VouDou
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Δημήτριος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 49 ετών, Καθηγητής και μας γράφει απο Κυπαρισσία (Μεσσηνία). Έχει γράψει 1,326 μηνύματα.
07-07-23
13:30
κατάφερα και έστειλα το pm με το 1991
Αρχιτεκτονική, Βάσεις 1991 και 1992 (εισακτέοι: 100 ΕΜΠ και 100 ΑΠΘ)
Αρχιτεκτονικής ΕΜΠ (Αθήνα) 1991: 6.925 & 1992: 7.173
Αρχιτεκτονικής ΑΠΘ (Θεσσαλονίκη) 1991: 6.534 & 1992: 6.887
(ναι, μού θέλετε οι νεότεροι ηλικιακά και άλλες Αρχιτεκτονικές... μόνο 2 και τέλος)
Αρχιτεκτονική, Βάσεις 1991 και 1992 (εισακτέοι: 100 ΕΜΠ και 100 ΑΠΘ)
Αρχιτεκτονικής ΕΜΠ (Αθήνα) 1991: 6.925 & 1992: 7.173
Αρχιτεκτονικής ΑΠΘ (Θεσσαλονίκη) 1991: 6.534 & 1992: 6.887
(ναι, μού θέλετε οι νεότεροι ηλικιακά και άλλες Αρχιτεκτονικές... μόνο 2 και τέλος)
VouDou
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Δημήτριος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 49 ετών, Καθηγητής και μας γράφει απο Κυπαρισσία (Μεσσηνία). Έχει γράψει 1,326 μηνύματα.
29-06-23
16:10
Κάτι έχω, θα σου στείλω pmΔιαγωνίστηκα το μακρινό 1991 και θυμάμαι τις βάσεις να "τρέχουν" ως υπότιτλοι στην τηλεόραση. Όμως διάβασα σε παλιότερή σου δημοσίευση πως διαθέτεις στοιχεία για τις βάσεις αυτής της χρονιάς. Αν μπορέσεις να το ανεβάσεις ως αρχείο word πόσο πολύ θα σ ευχαριστω!
VouDou
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Δημήτριος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 49 ετών, Καθηγητής και μας γράφει απο Κυπαρισσία (Μεσσηνία). Έχει γράψει 1,326 μηνύματα.
04-04-21
16:49
ένα απλοϊκό παράδειγμα: ποια μαθήματα θα μπουν και ποια θα βγουν από κάποιες εξετάζεις (πιέζει η ομάδα που είναι αρχικά εκτός και κάποτε μπαίνει εντός... και δώσε στον κύκλο)!
Δηλαδή δεν έχουμε αποφασίσει (γιατί δεν θέλουμε ουσιαστικά) το "ΕΝΑ είδος εκπαιδευτικού μοντέλου", που διερωτάσαι, γιατί έτσι δεν βολεύονται όλοι. Και το κάνουμε γύρω-γύρω, για να... βολεύονται όλοι (και ο κάθε πολιτικός να έχει την πελατεία-ψηφαλάκια του)!
(τώρα πιάσε τώρα την ιστοριογραμμή του θέματος και θα δεις πολλά τέτοια π.χ.)
Δηλαδή δεν έχουμε αποφασίσει (γιατί δεν θέλουμε ουσιαστικά) το "ΕΝΑ είδος εκπαιδευτικού μοντέλου", που διερωτάσαι, γιατί έτσι δεν βολεύονται όλοι. Και το κάνουμε γύρω-γύρω, για να... βολεύονται όλοι (και ο κάθε πολιτικός να έχει την πελατεία-ψηφαλάκια του)!
(τώρα πιάσε τώρα την ιστοριογραμμή του θέματος και θα δεις πολλά τέτοια π.χ.)
VouDou
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Δημήτριος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 49 ετών, Καθηγητής και μας γράφει απο Κυπαρισσία (Μεσσηνία). Έχει γράψει 1,326 μηνύματα.
04-04-21
14:27
για να βολεύονται οι ημέτεροι
VouDou
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Δημήτριος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 49 ετών, Καθηγητής και μας γράφει απο Κυπαρισσία (Μεσσηνία). Έχει γράψει 1,326 μηνύματα.
03-04-21
19:40
πω μωρέ... τί όψιμο ενδιαφέρον είναι αυτό με τις δέσμες;
Έχω δώσει και με δέσμες (1η Δέσμη) και με πεδία (επιστήμες ζωής)! (λολ που λένε και οι νέοι)...
Τα συστήματα πανελληνίων εξετάσεων έχουν αλλάξει πολλάκις συστήματα (κάπου τα είχα γράψει και στο ischool, πολύ παλιό μέλος βλέπετε... μέχρι και πως λέγονταν κάθε εποχή κάπου θα ύπαρχουν: γενικές-εισαγωγικές-πανελλαδικές-πανελλήνιες, κ.λπ. μέχρι και μεχανογραφικά του 1981/1983 είχα βάλει εδώ)... μην αγχώνεστε όμως με αυτά, οι πολιτικοί παίζουν κατά καιρούς και τα λένε "μεταρρύθμιση" (βασικά γύρω-γύρω τα κάνουν).
Το βασικό που πρέπει να σάς μείνει σχετικά είναι ότι αφορά ένα ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ (! το καταλάβατε; το ξαναγράφω: ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ!) και η ευκολία/δυσκολία του έγκειται ΜΟΝΟ στους πόσοι θα είναι οι επιτυχόντες (ήτοι, εισακτέοι ΑΕΙ) σε σχέση με τους αιτούντες/υποψηφίους!
Από εκεί και πέρα για την καθημερινότητα του τελειοφοίτου και αποφοίτου (δέσμες-πεδία) για να γράψει τελικά λίγο-μέτρια-πολύ-άριστα (όσο ενδιαφέρει τον καθένα)... εκεί πολλά μπορούν να αναφερθούν από τον πάσα ένα και πως το βίωσε!
Και ναι οι δέσμες είχαν περισσότεροι ύλη από ό,τι σήμερα (λέγε με περισσότερα κεφάλαια, που διαπραγματευόσουν) και ναι σε προετοίμαζαν καλύτερα (για θετικές-τεχνολογικές επιστήμες που ξέρω), για τα πρώτα 1-2 έτη του ΑΕΙ σε σχέση με τα Πεδία.
Οι παραπάνω που βάλατε στατιστικά στοιχεία του 1999-2001 (φυσικά διαθέτω πολλά, ίσως όλα, από τα 90ς, για όποιον θέλει) είναι λίγο στην περίπτωση: αφορά έτη που άρχισαν παράλληλα τα Πεδία και άρα αφορούν μόνο τους αποφοίτους (που ξαναδίνανε με το τότε "παλαιό" σύστημα).
Και επειδή στην Πάτρα ήταν από το 1983 (νομίζω) το ceid... όταν ήταν να προσθέσει το "Μηχανικός Η/Υ" το Ηλεκτρολόγος Μηχανικός Παν. Πατρών... πρόβλημα (υπήρχε ήδη στο ceid)... και το έβαλε "Τεχνολογίας Η/Υ"!
Πιο παλιά ήταν Μηχανολόγος-Ηλεκτρολόγος το Τμήμα και κάποια στιγμή "έσπασε" σε Μηχανολόγος Μηχανικός και Ηλεκτρολόγος Μηχανικός στο σήμερα.
Στην Ιατρική να δώσεις 2η και 2η φορά Πανελλήνιες ήταν... δεδομένο! Η Ιατρική ήταν τοπ Τμήμα από τα 80ς και μετά. Πιο παλιά ήταν η γεωπονική η τοπ σχολή του πεδίου τους (είχες διοριστεί πριν καλά-καλά πάρεις το πτυχίο σου).
Έχω δώσει και με δέσμες (1η Δέσμη) και με πεδία (επιστήμες ζωής)! (λολ που λένε και οι νέοι)...
Τα συστήματα πανελληνίων εξετάσεων έχουν αλλάξει πολλάκις συστήματα (κάπου τα είχα γράψει και στο ischool, πολύ παλιό μέλος βλέπετε... μέχρι και πως λέγονταν κάθε εποχή κάπου θα ύπαρχουν: γενικές-εισαγωγικές-πανελλαδικές-πανελλήνιες, κ.λπ. μέχρι και μεχανογραφικά του 1981/1983 είχα βάλει εδώ)... μην αγχώνεστε όμως με αυτά, οι πολιτικοί παίζουν κατά καιρούς και τα λένε "μεταρρύθμιση" (βασικά γύρω-γύρω τα κάνουν).
Το βασικό που πρέπει να σάς μείνει σχετικά είναι ότι αφορά ένα ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ (! το καταλάβατε; το ξαναγράφω: ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ!) και η ευκολία/δυσκολία του έγκειται ΜΟΝΟ στους πόσοι θα είναι οι επιτυχόντες (ήτοι, εισακτέοι ΑΕΙ) σε σχέση με τους αιτούντες/υποψηφίους!
Από εκεί και πέρα για την καθημερινότητα του τελειοφοίτου και αποφοίτου (δέσμες-πεδία) για να γράψει τελικά λίγο-μέτρια-πολύ-άριστα (όσο ενδιαφέρει τον καθένα)... εκεί πολλά μπορούν να αναφερθούν από τον πάσα ένα και πως το βίωσε!
Και ναι οι δέσμες είχαν περισσότεροι ύλη από ό,τι σήμερα (λέγε με περισσότερα κεφάλαια, που διαπραγματευόσουν) και ναι σε προετοίμαζαν καλύτερα (για θετικές-τεχνολογικές επιστήμες που ξέρω), για τα πρώτα 1-2 έτη του ΑΕΙ σε σχέση με τα Πεδία.
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:
Οι παραπάνω που βάλατε στατιστικά στοιχεία του 1999-2001 (φυσικά διαθέτω πολλά, ίσως όλα, από τα 90ς, για όποιον θέλει) είναι λίγο στην περίπτωση: αφορά έτη που άρχισαν παράλληλα τα Πεδία και άρα αφορούν μόνο τους αποφοίτους (που ξαναδίνανε με το τότε "παλαιό" σύστημα).
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:
α, εδώ η απάντηση: το ceid τότε ήταν το μόνο που είχε και το "Μηχανικός Η/Υ", ενώ τα ΗΜΜΥ τότε ήταν σκέτο "Ηλεκτρολόγος Μηχανικός". Μόνο του ΕΜΠ το είχε μόλις βάλει (νομίζω το 1991), ενώ τα άλλα σημερινά ΗΜΜΥ το πρόσθεσαν αργότερα... Μόλις οι νέοι κατάλαβαν και τι παίζει, στο τότε, και στα επαγγελματικά δικαιώματα μεταξύ ΠΕ-Ηλεκτρολόγου Μηχανικού και ΠΕ-Ηλεκτρονικού Μηχανικού... ήρθε τούμπα το πράγμα... και στο σήμερα έχουν ιδρυθεί ένα κάρο από αυτά...μου κανει τρομερη εντυπωση οτι η σχολη ceud ηταν πανω απο ηλεκτρολογους κτλπ.το κοιταξα 50 φορες κι ομως ηταν ετσι.επισης η φιλολογια ηταν πανω απο νομικη κατι βεβαια που το ειχα ξανακουσει οποτε δεν μου κανε τοσο εντυπωση.τα μαθηματικα απο τοτε ηταν υποβαθμισμενα δυστυχως.ενω η φιλολογια κραταγε τοτε το μαθηματικο και το φυσικο κατω απο ολες τις σχολες μηχανικων πραγμα βεβαια που ισως να οφειλοταν και στα ψυχολογικα οτι μισουνε τα μαθηματικα κτλπ.στις ιατρικες ο κακος χαμος απο τοτε εν ετει 1993 να πιασουν ιατρικη απιστευτα υψηλες οι βασεις και τοτε.που σημαινει οτι το σκεπτικο του φοκου περι κυρους οσο και αν τον κοροιδευουμε θα ισχυει μια ζωη.οι ηλεκτρολογοι κτλπ ειναι σχολες της μοδας,η ιατρικη ειναι σχολη που θα χει μια ζωη υψηλες βασεις
Και επειδή στην Πάτρα ήταν από το 1983 (νομίζω) το ceid... όταν ήταν να προσθέσει το "Μηχανικός Η/Υ" το Ηλεκτρολόγος Μηχανικός Παν. Πατρών... πρόβλημα (υπήρχε ήδη στο ceid)... και το έβαλε "Τεχνολογίας Η/Υ"!
Πιο παλιά ήταν Μηχανολόγος-Ηλεκτρολόγος το Τμήμα και κάποια στιγμή "έσπασε" σε Μηχανολόγος Μηχανικός και Ηλεκτρολόγος Μηχανικός στο σήμερα.
Στην Ιατρική να δώσεις 2η και 2η φορά Πανελλήνιες ήταν... δεδομένο! Η Ιατρική ήταν τοπ Τμήμα από τα 80ς και μετά. Πιο παλιά ήταν η γεωπονική η τοπ σχολή του πεδίου τους (είχες διοριστεί πριν καλά-καλά πάρεις το πτυχίο σου).
VouDou
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Δημήτριος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 49 ετών, Καθηγητής και μας γράφει απο Κυπαρισσία (Μεσσηνία). Έχει γράψει 1,326 μηνύματα.
15-06-09
04:09
Πιθανές απαντήσεις στις ερωτήσεις σας...
@ rolingstones: Νομίζω ότι ήταν καλύτερο σύστημα από το σημερινό, αν και τα δύο, το καθένα από την πλευρά του, παρουσιάζουν μειονεκτήματα και πλεονεκτήματα. Βασικά με τις Δέσμες είχες όλες τις απαραίτητες γνώσεις για την ομάδα σχολών που επιδίωκες να εισαχθείς, κάτι που δεν συμβαίνει με τα Πεδία (ειδικά για σχολές που έχουν βασικό μάθημα την Ανόργανη και Οργανική Χημεία).
