμαμαι βεβαια την αναλυση που εχει κανει επ αυτου στο "Λαθη στη χρηση της γλωσσας μας"...με την οποια βεβαια δεν ειμαι συμφωνη..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Όχι, δεν ισχύει. Είχα ακούσει μία εκδοχή, ότι αν ακολουθεί σύμφωνο/λέξη από "σ" (γνώμες διίσταντο), παίρνει "σε". Αλλά δε βρήκα τεκμηρίωση.
μμ....δε νομιζω οτι με καταλαβες...εγω παντως δε σε επιασα
αυτο που λεω ειναι... οτι το σωστο ειναι πχ. "οσον αφορα στην εκπαιδευση" και οχι "οσον αφορα την εκπαιδευση"
αφορω: (αμετβ.) (+ σε) έχω σχεση, αναφερομαι, συνδέομαι με καποιον/κάτι
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Κλασικό λάθος:
είναι όσον αφορά... "Σχετικά με", δηλαδή.
Το αρχαίο ελληνικό ρήμα "αφορώ" χρησιμοποιείται ως "σχετίζομαι με".
να σημειωσω..ειναι "οσον αφορα σε"
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
αυτο βεβαια δε σημαινει οτι η λεξη καμπαρντινα δεν προερχεται απο τα αραβικα....
οτι εχω διαβασει σου λεω...δε γνωριζω αραβικα...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
η λέξη καπαρντίνα προέρχεται από τις λέξεις gaban και tabardina που στα αραβικά qaba λέγεται το αντρικό πανωφόρι και tabardina είναι το υποκοριστικό της λέξης tabardo που σημαίνει επίσημος μανδύας
ισως γι αυτο και καπου να το συνανταει κανεις και "γκαμπαρντινα"...αλλα το σωστο ειναι καπαρντινα
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
καμπαρντίνα γκαμπαρντίνα ή καπαρντίνα?
καπαρντινα
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Και εγω με ενα λ νομιζω οτι ειναι
Δεν μου λετε, τα μαλλια ειναι με ενα η δυο λ;
με δυο...μαλλιά
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.