Tsipouro
Διάσημο μέλος
Όντως.Αυτό που θέλω να πω είναι ότι είναι επιλογή μας να ανοίγουμε την tv και να βλέπουμε το όποιο star. Και είναι ακόμα περισσότερο δική μας επιλογή να θεωρούμε ότι αυτό που προβάλλεται εκεί είναι ο κανόνας.
Είναι επιλογή μας το να κάνουμε λάθη χωρίς να το καταλαβαίνουμε, επειδή το λάθος είναι πάντα αυτό που μοιάζει το ευκολότερο (και πολλές φορές είναι το ευκολότερο).
(Δεν αναφέρομαι στη περίπτωση που γράφει η Res στο post της, απλά προσπαθώ να γενικεύσω τη πρόταση στο quote.)
Είναι στη φύση του ανθρώπου το να προτιμά το εύκολο από το δύσκολο. Συνήθως όμως το εύκολο είναι το λάθος, οπότε μπαίνουν και οι αρχές και αξίες του καθενός στο παιχνίδι της λήψης αποφάσεων. Είναι κάτι παραπάνω από προφανές όμως το ότι για κάθε εύκολη λύση που επιλέγει κάποιος κάνει και ένα βήμα πίσω, οπότε κάποιος που βολεύεται συνεχώς με την εύκολη λύση, στο τέλος θα καταντήσει μηδενικό.
Και κάποια στιγμή ίσως να σκεφτεί:
"Έχω κάνει τίποτα στη ζωή μου, ή τόσο καιρό την παρατηρούσα να φεύγει;
Με ξέρει κανείς;
Υπάρχω;;;"
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Tsipouro
Διάσημο μέλος
Για μένα το πρόβλημα δεν είναι η ύπαρξη της μετριότητας , αφού υπήρξε σε κάθε κοινωνία , σε κάθε εποχή , αλλά το γεγονός ότι σήμερα έχει γίνει καθεστώς.Είναι κάτι το απόλυτα φυσιολογικό και δεδομένο.Εάν καθίσεις μια μέρα στην τηλεόραση και παρακολουθήσεις το τι ακριβώς προβάλει θα καταλάβεις τι εννοώ.
Εφόσον δεν έγινε split, ας μείνουμε στο ότι η μετριότητα δεν αντανακλάται αποκλειστικά μέσα από την εργασία κάποιου, αλλά από το τρόπο ζωής του σε όλες του τις πλευρές.Για την διαμόρφωση της προσωπικότητας του κάθε πολίτη φέρουν ευθύνη πολλοί λόγοι.
Το οικογενειακό περιβάλλον παίζει έναν σημαντικό ρόλο.Το σχολείο που πια δεν λειτουργεί όπως θα έπρεπε , δεν προσφέρει παιδεία αλλά γνώσεις και επαγγελματικό προσανατολισμό σε κερδοφόρα επαγγέλματα.
Ένας άνθρωπος δεν μπορεί να είναι μηχανή παραγωγής χρήματος.
ΣαφώςΜια από τις βασικές λειτουργίες του σχολείου , είτε μιλάμε γία πρωτοβάθμια είτε για δευτεροβάθμια εκπαίδευση κλπ είναι να σε μάθει να σκέφτεσαι για να μπορείς αργότερα να έχεις κρίση......και όχι να βρίσκεσαι σε συνεχόμενη κρίση......
Είναι πολύ ποιο εύκολο να ελέγξεις πολίτες με απουσία σκέψης.
Η τεχνολογία που η ύπαρξη της θα βοηθούσε την ζωή μας αλλά μας έχει αποκόψει από την φύση μας και τους φυσικούς μας ρυθμούς.
Η προσωπικότητα του κάθε ανθρώπου πέρα από το ότι είναι ''κληρονομική'' σε κάποιο βαθμό , επηρεάζετε από το ότι συμβαίνει γύρω του.
Μα ένας πολίτης με προσωπικότητα, σαφώς και θα είναι υγιής ψυχικά, καθώς θα είναι απαλλαγμένος από το φόβο, τις προκαταλήψεις και τον γραμμικό και μη δημιουργικό τρόπο σκέψης.Παρόλα αυτά δεν νομίζω ότι υπάρχει συνταγή ... στο πως να βγάζουμε πολίτες με έντονη προσωπικότητα.