Ο «πραγματικά καλός» με σωστές βάσεις, γερή προετοιμασία και (κυρίως) ψυχραιμία θα ξεχωρίσει σε οποιοδήποτε σύστημα διαγωνισμού. Είτε αυτό είναι οι Δέσμες, είτε τα Πεδία. Με τις Δέσμες ο ανταγωνισμός μεταξύ των μαθητών ήταν πολύ πιο σκληρός από ό,τι σήμερα, γιατί: α) οι επιτυχόντες (εισαγωγή οπουδήποτε) ήταν αριθμητικά οι μισοί σε σχέση με το σήμερα (και φυσικά ο ίδιος αριθμός συμμετεχόντων) και β) οι σχολές ΑΕΙ/ΤΕΙ ήταν λιγότερες σε αριθμό.
Τα θέματα της φυσικής του 1993 τα βρήκα σε αυτή την ιστοσελίδα: https://www.scribd.com/doc/15620845/-1993
Επισημαίνω, ότι θεωρία από το βιβλίο είναι μόνο το 1 Α (συνολικά 2.5 μονάδες), ενώ τα 1 Β και δεύτερο θέμα είναι ερωτήσεις κρίσεως (7.5 μονάδες) πράγμα που δεν είχε ξαναγίνει (θυμάμαι που ψάχναμε τα υπόλοιπα θέματα θεωρίας, αλλά δεν τα βρίσκαμε). Τα θέματα 3 και 4 είναι ασκήσεις. Το θέμα 3 για να το λύσεις ολόκληρο έπρεπε να γνωρίζεις τύπους που δεν τους είχε το βιβλίο (και φυσικά να τους αποδείξεις πρώτα). Το 4 θέμα ξέφευγε αρκετά από τα όρια του βιβλίου (καλά αυτό ήταν κάτι δεδομένο στις Δέσμες) και «κακώς μεταφρασμένο». Στο 3ο θέμα χορηγήθηκε συμπληρωματική οδηγία ως προς τη λύση του, η οποία όμως εστάλη καθυστερημένα (ήδη είχαν φύγει νόμιμα μαθητές από την αίθουσα) και σε μερικά σχολεία δεν έφτασε ποτέ.
Ο σάλος ήταν μεγάλος και το «έπαιζαν» και τα Ιδιωτικά και τα Κρατικά κανάλια. Γονείς και μαθητές διαμαρτύρονταν σε καθημερινή βάση και ο Σύνδεσμος Φυσικών «απαιτούσε» να επαναληφθούν οι εξετάσεις. Τα λάθη δυστυχώς ήταν πολλά (βλέπε και παρακάτω που απαντώ στην aleka). Επίσης, στα Μαθηματικά και Χημεία είχαν πέσει δυσκολότερα θέματα από τη χρονιά του 1992 και έτσι οι απόφοιτοι πρώτης και δεύτερης Δέσμης ήταν καταφανέστατα ευνοημένοι από τους τελειόφοιτους. Χαρακτηριστικό γεγονός που ανέφερα και σε προηγούμενη δημοσίευσή μου: Κανένας τελειόφοιτος δεν εισήχθη σε οποιαδήποτε Ιατρική Σχολή!
Υπουργός παιδείας? Ή ο κ. Σουφλιάς ή ο κ. Κοντογιαννόπουλος. Νομίζω ότι ήταν μάλλον ο Σουφλιάς. Κυβέρνηση η ΝΔ. Αλλά ποιες απορίες λύνονται με αυτά?
@ Djimmakos: Πάντα υπάρχουν οι ίδιες «αντιδράσεις». Εξετάσεις τότε, εξετάσεις και τώρα... Γκάφες γινότουσαν με τις Δέσμες, γκάφες γίνονται και με τα Πεδία (ο chris90 παραπάνω έχει δώσει σχετικό link με τα παρατράγουδα). Οι Δέσμες απλά ολοκλήρωσαν τον 20ετή κύκλο τους και στο πλαίσιο πάταξης της παραπαιδείας, το ΥΠΕΠΘ θέσπισε τα Πεδία. Φυσικά η παραπαιδεία βασιλεύει... Όσο υπάρχουν εξετάσεις, όσο υπάρχουν συγκεκριμένες κάθε φορά σχολές που τις επιζητεί η πλειοψηφία των μαθητών, όσο υπάρχει η «τρέλλα» όλων μας για πτυχία εεεεε άλλο τόσο θα υπάρχουν και τα φροντιστήρια!
@ Geoste: Δεν θυμάμαι με σιγουριά όλα τα κεφάλαια, αλλά έτσι πρέπει να ήταν. Θυμάμαι ότι τα Μαθηματικά ήταν δύο βιβλία, η Φυσική είχε 11 ή 12 κεφάλαια και η Χημεία καμιά 15αριά. Από θεωρία, μπόλικη... Στη φυσική, η «μηχανική στερεού σώματος» ήταν στην Α λυκείου και θεωρούνταν ότι τα ξέρεις. Μπορεί να σε ρωτούσαν. Στην Οργανική Χημεία «οι καύσεις» ήταν στη Β Λυκείου και θεωρούνταν ότι τα ξέρεις. Μπορεί να σε ρωτούσαν (με ρώτησαν)! Το έχω ξαναπεί παραπάνω, ότι το 1ο-2ο έτος όλων των σχολών βασίζεται στις γνώσεις που είχαν οι μαθητές στις Δέσμες και όχι με τα Πεδία.
@ Rewial: Max μεταφοράς βαθμολογίας τα 2 έτη (όπως είπε και ο chris90). Αν έδινες π.χ. 4η φορά δεν μπορούσες να κρατήσεις μάθημα από την πρώτη φορά. Από εκεί και πέρα, το να κρατήσεις ένα μάθημα είναι καλό για αυτόν που το πράττει, αδικία μεγάλη όμως για τον τελειόφοιτο...
Όπως αναφέρει και ο geoste το παράδειγμα με το γνωστό του άτομο, οι απόφοιτοι δεν έμπαιναν στο ίδιο ποσοστό με τους τελειόφοιτους, αλλά στατιστικώς στις υψηλές σε ζήτηση σχολές έμπαιναν παραπάνω!!!
Οι βάσεις ήταν χαμηλότερες σε σχέση με τα Πεδία, γιατί ήταν δύσκολο να γράψεις σε όλα >18. Αυτό συνέβαινε κυρίως στην 1η Δέσμη (λέγε με βασικά Μαθηματικά), αλλά και 2η Δέσμη. Στην 3η και 4η Δέσμη τα πράγματα ήταν σχετικά πιο εύκολα. Για παράδειγμα, στα Λατινικά αν δεν έγραφες άριστα (>18.5) ήταν αποτυχία και το ξαναέδινες...
@ aleka: μην μας ξύνεις τις πληγές... κλάψ (το είχα λύσει θεωρώντας ότι είναι ευθύγραμμα τμήματα, αλλά τελικά πήρα κουλούρι μόρια στο θέμα)! Έτσι ακριβώς συνέβει! Η καμπύλη ήταν σχεδιασμένη με το χέρι και αν δεις το διάγραμμα στο 2ο θέμα από το link που παρέθεσα παραπάνω: Πού είναι οι καμπύλες οεο? Αρχικά η σωστή λύση από τα φροντιστήρια και θεματοδότες ήταν με «ευθύγραμμα τμήματα», αλλά μετά το αλλάξανε το σωστό να είναι «οι καμπύλες». Αυτό πυροδότησε «περισσότερο κλάμα στα κανάλια»... Βασικά υπήρχαν πολλές "κακές διατυπώσεις". Επίσης, το 4ο θέμα έχει Α και Β μέρος. Μετά από μερικές μέρες οι θεματοδότες αποφάσισαν ότι τα υποερωτήματα δεν θα είναι ισοδύναμα και ότι το Α πιάνει 75% των μονάδων και το Β 25%. Ούτε αυτό έχει ξαναγίνει στις Πανελλήνιες. Αν και η άσκηση ήταν παλούκι, το Α μέρος ήταν πιο δύσκολο και ξαφνικά ήσουν με «άριστα» το 16.5 αν δεν το είχες λύσει (δεν το έλυσε σχεδόν κανένας χαχαχαχα). Εδώ έπαιξε το ρόλο της η «κακή μετάφραση».
Τα θέματα ήταν πολύ έξυπνα και όλα απαιτούσαν κρίση (χεχε αφού έλλειπε η θεωρία). Όμως η εκτέλεση αυτής της σκέψης ήταν για τα μπάζα και αποτέλεσε την αιτία που δεν ξαναέγινε αυτό στις Πανελλήνιες. Η επιπλέον αποτυχία τους ήταν ότι όλα προορίζονταν για τους πάρα πολύ καλά προετοιμασμένους (όλα τα θέματα χαρακτηρίστηκαν ως δύσκολα) και δεν υπήρχε κλιμάκωση των αποδόσεων. Αν οι βάσεις των σχολών ήταν μόνο η Φυσική, τότε με βαθμό γύρω στο 7-8 περνούσες σε ΑΕΙ!!!!
Θυμάμαι ότι όλα τα παιδιά μέσα στις εξετάσεις της Φυσικής τα είχε λούσει κρύος ιδρώτας και μετά όλοι κλαυσιγελούσαν και έλεγαν ότι «πήραμε τον μπούλο»! Ο υποφαινόμενος θυμάται να πέρασε τη βάση (ανήκε στο προνομιούχο 10%), αφού είχε σκιστεί στο διάβασμα, ωστόσο οι αδικίες που έγιναν εκείνη τη μέρα χαράκτηκαν στο πετσί μας...
@ rolingstones: Νομίζω ότι ήταν καλύτερο σύστημα από το σημερινό, αν και τα δύο, το καθένα από την πλευρά του, παρουσιάζουν μειονεκτήματα και πλεονεκτήματα. Βασικά με τις Δέσμες είχες όλες τις απαραίτητες γνώσεις για την ομάδα σχολών που επιδίωκες να εισαχθείς, κάτι που δεν συμβαίνει με τα Πεδία (ειδικά για σχολές που έχουν βασικό μάθημα την Ανόργανη και Οργανική Χημεία).
Ο «πραγματικά καλός» με σωστές βάσεις, γερή προετοιμασία και (κυρίως) ψυχραιμία θα ξεχωρίσει σε οποιοδήποτε σύστημα διαγωνισμού. Είτε αυτό είναι οι Δέσμες, είτε τα Πεδία. Με τις Δέσμες ο ανταγωνισμός μεταξύ των μαθητών ήταν πολύ πιο σκληρός από ό,τι σήμερα, γιατί: α) οι επιτυχόντες (εισαγωγή οπουδήποτε) ήταν αριθμητικά οι μισοί σε σχέση με το σήμερα (και φυσικά ο ίδιος αριθμός συμμετεχόντων) και β) οι σχολές ΑΕΙ/ΤΕΙ ήταν λιγότερες σε αριθμό.
Τα θέματα της φυσικής του 1993 τα βρήκα σε αυτή την ιστοσελίδα: https://www.scribd.com/doc/15620845/-1993
Επισημαίνω, ότι θεωρία από το βιβλίο είναι μόνο το 1 Α (συνολικά 2.5 μονάδες), ενώ τα 1 Β και δεύτερο θέμα είναι ερωτήσεις κρίσεως (7.5 μονάδες) πράγμα που δεν είχε ξαναγίνει (θυμάμαι που ψάχναμε τα υπόλοιπα θέματα θεωρίας, αλλά δεν τα βρίσκαμε). Τα θέματα 3 και 4 είναι ασκήσεις. Το θέμα 3 για να το λύσεις ολόκληρο έπρεπε να γνωρίζεις τύπους που δεν τους είχε το βιβλίο (και φυσικά να τους αποδείξεις πρώτα). Το 4 θέμα ξέφευγε αρκετά από τα όρια του βιβλίου (καλά αυτό ήταν κάτι δεδομένο στις Δέσμες) και «κακώς μεταφρασμένο». Στο 3ο θέμα χορηγήθηκε συμπληρωματική οδηγία ως προς τη λύση του, η οποία όμως εστάλη καθυστερημένα (ήδη είχαν φύγει νόμιμα μαθητές από την αίθουσα) και σε μερικά σχολεία δεν έφτασε ποτέ.
Ο σάλος ήταν μεγάλος και το «έπαιζαν» και τα Ιδιωτικά και τα Κρατικά κανάλια. Γονείς και μαθητές διαμαρτύρονταν σε καθημερινή βάση και ο Σύνδεσμος Φυσικών «απαιτούσε» να επαναληφθούν οι εξετάσεις. Τα λάθη δυστυχώς ήταν πολλά (βλέπε και παρακάτω που απαντώ στην aleka). Επίσης, στα Μαθηματικά και Χημεία είχαν πέσει δυσκολότερα θέματα από τη χρονιά του 1992 και έτσι οι απόφοιτοι πρώτης και δεύτερης Δέσμης ήταν καταφανέστατα ευνοημένοι από τους τελειόφοιτους. Χαρακτηριστικό γεγονός που ανέφερα και σε προηγούμενη δημοσίευσή μου: Κανένας τελειόφοιτος δεν εισήχθη σε οποιαδήποτε Ιατρική Σχολή!
Υπουργός παιδείας? Ή ο κ. Σουφλιάς ή ο κ. Κοντογιαννόπουλος. Νομίζω ότι ήταν μάλλον ο Σουφλιάς. Κυβέρνηση η ΝΔ. Αλλά ποιες απορίες λύνονται με αυτά?
@ Djimmakos: Πάντα υπάρχουν οι ίδιες «αντιδράσεις». Εξετάσεις τότε, εξετάσεις και τώρα... Γκάφες γινότουσαν με τις Δέσμες, γκάφες γίνονται και με τα Πεδία (ο chris90 παραπάνω έχει δώσει σχετικό link με τα παρατράγουδα). Οι Δέσμες απλά ολοκλήρωσαν τον 20ετή κύκλο τους και στο πλαίσιο πάταξης της παραπαιδείας, το ΥΠΕΠΘ θέσπισε τα Πεδία. Φυσικά η παραπαιδεία βασιλεύει... Όσο υπάρχουν εξετάσεις, όσο υπάρχουν συγκεκριμένες κάθε φορά σχολές που τις επιζητεί η πλειοψηφία των μαθητών, όσο υπάρχει η «τρέλλα» όλων μας για πτυχία εεεεε άλλο τόσο θα υπάρχουν και τα φροντιστήρια!
