Fata_Morgana
Νεοφερμένος
Η Fata_Morgana αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Μαθητής Γ' λυκείου και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 93 μηνύματα.
09-01-12
16:03
Σωστό. Και αυτό που θέλω να σου πω εγώ είναι πως δεν λειτουργούν όπως εγώ και εσύ γιατί είναι άρρωστοι. Και δεν υπάρχει άλλος τρόπος να τους αντιμετωπίσουμε από να τους φερθούμε ως ασθενείς. Αν και γενικά πιστεύω πως κατανοούν πως αυτό που κάνουν έστω αν όχι λάθος τουλάχιστον έξω από τα φυσιολογικά όρια, με ανθρώπους μεγάλωσαν ρε γαμώτο όχι με τους λύκους σαν τον Μόγλη.Μα εμείς θέλουμε να σου πούμε πως αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν την δύναμη να συγκρατιθούν και ακόμη περισσότεροι απο αυτούς δεν πιστεύουν πως αυτό που κάνουν είναι λάθος. Όλοι μας αγόρια και κορίτσια λίγο πολύ όταν δούμε έναν ωραίο πρώσοπο του αντίθετου φίλου περνάνε κάποιες σκέψεις απο το μυαλό μας αλλά δεν τις κάνουμε πραγματικότητα. Για εμένα δεν υπάρχει καμία διαφορά ανάμεσα σε έναν παιδεραστή και σε έναν βιαστή πέρα απο την ηθική και πλευρά. Και ο βιαστής έχει ορμές της οποίες δεν μπορεί να συγκρατίσει και όταν δει μία γυναίκα το μυαλό του κολάει και δεν ξεκολάει μέχρι να κάνει το κακό, το ίδιο συμβαίνει και με το παιδεραστή.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Fata_Morgana
Νεοφερμένος
Η Fata_Morgana αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Μαθητής Γ' λυκείου και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 93 μηνύματα.
08-01-12
23:26
Σαφώς και η ομοφυλοφιλία δεν είναι αρρώστια αλλά ούτε είναι συνειδητή επιλογή, είναι θέμα της φύσης. Απλά έκανα την αλληγορία για να δείξω πως όπως ένας γκέυ φεύγει από τα στεγανά της ορθής σεξουαλικής ζωής λόγο φυσικής ροπής, έτσι και ακριβώς και ένας παιδόφιλος έχει ροπή προς την διαστροφή. Με τον να τον χαρακτηρίσουμε ανάπηρο δεν τον γιατρεύουμε, πάλι παιδάκια θα φαντασιώνεται. Του δίνουμε όμως τις προϋποθέσεις ώστε μαζί με την βοήθεια ενός ψυχολόγου να το πολεμήσει ώστε να μείνει μόνο στην φαντασία του.Πρώτα απ' όλα το να είσε γκέι δεν είναι αρρώστια αλλα το σταματήσουμε εδω γιατί θα βγούμε off. Τώρα σχετικά με την παιδοφιλία. Αν ένας παιδόφιλος καταλάβαινε ότι κάνει λάθος γιατί ακόμη και τώρα που δεν υπάρχουν αυτα τα ποσοστά αναπηρίας δεν προσπαθεί να το σταματήσει . Τι θα τον κάνει να αρχίσει τότε; Επαναλαμβάνω η παιδοφιλία δεν γιατρεύεται αν ένας παιδόφιλος θέλει να κάνει αυτό που κάνει όσο και βοήθεια να δεχτεί θα το κάνει.