Ποιο εποικοδομητικό μάλλον θα ήταν να βγάζουμε υγιείς πολίτες κυρίως ψυχικά.
Συμφωνώ απόλυτα. Όμως να ξέρεις ότι καμιά φορά, οι ανάγκες μας οδηγούν σε λάθος κατευθύνσεις.Η γνώμη μου είναι ότι αυτή η εποχή που διανύουμε είναι μεταβατική κυρίως στην σχέση μας με μας αλλά και με τους άλλους.
Οφείλουμε να κάνουμε ποιο ουσιαστικές και αληθινές σχέσεις όπως και να αναγνωρίσουμε πια τις πραγματικές μας ανάγκες.Να αναγνωρίσουμε την φύση μας άλλα και να αποδεχτούμε αυτήν.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Tsipouro
Διάσημο μέλος
Ερώτηση: τι είναι, κατά τη γνώμη σας, αυτό που διαμορφώνει τις προσωπικότητες των ατόμων, με αποτέλεσμα άλλοι να γίνονται ενεργές και υπεύθυνες υπάρξεις και άλλοι να γίνονται φοβισμένοι και παθητικοί, ώστε στο τέλος να προτάσσουν το ψέμα (εύκολη λύση) και να γίνονται τελείως ανεύθυνοι. (Ίσως να χρειάζεται split, το αφήνω στην κρίση των mods).Chaos δεν θα διαφωνήσω μαζί σου σε ότι έχεις πει μέχρι τώρα....ούτε στο ότι ενώ δεν μπορούμε να ορίσουμε την μετριότητα μπορούμε να την αναγνωρίσουμε όταν την δούμε μπροστά μας.
Το βόλεμα λοιπόν είναι σημείο των καιρών μας.Υπάρχει ένα γενικότερο βόλεμα και μια επιθυμία στο να κατακτούμε πράγματα με ευκολία και με ταχύτητα.
Αυτό το χρόνος για τα παιδιά μου που ειπώθηκε από πολλούς , σήμερα εμένα με κάνει να έχω υποψίες...
Μια γυναίκα Ελληνίδα στην εποχή της γιαγιάς μου ήταν πολύ δύσκολο να κάνει καριέρα ,πιθανότατα δεν γνώριζε καν την λέξη.Αλλά η προσφορά της στο κοινωνικό σύνολο ήταν πολύ σημαντική και σίγουρα μια τέτοια γυναίκα δεν θα την χαρακτήριζα ως μετριότητα.
Ήξερε να μεγαλώσει αλλά και να εκπαιδεύσει τα παιδιά της , με τα τότε δεδομένα.
Σήμερα όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει ραγδαία και η εκπαίδευση των παιδιών από τούς γονείς οφείλει να είναι τελείως διαφορετική , ποιο πολύπλοκη θα έλεγα και καθόλου εύκολη.
Ο χρόνος δεν είναι απαραίτητα το χρυσό κλειδί σε μια τέτοια περίπτωση αλλά μάλλον η ποιότητα της σχέσης γονέα με τον εαυτό του και στην συνέχεια γονέα με παιδιού.
Εδώ νομίζω ότι έχουμε μια σημαντική πηγή του κακού , του βολέματος.
Όταν λοιπόν έχουμε γονείς που ψεύδονται στους εαυτούς τους και στα παιδιά τους που στην συνέχεια θα γίνουν ενεργοί πολίτες μιας χώρας πως είναι δυνατόν να μην έχουμε βολεμένους πολίτες και μια κοινωνία που νοσεί?
Όταν έχουμε έναν γονέα που αρέσκεται στην καλοπέραση ως την υπέρτατη αξία?Όταν ο μοναδικός του στόχος είναι μια καλή ζωή με βασική αξιολόγηση το χρήμα ακόμα και σε βάρος του γενικού καλού?
Ένα παιδί αντιλαμβάνεται το ψέμα και πιθανότατα να το μιμηθεί ως ενήλικας.
Είναι ποιο εύκολο να παρέχουμε στους εαυτούς μας αλλά και στην οικογένεια μας υλικά αγαθά από το να μας μάθουμε ......αυτό σημαίνει ότι πρέπει πρώτα να πονέσεις και ο άνθρωπος σήμερα είναι μάλλον φυγόπονος.