@ Geoste: Δεν θυμάμαι με σιγουριά όλα τα κεφάλαια, αλλά έτσι πρέπει να ήταν. Θυμάμαι ότι τα Μαθηματικά ήταν δύο βιβλία, η Φυσική είχε 11 ή 12 κεφάλαια και η Χημεία καμιά 15αριά. Από θεωρία, μπόλικη... Στη φυσική, η «μηχανική στερεού σώματος» ήταν στην Α λυκείου και θεωρούνταν ότι τα ξέρεις. Μπορεί να σε ρωτούσαν. Στην Οργανική Χημεία «οι καύσεις» ήταν στη Β Λυκείου και θεωρούνταν ότι τα ξέρεις. Μπορεί να σε ρωτούσαν (με ρώτησαν)! Το έχω ξαναπεί παραπάνω, ότι το 1ο-2ο έτος όλων των σχολών βασίζεται στις γνώσεις που είχαν οι μαθητές στις Δέσμες και όχι με τα Πεδία.
@ Rewial: Max μεταφοράς βαθμολογίας τα 2 έτη (όπως είπε και ο chris90). Αν έδινες π.χ. 4η φορά δεν μπορούσες να κρατήσεις μάθημα από την πρώτη φορά. Από εκεί και πέρα, το να κρατήσεις ένα μάθημα είναι καλό για αυτόν που το πράττει, αδικία μεγάλη όμως για τον τελειόφοιτο...
Όπως αναφέρει και ο geoste το παράδειγμα με το γνωστό του άτομο, οι απόφοιτοι δεν έμπαιναν στο ίδιο ποσοστό με τους τελειόφοιτους, αλλά στατιστικώς στις υψηλές σε ζήτηση σχολές έμπαιναν παραπάνω!!!
Οι βάσεις ήταν χαμηλότερες σε σχέση με τα Πεδία, γιατί ήταν δύσκολο να γράψεις σε όλα >18. Αυτό συνέβαινε κυρίως στην 1η Δέσμη (λέγε με βασικά Μαθηματικά), αλλά και 2η Δέσμη. Στην 3η και 4η Δέσμη τα πράγματα ήταν σχετικά πιο εύκολα. Για παράδειγμα, στα Λατινικά αν δεν έγραφες άριστα (>18.5) ήταν αποτυχία και το ξαναέδινες...
@ aleka: μην μας ξύνεις τις πληγές... κλάψ (το είχα λύσει θεωρώντας ότι είναι ευθύγραμμα τμήματα, αλλά τελικά πήρα κουλούρι μόρια στο θέμα)! Έτσι ακριβώς συνέβει! Η καμπύλη ήταν σχεδιασμένη με το χέρι και αν δεις το διάγραμμα στο 2ο θέμα από το link που παρέθεσα παραπάνω: Πού είναι οι καμπύλες οεο? Αρχικά η σωστή λύση από τα φροντιστήρια και θεματοδότες ήταν με «ευθύγραμμα τμήματα», αλλά μετά το αλλάξανε το σωστό να είναι «οι καμπύλες». Αυτό πυροδότησε «περισσότερο κλάμα στα κανάλια»... Βασικά υπήρχαν πολλές "κακές διατυπώσεις". Επίσης, το 4ο θέμα έχει Α και Β μέρος. Μετά από μερικές μέρες οι θεματοδότες αποφάσισαν ότι τα υποερωτήματα δεν θα είναι ισοδύναμα και ότι το Α πιάνει 75% των μονάδων και το Β 25%. Ούτε αυτό έχει ξαναγίνει στις Πανελλήνιες. Αν και η άσκηση ήταν παλούκι, το Α μέρος ήταν πιο δύσκολο και ξαφνικά ήσουν με «άριστα» το 16.5 αν δεν το είχες λύσει (δεν το έλυσε σχεδόν κανένας χαχαχαχα). Εδώ έπαιξε το ρόλο της η «κακή μετάφραση».
Τα θέματα ήταν πολύ έξυπνα και όλα απαιτούσαν κρίση (χεχε αφού έλλειπε η θεωρία). Όμως η εκτέλεση αυτής της σκέψης ήταν για τα μπάζα και αποτέλεσε την αιτία που δεν ξαναέγινε αυτό στις Πανελλήνιες. Η επιπλέον αποτυχία τους ήταν ότι όλα προορίζονταν για τους πάρα πολύ καλά προετοιμασμένους (όλα τα θέματα χαρακτηρίστηκαν ως δύσκολα) και δεν υπήρχε κλιμάκωση των αποδόσεων. Αν οι βάσεις των σχολών ήταν μόνο η Φυσική, τότε με βαθμό γύρω στο 7-8 περνούσες σε ΑΕΙ!!!!
Θυμάμαι ότι όλα τα παιδιά μέσα στις εξετάσεις της Φυσικής τα είχε λούσει κρύος ιδρώτας και μετά όλοι κλαυσιγελούσαν και έλεγαν ότι «πήραμε τον μπούλο»! Ο υποφαινόμενος θυμάται να πέρασε τη βάση (ανήκε στο προνομιούχο 10%), αφού είχε σκιστεί στο διάβασμα, ωστόσο οι αδικίες που έγιναν εκείνη τη μέρα χαράκτηκαν στο πετσί μας...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
VouDou
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Δημήτριος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 49 ετών, Καθηγητής και μας γράφει απο Κυπαρισσία (Μεσσηνία). Έχει γράψει 1,326 μηνύματα.
07-10-08
03:14
@ chris_90
μπορεί να ήταν αυτά τα κεφάλαια στα Μαθηματικά και από το 86 και όχι από το 88. Δεν παίρνω και όρκο... Τουλάχιστον για τη φυσική του '93 τα θυμόμουν σωστά τα ποσοστά (90% στη 1η Δέσμη κάτω από τη βάση και 80% στη 2η Δέσμη, αντίστοιχα...).
Η ιστοσελίδα το χαρακτηρίζει ως "ιστορικό αρνητικό ρεκόρ". Δεν έχει και άδικο, πιο κάτω δεν πάει!
μπορεί να ήταν αυτά τα κεφάλαια στα Μαθηματικά και από το 86 και όχι από το 88. Δεν παίρνω και όρκο... Τουλάχιστον για τη φυσική του '93 τα θυμόμουν σωστά τα ποσοστά (90% στη 1η Δέσμη κάτω από τη βάση και 80% στη 2η Δέσμη, αντίστοιχα...).
Η ιστοσελίδα το χαρακτηρίζει ως "ιστορικό αρνητικό ρεκόρ". Δεν έχει και άδικο, πιο κάτω δεν πάει!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
VouDou
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Δημήτριος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 49 ετών, Καθηγητής και μας γράφει απο Κυπαρισσία (Μεσσηνία). Έχει γράψει 1,326 μηνύματα.
04-10-08
04:54
Όποιος θέλει να πάρει μία ιδέα περί της ιστορίας των Εισαγωγικών/Γενικών/Πανελληνίων/Πανελλαδικών Εξετάσεων (ω ναι, ακόμα και ο τίτλος του «θεσμού» έχει αλλάξει πολλές φορές. Όχι μόνο το σύστημα...) στα ΑΕΙ και ΑΤΕΙ ας δει μια σχετική μελέτη εδώ: https://www.elemedu.upatras.gr/eriande/synedria/synedrio4/praktika1/georgiadis.htm
@raster: Με κάλυψες, συμφωνώ!
Οι Παράγωγοι-Ολοκληρώματα, Διαφορικός Λογισμός κ.λ.π. ως ανώτερα Μαθηματικά ανήκουν στην Πανεπιστημιακή βαθμίδα. Αυτά τα Κεφάλαια «κατέβηκαν» στο Λύκειο από το 1988. Εξισώσεις κάνεις στο Γυμνάσιο. Αλοίμονο αν οι γνώσεις/μόρφωση των μαθητών ήταν μόνο ό,τι είναι για τις Πανελλήνιες.
@raster: Με κάλυψες, συμφωνώ!
Οι Παράγωγοι-Ολοκληρώματα, Διαφορικός Λογισμός κ.λ.π. ως ανώτερα Μαθηματικά ανήκουν στην Πανεπιστημιακή βαθμίδα. Αυτά τα Κεφάλαια «κατέβηκαν» στο Λύκειο από το 1988. Εξισώσεις κάνεις στο Γυμνάσιο. Αλοίμονο αν οι γνώσεις/μόρφωση των μαθητών ήταν μόνο ό,τι είναι για τις Πανελλήνιες.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
VouDou
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Δημήτριος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 49 ετών, Καθηγητής και μας γράφει απο Κυπαρισσία (Μεσσηνία). Έχει γράψει 1,326 μηνύματα.
02-10-08
22:35
@ Chris_90
Στη Β Δέσμη είχες και Μαθηματικά, μόνο όμως ενδοσχολικά. Ένω όλοι είχαν χ μαθήματα στη Γ Λυκείου για να αποφοιτήσουν, η Β Δέσμη είχε χ+1 λόγω των Μαθηματικών. Από τη μία ήταν κάπως απαραίτητο για τα παιδιά που πετύχαιναν στη Βιολογία, από την άλλη σε «απασχολούσαν» όσο έπρεπε.
Από ό,τι έχω καταλάβει, με τα Πεδία κάνουν σχεδόν όλοι «τόοοοοσα» Μαθηματικά (βασικότατο μάθημα), γιατί η φιλοσοφία του τωρινού συστήματος είναι «πας παντού», δηλαδή δεν εξαρτάσαι και τόσο σε ποιο Πεδίο είσαι υποψήφιος. Έχεις τη δυνατότητα να δηλώσεις μετά τις εξετάσεις ό,τι να ʽναι! Με τις Δέσμες «είμαι Θεωρητικής Κατεύθυνσης και πέτυχα Λογιστική» ήταν απλά... ανέκδοτο! Και ένα αστείο επί τούτου: Κάποια χρόνια πριν στη σχολή μου είχε εκφραστεί η απορία μέσα στο αμφιθέατρο στο Μάθημα των Μαθηματικών «Κ. Καθηγητά τι είναι αυτό το τσιγκελάκι στον πίνακα?»!!!!!!. Προφανώς κάποιος/κάποια της Θεωρητικής που δεν είχε ξαναδεί στη ζωή της Ολοκλήρωμα... Τι λες τώρα σε αυτό το άτομο? Άντε κάνε Μαθηματικά και ξαναέλα?
Παρεπιπτόντως, απαράδεκτο που έχει παραγκωνιστεί η Χημεία τόσο πολύ στα σχολεία με το τρέχων σύστημα...
Α, και ένα μικρό λάθος... Δεν έπιανε 2.5 μονάδες όπως είπα πριν η απόδειξη θεωρήματος στα Μαθηματικά, αλλά 1,25!
Η παπαγαλία επικρατούσε, επικρατεί και θα επικρατεί. Όσο υπάρχουν εξετάσεις θα υπάρχει και η παπαγαλία, είναι αναπόφευκτο. Άλλοτε περισσότερο, άλλοτε λιγότερο. Υπάρχει και στο εξωτερικό, μη νομίζετε. Όντως με τις Δέσμες αποκτούσες γερές βάσεις στα μαθήματα που έπρεπε για το επιστημονικό αντικείμενο που θα ακολουθούσε. Στα θετικά μαθήματα, όντως, ήθελε απομνημόνευση της θεωρίας και λίγο, αλλά ουσιαστική, κριτική σκέψη (συνδυαστικές απαντήσεις). Για τις ασκήσεις όμως άλλαζε το πράγμα. Ήθελαν κρίση, κρίση, κρίση που προερχόταν από την πολύ καλή προγύμναση/λύση άπειρων ασκήσεων! Για αυτό η 1η/2η Δέσμη ήταν δύσκολο να γράψεις βαθμούς 17+, συνδύαζε «παπαγαλία» και κρίση. Είχες και την Έκθεση (Δοκίμιο μόνο) με σημαντικό ρόλο, καταλάβατε!
Η κατοχύρωση βαθμολογίας είχε ένα καλό και ένα κακό. Καλό ήταν για αυτόν που το αξιοποιούσε (απόφοιτος), κακό ήταν για αυτόν που δεν μπορούσε να το πράξει (τελειόφοιτο). Στην τελική δεν ήταν αξιοκρατικό, γιατί δεν διαγωνίζονταν όλοι οι υποψήφιοι, σε όλα τα μαθήματα, στα ίδια θέματα. Και αυτό το γεγονός στηρίζεται ότι χρονιά με χρονιά τα αποτελέσματα δεν ήταν της ίδιας «δυσκολίας». Αποκορύφωμα ως παράδειγμα το 1993 «έπεσαν» στη Φυσική τα πιο παλούκια θέματα και με πολλά εκφραστικά λάθη όλων των εποχών στην ιστορία των Πανελληνίων (ενδεικτικό της τότε προχειρότητας: δόθηκε γραφική παράσταση που είχε σχεδιαστεί με το χέρι! Έτσι δεν ήξερες αν είχε ευθύγραμμα τμήματα ή καμπύλες). Στις βαθμολογίες του μαθήματος παρατηρούσες το 90% κάτω από τη βάση (όχι δεν είναι λάθος, 90% κάτω από τη Βάση) στη 1η Δέσμη και το 80% στη 2η Δέσμη. Φαντάζεστε το κλάμα στις τηλεοράσεις από μαθητές και γονείς (ιστορικές στιγμές)... Αποτέλεσμα? Κανένας τελειόφοιτος δεν εισήχθη στην Ιατρική (δεν ξανάγινε)! Όσοι έτυχε να είχαν κρατήσει το μάθημα της Φυσικής είχαν... φυσικά (με τη Φυσική) ευνοηθεί!
@Dythor
Συμφωνώ... Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι αποτελεί το μακροβιότερο σύστημα (>20 χρόνια). Τα προγράμματα προπτυχιακών σπουδών στα ΑΕΙ/ΑΤΕΙ (είδος μαθημάτων και κατανομής ύλης) στα πρώτα εξάμηνα είναι βασισμένα στις γνώσεις που είχαν οι υποψήφιοι με το σύστημα των Δεσμών, όχι με τα Πεδία (βλέπε και περί «τριγκελάκι» παραπάνω). Ο Καθηγητές στα Πανεπιστήμια αναγκαστικά υποβάθμισαν την ποιότητα του μαθήματός τους, γιατί οι μετέπειτα φοιτητές/σπουδαστές είχαν αρκετά (φυσιολογικότατα) κενά γνώσης. Ιδιαίτερα στην Ανόργανη-Οργανική Χημεία!
