Πύρος
Τιμώμενο Μέλος
Ο Γιώργος Μάριος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής του τμήματος Πολιτισμού & Δημιουργικών Μέσων & Βιομηχανιών Θεσσαλίας. Έχει γράψει 1,736 μηνύματα.
04-07-19
17:05
Τα έγραψα έτσι επειδή έτσι τα ονομάζουν ο καθένας ξεχωριστά και μου έρχονταν στο μυαλό όλα μαζί.Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα σε επιχειρήσεις, γραφεία και ιδιωτικές υπηρεσίες; Επίσης εφόσον βρήκαν δουλειά έχοντας μεταπτυχιακό σε άλλον τομέα, τότε γιατί να σπουδάσεις φιλοσοφία ή κοινωνιολογια in the first place; Σπούδασε κάτι παρεμφερές με τον δεύτερο τομέα από την αρχή.
Δεν είναι μεταπτυχιακο σε άλλον τομέα. Είναι σε τομέα που χρειάζεται να έχεις προπτυχιακο σε συγκεκριμενο κλαδο. Π.χ. η κοινωνιολογια ειναι βασικο για καποιον που θελει να ασχοληθει με διαχειριση ανθρωπινου δυναμικου συγκεκριμένα. Στην αγγλία συγκεκριμένα οι σπουδαστές κοινωνιολογιας κανουν πολλα μαθηματα πληροφορικης και στατιστικης, περισσότερα απ'οτι στην Ελλάδα, ακριβως επειδή η κοινωνιολογια είναι πολύ χρήσιμη έως και απαραίτητη στις σύγχρονες μεγάλες επιχειρήσεις (λεω μεγαλες επειδη έχουν περισσότερο προσωπικο από διάφορους τομείς). Η φιλοσοφία είναι βασικη αν θες να ασχοληθεις με τεχνητη νοημοσύνη (ή με την ψυχανάλυση στο εξωτερικό). Επίσης τις περισσότερες φορές δεν είναι εφικτό να σπουδάσεις αμέσως κάτι πιο παρεμφερές ειδικα αν δινεις πανελλαδικές. Εφόσον μπορεις να ακολουθησεις τις ιδιες καριερες απο ανθρωπιστικες επιστήμες, γιατί όχι; Ούτως ή άλλως διαφορετικές υπηρεσίες προσφέρει ο σύμβουλος επιχειρήσεων από διοίκηση επιχειρήσεων με ειδικευση στο ανθρωπινο δυναμικο από τον σύμβουλο επιχειρησεων από κοινωνιολογία με ειδικευση στο ανθρωπινο δυναμικο.
Πύρος
Τιμώμενο Μέλος
Ο Γιώργος Μάριος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής του τμήματος Πολιτισμού & Δημιουργικών Μέσων & Βιομηχανιών Θεσσαλίας. Έχει γράψει 1,736 μηνύματα.
04-07-19
15:19
Τον κοινωνιολογο σε θεση διαχειρισης ανθρωπινου δυναμικου (με μεταπτυχιακο βεβαια οπως ο καθε ενας που θελει να εργαστει στο hr χρειαζεται αντιστοιχο μεταπτυχιακο και συνηθως προτιμουνται οι κοινωνιολογοι και οι αποφοιτοι διοικησης επιχειρησεων) και τον φιλόλογο στην τεχνητη νοημοσυνη για την δημιουργια γλωσσικης-μεταφραστικης εφαρμογης όπως και χρησιμοποιουνται (το μεταπτυχιακο παλι ειναι βασικο με ειδικευση στην γλωσσολογια της τεχνητης νοημοσυνης).Σε τι θέση θα προσλαμβάνες έναν κοινωνικό λόγο η ένα φιλόλογο στην επιχείρηση σου πέραν από καθηγητή;
Επίσης τα παιδια οταν λενε οτι πλεον και οι ανθρωπιστικες επιστημες μπορουν να εκσυγχρονιστουν μεσω της διεπιστημονικοτητας δεν εννοούν οτι ολοι οι ανθρωπιστικοι μπορουν να ασχοληθουν σε επιχειρησεις ηταν γενικο σχολιο, αναφερεται γενικοτερα σε επαγγελματα που νομιζουμε οτι οι ανθρωπιστικοι δεν μπορουν να εργαστουν.
Εγώ έχω πολλά παραδείγματα στην οικογένειά μου με εργασιες οπως επιχειρησεις, γραφεια, ιδιωτικες υπηρεσιες στα οποία εργαζονται θεωρητικοι επιστημονες με μεταπτυχιακο σε αλλη ή παρόμοια επιστήμη.
