christinelle
Πολύ δραστήριο μέλος
Η christinelle αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Ελευσίνα (Αττική). Έχει γράψει 1,873 μηνύματα.
04-01-12
11:15
Εγώ πιστεύω ότι σε όλους μας κάτι αρέσει οπότε το επιλέγουμε ως αντικείμενο σπουδών. Κάποιοι όμως δεν πετυχαίνουν και συμβιβάζονται με κάτι άλλο, ή ανακαλύπτουν πως ο τρόπος διδασκαλίας του αντικειμένου ή η επαγγελματική του αποκατάσταση έχει ελάχιστη σχέση με το πραγματικό τους ενδιαφέρον. Ετσι καταλήγουμε οι περισσότεροι να κάνουμε πράγματα που δεν μας αρέσουν και ψάχνουμε απλά να βολευτούμε σε μια θέση που θα έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο.
Θα φέρω παράδειγμα τον εαυτό μου που μου άρεσε οτιδήποτε είχε σχέση με την τέχνη και ήθελα να πάω καλών τεχνών. Εμαθα όμως ότι σε μαθαίνουν να εκφράζεσαι πάνω σε καλούπια και η αποκατάστασή σου είναι από ζωγράφος στο μοναστηράκι μέχρι αναπληρωτής σε δημοτικά της Κωλοπετεινίτσας, οπότε είπα να βρω κάτι άλλο. Το μόνο μου μου άρεσε και ήξερα καλά ήταν τα Αγγλικά, οπότε είπα να κάνω κάτι με αυτό. Θα απαντήσω και σε μια προηγούμενη απορία, "γιατί τα κορίτσια διαλέγουν θεωρητική"... Γιατί για μένα ήταν εύκολή. Ολοι λένε ότι η τεχνολογική είναι η "εύκολη", αλλά αυτά θέλουν διάβασμα (κι εγώ μισούσα το σχολείο) οπότε πήγα θεωρητική που δεν χρειάζεται τίποτα γιατί την γλώσσα την ξέρω ήδη. Εβγαλά όλο το γυμνάσιο και λύκειο χωρίς καθόλου διάβασμα και είπα να μπω Αγγλική Φιλολογία, πιστεύοντας πως θα το άντεχα (σας είπα, μισώ το σχολείο). Το αποτέλεσμα ήταν να αρχίσω να απεχθάνομαι ένα από τα λίγα πράγματα που μ' αρεσαν και ήξερα τόσο καλά. Οταν βλέπω ότι οι καθηγητές κάνουν τόσα συντακτικά και ορθογραφικά λάθη, για να μην μιλήσω για την απαράδεκτη προφορά τους. Δεν άντεξα και τα παράτησα...
Κατέληξα να δουλεύω 7 χρόνια σε άσχετους κλάδους και "βολεύτηκα". Αξιοπρεπή λεφτά, εύκολη δουλειά, συνήθεια...και έμαθα να μου αρέσει κι όλας.
Κάπως έτσι είναι οι περισσότεροι έλληνες, δεν τους αρέσει πραγματικά αυτό που κάνουν, αλλά επιμένουν και τελειώνουν σχολές, πιάνουν δουλειά στο αντικείμενο και μια ζωή προσπαθούν να το φέρουν στα μέτρα τους. Καταπληκτικό παράδειγμα δόθηκε ήδη, οι νοσηλευτριες (συνήθως οι μικρές είναι καλές, από 35-40 και πάνω αρχίζουν να τα έχουν όλα χεσμένα) αλλά και πολλοί γιατροί, δημόσιοι υπάλληλοι, κλπ.
Θα φέρω παράδειγμα τον εαυτό μου που μου άρεσε οτιδήποτε είχε σχέση με την τέχνη και ήθελα να πάω καλών τεχνών. Εμαθα όμως ότι σε μαθαίνουν να εκφράζεσαι πάνω σε καλούπια και η αποκατάστασή σου είναι από ζωγράφος στο μοναστηράκι μέχρι αναπληρωτής σε δημοτικά της Κωλοπετεινίτσας, οπότε είπα να βρω κάτι άλλο. Το μόνο μου μου άρεσε και ήξερα καλά ήταν τα Αγγλικά, οπότε είπα να κάνω κάτι με αυτό. Θα απαντήσω και σε μια προηγούμενη απορία, "γιατί τα κορίτσια διαλέγουν θεωρητική"... Γιατί για μένα ήταν εύκολή. Ολοι λένε ότι η τεχνολογική είναι η "εύκολη", αλλά αυτά θέλουν διάβασμα (κι εγώ μισούσα το σχολείο) οπότε πήγα θεωρητική που δεν χρειάζεται τίποτα γιατί την γλώσσα την ξέρω ήδη. Εβγαλά όλο το γυμνάσιο και λύκειο χωρίς καθόλου διάβασμα και είπα να μπω Αγγλική Φιλολογία, πιστεύοντας πως θα το άντεχα (σας είπα, μισώ το σχολείο). Το αποτέλεσμα ήταν να αρχίσω να απεχθάνομαι ένα από τα λίγα πράγματα που μ' αρεσαν και ήξερα τόσο καλά. Οταν βλέπω ότι οι καθηγητές κάνουν τόσα συντακτικά και ορθογραφικά λάθη, για να μην μιλήσω για την απαράδεκτη προφορά τους. Δεν άντεξα και τα παράτησα...
Κατέληξα να δουλεύω 7 χρόνια σε άσχετους κλάδους και "βολεύτηκα". Αξιοπρεπή λεφτά, εύκολη δουλειά, συνήθεια...και έμαθα να μου αρέσει κι όλας.