@lefteris_91
Ναι, ίσως. Εξαρτάται απο ποια σκοπιά το βλέπει ο καθένας. Αν έτσι και αλλιώς συμπληρώνεις το μηχανογραφικό με αυτό που πραγματικά θέλεις χωρίς να λοξοκοιτάς σε βάσεις, κύρος σχολής, οι γονείς μου να κοκορεύονται στη γειτονιά κλπ κλπ δεν έχει καμία σημασία. Πάντως, λόγω του μεγάλου τότε συναγωνισμού/ανταγωνισμού (είπαμε, λίγες θέσεις και πολλοί οι υποψήφιοι), σχεδόν όλοι συμπλήρωναν «κατεβατά» με σχολές και όπου η μπίλια κάτσει! Επικρατούσε η λογική να δηλώνεις αυτές που σε ενδιαφέρουν και μετά όλες τις υπόλοιπες μέχρι να φτάσεις στο σύνολο 60. Θυμάμαι χαρακτηριστικά που ο τότε φροντιστής μου με κυνηγούσε που είχα δηλώσει 58 (μόνο όλα τα ΑΕΙ, αρχικά αυτά που με ενδιέφεραν και μετά τα υπόλοιπα) και να τις κάνω 60 δηλώνοντας και 2 ΤΕΙ. Ειδικά για έναν που έδινε πρώτη φορά, η επιτυχία (εννοώ εισαγωγή οπουδήποτε) με την αποτυχία ήταν σε τεντωμένο σχοινί!
Επιπλέον, εκείνα τα χρόνια δεν υπήρχε φυσικά το διαδίκτυο για να ενημερωθείς, το Σ.Ε.Π. ήταν ουσιαστικά ανύπαρκτο και τα ΜΜΕ (ράδιο, τηλεόραση) μπας και υπήρχε κάποια ενημερωτική εκπομπή ήταν μόνο τα Κρατικά (τα ιδιωτικά –Mega, Ant1, Σκάι κλπ κλπ- ξεκίνησαν το 90, τους πήρε και 2-3 χρόνια να έρθουν στην επαρχία). Έτσι, αν ήθελες να μάθεις για κάποια σχολή/ές ήταν πολύ δύσκολο, ιδιαίτερα αν κατοικούσες σε χωριό (όπως ο υποφαινόμενος)... Ούτε και μεγαλύτερους είχες να ρωτήσεις, αφού λίγοι είχαν πάει σε κάποιο Πανεπιστήμιο.
@who
Όντως, αυτό ήταν ένα αρνητικό. Μία αποτυχία (συγκριτικά με τους συνυποψηφίους σου πάντα έτσι? Είπαμε, είναι διαγωνισμός... Μπορεί και το 8 να θεωρείται επιτυχία αν αρκεί να σε προωθήσει σε ΑΕΙ/ΑΤΕΙ) σχεδόν ισοδυναμούσε με καταδίκη τη συγκεκριμένη χρονιά. Από την άλλη, την επόμενη έδινες μόνο ένα μάθημα...
Μάλιστα, η έκθεση στη 2η και 3η Δέσμη έκρινε πολλά κατά μεγάλο βαθμό σε ποιο ΑΕΙ θα εισαχθείς.
Περί Μαθηματικών που ανέφερες, ήταν στάνταρ κάθε χρονιά ότι >65% στην 1η Δέσμη θα ήταν κάτω από τη βάση (ακόμα και το 1994 με τα ομολογουμένως εύκολα θέματα σε όλα τα μαθήματα)... Γενικότερα περί αριθμολατρείας, το π. χ. 15 (4800 μόρια) στις Δέσμες δεν έχει καμία σχέση με τα 15.000 μόρια στα Πεδία. Με 4800 μόρια στην 1η Δέσμη ήσουν τότε... άρχοντας!
Και φυσικά όχι με Σ και Λ ερωτήσεις, όπου και λίγο να το θυμάσαι μπορείς να απαντήσεις. Έχω ξαδέρφια μικρότερης ηλικίας από εμένα και όταν είδα πριν μερικά χρόνια το βιβλίο π.χ. Φυσικής ή Βιολογίας θυμάμαι να μονολόγησα: το υπόλοιπο που είναι? Μήπως ξέχασες να μου δώσεις το 2ο τεύχος; Είδα, επίσης, το βιβλίο ΑΟΔΕ (δεν συμφωνώ που υπάρχει τέτοιο μάθημα σε επίπεδο σχολείου, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα συζήτησης) και η ύλη ήταν κυριολεκτικά 25-30 σελίδες. Έκανα μήπως λάθος? Άμα κάτσεις και διαβάσεις σοβαρά, σε ένα Σαββατοκύριακο το έχεις τελιώσει όλο! Ναι, δεν κάνω πλάκα. Άντε να κάνεις και 1-2 επαναλήψεις, οπότε βαρειά με μία εβδομάδα διάβασμα γράφεις άνετα 19...
@lefteris_91
ʽΌντως δήλωνες μπόλικες σχολές (βλέπε και παραπάνω σχετικά)... Ωστόσο με τις Δέσμες οι βάσεις «αριθμητικά» ήταν αρκετά κοντά μεταξύ τους, ένα λάθος και «έχανες» 10-10 τα τμήματα!
Το άλλο όμως που λες, δεν ισχύει. Αυτό που γίνεται με τα Πεδία, γινόταν και με τις Δέσμες. Ίσως σε μικρότερο βαθμό, αλλα γινόταν. Ο κάθε ένας γνωρίζει περίπου πόσο έχει διαβάσει και ξέρει τι περίπου θα γράψει στις εξετάσεις. Βλέπει/έβλεπε και τους συμμαθητές και γνώριζες «πού περίπου πάει το πράγμα». Στις Δέσμες (όπως και στα Πεδία) είχες τις βάσεις τις προηγούμενης χρονιάς, αφού δηλώνεις σχολές τελικά πριν την ανακοίνωση των βάσεων...
@ribo, ο υπερ-ΗΜΜΥ ΕΜΠ!
Όλα έχουν να κάνουν με τον έναν και μοναδικό λόγο: ΔΟΥΛΕΙΑ!
Ιστορικά αν τα δείτε, ρωτήσετε μεγαλύτερους κλπ, η κάθε εποχή είχε τα δικά της επαγγέλματα σε ζήτηση από τους 18αρηδες. Μεταπολεμικά ήθελε τεχικά επαγγέλματα για την ανοικοδόμηση του κράτους και να αντιμετωπίσει την αστυφιλία (έργα στην Αθήνα δηλαδή, Πολιτικοί Μηχανικοί κυρίως)... Το 60-70 ήθελε Γεωπόνους για την οργάνωση της Αγροτικής Παραγωγής (αγροτικός πληθυσμός τότε η Ελλάδα). Από το 70 και 80 θέλαμε Γιατρούς και Δικηγόρους. Αρχές 90 έρχονται δυναμικά οι νέες τεχνολογίες (Μηχανικός Η/Υ & Πληροφορική). Μετά το 95 άνθησε το Χρηματιστήριο, βουρ όλοι στα Οικονομικά/Χρηματιστηριακά (φούσκα το 1999, τέλος). Μετά το κάπου 2003 θεσπίστηκαν ολοήμερα Δημοτικά/νηπιαγωγεία, άρα όλοι Δάσκαλοι/Νηπιαγωγοί. Από τις αρχές του 90 η ανεργία στους πτυχιούχους καλπάζει, στροφή στα Στρατιωτικά/Αστυνομία λόγω της σιγουριάς κλπ κλπ...
Και για να απαντήσω στο φίλο μας το ribo λεπτομερέστερα περί Πολυτεχνείου (όχι μόνο ΕΜΠ έτσι?):
Οι Πολιτικοί Μηχανικοί ήταν τόσο «πίσω», γιατί την περιόδο 85-95 αντιμετώπισε μεγάλη ανεργία ο κλάδος. Η Αθήνα χτίστηκε κατά το μεγαλύτερο μέρος την περίοδο 70-80 και έτσι ο ρυθμός των οικοδομών μειώθηκε πάρα πολύ. Το 2004 έγιναν οι Ολυμπιακοί Αγώνες στην Αθήνα (γνωστό αυτό από το 1998 περίπου) και έτσι ξαναπήρε ο κλάδος «τα πάνω του». Εν έτη 2008 πήραν τα πρωτεία από ό,τι είδα στην εφημερίδα... (τα περί συνόλου ατόμου που δέχεται η κάθε σχολή παίζει μικρό ρόλο στη βάση. Η ζήτηση μετράει! Στις π.χ. 5 χιλιάδες προτιμήσεις, τα π.χ. 50 παραπάνω άτομα είναι απλά μία σταγόνα). Όσο στο ΤΕΕ, αυτοί που είναι οι πιο «δυνατοί» ανέκαθεν είναι οι Πολιτικοί Μηχανικοί, νομίζω.
Βασικά, οι ΗΜΜΥ έγιναν... ΗΜΜΥ από το 1994 και μετά (εκτός του τμήματος στο ΕΜΠ που έγινε το 91). Πριν ήταν Ηλεκτρολόγοι Μηχανικοί (σκέτο) και ακόμα πιο πριν ήταν Ηλεκτρολόγος-Μηχανολόγος Μηχανικός. Όταν με το καλό τελειώσετε από τους ΗΜΜΥ και βγείτε στην «αγορά εργασίας» παίζει να κάνετε και τον Μηχ. Μηχ., μην απορήσετε. Απλά έτσι είναι, αφού οι μεγαλύτεροί σας είναι Ηλεκτρολόγος-Μηχανολόγος Μηχανικός... Αν μείνετε άνεργοι, επίσης μην απορήσετε (εδώ γενικό σχόλειο, όχι μόνο γι ΗΜΜΥ) ακόμα και αν τελειώσατε ΕΜΠ! Αλλά τα περί εργασίας και επαγγελματικά δικαιώματα σε άλλο θέμα συζήτησης...
Ο νέος τότε κλάδος «& Μηχανικός Η/Υ» ήταν αυτός που προσέφερε την ώθηση στον κλάδο του ΗΜΜΥ και του έδωσε την «1η βάση» (ΗΜΜΥ ΕΜΠ) από το 1993 έως και το... 2007! Πριν (από το ʽ83 νομίζω) Μηχανικός Η/Υ ήταν μόνο στην Πάτρα για αυτό είχε, τότε, την υψηλότερη βάση (είπαμε, νέες τεχνολογίες εκείνη την εποχή. Μην απορείτε τώρα που το συγκεκριμένο τμήμα έχει υποχωρήσει αρκετά ως προς τη βάση του). Στην αρχή των 90ς ήταν στα πάνω τους οι Χημικοί Μηχανικοί. Ήτοι υπήρχαν δουλειές! Για αυτό και είχαν βάσεις πάνω από τους Πολιτικούς Μηχανικούς και Μηχανολόγους Μηχανικούς που είπαμε πριν. Μετά ο κλάδος τους έπεσε σε κρίση και τώρα σιγά-σιγά αρχίζει και ανακάμπτει... Οι Αγρονόμοι & Τοπογράφοι Μηχανικοί δεν είχαν δουλειές, ήταν δικαιολογημένα (πολύ) χαμηλά! Όταν ανακοινώθηκε ότι πρέπει να γίνει ...κτηματολόγιο, πήραν και αυτοί τα «πάνω» τους.
Η Πληροφορική τότε αποτελούσε καινούργιο τμήμα. Τα χρόνια εκείνα σε ένα νέο τμήμα έμπαιναν αρχικά 30 φοιτητές. Και αφού είχε οργανωθεί αρκετά, στη συνέχεια σιγά-σιγά έφτανε τους 40-50 (όχι ο χαμός σήμερα που εισάγονται φοιτητές και από τα παράθυρα). Οι βάσεις του 92-93 που είδατε (όσοι είδατε) στην Πληροφορική αφορά για 30 άτομα, μόνο! Όπως και στα επαρχιακά τμήματα εισάγονταν λίγοι. Για παράδειγμα, στην Κρήτη, Χανιά (ΗΜΜΥ, Μηχ. Παραγωγής & Διοίκησης, Ορυκτών Πόρων ή Ηράκλειο (Επιστήμης Υπολογιστών) ή στο Βόλο (Μηχ. Μηχ, Χωροτάκτες) δέχονταν 30-40 φοιτητές και στα «παλαιότερα» ή κεντρικά ΑΕΙ 100-150 άτομα. Για τέτοιους αριθμούς μιλάμε... Και όταν με το καλό επισκεφτείτε τους χώρους ενός π.χ. ΑΕΙ θα δείτε ότι οι εγκαταστάσεις του (ιδίως οι εργαστηριακοί με τα αναλώσιμα υλικά) για τόσους φοιτητές είναι. Σε μερικές περιπτώσεις βέβαια έχουν γίνει προσθήκες χώρων με τον καιρό, αλλά καμία σχέση με αυτό που πρέπει να είναι...