Αυτό το κτητικό ΤΟΥ που αναφέρεις πολύ σωστά έρχεται σε αντίθεση με την προσφορά.
Έχουμε γίνει αρκετά εγωιστές ώστε να μπορούμε να προσφέρουμε στους άλλους κατανόηση ψυχή αγάπη συγκέντρωση και όλο αυτό σίγουρα δεν έχει να κάνει με την απουσία χρόνου.
Το να σε νοιάζει τελικά το τομάρι σου δεν είναι κακό ..κακός μάλλον είναι ο τρόπος που επιλέγεις να σε νοιάζει.
Έχοντας ανθρώπους σε μα κοινωνία που έχουν συμφιλιωθεί με τους εαυτούς τους που έχουν συνειδητοποιήσει τις πραγματικές τους ανάγκες που μπορούν να παραμερίσουν τον εγωισμό τους και να σεβαστούν τον διπλανό τους πόσες πιθανότητες έχουμε να ξορκίσουμε το βόλεμα?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Tsipouro
Διάσημο μέλος
Τόσο εγώ όσο και ο Chaos απ' ότι κατάλαβα δεν αναφερόμαστε μόνο στον επαγγελματικό τομέα, αλλά γενικότερα στον τρόπο ζωής των ατόμων.@Χάος
Προφανώς είσαι θυμωμένος... Είναι φανερό μια και η palladin δεν μιλούσε για το ίδιο πράγμα που μιλάς εσύ. Μιλούσε για έναν άνθρωπο που δεν έχει φιλοδοξία στη δουλειά του (χωρίς να λέει ότι την κάνει μίζερα ή κακά) και προτιμά να έχει χρόνο για προσωπική ζωή. Και η προσωπική ζωή δεν είναι ΠΠΤ, είναι χίλια πράγματα. Και τα σκυλαδικά που μπαίνουν στο πρόγραμμα, ποιός τα ανέφερε?
Το πάθος τους μπορεί να είναι το να καταστρέφουν τον εαυτό τους όμως... Όσο για την οικογένεια, είναι ένα από τα σημαντικότερα πράγματα που μπορεί να κάνει στη ζωή του ένας άνθρωπος.Μάλλον σε αυτό το τόπικ έχουμε πρόβλημα ορισμών. Πχ άλλος μιλάει για φιλοδοξία εννοόντας να ανέβει, να φανεί, άλλος εννοεί να κάνει ένα όνειρο του που έχει σχέση με την εργασία πραγματικότητα. Και με τον ίδιο τρόπο υπάρχει αντίληψη της μετριότητας και νομίζω ότι η palladin εννοούσε αν κάποιος την θεωρεί μετριότητα όχι ότι πιστεύει ότι είναι.
Ξέρω ανθρώπους που για να κάνουν το όνειρο της ζωής τους πραγματικότητα γίνανε κατά κάποιους "μέτριοι", με την έννοια ότι δεν κυνηγήσανε τις μεγάλες δουλειές ενώ μπορούσανε για να κάνουν δουλειές που τους ικανοποιούσανε ή να έχουν ώρα για τα "πάθη" τους ή να παιρνάνε ώρες με την οικογένεια τους.
Από εκεί και πέρα το οτιδήποτε μέτριο, το οποίο όρισε πολύ σωστά ο Chaos σε αυτό το σημείο του post του:
Σαφώς και θα πολεμηθεί.Αρχική Δημοσίευση από Great Chaos:Το βόλεμα από μικρή ηλικία και μετά...ΠΠΤ (Παντόφλες, Πολυθρόνα, Τηλεόραση). Το βόλεμα του να σκέφτόμαστε αυτό που μας έμαθαν οι άλλοι ως σωστό, χωρίς ποτέ να μπούμε στον κόπο να το αμφισβητήσουμε. Τη μετριότητα του να μην έχουμε κάνει ποτέ τίποτε που θ' άξιζε να το διηγηθούμε χωρίς να τους πάρει όλους ο ύπνος. Η μέγιστη αντικοινωνικότητα, του να επιτιθέμεθα ομοθυμαδόν σε οτιδήποτε ξεπερνά τη μετριότητά μας, νιώθοντας φαίνεται πως μας προσβάλει, ή πως απειλεί τη βολεμένη άποψη που έχουμε για το τομάρι μας, ότι είμαστε εμείς τα μαύρα χάλια μας, όμως εντάξει και όλοι οι υπόλοιποι στον ίδιο απόπατο βαπτίστηκαν.
