Italian dream...
Διάσημο μέλος
Η Italian dream... αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Φοιτήτρια. Έχει γράψει 2,184 μηνύματα.
11-11-13
19:31
Έχω έκθεση με θέμα: είστε στο δεκαπενταμελλές και να παρουσιάσετε τα προβλήματα ης πόλης σας , Θεσσαλονίκη, δίνοντας λύσεις. Καμιά βοήθεια?
Προβληματα στη Θεσσαλονικη.. Μην μου πεις οτι δυσκολευεσαι να βρεις :p Μπορεις να ξεκινησεις παο τα πιο απλα και συνηθισμενα πχ. τα αδεσποτα ζωα, η έλλειψη καθαριοτητας στους δρομους κλπ κλπ (βαριεμαι να σκεφτω αλλα ), αλλα σιγουρα υπαρχουν πολλα... Αν σκεφτεις γεμιζεις τετραδιο
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Italian dream...
Διάσημο μέλος
Η Italian dream... αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Φοιτήτρια. Έχει γράψει 2,184 μηνύματα.
08-05-13
13:24
Εγω αυτη την εκθεση την εγραψα πριν από κανα 2μηνο, αλλα μ αρεσε λιγο και ειπα να την ανεβασω.
(νομιζω θα κάνει μπαμ ότι είναι φανταστικη, οπότε μην σχολιάσετε το επιπεδο ρεαλιστικότητας )
Θεμα:
Αφηγηθειτε την ζωη ενος ατόμου (συγγενή, φίλου, δημοσίου προσώπου) που σας έκανε εντύπωση.
Η θεία μου έχει σπουδάσει δημοσιογραφία και μάνατζμεντ στην Ιταλία. Όταν τελείωσε το μεταπτυχιακό της, το οποίο το έκανε στην Ελλάδα, γύρισε στην Ιταλία για να βρει δουλειά. Εκεί γνώρισε τον θείο μου, αρχισυντάκτη του δημοφιλέστερου Ιταλικού περιοδικού της εποχής Ciao Italia. Ερωτευτηκαν αμέσως και σε 1 χρόνο ήταν ήδη παντρεμένοι. Στο μεταξύ η θεία μου είχε ήδη πιάσει δουλειά ως αρθρογράφος σε μία εφημερίδα, ενώ παράλληλα ήταν έγκυος στο πρώτο της παιδί και δεύτερο ξαδερφό μου.
Τα προβλήματα άρχισαν όταν η εγκυμοσύνη της έγινε η αιτία να χάσει την δουλειά της. Δεν μπορούσε να βρει αλλού δουλειά, και ο μισθός του άντρα της έφτανε μετα βίας για να συντηρήσει τους ίδιους. Όλη της η ζωή ήταν στην Ιταλία και το τελευταίο που ήθελε ήταν να γυρίσει στην Ελλάδα, παρόλα αυτά δεν είχε άλλη επιλογή. O άντρας της αρνιόταν πεισματικά να μεταναστεύσει, ειδικά τότε που είχε μόλις πάρει προαγωγή σε γενικός διευθυντής. Ετσι ένα βράδυ μάζεψε τα πράγματα της και έφυγε με ένα μωρό στην αγκαλιά για την πατρίδα της.
Όπως αποδείχτηκε όμως, στην Ελλάδα δεν ήταν καλύτερα τα πράγματα. Έμεινε για δύο χρόνια άνεργη και συντηρούνταν αποκλειστικά από τους γονείς της, οι οποίοι όμως ήταν επίσης άνεργοι και το ελάχιστο επίδομα που έπαιρναν από το κράτος αποτελούσε το μοναδικό τους έσοδο. Δεν μπορούσε να γυρίσει πίσω στην Ιταλία, από την άλλη όμως θα ήταν αυτοκτονία να μείνει στην Ελλάδα. Έτσι έφυγε για την Γερμανία, ψάχνοντας υποστήριξη από τον ξάδερφό της. Έκει δούλεψε για 2 χρόνια ως αρθρογράφος σε ένα γερμανικό περιοδικό μόδας, και αργότερα, όταν η τύχη της χαμογέλασε και κέρδισε το λαχείο, () επέστρεψε στην Ιταλία για να βρεί τον άντρα της.