Κάπως έτσι είναι οι περισσότεροι έλληνες, δεν τους αρέσει πραγματικά αυτό που κάνουν, αλλά επιμένουν και τελειώνουν σχολές, πιάνουν δουλειά στο αντικείμενο και μια ζωή προσπαθούν να το φέρουν στα μέτρα τους. Καταπληκτικό παράδειγμα δόθηκε ήδη, οι νοσηλευτριες (συνήθως οι μικρές είναι καλές, από 35-40 και πάνω αρχίζουν να τα έχουν όλα χεσμένα) αλλά και πολλοί γιατροί, δημόσιοι υπάλληλοι, κλπ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
christinelle
Πολύ δραστήριο μέλος
Η christinelle αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Ελευσίνα (Αττική). Έχει γράψει 1,873 μηνύματα.
25-12-11
10:47
Όντως, δεν μπορείς να ρισκάρεις να φτιάξεις κάτι που έχει μεγάλη αξία χωρίς να ξέρεις τι κάνεις, είτε είσαι γυναίκα είτε άντρας, αυτό είναι αυτονόητο. Πάντως κι εμένα τα ηλεκτρολογικά αντικείμενό μου είναι, αν και από μικρός μ'άρεσε να ανοίγω και να εξετάζω διάφορες ηλεκτρικές συσκευές ακόμα κι όταν δεν είχα ιδέα τι πρέπει να κάνω. Μια μέρα, παλιά τώρα, που ο θερμοσίφωνας που είχαμε δεν δούλευε καλα, ήθελε πολλή ώρα να ζεστάνει το νερό, αποφάσισα να τον ανοίξω για να τον φτιάξω. Αποτέλεσμα ήταν να χαλάσει περισσότερο και να μη ζεσταίνει καθόλου Βέβαια και το τι άκουσα από τη μάνα μου εκείνη τη μέρα δεν περιγράφεται Όχι τόσο για τον θερμοσίφωνα όσο για το ότι έβαλα τα χέρια μου χωρίς να ξέρω. Δικαιολογούμαι πάντως για αυτη την πατατα καθώς δεν ήμουν καν 16 και χωρίς να έχω βασικές ηλεκτρολογικές γνώσεις Πιστεύω όμως ότι έτσι είναι, ανεξάρτητα από το φύλο, αν δεν κάνεις πρώτα μα*α*ίες δεν θα μάθεις, κανείς δε γεννιέται γνώστης, όποιο αντικείμενο ή επάγγελμα κι αν επιλέξει. Πάντως, εγώ, προσωπικά δεν υπάρχει περίπτωση να ζητήσω βοήθεια από κάποιον για τέτοια τεχνικά θέματα αν δεν το παλέψω πρώτα μόνος μου μέχρι τέλος και δω ότι δεν μπορώ να το κάνω ο ίδιος. Ειδικά μπροστά στην κοπέλα μου δεν θα ζητούσα ποτέ τη βοήθεια άλλου άντρα για τέτοια θέματα, θα μου έπεφτε η μύτη μου πιστεύω
Χαχα, μου θυμίζεις τον δικό μου που έτσι και χαθεί δεν υπάρχει περίπτωση να ζητήσει οδηγίες. Βέβαια έχει χαθεί επειδή "ο χάρτης είναι λάθος" αλλά θα το βρει μόνος του επειδή έχει τέλεια αίσθηση προσανατολισμού.
Μήπως τελικά οι άντρες απλά ντρέπονται να ζητήσουν βοήθεια (και για αυτό το παλευουν μόνοι τους μέχρι να πετύχει) ενώ οι γυναίκες δεν έχουν τόσο πολύ αυτό το κόμπλεξ (άρα ρωτάνε από την αρχή)?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
christinelle
Πολύ δραστήριο μέλος
Η christinelle αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Ελευσίνα (Αττική). Έχει γράψει 1,873 μηνύματα.
24-12-11
21:42
εχμ, η διαφορά μεταξύ αντρών και γυναικών είναι ότι η γυναίκα περιμένει κάποιον να της δείξει πως φτιάχνεται κάτι και δεν προσπαθεί από μόνη της να το φτιάξει. Με άλλα λόγια, δεν είναι ανεξάρτητη.
Αμα φοβάμαι πως με τα πειράματά μου μπορεί να χαλάσω κάτι ακριβό, εννοείται πως ζητάω βοήθεια. Αν όμως η αξία αυτού που προσπαθώ να επιδιορθώσω είναι αμελητέα, θα ασχοληθώ από μόνη μου. Δεν θεωρώ ότι τίθεται θέμα ανεξαρτησίας στην περίπτωσή μου, αλλά καθαρά θέμα άγνοιας και φόβου.
Δεν κάθομαι να μάθω ηλεκτρολογικά σε άριστο επίπεδο ώστε να ξέρω να φτιάξω οτιδήποτε άμα χαλάσει. Θα προτιμούσα να μου δείξει ο boyfriend, που είναι και το αντικείμενό του άλλωστε. Οπως και αυτός αντίστοιχα θα με ρωτήσει για διάφορα θωρητικά θέματα που τον ενδιαφέρουν μεν, αλλά δεν θα κάτσει να εξειδικευτεί τόσο στο αντικείμενο ώστε να τα μάθει μόνος του κάποια στιγμή στην πορεία.
Είναι λοιπόν καθαρά θέμα λειτουργικότητας, ο καθένας έχει μια "επίσημη εξειδίκευση" (είτε τον ενδιαφέρει είτε όχι, είτε από σπουδές είτε από εργασιακή εμπειρία) και από εκεί και πέρα, για ενδιαφέροντα και hobby....ρωτόντας πας στην πόλη.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.