Επιτέλους! Εξαφανίστε τις αξίες, χτυπήστε το αδίστακτο κατεστημένο των αξίων, απαξιώστε ό,τι μας ξεπερνάει και μας κάνει να συνειδητοποιούμε το πόσο λίγοι είμαστε. Αποκηρύξτε καθετί το νέο, το φρέσκο, το πρωτοποριακό, το φιλόδοξο, τραβήξτε το ανήσυχο πνεύμα απ' το πόδι βαθιά μέσα στο βούρκο, βολευτείτε στη χυδαιότητα του μικροαστισμού ή της ανερυθρίαστης επίδειξης εύκολου πλουτισμού. Ξεράστε τη μαγκιά σας στα λαμέ σκυλάδικα των δήθεν. Ικανοποιηθείτε τελικά με την πνευματική, ιδεολογική, πολιτιστική ζωοτροφή που παράγουν αφειδώς τα ΜΜΕ.
Οι κατεστραμμένοι που ξεκοκαλίζουν την περιουσία των γονιών του και παρασιτούν στους ανθρώπους του κύκλου του και οι φλώροι που φοβούνται να πάρουν την οποιαδήποτε πρωτοβουλία και να προχωρήσουν στη ζωή τους ένα βήμα μπροστά μπορούν να κάνουν 1000 πράγματα για να βοηθήσουν; Πως;Κάποιοι γύρω τους λένε ότι είναι αποτυχημένοι γιατί δεν βγάζουν τρελλά λεφτά, γιατί το όνομα τους στο χώρο τους ακούγεται λιγότερο στον ευρύ κύκλο, γιατί ακόμα και τα πράγματα που αγαπάνε δεν τα περιφέρουν στην "αγορά" προστατεύοντας τα από την καταναλωτική μανία του σήμερα. Υπάρχουν άνθρωποι επίσης που κάνουν χίλια πράγματα για να βοηθήσουν χωρίς να το ξέρει κανείς.
Είμαι σίγουρη ότι εσύ δεν θα τους θεωρούσες μετριότητες αν ήξερες τι κάνουν αλλά το ξέρεις? Το ξέρουμε για κάθε άνθρωπο που μας φαίνεται ξεχασμένος, στον κόσμο του, ήσυχος?
Όπως είπα και αλλού, ίσως η ζωή να μου δώσει ένα αντιπαράδειγμα πάνω σε αυτό, αλλά ούτε μου το έχει δώσει ακόμα, ούτε πιστεύω ότι πρόκειται να μου το δώσει ποτέ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Tsipouro
Διάσημο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Tsipouro
Διάσημο μέλος
Ναι, αυτός που κάθεται στο σπίτι και τα ξύνει είναι άχρηστος.Έχω ακούσει και άλλους να λένε ότι το να κάθεσαι στο σπίτι σου KAI ΝΑ ΞΥΝΕΙΣ ΤΑ ΚΑΛΑΜΠΑΛΙΚΙΑ ΣΟΥ, ενώ μπορείς να κάνεις τόσα άλλα για τον εαυτό σου, τους δικούς σου, να πεις ότι "έκανα κάτι σήμερα", είναι μίζερο ή μέτριο ή ανυπαρξία όπως το θέτεις εσύ. Κάτι τέτοιο δεν λες;
Στο αρχικό μου ποστ, αυτό που λέει #1 πάνω αριστερά, με βλέπεις να μιλάω ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ;;; Δηλαδή εσύ αυτό κατάλαβες;;; Το να γίνεσαι βάρος στην κοινωνία και να αρνήσαι να αναλάβεις τις ευθύνες σου σε κάνει ανύπαρκτο. Το να μην έχεις καθόλου στόχους και όνειρα (όχι απαραίτητα μεγάλα και τρανά) και να τα περιμένεις όλα να έρθουν από μόνα τους, όπως και το να είσαι τέρμα μίζερος και να βλεπείς το ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ έχεις να κάνεις σαν καταναγκαστικό έργο, με αποτέλεσμα να αρνήσαι να προχωρήσεις μπροστά σε κάνει ανύπαρκτο. Και στη τελική θέλει κάποιος να είναι έτσι; Δικαίωμά του! Αυτός όμως θα ΥΠΟΦΕΡΕΙ στη ζωή όταν θα μείνει χωρίς τίποτα και θα καταλάβει πόσο μηδενικό ήταν...