Και πως μπορείς να τους μειώσεις όσο πιο γρήγορα γίνεται; Με έναν σύγχρονο Καιάδα που θα ρίχνεις αβέρτα κόσμο, αλλά ποιόν κόσμο; Όταν έχουν πλέον εκδηλωθεί πέφτουν μόνοι τους στο Καιάδα της φυλακής. Το θέμα είναι πριν εκδηλωθούν, όταν όλα βρίσκονται στην σφαίρα της φαντασίας τους. Όμως για να τους πλησιάσεις τότε και να τους βοηθήσεις να "κοιμίσουν" και να μάθουν να ελένχουν τις ροπές τους πρέπει οι ίδιοι δεν ζητήσουν βοήθεια. Αυτό είναι το νόημα όσων λέω τόση ώρα: Πρέπει να τους κάνουμε να ζητήσουν βοήθεια. Και αυτό θα συμβεί άμα τους δείξεις πως αυτό που έχουν είναι αρρώστια, πως μπορούν να προσπαθήσουν να το καταστείλουν, πως τους αντιμετωπίζεις σαν ανθρώπους, ψυχικά άρρωστους μεν αλλά ανθρώπους δε. Και όσο για την μητέρα δεν διαφωνώ πως θα ήθελε να πληρώσει ο δράστης, αλλά μετά από αυτό δεν θα ήθελε να βοηθήσει με κάθε τρόπο ώστε και άλλα παιδιά να κινδυνεύουν να γίνουν θύματα από εν δυνάμι δράστες;Κοίτα πραγματικά προσπαθώ να το δω από την πλευρά σου αλλά δεν μπορώ. Δεν μπορώ όταν ξέρω πως ότι κάνει το κάνει για απόλαυση και για κανέναν άλλον λόγο. Δεν ξέρω αν πράγματι έχει επίγνωση και ξέρει πόσο απαίσιο είναι αυτό που κάνει έτσι ώστε να νιώσει άσχημα όπως λες. Αν μιλούσαμε για ναρκομανείς τότε μαζί σου. Χρειάζονται πραγματικά βοήθεια αλλά αυτο? Όχι δεν πιστεύω ότι πρέπει να τους βοήθησουμε. Πρέπει να τους μειώσουμε όσο πιο γρήγορα μπορούμε.
Αμφιβάλλω για την αντίδραση της μητέρας. Πιστεύω ότι πιο πιθανό είναι να σου έλεγε πως πρέπει να τον βρεις και να τον κάνεις να πληρώσει ή πως αυτό δεν την βοηθά γιατί τώρα το παιδί της θα έχει πάντα αυτή την ανάμνηση. Φυσικά έχει δίκιο γιατί δεν νομίζω να την παρηγορεί το γεγονός ότι ΜΠΟΡΕΙ να μην είχε γίνει ΑΝ κάναμε κάτι.
Βασικά για να ξεκαθαρίσω την άποψη μου θα δώσω ένα παράδειγμα. Ας πάρουμε ένα 17χρονο αγόρι που το λένε Νίκο και τον ερεθίζουν εικόνες με μικρά παιδιά, ή ακόμα ίσως έχει φαντασιώσεις μαζί τους. Οι σκέψεις αυτές βασανίζουν τον Νίκο, ίσως εκφράζει την αντίδραση του με επιθετικότητα ίσως πάλι να είναι πολύ ήσυχος, ίσως το γεγονός πως κάτι τον βασανίζει φαίνεται στον περίγυρο του, ίσως πάλι και όχι. Γιατί ο Νίκος μπορεί να είναι οποιοδήποτε παιδί, ο συμμαθητής σας, ο συμπαίχτης στο ποδόσφαιρο, ο κολλητός σας, ο αδερφός σας ακόμα. Μπορεί ο Νίκος να καταπιέζει την ροπή του αυτή για χρόνια και να φτάσει στα 30 ή τα 35 χωρίς να έχει εκφράσει ποτέ αυτή την πλευρά της σεξουαλικότητας του. Μπορεί πάλι να μην είναι τόσο δυνατός και πριν κλείσει τα 20 να αυτοκτονήσει πιστεύοντας πως είναι ένα τέρας που μόνο κακό μπορεί να προξενήσει. Ίσως όμως σε μια βδομάδα, ένα μήνα, ένα χρόνο ο Νίκος να ενδώσει στην ροπή του και να αρχίσει να παρενοχλεί την μικρή του ξαδέρφη, το πιο ευάλωτο πρόσωπο στο περιβάλλον του. Το τι θα γίνει με τον Νίκο είναι αβέβαιο, είναι μια ωρολογιακή βόμβα έτοιμη να εκραγεί.
