Μήπως να μας έλεγες και κανένα σχόλιο για αυτό ή το συγγραφέα; Άλλωστε αυτό αφορά το θέμα.
Προτείνετε ένα βιβλίο που σας άρεσε, ανεξαρτήτως θέματος, περιεχομένου, προσανατολισμού κλπ.
Φαντάζομαι (και επιθυμώ), μετά από πολύ καιρό, να αποτελεί αυτό το thread, μια "γωνία αναζήτησης" για οποιονδήποτε θελήσει να έχει έναν "όγκο" προτάσεων.
Παρακαλώ αναφέρετε για κάθε βιβλίο και μερικά λόγια για το περιεχόμενο του και όχι μόνο τίτλο και συγγραφέα! Όσο πιο πολλά αναφέρεται τόσο καλύτερα!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ή αλλιώς: The Wind-Up Bird Chronicle/ Το κουρδιστό πουλί.
Η γάτα του Toru Okada εξαφανίζεται κι αυτό αναστατώνει τη γυναίκα του, Kumiko, που γίνεται όλο και πιο απόμακρη. Ύστερα λαμβάνει χώρα μία σειρά από μυστηριώδη τηλεφωνήματα.
Αρχικά ο Okada ζούσε μία απλή και βαρετή ζωή, ήταν με τη γυναίκα του έξι χρόνια, μαγείρευε, διάβαζε, άκουγε τζαζ, έπινε μπίρα στην κουζίνα ή τη βεράντα του. Κάθε πρωί έτρωγαν πρωινό μαζί και όλα ήταν ομαλά. Όταν τον συναντάμε, όμως, έχει χάσει τη δουλειά του και ζει μία περίοδο αναμονής.
Τα τηλεφωνήματα φέρνουν αλλόκοτους ανθρώπους στη ζωή του, σουρρεαλιστικά σκηνικά και πολύ ζωντανές περιγραφές από ιστορίες που σε μαγνητίζουν. Οι αφηγήσεις ενός βετεράνου παππού του πολέμου, μίας άγνωστης γυναίκας που αναλαμβάνει να βρει τη γάτα του με βάση τις μεταφυσικές της ιδιότητες, εκρήξεις σεξουαλικότητας πρωτόγνωρες.
Το βιβλίο σε κρατάει καθηλωμένο, όχι γιατί αφηγείται κάποια σαπουνόπερα ή γιατί είναι καθεαυτό μεταφυσικό.
Με κάποιο μαγικό τρόπο ο Murakami καταφέρνει να γράφει για τα πιο πεζά πράγματα της σύγχρονης καθημερινότητας, πλέκοντας ένα ποιητικό κείμενο με έντονα συναισθήματα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Jose Saramago
Ένα ακόμα βιβλίο με τη χειμαρρώδη γραφή του νομπελίστα Σαραμάγκο, συγγραφέα του Περί Θανάτου και του Περί Τυφλότητος.
Φαινομενικά πρόκειται για την ιστορία ενός αυτοεξόριστου Πορτογάλου γιατρού, που επιστρέφει στη Λισαβώνη μετά από δεκαέξι χρόνια στη Βραζιλία, λίγο πριν το ξέσπασμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και την άνοδο του Φράνκο.
Ωστόσο ο Ricardo Reis ήταν ένα από τα ψευδώνυμα του Φερνάντο Πεσόα, ο οποίος κάνει μικρές μεταφυσικές εμφανίσεις μέσα στην ιστορία και εντείνη την ποιητική διάθεση του βιβλίου.
Η αφήγηση είναι ρυθμική, με μεγάλες προτάσεις και πολλές παραθέσεις, που αρχικά κυλάει δύσκολα, αλλά με λίγο προσπάθεια παρασέρνει τον αναγνώστη. Τελικά το κείμενο δεν είναι φλύαρο και μας παίρνει από το χέρι σε μία μελαγχολική ξενάγηση στη Λισαβώνα της δεκαετίας του '30.
Οι σκέψεις και οι αντιδράσεις του πρωταγωνιστή είναι βαθιά νοσταλγικές και διακλαδώνονται σε ατελείωτες προεκτάσεις και φαντασιώσεις. Ωστόσο, τα "ανθρώπινα" συναισθήματα του Ρικάρντο Ρέις παρουσιάζονται απλά, έως και επιφανειακά αλλά με απόλυτη σαφήνεια, όπως δηλαδή οι έρωτές του. Μία απλή συναλλαγή με τον ξενοδόχο του απασχολεί πολλές σελίδες και αποκτά πλούσιες και ψαγμένες ερμηνείες.
Έξυπνη γραφή, ζωντανές εικόνες, ένα βιβλίο που απαιτεί μεγάλο μακροβούτι στις σελίδες του αλλά είναι από τα αγαπημένα μου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Περίληψη
Ένα μεγάλο βιβλίο από τον Νομπελίστα Ορχάν Παμούκ, γραμμένο με σπαραχτική τρυφερότητα, για τη ζωή και τη μοίρα κρατών και ανθρώπων. 1992. Ο Κα, ποιητής και πολιτικός εξόριστος, επιστρέφει στην Τουρκία ως δημοσιογράφος για να ερευνήσει μια σειρά από ανησυχητικά γεγονότα στη μικρή πόλη Καρς, κοντά στα σύνορα με την Αρμενία. Μια «επιδημία αυτοκτονιών» μαστίζει τις νεαρές γυναίκες με μαντίλα, κι ένα θεατρικό πραξικόπημα που εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια του πριν από τις δημοτικές εκλογές τού αποκαλύπτουν πολύ περισσότερα απʼ όσα θα ʼθελε να ξέρει. Βλέπει μια πόλη στοιχειωμένη απʼ τις σιωπές της ιστορίας της, να σπαράσσεται από πολιτικές και θρησκευτικές έριδες, νʼ αργοπεθαίνει στη σκιά τής Ευρώπης. Χιονίζει αδιάκοπα τις τρεις μέρες που μένει ο Κα στο Καρς, κι εκεί, μες στην ονειρική σιωπή του χιονιού, ακούγεται ολοκάθαρα η λαχτάρα όλων των ανθρώπων για ευτυχία. Το Χιόνι τιμήθηκε το 2005 με το Γαλλικό λογοτεχνικό βραβείο Μεντισίς, ενώ οι «New York Times» το ανέδειξαν ως ένα από τα «10 καλύτερα βιβλία του 2004».
Πολύ καλό βιβλίο... πολύ!!!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ζωηρή γραφή, έντονη ατμόσφαιρα Κρήτης και ελληνικής αρμύρας...!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.