Αγορίνα σου είπα εγώ να γίνεις ερευνητής σε νέες τεχνολογίες; Το είπα σε κανέναν άλλον; Εγώ να μην είσαι άχρηστος και μίζερος είπα (γενικά).Αν πχ κάποιος θέλει απλά να είναι στο δημόσιο γιατί εκεί θα τα ξύνει και γιατί κανείς δεν θα του τρώει τα αυτιά, δεν τον κάνει μετριότητα στα μάτια σου, αν έχει τις δυνατότητες να γίνει ερευνητής πχ για νέες τεχνολογίες;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Tsipouro
Διάσημο μέλος
Θοδωρή, Xanp, κάτι παρόμοιο σκεφτόταν και η Palladin λίγα ποστς πιο πάνω, της διευκρίνισα τι ακριβώς εννοώ.
Ποντικάκι, σε κάνα δίωρο που θα γυρίσω σπίτι θα σου απαντήσω.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Tsipouro
Διάσημο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Tsipouro
Διάσημο μέλος
Νομίζω ότι ήδη το έχω ξεκαθαρίσει μέσα σε αυτό το topic μου.Ίσως είναι ο τρόπος που το λες και μπερδεύει. Δεν ξέρω τι εννοείς "βαριέται",
Εγώ πάλι έχω γνωρίσει αρκετούς τέτοιους ανθρώπους. Και το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι οι περισσότεροι βρίσκονται πάνω κάτω στην ηλικία μου...πόσο καλά ξέρεις αυτούς τους ανθρώπους για τους οποίους μιλάς, αν έχουν οικογένεια/φίλους, αν φροντίζουν τη γιαγιά τους ή την θεία τους και αν έχουν σκύλο.
Σε όλη μου τη ζωή από κοντά δεν έχω γνωρίσει άνθρωπο όπως ακριβώς το λες. Μετριότητες με την έννοια ότι εγώ τις βλέπω έτσι ΝΑΙ αλλά ανθρώπους που να μην έχουν δικούς τους στόχους, δικές τους αγάπες, δικά τους σημαντικά ορόσημα ΠΟΤΕ.
Τραγικό δεν είναι; Τόσο νέοι και να βαριούνται τη ζωή τους;
Παλιότερα κι εγώ έτσι το σκεφτόμουν, μα μετά το είδα να συμβαίνει ακριβώς δίπλα μου- η αδελφή μου ήθελε πάντα να γίνει δασκάλα και φέτος κάνει την προσπάθειά της για να πραγματοποιήσει το όνειρό της.
Η αδερφή σου θέλει να γίνει δασκάλα γιατί ΤΗΣ ΑΡΕΣΕΙ! Θα ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ μέσα από αυτή τη δουλειά γιατί της αρέσει! Θα προσπαθήσει όσο περισσότερο μπορεί για να γίνει δασκάλα (αυτό υποθέτω τουλάχιστον). Μην τη βάζεις στο ίδιο τσουβάλι με τους ανύπαρκτους...
Τι λόγους;...αυτοί οι άνθρωποι που εμείς πιστεύουμε ότι δεν εκμεταλλεύονται στο μάξιμουμ τις δυνατότητές τους, έχουν επιλέξει να μην το κάνουν, για λόγους δικούς τους.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Tsipouro
Διάσημο μέλος
ΔΕΝ είπα να μην έχεις προσωπική ζωή! Και εγώ έχω και εσύ και όλοι μας. Και όταν αναφερόμουν στην μετριότητα ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΟΜΟΥΝ σε άτομα που προτιμούν να εργάζονται λιγότερο για να περνούν χρόνο με τα αγαπημένα τους πρόσωπα! Αυτοί ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ευχαρίστηση σε αυτά τα προσωπα και ικανοποιούν παράλληλα και τον εαυτό τους γιατί τα δυνατότερα συναισθήματα τα νιωθείς δίπλα στα πρόσωπα που αγαπάς και σε αγαπούν! Στην περίπτωση της μετριότητας αναφερόμουν σε όσους ΒΑΡΙΟΥΝΤΑΙ να προσφέρουν το κάτι παραπάνω.Διαφωνώ καθέτως και οριζοντίως.