Τι θα γίνει όμως αν ο Νίκος ψάχνοντας στο ίντερνετ πέσει πάνω στις ιστοσελίδες που μιλάν για τα ποσοστά αναπηρίας; Αν το σκεφτεί και απευθυνθεί στον κατάλληλο φορέα που εκτιμάει το ποσό αναπηρίας του καθένα και ζητήσει βοήθεια από τους ψυχολόγους; Αν δείξει η πολιτεία στον Νίκο και στον κάθε Νίκο πως αυτό που νιώθει είναι ασθένεια και όχι απλά μια παράνοια, αν του παρέχει την δυνατότητα να μιλήσει για το πρόβλημα του, ο Νίκος υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να το κάνει. Και αν το κάνει τότε οι ψυχολόγοι μπορούν να τον βοηθήσουν όχι βέβαια να θεραπευτεί αλλά να "κοιμίσει" την ροπή του αυτή και να μάθει να ελέγχει την σεξουαλικότητα του ώστε να μην κάνει κακό. Ταυτόχρονα αν αναφερθεί κάποιο περιστατικό στην περιοχή που κατοικεί ο Νίκος αυτός είναι ο πρώτος που η πολιτεία θα στραφεί ώστε να τον συλλάβει, αν είναι αυτός, όσο πιο έγκαιρα γίνεται.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Fata_Morgana
Νεοφερμένος
Η Fata_Morgana αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Μαθητής Γ' λυκείου και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 93 μηνύματα.
08-01-12
22:37
Συμφωνώ Αν και για ελέγξει τα ένστικτα του χρειάζεται βοήθεια από γιατρούς. Οπότε χρειάζεται και θεραπεία, όχι για να γιατρευτεί αλλά για να δαμάσει την ροπή του.Pretty much that.Οπότε ας αφήσουμε τις μαλακίες περί θεραπείας κλπ,λες και μιλάμε π.χ. για ναρκομανείς.Το μόνο που μπορεί να κάνει ένας παιδόφιλος είναι το suppression of his instincts,ή να βρει alternative ways στο να εκδηλώσει τη σεξουαλικότητά του,και το μόνο που μπορεί να κάνει η κοινωνία είναι να τον βοηθήσει towards that end.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Fata_Morgana
Νεοφερμένος
Η Fata_Morgana αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Μαθητής Γ' λυκείου και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 93 μηνύματα.
08-01-12
20:17
Πίστεψε με δεν είναι θέμα επιλογής, είναι εσωτερική ροπή που βασίζεται στα γονίδια και στο περιβάλλον που μεγάλωσε. Είναι σαν να λες πως και ο γκέυ, που επί της ουσίας και η δικιά του σεξουαλική ζωή είναι διαστροφή μιας και δεν συμβαδίζει με τον "ορθό τρόπο", επέλεξε να είναι γκέυ. Κανείς δεν επιλέγει συνειδητά να στιγματιστεί από την κοινωνία, πόσο μάλλον να προξενήσει πόνο όπως στην περίπτωση των παιδόφιλων.Κατα την γνώμη μου δεν μπορούμε να βάζουμε στο ίδιο λάκο τον τυφλό, κουφό κτλ. με έναν άνθρωπο που βιάζει μικρά παιδιά για απόλαυση. Κατα την γνώμη μου η παιδοφιλία και όλα τα άλλα που τους δοθηκαν ποσοστά αναπηρίας είναι διαστροφές και επιλογές των ίδιων να της ακολουθήσουν.
Προλαμβάνεται γιατί αν εσύ ως έφηβο άτομο νιώθεις πως σε ερεθίζει κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα και ορθά δεν θα ζητήσεις την συμβουλή ενός ειδικού αν σου παρέχεται αυτή η ευκαιρίας; Όταν είναι έφηβοι ή προέφηβοι λοιπόν και είναι ακόμα σχετικά ακίνδυνοι είναι η κατάλληλη ηλικία για διάγνωση. Στο κάτω κάτω είναι αποδεδειγμένο πως παιδιά που στο μέλλον εκδήλωσαν διαστροφές είχαν βίαια ξεσπάσματα κατά την παιδική τους ηλικία. Ένας γονιός που το γνωρίζει αυτό δεν θα πρέπει να θορυβηθεί και να απευθυνθεί σε ειδικό; Όταν πονάει η κοιλιά του παιδιού του πως πάει σε γιατρό;Η παιδοφιλία δεν προλαμβάνεται, γιατί πολύ απλά δεν υπάρχουν σιμάδια της εκδήλωσείς της. Δεν είναι αρρώστια είναι διαστροφή.