Δώρισε το ποσό σε ορφανοτροφεία και περιβαλλοντικές οργανώσεις, ενώ ανέλαβε και την πλήρη συντήρηση των γονιών της στην Ελλάδα. Η ιστορία της με συγκίνησε πολύ και θα την θυμάμαι για πάντα.
ΥΓ. Την τελευταία παράγραφο της έγραψα στο τελευταιο λεπτο του διαλείμματος με τον κύριο πανω από το κεφάλι μου να περιμένει να την πάρει για να φυγει, γιαυτο είναι τόσο χάλια (όχι ότι η υπόλοιπη έκθεση πάει πίσω)
(νομιζω θα κάνει μπαμ ότι είναι φανταστικη, οπότε μην σχολιάσετε το επιπεδο ρεαλιστικότητας )
Θεμα:
Αφηγηθειτε την ζωη ενος ατόμου (συγγενή, φίλου, δημοσίου προσώπου) που σας έκανε εντύπωση.
Η θεία μου έχει σπουδάσει δημοσιογραφία και μάνατζμεντ στην Ιταλία. Όταν τελείωσε το μεταπτυχιακό της, το οποίο το έκανε στην Ελλάδα, γύρισε στην Ιταλία για να βρει δουλειά. Εκεί γνώρισε τον θείο μου, αρχισυντάκτη του δημοφιλέστερου Ιταλικού περιοδικού της εποχής Ciao Italia. Ερωτευτηκαν αμέσως και σε 1 χρόνο ήταν ήδη παντρεμένοι. Στο μεταξύ η θεία μου είχε ήδη πιάσει δουλειά ως αρθρογράφος σε μία εφημερίδα, ενώ παράλληλα ήταν έγκυος στο πρώτο της παιδί και δεύτερο ξαδερφό μου.
Τα προβλήματα άρχισαν όταν η εγκυμοσύνη της έγινε η αιτία να χάσει την δουλειά της. Δεν μπορούσε να βρει αλλού δουλειά, και ο μισθός του άντρα της έφτανε μετα βίας για να συντηρήσει τους ίδιους. Όλη της η ζωή ήταν στην Ιταλία και το τελευταίο που ήθελε ήταν να γυρίσει στην Ελλάδα, παρόλα αυτά δεν είχε άλλη επιλογή. O άντρας της αρνιόταν πεισματικά να μεταναστεύσει, ειδικά τότε που είχε μόλις πάρει προαγωγή σε γενικός διευθυντής. Ετσι ένα βράδυ μάζεψε τα πράγματα της και έφυγε με ένα μωρό στην αγκαλιά για την πατρίδα της.
Όπως αποδείχτηκε όμως, στην Ελλάδα δεν ήταν καλύτερα τα πράγματα. Έμεινε για δύο χρόνια άνεργη και συντηρούνταν αποκλειστικά από τους γονείς της, οι οποίοι όμως ήταν επίσης άνεργοι και το ελάχιστο επίδομα που έπαιρναν από το κράτος αποτελούσε το μοναδικό τους έσοδο. Δεν μπορούσε να γυρίσει πίσω στην Ιταλία, από την άλλη όμως θα ήταν αυτοκτονία να μείνει στην Ελλάδα. Έτσι έφυγε για την Γερμανία, ψάχνοντας υποστήριξη από τον ξάδερφό της. Έκει δούλεψε για 2 χρόνια ως αρθρογράφος σε ένα γερμανικό περιοδικό μόδας, και αργότερα, όταν η τύχη της χαμογέλασε και κέρδισε το λαχείο, () επέστρεψε στην Ιταλία για να βρεί τον άντρα της.
Δώρισε το ποσό σε ορφανοτροφεία και περιβαλλοντικές οργανώσεις, ενώ ανέλαβε και την πλήρη συντήρηση των γονιών της στην Ελλάδα. Η ιστορία της με συγκίνησε πολύ και θα την θυμάμαι για πάντα.
ΥΓ. Την τελευταία παράγραφο της έγραψα στο τελευταιο λεπτο του διαλείμματος με τον κύριο πανω από το κεφάλι μου να περιμένει να την πάρει για να φυγει, γιαυτο είναι τόσο χάλια (όχι ότι η υπόλοιπη έκθεση πάει πίσω)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Italian dream...