Σχετικά με τις Πανελλήνιες γενικότερα, αργά ή γρήγορα θα διαπιστώσετε ότι προσπαθήσατε τόσο πολύ για να εισαχθείτε σε κάποιο ΑΕΙ/ΑΤΕΙ (ίσως και ορισμένοι, λίγοι όμως, να πετύχατε εκεί που πραγματικά θέλατε), ενώ στον αναπτυγμένο «έξω κόσμο» επιχειρείς να εισαχθείς στη σχολή που επιθυμείς και να φοιτήσεις/σπουδάσεις στο αντικείμενο που θέλεις με την αίτησή σου και τους βαθμούς του σχολείου. Στις Η.Π.Α.. δε, μπορείς να «μεταπηδήσεις» και σε αντικείμενο σπουδών μετά το 1ο έτος φοίτησης?!?!? Αν το μελετήσετε ακόμα περισσότερο θα διαπιστώσετε ότι ναι, οι Πανελλήνιες είναι ένα αδιάβλητο σύστημα (σχεδόν δηλαδή, βλέπε αναβαθμολογήσεις και την υποκειμενικότητα αξιολόγησης ως ένα βαθμό της έκθεσης), αλλά υπάρχουν παράλληλα τόσα πολλά «παράθυρα» που αυτομάτως καταστρατηγούν τις «βάσεις», όπως οι μετεγγραφές (σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμα και απο το εξωτερικό σε ελληνικό ΑΕΙ/ΑΤΕΙ), διαβλητές κατατακτήριες, αθλητές, ομογενείς, νυχτερινό λύκειο, παλιότερα οι ισοβαθμούντες κυρίως από τα ΤΕΛ με τους βαθμούς σχολείου, εισαγωγή υποψηφίων ΤΕΛ/ΤΕΕ/ΕΠΑΛ με «ευκολότερο τρόπο» στα ΑΤΕΙ, ΔΟΑΤΑΠ/ΔΙΚΑΤΣΑ, κλπ κλπ. (σημείωση: συμφωνώ με την ύπαρξη ορισμένων κριτηρίων, η εκμετάλλευσή τους από ορισμένους είναι που «καταστρατηγεί τις βάσεις»). Και μετά από αρκετή φιλοσοφία στο ζήτημα, διαπιστώνεις ότι τελικά αυτές (οι Πανελλήνιες) υπάρχουν τόοοοοοσα χρόνια, λόγω της υψηλής ζήτησης ορισμένων μόνο σχολών (ανάλογα κιόλας με τις επιταγές τις εκάστοτε εποχής, σήμερα για παράδειγμα είναι η Παιδαγωγική Ακαδημία, ΗΜΜΥ, Πολιτικοί Μηχανικοί, Ιατρική, Νομική και ίσως κανά δυό ακόμα). Η Πληροφορική δε, αρχίζει να δείχνει σημάδια κορεσμού στην Ελληνική αγορά.
Αυτά. Μεγάλες δημοσιεύσειες τελικά αναρτώ και θα με βαρεθείτε. Τέλος πάντον. Ό,τι θέλετε μπορείτε να με ρωτήσετε και αν γνωρίζω φυσικά θα απαντήσω. Απλά έχω κάνει ένα φεγγάρι και απο τα 3 επίπεδα τις τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα (πτυχίο, μεταπτυχιακό, διδακτορικό) και στην αλλοδαπή (μεταπτυχιακό στην Ολλανδία) και νομίζω γνωρίζω αρκετά. Θεωρώ πολύ σημαντικό να γνωρίζεις και να ενημερώνεσαι και ανάλογα να επιλέγεις αυτό που επιθυμείς.
Στη Β Δέσμη είχες και Μαθηματικά, μόνο όμως ενδοσχολικά. Ένω όλοι είχαν χ μαθήματα στη Γ Λυκείου για να αποφοιτήσουν, η Β Δέσμη είχε χ+1 λόγω των Μαθηματικών. Από τη μία ήταν κάπως απαραίτητο για τα παιδιά που πετύχαιναν στη Βιολογία, από την άλλη σε «απασχολούσαν» όσο έπρεπε.
Από ό,τι έχω καταλάβει, με τα Πεδία κάνουν σχεδόν όλοι «τόοοοοσα» Μαθηματικά (βασικότατο μάθημα), γιατί η φιλοσοφία του τωρινού συστήματος είναι «πας παντού», δηλαδή δεν εξαρτάσαι και τόσο σε ποιο Πεδίο είσαι υποψήφιος. Έχεις τη δυνατότητα να δηλώσεις μετά τις εξετάσεις ό,τι να ʽναι! Με τις Δέσμες «είμαι Θεωρητικής Κατεύθυνσης και πέτυχα Λογιστική» ήταν απλά... ανέκδοτο! Και ένα αστείο επί τούτου: Κάποια χρόνια πριν στη σχολή μου είχε εκφραστεί η απορία μέσα στο αμφιθέατρο στο Μάθημα των Μαθηματικών «Κ. Καθηγητά τι είναι αυτό το τσιγκελάκι στον πίνακα?»!!!!!!. Προφανώς κάποιος/κάποια της Θεωρητικής που δεν είχε ξαναδεί στη ζωή της Ολοκλήρωμα... Τι λες τώρα σε αυτό το άτομο? Άντε κάνε Μαθηματικά και ξαναέλα?
Παρεπιπτόντως, απαράδεκτο που έχει παραγκωνιστεί η Χημεία τόσο πολύ στα σχολεία με το τρέχων σύστημα...
Α, και ένα μικρό λάθος... Δεν έπιανε 2.5 μονάδες όπως είπα πριν η απόδειξη θεωρήματος στα Μαθηματικά, αλλά 1,25!
Η παπαγαλία επικρατούσε, επικρατεί και θα επικρατεί. Όσο υπάρχουν εξετάσεις θα υπάρχει και η παπαγαλία, είναι αναπόφευκτο. Άλλοτε περισσότερο, άλλοτε λιγότερο. Υπάρχει και στο εξωτερικό, μη νομίζετε. Όντως με τις Δέσμες αποκτούσες γερές βάσεις στα μαθήματα που έπρεπε για το επιστημονικό αντικείμενο που θα ακολουθούσε. Στα θετικά μαθήματα, όντως, ήθελε απομνημόνευση της θεωρίας και λίγο, αλλά ουσιαστική, κριτική σκέψη (συνδυαστικές απαντήσεις). Για τις ασκήσεις όμως άλλαζε το πράγμα. Ήθελαν κρίση, κρίση, κρίση που προερχόταν από την πολύ καλή προγύμναση/λύση άπειρων ασκήσεων! Για αυτό η 1η/2η Δέσμη ήταν δύσκολο να γράψεις βαθμούς 17+, συνδύαζε «παπαγαλία» και κρίση. Είχες και την Έκθεση (Δοκίμιο μόνο) με σημαντικό ρόλο, καταλάβατε!
Η κατοχύρωση βαθμολογίας είχε ένα καλό και ένα κακό. Καλό ήταν για αυτόν που το αξιοποιούσε (απόφοιτος), κακό ήταν για αυτόν που δεν μπορούσε να το πράξει (τελειόφοιτο). Στην τελική δεν ήταν αξιοκρατικό, γιατί δεν διαγωνίζονταν όλοι οι υποψήφιοι, σε όλα τα μαθήματα, στα ίδια θέματα. Και αυτό το γεγονός στηρίζεται ότι χρονιά με χρονιά τα αποτελέσματα δεν ήταν της ίδιας «δυσκολίας». Αποκορύφωμα ως παράδειγμα το 1993 «έπεσαν» στη Φυσική τα πιο παλούκια θέματα και με πολλά εκφραστικά λάθη όλων των εποχών στην ιστορία των Πανελληνίων (ενδεικτικό της τότε προχειρότητας: δόθηκε γραφική παράσταση που είχε σχεδιαστεί με το χέρι! Έτσι δεν ήξερες αν είχε ευθύγραμμα τμήματα ή καμπύλες). Στις βαθμολογίες του μαθήματος παρατηρούσες το 90% κάτω από τη βάση (όχι δεν είναι λάθος, 90% κάτω από τη Βάση) στη 1η Δέσμη και το 80% στη 2η Δέσμη. Φαντάζεστε το κλάμα στις τηλεοράσεις από μαθητές και γονείς (ιστορικές στιγμές)... Αποτέλεσμα? Κανένας τελειόφοιτος δεν εισήχθη στην Ιατρική (δεν ξανάγινε)! Όσοι έτυχε να είχαν κρατήσει το μάθημα της Φυσικής είχαν... φυσικά (με τη Φυσική) ευνοηθεί!
@Dythor
Συμφωνώ... Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι αποτελεί το μακροβιότερο σύστημα (>20 χρόνια). Τα προγράμματα προπτυχιακών σπουδών στα ΑΕΙ/ΑΤΕΙ (είδος μαθημάτων και κατανομής ύλης) στα πρώτα εξάμηνα είναι βασισμένα στις γνώσεις που είχαν οι υποψήφιοι με το σύστημα των Δεσμών, όχι με τα Πεδία (βλέπε και περί «τριγκελάκι» παραπάνω). Ο Καθηγητές στα Πανεπιστήμια αναγκαστικά υποβάθμισαν την ποιότητα του μαθήματός τους, γιατί οι μετέπειτα φοιτητές/σπουδαστές είχαν αρκετά (φυσιολογικότατα) κενά γνώσης. Ιδιαίτερα στην Ανόργανη-Οργανική Χημεία!
@lefteris_91
Ναι, ίσως. Εξαρτάται απο ποια σκοπιά το βλέπει ο καθένας. Αν έτσι και αλλιώς συμπληρώνεις το μηχανογραφικό με αυτό που πραγματικά θέλεις χωρίς να λοξοκοιτάς σε βάσεις, κύρος σχολής, οι γονείς μου να κοκορεύονται στη γειτονιά κλπ κλπ δεν έχει καμία σημασία. Πάντως, λόγω του μεγάλου τότε συναγωνισμού/ανταγωνισμού (είπαμε, λίγες θέσεις και πολλοί οι υποψήφιοι), σχεδόν όλοι συμπλήρωναν «κατεβατά» με σχολές και όπου η μπίλια κάτσει! Επικρατούσε η λογική να δηλώνεις αυτές που σε ενδιαφέρουν και μετά όλες τις υπόλοιπες μέχρι να φτάσεις στο σύνολο 60. Θυμάμαι χαρακτηριστικά που ο τότε φροντιστής μου με κυνηγούσε που είχα δηλώσει 58 (μόνο όλα τα ΑΕΙ, αρχικά αυτά που με ενδιέφεραν και μετά τα υπόλοιπα) και να τις κάνω 60 δηλώνοντας και 2 ΤΕΙ. Ειδικά για έναν που έδινε πρώτη φορά, η επιτυχία (εννοώ εισαγωγή οπουδήποτε) με την αποτυχία ήταν σε τεντωμένο σχοινί!
Επιπλέον, εκείνα τα χρόνια δεν υπήρχε φυσικά το διαδίκτυο για να ενημερωθείς, το Σ.Ε.Π. ήταν ουσιαστικά ανύπαρκτο και τα ΜΜΕ (ράδιο, τηλεόραση) μπας και υπήρχε κάποια ενημερωτική εκπομπή ήταν μόνο τα Κρατικά (τα ιδιωτικά –Mega, Ant1, Σκάι κλπ κλπ- ξεκίνησαν το 90, τους πήρε και 2-3 χρόνια να έρθουν στην επαρχία). Έτσι, αν ήθελες να μάθεις για κάποια σχολή/ές ήταν πολύ δύσκολο, ιδιαίτερα αν κατοικούσες σε χωριό (όπως ο υποφαινόμενος)... Ούτε και μεγαλύτερους είχες να ρωτήσεις, αφού λίγοι είχαν πάει σε κάποιο Πανεπιστήμιο.
@who
Όντως, αυτό ήταν ένα αρνητικό. Μία αποτυχία (συγκριτικά με τους συνυποψηφίους σου πάντα έτσι? Είπαμε, είναι διαγωνισμός... Μπορεί και το 8 να θεωρείται επιτυχία αν αρκεί να σε προωθήσει σε ΑΕΙ/ΑΤΕΙ) σχεδόν ισοδυναμούσε με καταδίκη τη συγκεκριμένη χρονιά. Από την άλλη, την επόμενη έδινες μόνο ένα μάθημα...
Μάλιστα, η έκθεση στη 2η και 3η Δέσμη έκρινε πολλά κατά μεγάλο βαθμό σε ποιο ΑΕΙ θα εισαχθείς.
Περί Μαθηματικών που ανέφερες, ήταν στάνταρ κάθε χρονιά ότι >65% στην 1η Δέσμη θα ήταν κάτω από τη βάση (ακόμα και το 1994 με τα ομολογουμένως εύκολα θέματα σε όλα τα μαθήματα)... Γενικότερα περί αριθμολατρείας, το π. χ. 15 (4800 μόρια) στις Δέσμες δεν έχει καμία σχέση με τα 15.000 μόρια στα Πεδία. Με 4800 μόρια στην 1η Δέσμη ήσουν τότε... άρχοντας!
Και φυσικά όχι με Σ και Λ ερωτήσεις, όπου και λίγο να το θυμάσαι μπορείς να απαντήσεις. Έχω ξαδέρφια μικρότερης ηλικίας από εμένα και όταν είδα πριν μερικά χρόνια το βιβλίο π.χ. Φυσικής ή Βιολογίας θυμάμαι να μονολόγησα: το υπόλοιπο που είναι? Μήπως ξέχασες να μου δώσεις το 2ο τεύχος; Είδα, επίσης, το βιβλίο ΑΟΔΕ (δεν συμφωνώ που υπάρχει τέτοιο μάθημα σε επίπεδο σχολείου, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα συζήτησης) και η ύλη ήταν κυριολεκτικά 25-30 σελίδες. Έκανα μήπως λάθος? Άμα κάτσεις και διαβάσεις σοβαρά, σε ένα Σαββατοκύριακο το έχεις τελιώσει όλο! Ναι, δεν κάνω πλάκα. Άντε να κάνεις και 1-2 επαναλήψεις, οπότε βαρειά με μία εβδομάδα διάβασμα γράφεις άνετα 19...
@lefteris_91
ʽΌντως δήλωνες μπόλικες σχολές (βλέπε και παραπάνω σχετικά)... Ωστόσο με τις Δέσμες οι βάσεις «αριθμητικά» ήταν αρκετά κοντά μεταξύ τους, ένα λάθος και «έχανες» 10-10 τα τμήματα!
Το άλλο όμως που λες, δεν ισχύει. Αυτό που γίνεται με τα Πεδία, γινόταν και με τις Δέσμες. Ίσως σε μικρότερο βαθμό, αλλα γινόταν. Ο κάθε ένας γνωρίζει περίπου πόσο έχει διαβάσει και ξέρει τι περίπου θα γράψει στις εξετάσεις. Βλέπει/έβλεπε και τους συμμαθητές και γνώριζες «πού περίπου πάει το πράγμα». Στις Δέσμες (όπως και στα Πεδία) είχες τις βάσεις τις προηγούμενης χρονιάς, αφού δηλώνεις σχολές τελικά πριν την ανακοίνωση των βάσεων...