Βασικά έχω προσβληθεί ελαφρώς.
Η μετριότητα είναι μια χαρά κατάσταση, εφ'οσον κάποιον τον ικανοποιεί και δεν ζει παρασιτικά εις βάρος των άλλων. Δεν είναι όλοι υποχρεωμένοι να έχουν τις σούπερ καριέρες και να φτάνουν συνεχώς στο μάξιμουμ των δυνατοτήτων τους για να αποδείξουν στους άλλους ότι δεν είναι ανύπαρκτοι (έλεος, αυτος ο χαρακτηρισμός είναι χειρότερος και απ'το παράσιτο!).
Ξέρω πολύ καλά τι δυνατότητες έχω, και τι ποσοστό αυτών χρησιμοποιώ. Ναι, έχω δυνατότητα να δουλεύω 12 ώρες τη μέρα. Όμως επιλέγω να δουλέυω λιγότερες, και να περνάω περισσότερο χρόνο με φίλους, με την οικογένειά μου, ή κάνοντας πράγματα για εμένα, όπως να δω μια ταινία, και δεν πρόκειται να απολογηθώ γι'αυτό.
Και ναι, είμαι ικανοποιημένη με την μετριότητά μου, δεν είμαι καθόλου φιλόδοξη και δεν πέφτει λόγος σε κανέναν.
Και επίσης γνωρίζω ένα σωρό περιπτώσεις "διακεκριμένων και καταξιωμένων" που η προσωπική τους ζωή είναι χάλια. Προτιμώ λοιπόν την μετριότητα
Και να ξέρεις Palladin ότι όταν έγραφα το αρχικό μου post και έφερνα συνεχώς στο μυαλό μου περιπτώσεις φίλων, γνωστών και αγνώστων ή ιντερνετικών γνωστών, είχε περάσει από το μυαλό μου ένα post που είχες κάνει, στο οποίο έγραφες ότι ενώ είχες τελιώσει μια πολύ δύσκολη σχολή αποφάσισες να σπουδάσεις σαν δασκάλα για να μπορέσεις να βρεις μια δουλειά που να σε εκφράζει και παράλληλα αποφάσισες να μην αφήσεις τη δουλειά σου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Tsipouro
Διάσημο μέλος
Ε, όχι και τα πάντα...Αρχική Δημοσίευση από Stratos7:Δηλαδή όσοι είναι υπερβολικά φιλόδοξοι και κάνουν τα πάντα για να πετύχουν τους στόχους τους, "υπάρχουν" (ή αξίζει) να "υπάρχουν" περισσότερο απο άλλους;
Αρχική Δημοσίευση από Tsipouro:Υπάρχω = προσπαθώ καθημερινά για το καλύτερο δυνατό, χωρίς να χρησιμοποιώ ανήθικα μέσα. Μπορείς να ανελιχθείς στη δουλειά σου με το να την πέφτεις στον διευθυντή σου. Μπορείς όμως να γίνεις και μέσω αδιάκοπης προσπάθειας να κάνεις τη δουλειά σου όσο το δυνατόν καλύτερα. Σαφώς με τον πρώτο τρόπο γίνεσαι άμεσα και ξεκούραστα, ενώ με τον δεύτερο θα κοπιάσεις για πολύ καιρό. Μπορείς να διαλέξεις όποιον από τους δύο σου φαίνεται καλύτερος. Όμως αυτός που θα διαλέξει τον δεύτερο, είναι αυτός που πραγματικά αξίζει να φτάσει εκεί.
