Stavri_
Τιμώμενο Μέλος
Η Stavri_ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 30 ετών και Φοιτήτρια. Έχει γράψει 4,687 μηνύματα.
02-03-15
20:28
Σταυρουλα το φροντιστηριο ειναι απαραιτητο γιατι ακομα και αν ο μαθητης ειναι μελετηρος, τις αποριες που θα εχει, θεωρητικες αλλα και σε ασκησεις απο βοηθηματα, πως θα τις λυσει; Ξερεις οτι στα σχολεια οι περισσοτεροι καθηγητες ειναι απαραδεκτοι, αλλα και σε καλον να πεσεις, θα διαθεσει το χρονο που χρειαζεται για να σε βοηθησει; Εχεις δει εσυ καθηγητη να εχει ωρες γραφειου και ωρες υποδοχης οπως στο πανεπιστημιο για να πηγαινεις να του λες τι προβλημα εχεις; Προφανως δεν λεω να πεις μια μικρη αποριουλα στο διαλειμα. Ξερουμε οτι τα γραφεια τους ειναι καπνιστηρια και μιλανε ολο για κουτσομπολια, γκομενοδουλειες και συνταγες μαγειρικης.
Χωρια οτι ενας καλος φροντιστης ακομα κ τον αριστο μαθητη μπορει να τον απογειωνει συνεχως. Οταν το κρατος βαλει καθηγητες με μερακι σε τμηματα των 5 ατομων με αξιολογα βιβλια, τοτε να το ξαναδουμε αν και η μονη λυση στην παιδεια μας ειναι 9 ριχτερ!
Σπουκυ οποτε ξαναμπεις μας λες που κολλας να το δουμε. Αραγε στον καθηγητη σου στο σχολειο ειπες οτι εχεις προβλημα; Και υπαρχει και το κοινωνικο φροντιστηριο ή η λυση της καθοδηγησης. Εγω αυτο εκανα σε καποιες ταξεις, δεν εκανα συστηματικο μαθημα αλλα ειχα βρει εναν αριστο φροντιστη και πηγαινα οποτε ηθελα εγω να με καθοδηγει.
Aladdin, νομίζω πως θα διαφωνήσω. Είπαμε, το ελληνικό σχολείο έχει τα χίλια μύρια όσα κακά, αλλά αν ενδιαφέρεσαι, θα ενδιαφερθεί και αυτό για σένα. Εγώ σε δημόσιο σχολείο πήγα, όπως τα περισσότερα παιδιά, ήμουν πάντα πολύ μελετηρή και αξιοποιώντας και τις δυνατότητές μου, δεν είχα πρόβλημα ουσιαστικό. Στη β' γυμνασίου έκανα ένα χρόνο μαθηματικά (λόγω άγχους και ανασφάλειας βέβαια), και πάλι αχρείαστο μου ήταν. Απλά έλυνα στο ιδιαίτερο προβλήματα άλλης λογικής και κάπως ανώτερου επιπέδου, που κατά βάση όμως, έκανα τα ίδια και τα "συνάντησα" μπροστά μου, δύο χρόνια αργότερα στο σχολείο.
Ό,τι απορία προέκυπτε, μου την έλυναν οι καθηγητές μου, και με καθοδηγούσαν παράλληλα στο διάβασμά μου. Αν κάτι ήταν too much για τα δεδομένα της εκάστοτε τάξης που ήμουν, μου έλεγαν απλά ότι δε χρειάζεται να ασχοληθώ περαιτέρω. Δε λέω, υπήρξαν και οι καθηγητές/καθίκια, που μπροστά στο τσιγαράκι τους στο διάλειμμα και την καλοπέρασή τους, δεν έβαζαν τίποτε άλλο. Αλλά και αυτούς, υπάρχει τρόπος να τους "στρώσεις": Πήγαινα στη λήξη των μαθημάτων (ή στα κενά τους), με συγκεκριμένες/δομημένες απορίες, προσπάθειες πχ στο πρόχειρο, οργανωμένα πράγματα δηλαδή, και έτσι και να μη θέλανε να ασχοληθούν, δε μπορούσαν να κάνουν διαφορετικά.
Αν ο καθηγητής, βλέπει ότι έχεις θέληση, προσπαθείς, συμμετέχεις, σέβεσαι το μάθημα, έχεις απορίες δομημένες, θα ασχοληθεί μαζί σου. Χρόνος θα βρεθεί!
Και εδώ να σημειώσω, ότι συνήθως οι "απορίες προς λύση" που πήγαινα να ρωτήσω, ήταν από βοηθήματα και όχι από το σχολικό βιβλίο. Δε μου έφερε κανείς αντίρρηση ποτέ. Ο καθηγητής, ακόμα και αυτός του δημοσίου,ναι, χαίρεται να βλέπει το μαθητή του γεμάτο όρεξη να βελτιωθεί, να μάθει.
Αν το φροντιστήριο ήταν απαραίτητο, τότε να μην πηγαίναμε σχολείο! Στο φροντιστήριο, αυτό που γίνεται, είναι συνήθως να σου δίνουν μασημένη τροφή (ώστε να εξοικονομείς και χρόνο συν τοις άλλοις), με αποτέλεσμα να διαβάζεις μηχανικά και αργότερα να μη μπορείς να μυηθείς στο "αυτόνομο" διάβασμα. (έχει βέβαια και τα καλά του το φροντιστήριο, δε τα ισοπεδώνω όλα)
Αντιθέτως, θα σου πω, ότι όσο ήμουν στο Πανεπιστήμιο (διέκοψα πρόσφατα για λόγους υγείας), οι καθηγητές (η πλειονότητα αυτών, για να ακριβολογώ) ήταν πολύ περισσότερο απρόσιτοι και αδιάφοροι σε σχέση με τους καθηγητές της δευτεροβάθμιας. Είχαν ένα τουπέ από εδώ μέχρι την Αλάσκα! Λες και κάνανε αγγαρεία και χάρη που μας δίδασκαν κιόλας!
Πάντως, θα συμφωνήσω, πως ένας καλός φροντιστής μπορεί να σε "απογειώσει". Θα το κάνει με λιγότερη προσπάθεια από ότι θα χρειαστεί να καταβάλλεις μόνος σου για να το πετύχεις. Όμως, ο φροντιστής θέλει και παραδάκι. Πόσες οικογένειες ξέρεις εν έτη 2015 που να μπορούν να διαθέσουν χρήματα για κάτι τέτοιο;; (Γιατί δεν είναι μόνο η φυσική. Με την ίδια λογική, είναι και τα μαθηματικά, και η χημεία, και η γλώσσα, και κάποια άλλα μαθήματα ίσως ακόμη).
Υ.Γ: Πάντως, αυτό με τα πενταμελή τμήματα, είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας! Ούτε στα φροντιστήρια δεν επιτυγχάνεται συχνά τέτοιος αριθμός. Ακόμα και στο εξωτερικό, στις ανεπτυγμένες εκπαιδευτικά, χώρες δε ξέρω κατά πόσο έχει υλοποιηθεί κάτι τέτοιο. Ευχής έργον θα ήταν βέβαια, αλλά ας μην κοροϊδευόμαστε. Σε κάποια άλλη εποχή, σε άλλο τόπο, με άλλους ανθρώπους, ίσως.
Και εγώ σκέφτομαι ουτοπικά για την ιδανική εκπαίδευση, αλλά εσύ το παράκανες.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.