@ribo, ο υπερ-ΗΜΜΥ ΕΜΠ!
Όλα έχουν να κάνουν με τον έναν και μοναδικό λόγο: ΔΟΥΛΕΙΑ!
Ιστορικά αν τα δείτε, ρωτήσετε μεγαλύτερους κλπ, η κάθε εποχή είχε τα δικά της επαγγέλματα σε ζήτηση από τους 18αρηδες. Μεταπολεμικά ήθελε τεχικά επαγγέλματα για την ανοικοδόμηση του κράτους και να αντιμετωπίσει την αστυφιλία (έργα στην Αθήνα δηλαδή, Πολιτικοί Μηχανικοί κυρίως)... Το 60-70 ήθελε Γεωπόνους για την οργάνωση της Αγροτικής Παραγωγής (αγροτικός πληθυσμός τότε η Ελλάδα). Από το 70 και 80 θέλαμε Γιατρούς και Δικηγόρους. Αρχές 90 έρχονται δυναμικά οι νέες τεχνολογίες (Μηχανικός Η/Υ & Πληροφορική). Μετά το 95 άνθησε το Χρηματιστήριο, βουρ όλοι στα Οικονομικά/Χρηματιστηριακά (φούσκα το 1999, τέλος). Μετά το κάπου 2003 θεσπίστηκαν ολοήμερα Δημοτικά/νηπιαγωγεία, άρα όλοι Δάσκαλοι/Νηπιαγωγοί. Από τις αρχές του 90 η ανεργία στους πτυχιούχους καλπάζει, στροφή στα Στρατιωτικά/Αστυνομία λόγω της σιγουριάς κλπ κλπ...
Και για να απαντήσω στο φίλο μας το ribo λεπτομερέστερα περί Πολυτεχνείου (όχι μόνο ΕΜΠ έτσι?):
Οι Πολιτικοί Μηχανικοί ήταν τόσο «πίσω», γιατί την περιόδο 85-95 αντιμετώπισε μεγάλη ανεργία ο κλάδος. Η Αθήνα χτίστηκε κατά το μεγαλύτερο μέρος την περίοδο 70-80 και έτσι ο ρυθμός των οικοδομών μειώθηκε πάρα πολύ. Το 2004 έγιναν οι Ολυμπιακοί Αγώνες στην Αθήνα (γνωστό αυτό από το 1998 περίπου) και έτσι ξαναπήρε ο κλάδος «τα πάνω του». Εν έτη 2008 πήραν τα πρωτεία από ό,τι είδα στην εφημερίδα... (τα περί συνόλου ατόμου που δέχεται η κάθε σχολή παίζει μικρό ρόλο στη βάση. Η ζήτηση μετράει! Στις π.χ. 5 χιλιάδες προτιμήσεις, τα π.χ. 50 παραπάνω άτομα είναι απλά μία σταγόνα). Όσο στο ΤΕΕ, αυτοί που είναι οι πιο «δυνατοί» ανέκαθεν είναι οι Πολιτικοί Μηχανικοί, νομίζω.
Βασικά, οι ΗΜΜΥ έγιναν... ΗΜΜΥ από το 1994 και μετά (εκτός του τμήματος στο ΕΜΠ που έγινε το 91). Πριν ήταν Ηλεκτρολόγοι Μηχανικοί (σκέτο) και ακόμα πιο πριν ήταν Ηλεκτρολόγος-Μηχανολόγος Μηχανικός. Όταν με το καλό τελειώσετε από τους ΗΜΜΥ και βγείτε στην «αγορά εργασίας» παίζει να κάνετε και τον Μηχ. Μηχ., μην απορήσετε. Απλά έτσι είναι, αφού οι μεγαλύτεροί σας είναι Ηλεκτρολόγος-Μηχανολόγος Μηχανικός... Αν μείνετε άνεργοι, επίσης μην απορήσετε (εδώ γενικό σχόλειο, όχι μόνο γι ΗΜΜΥ) ακόμα και αν τελειώσατε ΕΜΠ! Αλλά τα περί εργασίας και επαγγελματικά δικαιώματα σε άλλο θέμα συζήτησης...
Ο νέος τότε κλάδος «& Μηχανικός Η/Υ» ήταν αυτός που προσέφερε την ώθηση στον κλάδο του ΗΜΜΥ και του έδωσε την «1η βάση» (ΗΜΜΥ ΕΜΠ) από το 1993 έως και το... 2007! Πριν (από το ʽ83 νομίζω) Μηχανικός Η/Υ ήταν μόνο στην Πάτρα για αυτό είχε, τότε, την υψηλότερη βάση (είπαμε, νέες τεχνολογίες εκείνη την εποχή. Μην απορείτε τώρα που το συγκεκριμένο τμήμα έχει υποχωρήσει αρκετά ως προς τη βάση του). Στην αρχή των 90ς ήταν στα πάνω τους οι Χημικοί Μηχανικοί. Ήτοι υπήρχαν δουλειές! Για αυτό και είχαν βάσεις πάνω από τους Πολιτικούς Μηχανικούς και Μηχανολόγους Μηχανικούς που είπαμε πριν. Μετά ο κλάδος τους έπεσε σε κρίση και τώρα σιγά-σιγά αρχίζει και ανακάμπτει... Οι Αγρονόμοι & Τοπογράφοι Μηχανικοί δεν είχαν δουλειές, ήταν δικαιολογημένα (πολύ) χαμηλά! Όταν ανακοινώθηκε ότι πρέπει να γίνει ...κτηματολόγιο, πήραν και αυτοί τα «πάνω» τους.
Η Πληροφορική τότε αποτελούσε καινούργιο τμήμα. Τα χρόνια εκείνα σε ένα νέο τμήμα έμπαιναν αρχικά 30 φοιτητές. Και αφού είχε οργανωθεί αρκετά, στη συνέχεια σιγά-σιγά έφτανε τους 40-50 (όχι ο χαμός σήμερα που εισάγονται φοιτητές και από τα παράθυρα). Οι βάσεις του 92-93 που είδατε (όσοι είδατε) στην Πληροφορική αφορά για 30 άτομα, μόνο! Όπως και στα επαρχιακά τμήματα εισάγονταν λίγοι. Για παράδειγμα, στην Κρήτη, Χανιά (ΗΜΜΥ, Μηχ. Παραγωγής & Διοίκησης, Ορυκτών Πόρων ή Ηράκλειο (Επιστήμης Υπολογιστών) ή στο Βόλο (Μηχ. Μηχ, Χωροτάκτες) δέχονταν 30-40 φοιτητές και στα «παλαιότερα» ή κεντρικά ΑΕΙ 100-150 άτομα. Για τέτοιους αριθμούς μιλάμε... Και όταν με το καλό επισκεφτείτε τους χώρους ενός π.χ. ΑΕΙ θα δείτε ότι οι εγκαταστάσεις του (ιδίως οι εργαστηριακοί με τα αναλώσιμα υλικά) για τόσους φοιτητές είναι. Σε μερικές περιπτώσεις βέβαια έχουν γίνει προσθήκες χώρων με τον καιρό, αλλά καμία σχέση με αυτό που πρέπει να είναι...
Σχετικά με τις Πανελλήνιες γενικότερα, αργά ή γρήγορα θα διαπιστώσετε ότι προσπαθήσατε τόσο πολύ για να εισαχθείτε σε κάποιο ΑΕΙ/ΑΤΕΙ (ίσως και ορισμένοι, λίγοι όμως, να πετύχατε εκεί που πραγματικά θέλατε), ενώ στον αναπτυγμένο «έξω κόσμο» επιχειρείς να εισαχθείς στη σχολή που επιθυμείς και να φοιτήσεις/σπουδάσεις στο αντικείμενο που θέλεις με την αίτησή σου και τους βαθμούς του σχολείου. Στις Η.Π.Α.. δε, μπορείς να «μεταπηδήσεις» και σε αντικείμενο σπουδών μετά το 1ο έτος φοίτησης?!?!? Αν το μελετήσετε ακόμα περισσότερο θα διαπιστώσετε ότι ναι, οι Πανελλήνιες είναι ένα αδιάβλητο σύστημα (σχεδόν δηλαδή, βλέπε αναβαθμολογήσεις και την υποκειμενικότητα αξιολόγησης ως ένα βαθμό της έκθεσης), αλλά υπάρχουν παράλληλα τόσα πολλά «παράθυρα» που αυτομάτως καταστρατηγούν τις «βάσεις», όπως οι μετεγγραφές (σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμα και απο το εξωτερικό σε ελληνικό ΑΕΙ/ΑΤΕΙ), διαβλητές κατατακτήριες, αθλητές, ομογενείς, νυχτερινό λύκειο, παλιότερα οι ισοβαθμούντες κυρίως από τα ΤΕΛ με τους βαθμούς σχολείου, εισαγωγή υποψηφίων ΤΕΛ/ΤΕΕ/ΕΠΑΛ με «ευκολότερο τρόπο» στα ΑΤΕΙ, ΔΟΑΤΑΠ/ΔΙΚΑΤΣΑ, κλπ κλπ. (σημείωση: συμφωνώ με την ύπαρξη ορισμένων κριτηρίων, η εκμετάλλευσή τους από ορισμένους είναι που «καταστρατηγεί τις βάσεις»). Και μετά από αρκετή φιλοσοφία στο ζήτημα, διαπιστώνεις ότι τελικά αυτές (οι Πανελλήνιες) υπάρχουν τόοοοοοσα χρόνια, λόγω της υψηλής ζήτησης ορισμένων μόνο σχολών (ανάλογα κιόλας με τις επιταγές τις εκάστοτε εποχής, σήμερα για παράδειγμα είναι η Παιδαγωγική Ακαδημία, ΗΜΜΥ, Πολιτικοί Μηχανικοί, Ιατρική, Νομική και ίσως κανά δυό ακόμα). Η Πληροφορική δε, αρχίζει να δείχνει σημάδια κορεσμού στην Ελληνική αγορά.
Αυτά. Μεγάλες δημοσιεύσειες τελικά αναρτώ και θα με βαρεθείτε. Τέλος πάντον. Ό,τι θέλετε μπορείτε να με ρωτήσετε και αν γνωρίζω φυσικά θα απαντήσω. Απλά έχω κάνει ένα φεγγάρι και απο τα 3 επίπεδα τις τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα (πτυχίο, μεταπτυχιακό, διδακτορικό) και στην αλλοδαπή (μεταπτυχιακό στην Ολλανδία) και νομίζω γνωρίζω αρκετά. Θεωρώ πολύ σημαντικό να γνωρίζεις και να ενημερώνεσαι και ανάλογα να επιλέγεις αυτό που επιθυμείς.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
VouDou
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Δημήτριος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 49 ετών, Καθηγητής και μας γράφει απο Κυπαρισσία (Μεσσηνία). Έχει γράψει 1,326 μηνύματα.
02-10-08
09:07
Συνοπτική αναφορά του συστήματος και της φιλοσοφίας των Δεσμών, το σύστημα εισαγωγής στα ΑΕΙ/ΑΤΕΙ μέχρι και το έτος 1999-2000, μιας και κάποιοι έχουν αναρωτηθεί…
1η Δέσμη [Πολυτεχνείο, ΦυσικοΜαθηματικοΧημειοΓεωλογία, ΓεωπονοΔασολογικοΠεριβαλλοντολογικά, Πληροφορική/Επιστήμη Υπολογιστών και φυσικά του αντίστοιχου επιστημονικού πεδίου ΤΕΙ (τότε ονομάζονταν ΤΕΙ, όχι ΑΤΕΙ].
Εξεταζόμενα Μαθήματα: Έκθεση, Μαθηματικά, Φυσική, Χημεία
Βασικό μάθημα (αυξημένης βαρύτητας με τα σημερινά «Πεδία»): Μαθηματικά. Εξαιρέσεις:
Φυσική: για το Φυσικό (φυσικά...)
Χημεία: Για τη Χημεία, τα Τμήματα Γεωπονίας Φυτικής Παραγωγής, Ζωικής Παραγωγής, Γεωργικών Βιομηχανιών (σήμερα Επιστήμη & Τεχνολογία Τροφίμων), Δασολογία-Φυσικού Περιβάλλοντος και, Περιβάλλοντος (και τα αντίστοιχου επιστημονικού αντικειμένου ΤΕΙ).
2η Δέσμη [Ιατρική, Οδοντιατρική, Φαρμακευτική, Κτηνιατρική, Βιολογία, Νοσηλευτική (ΑΕΙ), Διαιτολογία (από το 1994) και φυσικά του αντίστοιχου επιστημονικού πεδίου ΤΕΙ].
Εξεταζόμενα Μαθήματα: Έκθεση, Φυσική, Χημεία, Βιολογία
Βασικό Μάθημα: Βιολογία. Εξαιρέσεις:
Φυσική: Ραδιολογίας-Ακτινολογίας ΤΕΙ
Χημεία: Φαρμακευτική (Χημεία)
3η Δέσμη [Νομική, Φιλολογία, Ιστορία-Αρχαιολογία, Φιλοσοφία, Θεολογία/Ποιμαντική, Ξενόγλωσσες Φιλολογίες και Αρχειονομία-Βιβλιοθηκονομία και Βιβλιοθηκονομία ΤΕΙ]
Εξεταζόμενα Μαθήματα: Έκθεση, Αρχαία, Ιστορία, Λατινικά
Βασικό Μάθημα: Αρχαία. Εξαιρέσεις:
Ιστορία: ΜΜΕ, Δημοσιογραφία, Ψυχολογία, Κοινωνιολογίες
4η Δέσμη [Οικονομικές Σχολές, Οργάνωση & Διοίκηση Επιχειρήσεων, Χρηματ/κής & Τραπεζικής Διοικητικής, Επιχειρησιακή Έρευνα & Εμπορία, Ναυτιλιακά, Διεθνών & Ευρωπαϊκών Σπουδών, Πολιτικές Επιστήμες, Δημόσιας Διοίκησης και φυσικά του αντίστοιχου επιστημονικού πεδίου ΤΕΙ...]
Εξεταζόμενα Μαθήματα: Έκθεση, Μαθηματικά, Ιστορία, Κοινωνιολογία (έως και 1993)–Πολιτική Οικονομία (από το 1994)
Βασικό Μάθημα: Μαθηματικά (καμία σχέση με αυτά της 1ης Δέσμης, λιγότερη ύλη και ευκολότερα θέματα).