Διάσημο μέλος
Η Italian dream... αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Φοιτήτρια. Έχει γράψει 2,184 μηνύματα.
07-01-13
17:08
Χαχ μην το εχεις και τοσο σιγουρο... Αυτη η εκθεση ηταν το τυχερο μου, ετυχε να ειναι ενα θεμα που ηξερα τι να γραψω και πώς. Μπορει να ειναι ενα φορουμ με αγνωστους αλλα εσυ αν γραψεις εδω μια εκθεση σου και ερθω εγω η ασχετη να σου πω οτι την ξεπατικωσες από βοηθημα απλά επειδη εχει λεξιλογιο, κι εσυ θα αντιδρασεις! Αυτη την εκθεση την εγραψα εντελως μονη μου, και είναι από τις καλύτερες που εγραψα περσυ, γιαυτο αλλωστε και ποσταρα αυτήν και όχι μία από τις άλλες. Δεν δικαιολογουμαι ούτε απολογουμαι γιατι απλα δεν εχω να δωσω λογαριασμο σε κανεναν για τις εκθεσεις μου. Στο κατω κατω τιποτα δεν αρεσει σε ολους, αν αρεζε σε όλους δεν θα ήταν εκθεση, θα ήταν μερέντα!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Italian dream...
Διάσημο μέλος
Η Italian dream... αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Φοιτήτρια. Έχει γράψει 2,184 μηνύματα.
07-01-13
15:30
Δυστυχως ναι,ποτε δεν ημουν τοσο καλος,στο να τα μεταφερω σχεδον αυτουσια δηλαδη απο ενα βοηθημα.
Δεν εχω διαβασει ποτέ από βοήθημα εκθεσης, και αν δεις όλες τις άλλες εκθέσεις στο ίδιο τετραδιο θα σου βγουν τα ματια εξω απο τις βλακειες που γραφω. Αυτη ηταν η τελευταια εκθεση και προσπαθουσα νμα την κανω οσο πιο καλη μπορω για να μην παρω στο τριμηνο 14! Ξερω ότι είναι ''ξυλινος λόγος'', τα ξερω ολα αυτα που λες, αλλα η συγκεκριμενη καθηγητρια αυτο επιβραβευει! Δεν την ενδιαφερει το περιεχόμενο, δεν την ενδιαφερει η δομη, την ενδιαφερει να εχεις όσο καλύτερο λεξιλογιο μπορεις! Γιαυτο κι εγω ξεροντας το θεμα που θα πεσει ξεσηκωσα το λεξικο και εγραφα λεξεις και εκφρασεις που ουτε καν τις χρησιμοποιω πουθενα αλλου, μπας και ικανοποιησω μια ηλιθια καθηγητρια!!! Αυτες οι εκθεσεις που γραφουμε δεν εχουν να μου προσφερουν απολύτως τίποτα, δεν τις γραφω για προσωπικό μου όφελος ούτε για να κανω επιδειξη γνωσεων και λεξιλογιου, τις γραφω για να παρω εναν βαθμο της προκοπης! Στην εκθεση σχετικα με το αγχος στην δευτερη σελιδα νομιζω, αυτη η καθηγητρια θα εβαζε 20 μονο από το λεξιλόγιο! Γιαυτό ο ''ξυλινος λόγος''
Αλλωστε αν εγραφα αυτα που αληθινα ηθελα να γραψω, τοτε θα το επαιρνα το 12. Οποτε ποιος ο λογος?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Italian dream...
Διάσημο μέλος
Η Italian dream... αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Φοιτήτρια. Έχει γράψει 2,184 μηνύματα.
07-01-13
13:10
Εν τω μεταξύ παρόλο που το θεμα λεγεται ''μοιραζόμαστε τις εκθέσεις μας'', από τις 11 σελίδες έχω διαβασει μόνο 3 εκθεσεις! Τελως πάντων, επειδη μου αρεσε το θέμα είπα κι εγώ να ξεθαψω το περσινό μου τετραδιο...
Θεμα: Περιγράψτε ενα γιορτινό τραπέζι στο σπίτι σας στο οποίο είχατε προσκεκλημένους.