Αρχική Δημοσίευση από Roumana:Το να προχωρήσω πολλά βήματα παραπάνω σε οικονομικό επίπεδο είναι μια φιλοδοξία που δεν είχα ποτέ, ενώ είχα δυνατότητα. Επέλεξα στόχους όπως να μην καίω το παστίτσιο, να μην χρωστάω στο μπακάλη, να μην λείπω ποτέ από το σπίτι αν με χρειάζονται… δηλώνω λοιπόν μια ανύπαρκτη ύπαρξη (sic).
Προσφέρεις. Υπεραγαπάς την οικογένεια σου και κάνεις το καλύτερο δυνατό γι αυτούς (αυτό κατάλαβα από το post σου). Οπότε μόνο ανύπαρκτη δεν είσαι.
Αρχική Δημοσίευση από Tsipouro:Υπάρχω = προσφέρω. Στον εαυτό μου, στα πρόσωπα που αγαπώ, σε όσους έχουν ανάγκη αυτό που μπορώ να δώσω, ακόμα και σε όσους έχουν την εντύπωση ότι δε θα με χρειαστούν ποτέ.
Το κόλπο είναι να κινείσαι σύμφωνα με τις δυνατότητές σου, τις οποίες όμως χρησιμοποιείς στο τέρμα. Ούτε τις υπερεκτιμάς, γιατί αυτό οδηγεί συχνά στο να συλλαμβάνουμε πρακτικά ανέφικτους στόχους και να αναλώνουμε το χρόνο μας στην προσπάθεια να τους υλοποιήσουμε, ούτε τις υποτιμάς, που σημαίνει ότι ακόμα δεν έχεις καταλάβει τη δύναμή σου.Αρχική Δημοσίευση από Negative:Είναι κακό κάποιος να μην βάζει ''υψηλούς στόχους''...να αρκείτε στα λίγα? Αυτά τελικά μπορεί να τον κάνουν ευτυχή..και δεν το θεωρώ και τόσο εύκολο τελικά , τον ολιγαρκή..Δεν νομίζω ότι μπορούμε έτσι εύκολα να ορίσουμε ποιοι είναι οι υψηλοί και ποιοι οι χαμηλοί στόχοι.Διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο και στα βιώματα του.Η έλλειψη αυτοπεποίθησης τελικά μπορεί να σε οδηγήσει σε φιλοδοξίες και στόχους που αδυνατείς να ολοκληρώσεις γιατί δεν μπορείς απλά να σε εκτιμήσεις εσένα και τις δυνατότητες σου( υπερεκτίμηση)......
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Tsipouro
Διάσημο μέλος
Αν έχεις χρόνο και διάθεση, ξαναδιάβασε το αρχικό post μου.Ποιος καθορίζει πόσο πρέπει να προσφέρουμε για να μην είμαστε μέτριοι?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Tsipouro
Διάσημο μέλος
Mediocrity. Όταν κάποιος προσφέρει πολύ λιγότερα από όσα μπορεί να προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο και στον εαυτό του. Όταν κάποιος δεν βάζει στόχους ή βάζει απλούστατους και υποτυπώδεις στόχους που ανατανακλούν την έλλειψη αυτοπεποίθησης. Όταν κάποιος βολεύεται με τα λίγα και δεν έχει φιλοδοξίες.Τσίπουρο, θα μπορούσες να καθορίσεις μετριότητα please;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Tsipouro
Διάσημο μέλος
Δεν τους βάζω όλους στο ίδιο τσουβάλι, βάζω αυτούς που ένω μπορούσαν το κάτι παραπάνω, αρκέστηκαν στη μετριότητα και τα λίγα τα θεώρησαν πολλά. Όταν κάποιος δεν προσφέρει γιατί δεν μπορεί λόγω σωματικού ή πνευματικού μειονεκτήματος ή προσωπικών προβλημάτων, σαφώς και δεν θα τον χαρακτηρίσω ως ανύπαρκτο. Στην τελική άνθρωποι είμαστε, shit happens.Όλοι τους έιχαν τις ευκαιρίες τους να προχωρήσουν πολλά βήματα παραπάνω, αλλά δεν το έκαναν.