Πύρος
Τιμώμενο Μέλος
Ο Γιώργος Μάριος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής του τμήματος Πολιτισμού & Δημιουργικών Μέσων & Βιομηχανιών Θεσσαλίας. Έχει γράψει 1,736 μηνύματα.
03-07-19
12:24
Να, αυτο ειναι το προβλημα. Δεν μπορω να το παρω ως αξιωμα. Ισχυει, το δεχομαι, αλλά εφοσον δεν το κατανοω απολυτα μερικες φορες, τοτε, κατι δημιουργειται μεσα μου και δεν μπορω να το αποβαλλω.. δεν ξερω πώς να το εξηγησω.. γενικα δεν αποδεχομαι ευκολα πραγματα που δεν μου βγαζουν υποκειμενικη λογικη... τα δεχομαι αλλα δεν τα αποδεχομαι.. και δεν το εχω τωρα αυτο. Απο παντα το ειχα με πολλά πραγματα..Το 1+1=2 είναι αξιωμα, δεν έχει να καταλάβεις κάτι. Το παίρνεις ως δεδομένο για να καταλάβεις αλλά πράγματα
Μπορω να μαθω μαθηματικα μεχρι ενα σημειο, αλλα εως εκει... εχουμε πολλες νοημοσυνες οι ανθρωποι. Δεν γινεται να ειναι ολες το ιδιο ανεπτυγμενες και ισορροπημενες. Εγώ δυστυχως ανηκω σε αυτους με χαμηλη λογικομαθηματικη και πρακτικη σκεψη. Δεν εχω αρκετα τιποτα απο τα δυο..
Πύρος
Τιμώμενο Μέλος
Ο Γιώργος Μάριος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής του τμήματος Πολιτισμού & Δημιουργικών Μέσων & Βιομηχανιών Θεσσαλίας. Έχει γράψει 1,736 μηνύματα.
03-07-19
11:15
Συμφωνώ ως προς την πρώτη παράγραφο και ως προς το γενικότερο εννοούμενο νόημα της σκέψης σου, όμως δεν είναι όλοι για όλα..Καταρχήν η υποβάθμιση των ανθρωπιστικών σπουδών είναι παγκόσμιο φαινόμενο και όχι ελληνικό. Οι λόγοι είναι πάρα πολλοί (επικράτηση του αγγλοσαξωνικού μοντέλου στις επιστήμες, κοινωνικοπολιτικοί παράμετροι που έχουν εγκαθιδρύσει μια τεχνοκρατική αντίληψη της πραγματικότητας, άνοιγμα της εκπαίδευσης σε ολόκληρο τον κοινωνικό ιστό κτλ κτλ) και χρειάζεσαι ολόκληρα βιβλία για να κάνεις έστω και μια επιδερμική ανάλυση του θέματος.
Από εκεί και πέρα, και επειδή η συντριπτική πλειοψηφία δε θα αλλάξει τον κόσμο αλλά απλά θα τελειώσει μια σχολή και μετά θα βγει στην σκληρή καθημερινότητα, καλό είναι να δούμε την αλήθεια κατάματα όσον αφορά τις συνέπειες που έχει το να επιλέξεις κατεύθυνση ανθρωπιστικών επιστημών. Και οι συνέπειες παιδιά είναι βαρύτατες, και σας το λέω σαν κάποιος που το πρώτο του πτυχίο είναι από σχολή κοινωνικών επιστημών.
Οι μόνες σχολές που έχουν ουσιαστική επαγγελματική αποκατάσταση από θεωρητική είναι οι νομικές/ψυχολογίες/κοινωνική εργασία, και ακόμα και σε αυτές πλέον τα πράγματα στην συνέχεια είναι δύσκολα (μεγάλα ποσοστά ανεργίας, πενιχροί μισθοί, βάρβαρα ωράρια κτλ). Σε όλες τις υπόλοιπες ή απλά δε θα βρείτε δουλειά πουθενά ή θα έχετε να ανταγωνιστείτε άπειρα άτομα από όλες τις άλλες σχολές της θεωρητικής για λίγες θέσεις στο δημόσιο.
Είναι ωραίο να λέμε φράσεις τύπου "να κάνεις αυτό που σε γεμίζει" αλλά κάποια στιγμή θα μεγαλώσετε, θα τελειώσετε την σχολή και θα εύχεστε αυτά που σας λένε κάποιοι σε αυτό το θρεντ να σας τα είχανε πει και οι δικοί σας. Όπως συνέβη και με μένα και με σχεδόν όλους που επέλεξαν αυτόν τον δρόμο χωρίς να είναι από εύπορη οικογένεια.