Μου αρέσει πολύ όταν έχουμε τραπέζι στους συγενεις μας ή στους φίλους μας. Η μαμά μου στρώνει στην καλή τραπεζαρία και βγάζει ότι καλύτερο έχει. Αυτη την φορά είχε στρώσει το κόκινο τραπεζομάντιλο με τα τριαντάφυλλα και έβγαλε από την βιτρίνα τα καλά σερβίτσια, αυτά που βγάζει μόνο μία ή δύο φορές τον χρόνο. Μόλις μπήκαν και τα μαχαιροπίρουνα δίπλα από τα πιάτα μαζί με τα κρυστάλλινα ποτήρια το τραπέζι ηταν έτοιμο. Το βάζο με τα τριαντάφυλλα που της είχα αγοράσει εγώ πριν μία βδομάδα για την γιορτή της έλαμπε ακόμα στην μέση του τραπεζιού σαν να είχαν κοπεί μόλις πριν λιγα λεπτα.
Η γιαγιά μου είχε ερθει πιο νωρίς για να βοηθησει την μητερα μου στην προετοιμασία του φαγητού που μοσχομύριζε από την κουζίνα μεχρι το δωμάτιό μου. Για αρχή είχαν ετοιμάσει μια υπεροχη σουπα μαζι με άφθονες σαλάτες και λαχταριστούς μεζέδες. Στην συνέχεια υπήρχε το χοιρινό που ακόμα ψηνόταν στον φούρνο μαζί με τις ξεροψημένες πατάτες και το ρύζι, κάνοντας όσους ήταν στον χώρο να ξερογλύφονται και να ανυπομονούν σαν μικρά παιδιά. Και τέλος το γλυκό ρεβανί, που θα τελείωνε το γεύμα, ήταν ήδη έτοιμο περιμένοντας κι αυτό να πάρει την θέση του στο τραπέζι. Καθώς όλα ήταν έτοιμα και στην εντέλεια, δεν είχαμε παρά να περιμένουμε τους καλεσμένους.
Πρώτοι και χωρίς καθυστέρηση εφτασαν οι θείοι μου με τα δύο ξαδέρφια μου. Είχαν βαλει όλοι τα καλά τους και είχα αρχίσει ήδη να νιώθω άβολα μέσα στο τζίν παντελόνι μου. Όταν ήρθαν και οι τελευταίοι μας επισκέπτες, καθίσαμε όλοι στο γιορτινό τραπέζι, μιλώντας και λέγοντας τα νέα μας. Όταν τελειώσαμε με το ορεκτικό μαζέψαμε τα πιάτα και οι μεγάλοι άρχισαν να συζητούν για θέματα της δουλειάς. Οι κουβέντες όμως κόπηκαν μαχαίρι στην θέα του ξεροψημένου και μοσχομυριστού φαγητού που ερχόταν από την κουζίνα. Μόλις έφτασε στο τραπέζι όλοι βάλθηκαν να το δοκιμάζουν λέγοντας συγχαρητήρια στην μητέρα μου η οποία είχε γίνει κόκινη σαν πατζάρι. Μα μόλις το δοκίμασα κατάλαβα ότι όλοι είχαν δίκιο. Το φαγητό ήταν υπέροχο! Μα πώς να μην είναι, αφού είχα βάλει κι εγώ το χεράκι μου? ''Τι λέτε, να γλυκαθούμε λίγο?'' Ρωτησε η μαμά μου χωρίς να περιμένει φυσικά την απάντηση. Εγώ πήγα μαζί της στην κουζίνα να την βοηθήσω. Σερβίραμε το γλυκό σε τριγωνικά κομμάτια προσθέτοντας μία μπάλα παγωτού σε κάθε πιάτο και βάζοντας πάνω από κάθε κομμάτι λίγο τρυμμένο καρύδι. Φυσικά όλοι άρχισαν πάλι να συγχαίρουν την μαμά μου κάνοντας την να κάμαρώνει.
Ήταν ένα από τα γιορτινά τραπέζια που ποτέ δεν θα ξεχάσω
Μην ξεχνάτε ότι ήταν έκθεση πρώτης γυμνασίου ε, μην αρχίσετε να λέτε βλακείες του λυκείου! Ευχαριστώ
Θεμα: Περιγράψτε ενα γιορτινό τραπέζι στο σπίτι σας στο οποίο είχατε προσκεκλημένους.