Ίσως να έχεις δίκιο. Όμως όσες τέτοιες περιπτώσεις έχω γνωρίσει, όλοι τους ήταν απόλυτα ικανοποιημένοι με την μετριότητά τους (δεν θα ήθελα να χρησιμοποιήσω πάλι τον όρο "ανυπαρξία"). Ίσως η ζωή να μου δώσει ένα αντιπαράδειγμα, τόσο ισχυρό που να με κάνει να ξανασκεφτώ την άποψή μου.Αρχική Δημοσίευση από Stratos7:ΥΓ. Το να πείς για κάποιον οτι δεν έχει στόχους και φιλοδοξίες είναι σκληρό. Τέτοιοι ανθρώποι, αν υπάρχουν, θα είναι σίγουρα πολύ δυστυχισμένοι και με το να τους λέμε οτι τους θεωρούμε "ανύπαρκτους" δεν βοηθάμε ούτε αυτούς, ούτε την κοινωνία μας.
Σχετικά με την πρώτη κατηγορία, απλά δεν αλλάζω γνώμη. Ήταν, είναι και θα είναι ανύπαρκτοι...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Tsipouro
Διάσημο μέλος
Κάποιοι θα τους πουν μάγκες, καυλάντηδες (αν είναι έτσι οι καυλάντηδες, τι να πουν και οι καυλάντηδες δηλαδή...). Κάποιοι άλλοι όμως θα τους πουν κουραμπιέδες, μηδενικά, ανύπαρκτους.
Από την άλλη, τα επίσης γνωστά άτομα, που μέσα στη μετριότητά τους νομίζουν ότι βολεύτηκαν. Άτομα χωρίς στόχους και φιλοδοξίες. Άτομα που νομίζουν ότι βολεύτηκαν επειδή έτυχε να βρουν μια θέση ταμία ή λογιστή. Άτομα που ζουν σε ένα μικρό διαμέρισμα και λένε "καλά είμαι εδώ". Όλοι τους έιχαν τις ευκαιρίες τους να προχωρήσουν πολλά βήματα παραπάνω, αλλά δεν το έκαναν. Μου φαίνονται και αυτοί ανύπαρκτοι, ίσως όχι σαν τους παραπάνω, αλλά δεν ξεφεύγουν και αυτοί από αυτόν το χαρακτηρισμό.
Υπάρχω = προσφέρω. Στον εαυτό μου, στα πρόσωπα που αγαπώ, σε όσους έχουν ανάγκη αυτό που μπορώ να δώσω, ακόμα και σε όσους έχουν την εντύπωση ότι δε θα με χρειαστούν ποτέ. Πολλοί είναι αυτοί που σκέφτονται μόνο το κοπιαστικό στοιχείο της προσφοράς, σε κάθε μορφή της: εργασία πνευματική ή χειρωνακτική, ενασχολήση με τις τέχνες, εθελοντισμός, αγνοώντας την ευχαρίστηση που μπορεί να τους δώσει η δημιουργία και η προσφορά της στους άλλους. Τίποτα όμως στη ζωή δεν αποκτάται χωρίς κόπο, χωρίς αγώνα. Και όσο εύκολο είναι το να αποκτήσεις κάτι, τόσο εύκολο είναι το να το χάσεις.
Υπάρχω = έχω αναγνωρισιμότητα μέσα από αυτή την προσφορά. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αγωνίζομαι με μοναδικό σκοπό να αναδειχτώ μέσα στη μάζα. Πρωταρχικός στόχος της κάθε προσπάθειας είναι η προσωπική ικανοποίηση και η προσφορά στο σύνολο. Ο καθένας όμως θα μπορεί να βασιστεί πάνω μου.
Υπάρχω = προσπαθώ καθημερινά για το καλύτερο δυνατό, χωρίς να χρησιμοποιώ ανήθικα μέσα. Μπορείς να ανελιχθείς στη δουλειά σου με το να την πέφτεις στον διευθυντή σου. Μπορείς όμως να γίνεις και μέσω αδιάκοπης προσπάθειας να κάνεις τη δουλειά σου όσο το δυνατόν καλύτερα. Σαφώς με τον πρώτο τρόπο γίνεσαι άμεσα και ξεκούραστα, ενώ με τον δεύτερο θα κοπιάσεις για πολύ καιρό. Μπορείς να διαλέξεις όποιον από τους δύο σου φαίνεται καλύτερος. Όμως αυτός που θα διαλέξει τον δεύτερο, είναι αυτός που πραγματικά αξίζει να φτάσει εκεί.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.