20-09-17
14:39
Ευχαριστώ.Δηλαδή δεν σε βάζουν να κάνεις την "νοσοκόμα" στον ασθενή για να μάθεις γύρω από τον τομέα. Ασχολήσε κυρίως με το θεωρητικό κομμάτι και παρακολουθείς τις συνεδρίες.Ρωτάω από καθαρή περιέργεια γιατί είναι μια πολύ όμορφη επιστήμη.Μπορεί να σε βάλουν σε κλινική;Εκεί τι διαφορά θα υπάρχει με το Ψυχιατρείο;Σε βάζουν με λίγα λόγια ομαλά στο πράγμα(όσο σε βάζουν τέλος πάντων).Ρωτάω από περιέργεια.Εγώ ήμουν στο Ψυχιατρείο, όχι σε κλινική. Στο 4ο έτος κάναμε μόνο θεωρητικά μαθήματα γιατί ήμασταν πολλοί (κάθε γκρουπ γύρω στα 35 άτομα), και 2 φορές μας έφεραν ασθενείς για να τους ρωτήσουμε ό,τι θέλουμε (ο ένας με διπολική διαταραχή και ο άλλος με σχιζοφρένεια). Τα μαθήματα μου άρεσαν πάρα πολύ και αυτός που μας έκανε ήταν πολύ επεξηγηματικός.
Στο 6ο έτος κάθε φουρνιά ήμασταν 4 άτομα οπότε το πράγμα ήταν τελείως διαφορετικό. Μπαίναμε σε ομαδικές και ατομικές συνεδρίες, μετά το συζητούσαμε όλοι μαζί και η κάθε φοιτήτρια είχε τον δικό της ειδικευόμενο που της έδειχνε πράγματα. Κάθε Τρίτη γινόταν μάθημα ειδικευομένων από τον διευθυντή και ήμασταν και μεις μέσα και κάθε Τετάρτη κάναμε μάθημα μόνο οι φοιτητές οπότε λύναμε απορίες. Δυστυχώς ήταν μόνο ένα τριβδόμαδο, και ένα τριβδόμαδο για την ψυχιατρική δεν είναι αρκετό.
Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα επιστήμη και αν αποφασίσεις να ασχοληθείς δεν θα βαρεθείς σίγουρα. Εγώ ήξερα ότι δεν έχω την υπομονή να βλέπω κάθε λίγες ημέρες ανθρώπους με ανεπαίσθητη ή καθόλου πρόοδο οι οποίοι ανά πάσα στιγμή θα μπορούσαν να ξανακυλήσουν. Θέλω να βρίσκω το αίτιο, να προτείνω θεραπεία και να βλέπω τα αποτελέσματα. Με άλλα λόγια η ψυχοθεραπεία, όσο και να με εξιτάρει, δεν είναι του στυλ μου. Και πονούσε η ψυχή μου να βλέπω 25άρηδες που θα μπορούσαν να είναι εκεί έξω και να τα έχουν όλα, να είναι τρόφιμοι μέσα στο ψυχιατρείο επειδή πίστευαν και γω δεν ξέρω τι.
Ελπίζω να σε κάλυψα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.