Εξαιρέσεις: η Ιστορία σε ΜΜΕ, Δημοσιογραφία, Ψυχολογία, Κοινωνιολογίες
Οι σχολές Στατιστικής, Βιομηχανικής Διοίκησης & Τεχνολογίας (τότε Τεχνολογίας Συστημάτων & Παραγωγής), Εφηρμοσμένης Πληροφορικής (το τμήμα στο ΕΚΠΑ τώρα ονομάζεται Πληροφορικής & Τηλεπικοινωνιών) ήταν κοινά στην 1η και 4η Δέσμη (κατά 95% ειγάγωγή από την 4η Δέσμη),
Η σχολή Βιολογίας ήταν στην 1η και 2η Δέσμη (κατά 99% εισαγωγή απο 2η Δέσμη, πιο εύκολα έγραφες καλά στη Βιολογία από ό,τι στα Μαθηματικά)
Οι σχολές Ψυχολογίας, Κοινωνιολογίας, ΜΜΕ ήταν στην 3η και 4η Δέσμη (50-50% περίπου εισαγωγή από την κάθε Δέσμη.
Στην «Κοινή Ομάδα» Σχολών (πρόσβαση εισαγωγής από όλες τις Δέσμες) ήταν από ΑΕΙ τα Παιδαγωγικά, Φυσικής Αγωγής, Μουσικών Σπουδών, Οικιακής Οικονομίας (αργότερα «βγήκε» από τη 2η Δέσμη), Θεάτρου (αργότερα ήταν μόνο στην 3η Δέσμη), Μεθοδολογίας Ιστορίας & θεωρίας Επιστήμης (αργότερα «βγήκε» από τη 2η Δέσμη) και από ΤΕΙ Κοινωνικής Εργασίας, Νοσηλευτικής, Βρεφονηπιοκομίας, Μαιευτικής και Επισκεπτών Υγείας ήταν εντάσσονταν (εισαγωγή κατά 45% από 2η Δέσμη, 45% από 3η Δέσμη, 10% από 4η Δέσμη).
Η έκθεση (ουσιαστικά δοκίμιο) ήταν μόνο η ανάπτυξη των ιδεών σε κάποιο θέμα και όχι παράλληλα η λύση/απάντηση γλωσσολογικών «ασκήσεων», όπως γίνεται πλέον (αυτός ο χαρακτήρας εξέτασης ήταν τότε μόνο στις ενδοσχολικές εξετάσεις).
Η 4η Δέσμη ήταν γνωστή και ως η «Δέσμη του Λαού», όσοι ενδιαφέρονταν μόνο για το απολυτήριο Λυκείου κατά 95% διάλεγαν τη 4η Δέσμη μιας και θεωρείτο ως η πιο εύκολη για αποφοίτηση.
Το διάστημα 1991-1999 ο κάθε υποψήφιος είχε δικαίωμα επιλογής μέχρι και 60 σχολές της Δέσμης που ήταν υποψήφιος. Μέχρι και το 1990 υπήρχε το δικαίωμα της επιλογής σχολών μέχρι το πολύ 2 ομάδων μιας Δέσμης (ήτοι, οι σχολές της κάθε Δέσμης ήταν διαχωρισμένες σε Ομάδες).
Μέχρι και και το 1990 μέσα έπρεπε στο εκάστοτε «βασικό μάθημα» να είχες «πιάσει» τουλάχιστον τη βάση για να εισαχθείς στη σχολή, άσχετα αν στο σύνολο μορίων την «έπιανες» ή όχι.
Η κατάθεση του Μηχανογραφικού Δελτίου πραγματοποιούταν το Φεβρουάριο, άρα μερικούς μήνες πριν τις Πανελλήνιες Εξετάσεις.
Περαιτέρω, γενικότερες παρατηρήσεις επί του συστήματος των Δεσμών:
- Οι διαγωνιζόμενοι, όπως προαναφέρθηκε, ήταν «χωρισμένοι» σε δέσμες. Οι τελειόφοιτοι δεν διαγωνίζονταν (λανθασμένα χρησιμοποιείται τόσα χρόνια ο όρος εξετάσεις. Πρόκεται για διαγωνισμό!) μόνο μεταξύ τους, αλλά είχαν να αντιμετωπίσουν και τους απόφοιτους και μάλιστα η πλειοψηφία εξʼ αυτών είχε «κρατήσει» και μάθημα με ικανοποιητική (κατά την κρίση τού καθενός) βαθμολογία... Αυτό λάμβανα χώρα κατά κύριο λόγο, αφού υπήρχαν και ορισμένα τμήματα που ήταν κοινά για δύο δέσμες ή η «κοινή» ομάδα σχολών και για τις 4 δέσμες.
- Η εισαγωγή σε οποιοδήποτε ΑΕΙ/ΤΕΙ ήταν πολύ πιο δύσκολη από ό,τι σήμερα, υπό το πρίσμα ότι η αναλογία υποψηφίων/σύνολο προσφερόμενων θέσεων ήταν μικρότερη. Σήμερα (μετά το 2000) διατίθονται περίπου 75.000 (κατά μέσο όρο σε κάθε χρονιά) σε 85.000 υποψηφίους (άρα σχεδόν όλοι που τελείωσαν το λύκειο εισάγονται σε κάποια σχολή), εκτός απο την τελευταία τριετία που θεσπίστηκε σωστότατα η «βάση εισαγωγής» (ΓΒΠ 10 ή 10.000 μόρια) και οι υποψήφιοι «αυτομάτως μειώθηκαν» κάπου στους 55.000... Με το σύστημα των δεσμών έως και το 1997-1998 οι προσφερόμενες θέσεις ήταν συνολικά 40.000-45.000 και οι υποψήφιοι φυσικά κάπου 85.000. Για να μην σας μπλέξω με τα νούμερα, η αναλογία επιτυχίας ανά Δέσμη (εννοώ εδώ την εισαγωγή οπουδήποτε, όχι στη σχολή που επιθυμούσε ο καθένας) κατά μέσο όσο ήταν στην 1η Δέσμη 1 στους 2,5 υποψηφίους, στη 2η δέσμη 1 στους 4, στην 3η δέσμη 1 στους 3 και στην 4η Δέσμη 1 στους 5 (κάπως πλασματική αυτή η αναλογία, διότι στη «Δέσμη του λαού» υπήρχαν αρκετοί που απλά ήθελαν το Απολυτήριο Γενικού Λυκείου).
- Ο αριθμός των επιλογών/σχολών ήταν πολύ μικρότερος από ό,τι είναι σήμερα (η πολιτική «κάθε πόλη και ΑΕΙ, κάθε χωριό και αΤΕΙ» άρχισε μετά το 1998-1999. Την πενταετία 1999-2003 τα ΑΕΙ και ΑΤΕΙ ξεπήδησαν σαν μανιτάρια σε όλη την Ελληνική επικράτεια, λόγω της χρηματοδότησης μέσω των ΕΠΕΑΕΚ). Επομένως η «πρώτες επιλογές» ήταν, αναμενόμενα, λιγότερε. Αν σήμερα στα άρθρα των εφημερίδων διαβάζουμε «μόνο το 10% εισάγεται στη σχολή της επιθυμίας του», φανταστείτε το ποσοστό πριν από 10 χρόνια, ιδιαίτερα μάλιστα όταν έδινες για πρώτη φορά Πανελλήνιες.
- Για να «γράψεις» σε ένα μάθημα 15 έπρεπε να είχες προετοιμαστεί αρκετά καλά. Σκέψεις «είμαι για θετικές επιστήμες, δεν μπορώ την παπαγαλία» ή «δεν είμαι διαβαστερός τύπος για αυτό πήγα Τεχνολογική Κατεύθυνση» δεν ίσχυαν στην 1η και 2η Δέσμη. Τα βιβλία Φυσικής και Χημείας εκτός από τα πολλά Κεφάλαια και τα πολλά είδη ασκήσεων που έπρεπε να λύσεις είχε και... κάργα θεωρεία! (στη Φυσική ήταν πάνω απο 200 σελίδες η ύλη και κάπου 150 σελίδες για τη Χημεία. Επιπλέον, στα Μαθηματικά έπρεπε να μάθεις «παπαγαλία» την απόδειξη αρκετών των θεωρημάτων και ορισμών (μάλιστα για να καλύψεις μόλις 2.5 μονάδες)...
- Τα θέματα σχεδόν κάθε μαθήματος στις Δέσμες ήταν αρκετές φορές εκτός του «κλίματος» και «φιλοσοφίας» των σχολικών βιβλίων. Μέσα στην τάξη του σχολείου, ακόμα και οι Καθηγητές ενδιαφέρονταν για σωστό μάθημα, δεν προλάβαινες να μελετήσεις το κάθε κεφάλαιο όπως έπρεπε, φυσικά λόγω του μεγάλου αριθμού των Κεφαλαίων. Αναγκαστικά (σχεδόν) έπρεπε να έχεις βοηθήματα και να πας σε Φροντιστήριο, ειδικά σε Μαθηματικά, Φυσική, Χημεία, Βιολογία. Για αυτό και «ιστορικά» έγινε σιγά-σιγά απαραίτητο το Φροντιστήριο.
- Οι υποψήφιοι που ενδιαφέρονταν για την εισαγωγή τους ιδιαίτερα σε κάποιο ΑΕΙ, είθισται να «κρατούσαν» για την επόμενη χρονιά (max 2 έτη μεταφοράς), συνήθως, βαθμολογίες ως εξής:
§ 1η Δέσμη: Έκθεση >12, Μαθηματικά >10, Φυσική >14, Χημεία >15
§ 2η Δέσμη: Έκθεση >14,5, Φυσική >17, Χημεία >18, Βιολογία >18
§ 3η Δέσμη: Έκθεση >15, Αρχαία >15, Ιστορία >17, Λατινικά >18,5!
§ 4η Δέσμη: Έκθεση >13, Μαθηματικά >12, Ιστορία >16, Κοινωνιολογία/Πολιτική Οικονομία >16
Βέβαια ο συνδυασμός (όλων) αυτών των βαθμολογιών αρκετές φορές δεν ήταν αρκετός για την εισαγωγή έστω σε οποιοδήποτε ΑΕΙ...
Η βαθμολογία σε κάθε μάθημα ήταν το άθροισμα δύο βαθμολογητών. Το άριστα από κάθε βααθμολογητή ήταν οι 80 μονάδες (20 μονάδες σε κάθε θέμα, σύνολο 4) και έτσι το άριστα στο κάθε μάθημα ήταν το 160 (80x2 βαθμολογητές). Το «βασικό» μάθημα πολλαπλασιαζόταν με το συντελεστή 1,15 και τα υπόλοιπα 3 με το συντελεστή 0,95. Τα τέσσερα αυτά γινόμενα αθροίζονταν, πολλαπλασιάζονταν με το δέκα και είχες τα μόριά σου (6400 το άριστα, 3200 η βάση). Στις Στρατιωτικές σχολές και Πανεπιστήμιο Κύπρου (μπήκε στις Πανελλήνιες το 1993 για πρώτη φορά) έπρεπε να είχες τουλάχιστον 3200 μόρια. Η Αστονομική Ακαδημία πρωτομπήκε στις Πανελλήνιες το 1995...
Αυτά! Ελπίζω να μη σας κούρασα με αυτή τη μακροσκελή δημοσίευση και να σας προσέφερα μια ιδέα του προηγούμενου συστήματος εισαγωγής στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Επίσης, βρήκα στον Η/Υ μου αρχείο με τις βάσεις των ετών 1992 και 1993 (εποχή που είχα δώσει εγώ Πανελλήνιες, το 1993). Οι περισσότεροι από εσάς θα διαπιστώσετε πόσες λίγες σχολές υπήρχαν τότε σε σχέση με το σήμερα, αρκετές σχολές έχουν μετονομαστεί και φυσικά μέσω των βάσεων μπορεί κάποιος να αντιληφθεί τις επιθυμίες των τότε «παιδιών» που σήμερα είναι +-30 ετών (μιλάμε για τρελλές ανατροπές σε πολλά επιστημονικά αντικείμενα με τα σημερινά δεδομένα).
Α, όσον αφορά τους ΗΜΜΥ (έχω αντιληφθεί αρκετές «μάχες» στο forum) δεν ήταν το 1992 η σχολή με την υψηλότερη βάσης στην 1η Δέσμη (εκτός των σχολών που ανήκαν και σε άλλες Δέσμες), αλλά η Μηχανικός Η/Υ & Πληροφορικής Πάτρας.
1η Δέσμη [Πολυτεχνείο, ΦυσικοΜαθηματικοΧημειοΓεωλογία, ΓεωπονοΔασολογικοΠεριβαλλοντολογικά, Πληροφορική/Επιστήμη Υπολογιστών και φυσικά του αντίστοιχου επιστημονικού πεδίου ΤΕΙ (τότε ονομάζονταν ΤΕΙ, όχι ΑΤΕΙ].
Εξεταζόμενα Μαθήματα: Έκθεση, Μαθηματικά, Φυσική, Χημεία
Βασικό μάθημα (αυξημένης βαρύτητας με τα σημερινά «Πεδία»): Μαθηματικά. Εξαιρέσεις:
Φυσική: για το Φυσικό (φυσικά...)
Χημεία: Για τη Χημεία, τα Τμήματα Γεωπονίας Φυτικής Παραγωγής, Ζωικής Παραγωγής, Γεωργικών Βιομηχανιών (σήμερα Επιστήμη & Τεχνολογία Τροφίμων), Δασολογία-Φυσικού Περιβάλλοντος και, Περιβάλλοντος (και τα αντίστοιχου επιστημονικού αντικειμένου ΤΕΙ).
2η Δέσμη [Ιατρική, Οδοντιατρική, Φαρμακευτική, Κτηνιατρική, Βιολογία, Νοσηλευτική (ΑΕΙ), Διαιτολογία (από το 1994) και φυσικά του αντίστοιχου επιστημονικού πεδίου ΤΕΙ].