Και επειδή ο Νίκος μπορεί να εκδηλωθεί θα πρέπει να αδιαφορήσουμε για αυτόν; Μήπως να δημιουργήσουμε και έναν Καιάδα έτσι να μας βρίσκεται; Τα ποσοστά άλλωστε που θα πάρουν (20-30%) δεν είναι ικανά να τους δώσουν επίδομα. Οπότε απλά αναγνωρίζονται ως ασθενείς και έχουν κάποιες πολύ μικρές διευκολύνσεις. Το θέμα είναι περισσότερο τυπικό παρά οικονομικό, είναι μια πόρτα για την πρόληψη και την καταστολή τέτοιων περιπτώσεων. Όσο για τα υπόλοιπα που λες συμφωνώ, το κράτος αδιαφορεί. Όπως αδιαφορούν και όλα τα καπιταλιστικά κράτοι. Έτσι είναι ο καπιταλισμός, τι να κάνουμε.Σε καμία περίπτωση δεν θα βάλω εγώ στην ίδια κατηγορία τους δυο αυτούς ανθρώπους!!! Ο Γιώργος δεν θα βλάψει με την αναπηρία του κανένα, ο Νίκος όμως μπορεί να εκδηλωθεί.
Όλα όσα λες μοιάζουν τόσο ουτοπικά. Ο ένας στο σώμα ο άλλος στην ψυχή, δεν διαφωνώ. Όμως εδώ μιλάμε για μία πραγματικότητα. Δεν μπορούμε δυστυχώς να κάνουμε υποθέσεις. Έχουμε ήδη τα δεδομένα που είναι η Ελλάδα. Σαφώς μπορούμε να κάνουμε τα πράγματα καλύτερα, όμως με την ήδη τεταμένη κατάσταση στη χώρα και τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε τα επιδόματα αυτά για μένα δεν είναι τόσο απαραίτητα. Βέβαια τα λέω αυτά επηρεασμένος από το γεγονός ότι υπάρχουν πολλές οικογένειες που ποτέ δεν έβλαψαν κανέναν, ποτέ δεν βοηθήθηκαν από το κράτος και χάνουν το σπίτι τους. Υπάρχουν Έλληνες που μένουν άστεγοι και το ελληνικό κράτος απουσιάζει γι΄αυτούς...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Fata_Morgana
Νεοφερμένος
Η Fata_Morgana αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Μαθητής Γ' λυκείου και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 93 μηνύματα.
08-01-12
19:58
Ο Γιώργος και ο Νίκος ναι πρέπει να μπουν στην ίδια κατηγορία γιατί είναι και οι δύο άρρωστοι, ο ένας στο σώμα και ο άλλος στο μυαλό. Ο παιδόφιλος ναι μεν είναι επικίνδυνος αλλά με κατάλληλη φροντίδα μπορεί να τεθεί υπό έλενχο. Σαν μια βόμβα που την απενεργοποιείς. Και σε αυτή την περίπτωση που ο Νίκος είναι υπό έλενχο δεν μπορεί να αναγνωριστεί η αρρώστια του; Δεν βιώνει τον ίδιο ρατσισμό και πίεση με τον αντίστοιχο τυφλό; Γιατί όπως και ο τυφλός δεν επέλεξε να ζει με την αναπηρία του έτσι και ο παιδόφιλος δεν επέλεξε να έχει αυτή την ροπή. Ούτε χαίρετε που την έχει, είναι κάτι που τον βασανίζει. Σαφώς η υποστίριξη που χρειάζεται δεν φτάνει στο μισό εισιτήριο, αλλά είναι μια αρχή. Μια αρχή για να αναγνωριστεί και αυτός ως ασθενής και να αντιμετωπιστεί κατάλληλα.Και τι? Θα βάλουμε στην ίδια κατηγορία το Γιώργο (πχ) που γεννήθηκε τυφλός με τον Νίκο τον παιδόφιλο? Και βέβαια να βοηθήσω το Νίκο να απεξαρτηθεί, να ξεφύγει από το πάθος του είτε με ιατροφαρμακευτική περίθαλψη είτε με ψυχιατρική παρακολούθηση. Όμως σε αντίθεση με τον Γιώργο ο Νίκος ξέρεις είναι επικύνδυνος για την κοινωνία. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αποκοπεί οριστικά αλλά κατά τη γνώμη μου χρήζει υποστήριξης και άμεσης παρακολούθησης. Βέβαια υποστήριξη δεν είναι για αυτόν το μισό εισητίριο στο λεοφωρείο. Μπορώ να θεωρήσω το πάθος τους αρρώστια αλλά σε καμία περίπτωση δεν το εξισώνω με την τύφλωση ή τελος πάντων με μια αναπηρία.