Μου αρέσει πολύ όταν έχουμε τραπέζι στους συγενεις μας ή στους φίλους μας. Η μαμά μου στρώνει στην καλή τραπεζαρία και βγάζει ότι καλύτερο έχει. Αυτη την φορά είχε στρώσει το κόκινο τραπεζομάντιλο με τα τριαντάφυλλα και έβγαλε από την βιτρίνα τα καλά σερβίτσια, αυτά που βγάζει μόνο μία ή δύο φορές τον χρόνο. Μόλις μπήκαν και τα μαχαιροπίρουνα δίπλα από τα πιάτα μαζί με τα κρυστάλλινα ποτήρια το τραπέζι ηταν έτοιμο. Το βάζο με τα τριαντάφυλλα που της είχα αγοράσει εγώ πριν μία βδομάδα για την γιορτή της έλαμπε ακόμα στην μέση του τραπεζιού σαν να είχαν κοπεί μόλις πριν λιγα λεπτα.
Η γιαγιά μου είχε ερθει πιο νωρίς για να βοηθησει την μητερα μου στην προετοιμασία του φαγητού που μοσχομύριζε από την κουζίνα μεχρι το δωμάτιό μου. Για αρχή είχαν ετοιμάσει μια υπεροχη σουπα μαζι με άφθονες σαλάτες και λαχταριστούς μεζέδες. Στην συνέχεια υπήρχε το χοιρινό που ακόμα ψηνόταν στον φούρνο μαζί με τις ξεροψημένες πατάτες και το ρύζι, κάνοντας όσους ήταν στον χώρο να ξερογλύφονται και να ανυπομονούν σαν μικρά παιδιά. Και τέλος το γλυκό ρεβανί, που θα τελείωνε το γεύμα, ήταν ήδη έτοιμο περιμένοντας κι αυτό να πάρει την θέση του στο τραπέζι. Καθώς όλα ήταν έτοιμα και στην εντέλεια, δεν είχαμε παρά να περιμένουμε τους καλεσμένους.
Πρώτοι και χωρίς καθυστέρηση εφτασαν οι θείοι μου με τα δύο ξαδέρφια μου. Είχαν βαλει όλοι τα καλά τους και είχα αρχίσει ήδη να νιώθω άβολα μέσα στο τζίν παντελόνι μου. Όταν ήρθαν και οι τελευταίοι μας επισκέπτες, καθίσαμε όλοι στο γιορτινό τραπέζι, μιλώντας και λέγοντας τα νέα μας. Όταν τελειώσαμε με το ορεκτικό μαζέψαμε τα πιάτα και οι μεγάλοι άρχισαν να συζητούν για θέματα της δουλειάς. Οι κουβέντες όμως κόπηκαν μαχαίρι στην θέα του ξεροψημένου και μοσχομυριστού φαγητού που ερχόταν από την κουζίνα. Μόλις έφτασε στο τραπέζι όλοι βάλθηκαν να το δοκιμάζουν λέγοντας συγχαρητήρια στην μητέρα μου η οποία είχε γίνει κόκινη σαν πατζάρι. Μα μόλις το δοκίμασα κατάλαβα ότι όλοι είχαν δίκιο. Το φαγητό ήταν υπέροχο! Μα πώς να μην είναι, αφού είχα βάλει κι εγώ το χεράκι μου? ''Τι λέτε, να γλυκαθούμε λίγο?'' Ρωτησε η μαμά μου χωρίς να περιμένει φυσικά την απάντηση. Εγώ πήγα μαζί της στην κουζίνα να την βοηθήσω. Σερβίραμε το γλυκό σε τριγωνικά κομμάτια προσθέτοντας μία μπάλα παγωτού σε κάθε πιάτο και βάζοντας πάνω από κάθε κομμάτι λίγο τρυμμένο καρύδι. Φυσικά όλοι άρχισαν πάλι να συγχαίρουν την μαμά μου κάνοντας την να κάμαρώνει.
Ήταν ένα από τα γιορτινά τραπέζια που ποτέ δεν θα ξεχάσω
Μην ξεχνάτε ότι ήταν έκθεση πρώτης γυμνασίου ε, μην αρχίσετε να λέτε βλακείες του λυκείου! Ευχαριστώ
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.