Πίστεψε με, είναι δυνατό κάποιος είτε λόγω γενετικών είτε λόγω κοινωνικών παραγόντων να μην μπορέσει ποτέ στη ζωή του, όσο πολύ και να θέλει και να προσπαθεί, να μάθει μαθηματικά. Εμένα στην πρώτη δημοτικού μου πήρε περίπου ένα μήνα για να συνειδητοποιήσω τον λόγο που 1+1=2 και δεν κάνω πλακα πολλές φορές ακόμα αναρωτιέμαι αν όντως είναι έτσι και μπερδεύω το κεφάλι μου. Εντωμεταξύ αυτό είναι και παράδοξο για εμένα επειδή καταλαβαίνω εύκολα στοιχεία Λογικής κλπ όμως αυτό το περιστατικό με τα μαθηματικά δεν θα το ξεχάσω ποτέ μου. Απλώς δεν μπορούσα να το καταλάβω, έλεγα "πώς γίνεται αν πάρουμε 1 και άλλο 1 να λέμε 2;;" και εννοείται από τοτε πάντα είχα κενά, διάβαζα, διάβαζα και απλώς δεν τα καταλάβαινα δεν είχα μπει καθόλου στη φιλοσοφία τους.. Τώρα τα χρησιμοποιώ πιο δεδομένα, δεν τα σκέφτομαι είναι απλώς καθημερινά στοιχεία... ακόμα κι όταν θέλω να κάνω κάποια πράξη δεν την κάνω με τον κλασικό τρόπο. Πχ λέω 13+65= 65+10=75 και αν το 8 είναι κατά βάση το άθροισμα απο 5+3 τότε 78. Ας πουμ αυτό το τελευταίο ίσως να μην σας βγάλει καθόλου νόημα
Κάπως έτσι είναι η ζωή μου. Ένα τέτοιο παιδί δεν μπορεί να πάει θετική. Αλλά ακόμα κι αν μπορεί, δεν σημαίνει ότι θέλει ή ότι του αξίζει ή ότι πρέπει. Καλως ή κακώς η αγορά εργασίας είναι διαμορφωμένη έτσι ώστε να αναζητά κάποια συγκεκριμένα επαγγελματα και τα θεωρητικά ήταν στα ντουζενια τους μόνο παλαιότερα. Όμως βλέπω ότι και η ίδια η χώρα δεν προσπαθεί να βελτιώσει κάποια πράγματα σε αυτόν τον κλάδο. Δεν γίνεται να βγαίνουν φιλόλογοι από 500 σχολές καλό θα ήταν να δημιουργηθούν νεα επαγγελματικά δικαιώματα, νέα επαγγελματα.. στην Ελλάδα της κρίσης όμως, πραγματικά είναι πολύ δύσκολο κάποιος να βρει το επάγγελμα που θέλει. Το θεμα ειναι ωστοσο οτι υπάρχουν τόσα παραδείγματα ανθρώπων που απλώς ξεκίνησαν να κάνουν αυτό που ήθελαν και τα κατάφεραν σταδιακά. Τέχνη, ψηφιακή τέχνη, life counseling/coaching κλπ κλπ.
Εγώ πιστεύω ότι τρόποι και ευκαιρίες υπάρχουν και χρειάζεται να τις ακολουθήσουμε.. Δεν είναι οι άνθρωποι φτιαγμένοι για να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις των εποχών τους. Ο κάθε άνθρωπος έχει γεννηθεί για να βρει τον σκοπό του και το μονοπάτι του...
Φυσικά και είναι μάταιο να τελειώσεις μια σχολή και μετά να μην μπορέσεις να την εξασκήσεις αλλά ακόμα πιο μάταιο είναι να τελειώσεις μια σχολή, να την εξασκήσεις και να μην την αγαπήσεις ποτέ, ίσως και να δυστυχησεις (που συνήθως οι άνθρωποι όντως δυστυχουν...)
Άλλωστε δεν είναι τυχαίο που όλοι οι ψυχολόγοι, σύμβουλοι προσανατολισμού και κοινωνιολόγοι με αντίστοιχη ειδίκευση στο επάγγελμα (που θεωρούνται ρεαλιστές λόγω του αντικειμένου τους) συμβουλεύουν τα παιδιά να κάνουν μόνο κάτι που τους αρέσει και θεωρούν ότι μπορούν να το καταφέρουν..