Σαφώς και εννοώ πως θα βγει ο καθένας τους και θα φωνάζει "Ουυυυ καλέεε κοιτάξτε με είμαι παιδόφιλος και θέλω ποσοστό αναπηρίας!!". Μπορεί όμως το κράτος δημιουργήσει έναν κατάλληλο φορέα για την πρόληψη και αντιμετώπιση ψυχικών ασθενειών όπου μπορεί να απευθυνθεί εχέμυθα ο οποιοσδήποτε θεωρεί πως κάτι δεν πάει καλά και να εξεταστεί από ψυχολόγους οι οποίοι θα κρίνουν αν έχει κάτι, πως θα αντιμετωπιστεί και αν δικαιούται ποσοστό αναπηρίας. Γιατί οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι χαρούμενοι με αυτό που τους συμβαίνει και ξέρουν πως δεν είναι φυσιολογικοί πολύ πριν εκδηλωθούν. Πολύ συχνά το ξέρει και το περιβάλλον τους αυτό μιας και πρώιμα σημάδια υπάρχουν από την παιδική ηλικία ακόμα. Οπότε αν αυτά τα άτομα απευθυνθούν σε κάποιο ψυχολόγο ή φορέα και ζητήσουν βοήθεια πριν είναι αργά τα πάντα θα ήταν καλλίτερα για όλους. Αλλά για να γίνει το βήμα αυτό από τα ίδια τα άτομα πρέπει πρώτα και η πολιτεία να δείξει καλή θέληση, όπως κάνει τώρα.Ναι αυτή η κατηγορία είναι σίγουρα περίπλοκη. Λες ότι όταν κάποιος εκδηλωθεί έστω και μία φορά φυλακίζεται, συμφωνώ. Αλλά για να θεωρηθεί κατά τα λεγόμενα σου ανάπηρος πρέπει να το δηλώσει? Ξέρεις κανένα παιδόφιλο να το έχει δηλώσει, μήπως επειδή θέλει να στιγματιστεί? Αρά αυτό σημαίνει ότι σύμφωνα με το άρθρο κάποιος παίρνει επίδομα εφόσον έχει διαπράξει την πράξη? Είμαι κάθετα αρνητικός προς αυτούς τους ανθρώπους όσο κακό και αν ακούγεται. Όλοι έχουν δικαίωμα στη ζωή και δεύτερη ευκαιρία αλλά όταν αυτό θίγει τη ζωή ενός ανήλικου παιδιού φρίττω.
Ναι συμφωνώ ΜΠΑΜ, καπούτ, καθάρισμα για τους παιδόφιλους. Αλλά το θέμα είναι να προλάβεις το κακό πριν εκδηλωθεί, και κατά κάποιο τρόπο η πολιτεία αυτό κάνει, ανοίγει το παράθυρο της προς την πρόληψη. Τώρα όσων αναφορά τους υπόλοιπους όπως φετιχιστές, εθισμένους στο τζόγο και το αλκοόλ κτλ δεν πιστεύω πως τους αξίζει το ίδιο αφού βλάπτουν μόνο τον ευατό και το ευρύτερο περιβάλλον τους.αυτοί δέν θέλουν κανένα έλεος.
στήσιμο στα 5 μέτρα και ΜΠΑΜ!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Fata_Morgana
Νεοφερμένος
Η Fata_Morgana αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Μαθητής Γ' λυκείου και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 93 μηνύματα.
08-01-12
16:26
Εντάξει παιδιά μέχρι ενός σημείου είναι δικαιολογημένες οι αντιδράσεις αλλά πρέπει να σκεφτούμε και από την άλλη πλευρά. Άνθρωποι οι οποίοι παλεύουν με το αλκοόλ, τον τζόγο, τον ακραίο φετιχισμό, την επιδειξιμανία και λοιπά, έχουν κάθε δικαίωμα να τους αναγνωρίζεται κάποιο ποσοστό αναπηρίας το οποίο τους παρέχει κάποιες διευκολύνσεις.