Εξεταζόμενα Μαθήματα: Έκθεση, Φυσική, Χημεία, Βιολογία
Βασικό Μάθημα: Βιολογία. Εξαιρέσεις:
Φυσική: Ραδιολογίας-Ακτινολογίας ΤΕΙ
Χημεία: Φαρμακευτική (Χημεία)
3η Δέσμη [Νομική, Φιλολογία, Ιστορία-Αρχαιολογία, Φιλοσοφία, Θεολογία/Ποιμαντική, Ξενόγλωσσες Φιλολογίες και Αρχειονομία-Βιβλιοθηκονομία και Βιβλιοθηκονομία ΤΕΙ]
Εξεταζόμενα Μαθήματα: Έκθεση, Αρχαία, Ιστορία, Λατινικά
Βασικό Μάθημα: Αρχαία. Εξαιρέσεις:
Ιστορία: ΜΜΕ, Δημοσιογραφία, Ψυχολογία, Κοινωνιολογίες
4η Δέσμη [Οικονομικές Σχολές, Οργάνωση & Διοίκηση Επιχειρήσεων, Χρηματ/κής & Τραπεζικής Διοικητικής, Επιχειρησιακή Έρευνα & Εμπορία, Ναυτιλιακά, Διεθνών & Ευρωπαϊκών Σπουδών, Πολιτικές Επιστήμες, Δημόσιας Διοίκησης και φυσικά του αντίστοιχου επιστημονικού πεδίου ΤΕΙ...]
Εξεταζόμενα Μαθήματα: Έκθεση, Μαθηματικά, Ιστορία, Κοινωνιολογία (έως και 1993)–Πολιτική Οικονομία (από το 1994)
Βασικό Μάθημα: Μαθηματικά (καμία σχέση με αυτά της 1ης Δέσμης, λιγότερη ύλη και ευκολότερα θέματα).
Εξαιρέσεις: η Ιστορία σε ΜΜΕ, Δημοσιογραφία, Ψυχολογία, Κοινωνιολογίες
Οι σχολές Στατιστικής, Βιομηχανικής Διοίκησης & Τεχνολογίας (τότε Τεχνολογίας Συστημάτων & Παραγωγής), Εφηρμοσμένης Πληροφορικής (το τμήμα στο ΕΚΠΑ τώρα ονομάζεται Πληροφορικής & Τηλεπικοινωνιών) ήταν κοινά στην 1η και 4η Δέσμη (κατά 95% ειγάγωγή από την 4η Δέσμη),
Η σχολή Βιολογίας ήταν στην 1η και 2η Δέσμη (κατά 99% εισαγωγή απο 2η Δέσμη, πιο εύκολα έγραφες καλά στη Βιολογία από ό,τι στα Μαθηματικά)
Οι σχολές Ψυχολογίας, Κοινωνιολογίας, ΜΜΕ ήταν στην 3η και 4η Δέσμη (50-50% περίπου εισαγωγή από την κάθε Δέσμη.
Στην «Κοινή Ομάδα» Σχολών (πρόσβαση εισαγωγής από όλες τις Δέσμες) ήταν από ΑΕΙ τα Παιδαγωγικά, Φυσικής Αγωγής, Μουσικών Σπουδών, Οικιακής Οικονομίας (αργότερα «βγήκε» από τη 2η Δέσμη), Θεάτρου (αργότερα ήταν μόνο στην 3η Δέσμη), Μεθοδολογίας Ιστορίας & θεωρίας Επιστήμης (αργότερα «βγήκε» από τη 2η Δέσμη) και από ΤΕΙ Κοινωνικής Εργασίας, Νοσηλευτικής, Βρεφονηπιοκομίας, Μαιευτικής και Επισκεπτών Υγείας ήταν εντάσσονταν (εισαγωγή κατά 45% από 2η Δέσμη, 45% από 3η Δέσμη, 10% από 4η Δέσμη).
Η έκθεση (ουσιαστικά δοκίμιο) ήταν μόνο η ανάπτυξη των ιδεών σε κάποιο θέμα και όχι παράλληλα η λύση/απάντηση γλωσσολογικών «ασκήσεων», όπως γίνεται πλέον (αυτός ο χαρακτήρας εξέτασης ήταν τότε μόνο στις ενδοσχολικές εξετάσεις).
Η 4η Δέσμη ήταν γνωστή και ως η «Δέσμη του Λαού», όσοι ενδιαφέρονταν μόνο για το απολυτήριο Λυκείου κατά 95% διάλεγαν τη 4η Δέσμη μιας και θεωρείτο ως η πιο εύκολη για αποφοίτηση.
Το διάστημα 1991-1999 ο κάθε υποψήφιος είχε δικαίωμα επιλογής μέχρι και 60 σχολές της Δέσμης που ήταν υποψήφιος. Μέχρι και το 1990 υπήρχε το δικαίωμα της επιλογής σχολών μέχρι το πολύ 2 ομάδων μιας Δέσμης (ήτοι, οι σχολές της κάθε Δέσμης ήταν διαχωρισμένες σε Ομάδες).
Μέχρι και και το 1990 μέσα έπρεπε στο εκάστοτε «βασικό μάθημα» να είχες «πιάσει» τουλάχιστον τη βάση για να εισαχθείς στη σχολή, άσχετα αν στο σύνολο μορίων την «έπιανες» ή όχι.
Η κατάθεση του Μηχανογραφικού Δελτίου πραγματοποιούταν το Φεβρουάριο, άρα μερικούς μήνες πριν τις Πανελλήνιες Εξετάσεις.
Περαιτέρω, γενικότερες παρατηρήσεις επί του συστήματος των Δεσμών:
- Οι διαγωνιζόμενοι, όπως προαναφέρθηκε, ήταν «χωρισμένοι» σε δέσμες. Οι τελειόφοιτοι δεν διαγωνίζονταν (λανθασμένα χρησιμοποιείται τόσα χρόνια ο όρος εξετάσεις. Πρόκεται για διαγωνισμό!) μόνο μεταξύ τους, αλλά είχαν να αντιμετωπίσουν και τους απόφοιτους και μάλιστα η πλειοψηφία εξʼ αυτών είχε «κρατήσει» και μάθημα με ικανοποιητική (κατά την κρίση τού καθενός) βαθμολογία... Αυτό λάμβανα χώρα κατά κύριο λόγο, αφού υπήρχαν και ορισμένα τμήματα που ήταν κοινά για δύο δέσμες ή η «κοινή» ομάδα σχολών και για τις 4 δέσμες.
- Η εισαγωγή σε οποιοδήποτε ΑΕΙ/ΤΕΙ ήταν πολύ πιο δύσκολη από ό,τι σήμερα, υπό το πρίσμα ότι η αναλογία υποψηφίων/σύνολο προσφερόμενων θέσεων ήταν μικρότερη. Σήμερα (μετά το 2000) διατίθονται περίπου 75.000 (κατά μέσο όρο σε κάθε χρονιά) σε 85.000 υποψηφίους (άρα σχεδόν όλοι που τελείωσαν το λύκειο εισάγονται σε κάποια σχολή), εκτός απο την τελευταία τριετία που θεσπίστηκε σωστότατα η «βάση εισαγωγής» (ΓΒΠ 10 ή 10.000 μόρια) και οι υποψήφιοι «αυτομάτως μειώθηκαν» κάπου στους 55.000... Με το σύστημα των δεσμών έως και το 1997-1998 οι προσφερόμενες θέσεις ήταν συνολικά 40.000-45.000 και οι υποψήφιοι φυσικά κάπου 85.000. Για να μην σας μπλέξω με τα νούμερα, η αναλογία επιτυχίας ανά Δέσμη (εννοώ εδώ την εισαγωγή οπουδήποτε, όχι στη σχολή που επιθυμούσε ο καθένας) κατά μέσο όσο ήταν στην 1η Δέσμη 1 στους 2,5 υποψηφίους, στη 2η δέσμη 1 στους 4, στην 3η δέσμη 1 στους 3 και στην 4η Δέσμη 1 στους 5 (κάπως πλασματική αυτή η αναλογία, διότι στη «Δέσμη του λαού» υπήρχαν αρκετοί που απλά ήθελαν το Απολυτήριο Γενικού Λυκείου).
- Ο αριθμός των επιλογών/σχολών ήταν πολύ μικρότερος από ό,τι είναι σήμερα (η πολιτική «κάθε πόλη και ΑΕΙ, κάθε χωριό και αΤΕΙ» άρχισε μετά το 1998-1999. Την πενταετία 1999-2003 τα ΑΕΙ και ΑΤΕΙ ξεπήδησαν σαν μανιτάρια σε όλη την Ελληνική επικράτεια, λόγω της χρηματοδότησης μέσω των ΕΠΕΑΕΚ). Επομένως η «πρώτες επιλογές» ήταν, αναμενόμενα, λιγότερε. Αν σήμερα στα άρθρα των εφημερίδων διαβάζουμε «μόνο το 10% εισάγεται στη σχολή της επιθυμίας του», φανταστείτε το ποσοστό πριν από 10 χρόνια, ιδιαίτερα μάλιστα όταν έδινες για πρώτη φορά Πανελλήνιες.
- Για να «γράψεις» σε ένα μάθημα 15 έπρεπε να είχες προετοιμαστεί αρκετά καλά. Σκέψεις «είμαι για θετικές επιστήμες, δεν μπορώ την παπαγαλία» ή «δεν είμαι διαβαστερός τύπος για αυτό πήγα Τεχνολογική Κατεύθυνση» δεν ίσχυαν στην 1η και 2η Δέσμη. Τα βιβλία Φυσικής και Χημείας εκτός από τα πολλά Κεφάλαια και τα πολλά είδη ασκήσεων που έπρεπε να λύσεις είχε και... κάργα θεωρεία! (στη Φυσική ήταν πάνω απο 200 σελίδες η ύλη και κάπου 150 σελίδες για τη Χημεία. Επιπλέον, στα Μαθηματικά έπρεπε να μάθεις «παπαγαλία» την απόδειξη αρκετών των θεωρημάτων και ορισμών (μάλιστα για να καλύψεις μόλις 2.5 μονάδες)...
- Τα θέματα σχεδόν κάθε μαθήματος στις Δέσμες ήταν αρκετές φορές εκτός του «κλίματος» και «φιλοσοφίας» των σχολικών βιβλίων. Μέσα στην τάξη του σχολείου, ακόμα και οι Καθηγητές ενδιαφέρονταν για σωστό μάθημα, δεν προλάβαινες να μελετήσεις το κάθε κεφάλαιο όπως έπρεπε, φυσικά λόγω του μεγάλου αριθμού των Κεφαλαίων. Αναγκαστικά (σχεδόν) έπρεπε να έχεις βοηθήματα και να πας σε Φροντιστήριο, ειδικά σε Μαθηματικά, Φυσική, Χημεία, Βιολογία. Για αυτό και «ιστορικά» έγινε σιγά-σιγά απαραίτητο το Φροντιστήριο.
- Οι υποψήφιοι που ενδιαφέρονταν για την εισαγωγή τους ιδιαίτερα σε κάποιο ΑΕΙ, είθισται να «κρατούσαν» για την επόμενη χρονιά (max 2 έτη μεταφοράς), συνήθως, βαθμολογίες ως εξής:
§ 1η Δέσμη: Έκθεση >12, Μαθηματικά >10, Φυσική >14, Χημεία >15
§ 2η Δέσμη: Έκθεση >14,5, Φυσική >17, Χημεία >18, Βιολογία >18
§ 3η Δέσμη: Έκθεση >15, Αρχαία >15, Ιστορία >17, Λατινικά >18,5!
§ 4η Δέσμη: Έκθεση >13, Μαθηματικά >12, Ιστορία >16, Κοινωνιολογία/Πολιτική Οικονομία >16
Βέβαια ο συνδυασμός (όλων) αυτών των βαθμολογιών αρκετές φορές δεν ήταν αρκετός για την εισαγωγή έστω σε οποιοδήποτε ΑΕΙ...
Η βαθμολογία σε κάθε μάθημα ήταν το άθροισμα δύο βαθμολογητών. Το άριστα από κάθε βααθμολογητή ήταν οι 80 μονάδες (20 μονάδες σε κάθε θέμα, σύνολο 4) και έτσι το άριστα στο κάθε μάθημα ήταν το 160 (80x2 βαθμολογητές). Το «βασικό» μάθημα πολλαπλασιαζόταν με το συντελεστή 1,15 και τα υπόλοιπα 3 με το συντελεστή 0,95. Τα τέσσερα αυτά γινόμενα αθροίζονταν, πολλαπλασιάζονταν με το δέκα και είχες τα μόριά σου (6400 το άριστα, 3200 η βάση). Στις Στρατιωτικές σχολές και Πανεπιστήμιο Κύπρου (μπήκε στις Πανελλήνιες το 1993 για πρώτη φορά) έπρεπε να είχες τουλάχιστον 3200 μόρια. Η Αστονομική Ακαδημία πρωτομπήκε στις Πανελλήνιες το 1995...
Αυτά! Ελπίζω να μη σας κούρασα με αυτή τη μακροσκελή δημοσίευση και να σας προσέφερα μια ιδέα του προηγούμενου συστήματος εισαγωγής στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Επίσης, βρήκα στον Η/Υ μου αρχείο με τις βάσεις των ετών 1992 και 1993 (εποχή που είχα δώσει εγώ Πανελλήνιες, το 1993). Οι περισσότεροι από εσάς θα διαπιστώσετε πόσες λίγες σχολές υπήρχαν τότε σε σχέση με το σήμερα, αρκετές σχολές έχουν μετονομαστεί και φυσικά μέσω των βάσεων μπορεί κάποιος να αντιληφθεί τις επιθυμίες των τότε «παιδιών» που σήμερα είναι +-30 ετών (μιλάμε για τρελλές ανατροπές σε πολλά επιστημονικά αντικείμενα με τα σημερινά δεδομένα).
Α, όσον αφορά τους ΗΜΜΥ (έχω αντιληφθεί αρκετές «μάχες» στο forum) δεν ήταν το 1992 η σχολή με την υψηλότερη βάσης στην 1η Δέσμη (εκτός των σχολών που ανήκαν και σε άλλες Δέσμες), αλλά η Μηχανικός Η/Υ & Πληροφορικής Πάτρας.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Συνημμένα
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.