Εντάξει όχι επίδομα, αλλά στο κάτω κάτω με αυτές τις διατάξεις δεν δικαιούνται επίδομα. Αλλά είναι άνθρωποι ψυχικά άρρωστοι που καθημερινά πρέπει να παλέψουν με την αρρώστια τους και να της επιβληθούν, είναι άνθρωποι στιγματισμένοι και αποκομμένοι από το κοινωνικό σύνολο. Όπως ακριβώς ένας άνθρωπος με μερική τύφλωση προσπαθεί καθημερινά να κάνει όσο πιο φυσιολογική ζωή γίνεται και ταυτόχρονα να ξεπεράσει το ρατσισμό του περιβάλλοντος έτσι συμπεριφέρεται και νιώθει και ένας άνθρωπος με ψυχικό νόσημα. Γιατί να ξεχωρίζουμε τις αρρώστιες του μυαλού από του σώματος;
Και στις δύο περιπτώσει η πολιτεία έχει χρέος να παρέμβει και να προστατέψει τα μέλοι της, έστω και δίνοντας τους μερικές διευκολύνσεις όπως μειωμένο εισιτήριο στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Στο κάτω κάτω αυτοί οι άνθρωποι δυσκολεύονται ακόμα περισσότερο από τον μέσο άνεργο να βρούνε δουλειά, ειδικά αν έχουν υποπέσει σε ποινικό αδίκημα στο παρελθόν που σχετίζεται με την αρρώστια τους.
Όσων αναφορά τώρα παιδόφιλους και πυρομανείς, τις δύο πιο κολάσιμες περιπτώσεις, τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα. Το θέμα εκεί είναι πως πριν κάποιος από αυτούς ενδώσει στο πάθος του πρέπει να του παρέχεται δωρεάν ψυχολογική υποστήριξη όπως ακριβώς και με την δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Καλλίτερα προλαμβάνειν παρά θεραπεύειν. Έτσι θα μπορεί να συγκρατεί τον εαυτό του και να μην κάνει τίποτα κακό, και σε αυτή την περίπτωση θα δικαιούται και αυτός ποσοστό αναπηρίας. Από την στιγμή όμως που έχει έστω και μια φορά "χάσει την μπάλα" δεν θα πρέπει καν να συζητιέται η περίπτωση να βγει εκτός φυλακής ούτε μετά από 50 χρόνια. Ισόβια!
Εντάξει όχι επίδομα, αλλά στο κάτω κάτω με αυτές τις διατάξεις δεν δικαιούνται επίδομα. Αλλά είναι άνθρωποι ψυχικά άρρωστοι που καθημερινά πρέπει να παλέψουν με την αρρώστια τους και να της επιβληθούν, είναι άνθρωποι στιγματισμένοι και αποκομμένοι από το κοινωνικό σύνολο. Όπως ακριβώς ένας άνθρωπος με μερική τύφλωση προσπαθεί καθημερινά να κάνει όσο πιο φυσιολογική ζωή γίνεται και ταυτόχρονα να ξεπεράσει το ρατσισμό του περιβάλλοντος έτσι συμπεριφέρεται και νιώθει και ένας άνθρωπος με ψυχικό νόσημα. Γιατί να ξεχωρίζουμε τις αρρώστιες του μυαλού από του σώματος;
Και στις δύο περιπτώσει η πολιτεία έχει χρέος να παρέμβει και να προστατέψει τα μέλοι της, έστω και δίνοντας τους μερικές διευκολύνσεις όπως μειωμένο εισιτήριο στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Στο κάτω κάτω αυτοί οι άνθρωποι δυσκολεύονται ακόμα περισσότερο από τον μέσο άνεργο να βρούνε δουλειά, ειδικά αν έχουν υποπέσει σε ποινικό αδίκημα στο παρελθόν που σχετίζεται με την αρρώστια τους.
Όσων αναφορά τώρα παιδόφιλους και πυρομανείς, τις δύο πιο κολάσιμες περιπτώσεις, τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα. Το θέμα εκεί είναι πως πριν κάποιος από αυτούς ενδώσει στο πάθος του πρέπει να του παρέχεται δωρεάν ψυχολογική υποστήριξη όπως ακριβώς και με την δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Καλλίτερα προλαμβάνειν παρά θεραπεύειν. Έτσι θα μπορεί να συγκρατεί τον εαυτό του και να μην κάνει τίποτα κακό, και σε αυτή την περίπτωση θα δικαιούται και αυτός ποσοστό αναπηρίας. Από την στιγμή όμως που έχει έστω και μια φορά "χάσει την μπάλα" δεν θα πρέπει καν να συζητιέται η περίπτωση να βγει εκτός φυλακής ούτε μετά από 50 χρόνια. Ισόβια!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.