Isiliel
Επιφανές μέλος
Είναι αυτός που αφορά ή αναφέρεται στον Τζωρζ ΌργουελΜπορεί κάποιος να μου εξηγήσει το περιεχόμενο της λέξης "οργουελικός" ?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Το επαχθές χρέος είναι αυτό που είναι δυσβάσταχτο, που προξενεί βάρος.
Το απεχθές χρέος είναι αυτό που μας είναι μισητό. (απεχθάνομαι, απέχθεια).
Φυσικά, κάθε χρέος και ειδικά το δικό μας είναι μάλλον και τα δυο.
P.s. This is flexibility dear English speaking friends. Αλλάζεις τη θέση δύο γραμμάτων κι έχεις άλλη έννοια.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
ὁ βασιλεὺ-ς
τοῦ βασιλέ-ως
τῷ βασιλεῖ
τὸν βασιλέ-α
ὦ βασιλεῦ
Για βοηθήστε να το λύσουμε μια και καλή.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
τoυ Ν. Σαραντάκου
Παρά τα φαινόμενα, ο τίτλος δεν αφορά π.χ. την κ. Μέρκελ ή άλλους εταίρους μας, αλλά έχει θέμα καθαρά γλωσσικό, ορθογραφικό μάλιστα. Όπως ξέρουμε υπάρχουν δυο «ότι» στη γλώσσα μας, η αόριστη αντωνυμία (ουδέτερο της αρχαίας αντωνυμίας όστις) που σημαίνει «οτιδήποτε» και ο ειδικός σύνδεσμος που σημαίνει «πως».
Για να τα διακρίνουμε, την αντωνυμία (που σημαίνει οτιδήποτε) τη γράφουμε χωρισμένη με ένα σημαδάκι που μοιάζει με κόμμα (αλλά που πιο σωστό είναι να τη λέμε υποδιαστολή).
Λέει ότι θέλει να βοηθήσει αλλά δεν τον πιστεύω (ειδικός σύνδεσμος· λέει πως θέλει να βοηθήσει)
Λέει ό,τι θέλει ο ψεύτης, μην τον πιστεύεις (λέει οτιδήποτε θέλει, κάθε τι που θα του περάσει από το μυαλό).
Κανονικά, δεν υπάρχει ενδεχόμενο να μπερδέψουμε τα δυο ομόηχα αφού οι σημασίες είναι διαφορετικές (και αφού, στον προφορικό λόγο, το ό,τι τονίζεται πολύ εντονότερα από το ότι). Αν έχουμε αμφιβολία, μεταφράζουμε μέσα μας τη λέξη, κι αν ισοδυναμεί με το «οτιδήποτε» θέλει υποδιαστολή, αν αποδίδεται με το «πως» δεν θέλει. Παράδειγμα:
Είπε oti θα μας βοηθήσει και θα μας δώσει otiτου ζητήσουμε. Αυτό αντιστοιχεί στο: είπε πως θα μας βοηθήσει και θα μας δώσει οτιδήποτε του ζητήσουμε. Άρα: Είπε ότι θα μας βοηθήσει και θα μας δώσει ό,τι του ζητήσουμε.
Το ό,τι οι αρχαίοι το γράφανε χωρισμένο (ό τι) ή μάλλον το γράφανε έτσι κι αλλιώς ενωμένο αλλά στις σημερινές εκδόσεις το βρίσκουμε χωρισμένο. Η υποδιαστολή αυτή είναι κληρονομιά από τους βυζαντινούς γραφιάδες, που δεν την χρησιμοποιούσαν μόνο για το ότι αλλά και σε άλλες περιπτώσεις· τα λέει καλά ο Νικ Νίκολας εδώ.
Μερικοί, από υπερβάλλοντα ζήλο, γράφουν και το οτιδήποτε με υποδιαστολή (ο,τιδήποτε) αλλά εδώ είναι περιττή -και, θα έλεγα, λάθος. Στο σύμπλοκο apoti, χρειάζεται η υποδιαστολή: απ’ ό,τι μου είπε (= από όσα, από οτιδήποτε μου είπε), συμφωνεί με την πρότασή σου. Στο σύμπλοκο paroti δεν χρειάζεται, αφού είναι «παρά το γεγονός ότι»: παρ’ ότι διαφώνησε, υπάκουσε στην πλειοψηφία. Το ό,τι να ‘ναι θέλει υποδιαστολή, όπως και (διπλή) το ό,τι κι ό,τι.
Μια αμφισβητούμενη περίπτωση είναι το χρονικό oti (π.χ. ήρθε ό,τι φεύγαμε [= πάνω που φεύγαμε]), που εγώ το γράφω χωρισμένο με υποδιαστολή (ό,τι) το ίδιο και το λεξικό Μπαμπινιώτη, αλλά στο ΛΚΝ, τουλάχιστον στην ηλέκδοση, βλέπω με έκπληξη να γράφεται αχώριστο.
Στον απεριποίητο «οιονεί γραπτό» λόγο των φόρουμ και των ιστολογίων του Διαδικτύου, οι όμορφες διακρίσεις όμορφα καίγονται· ούτε η διάκριση του αναφορικού που από το ερωτηματικό πού τηρείται, ούτε του ότι από το ό,τι.
Εδώ που τα λέμε, η πιθανότητα σύγχυσης δεν είναι και τόσο μεγάλη. Μπορούμε να κατασκευάσουμε φράσεις που να μην είναι σαφές για ποιο oti πρόκειται, αλλά θα είναι ελλειπτικές ή χωρίς συμφραζόμενα, σκέτοι τίτλοι, π.χ. «Κάνει ότι θέλει η ΑΕΚ», τίτλος από κυπριακή αθλητική ιστοσελίδα (δεν πρόκειται για την ΑΕΚ που ξέρουμε, αλλά για μια κυπριακή): έτσι ξερός που είναι ο τίτλος δεν είναι σαφές αν η ΑΕΚ προσποιείται ότι θέλει ή αν κυριαρχεί απόλυτα στο τοπικό πρωτάθλημα, άρα «κάνει ό,τι θέλει». Αν διαβάσουμε το άρθρο, προκύπτει πως η δεύτερη εκδοχή είναι η σωστή. Κι αν γκουγκλίσετε το «κάνει ότι θέλει», οι ανευρέσεις της πρώτης δεκάδας είναι και οι δέκα στραβογραμμένες, θα έπρεπε να είναι «κάνει ό,τι θέλει», π.χ. «Ο ΟΤΕ κάνει ότι θέλει στη Γλυφάδα».
Παρεμπιπτόντως, τον παλιό καιρό, δηλαδή προπολεμικά, το που (το αναφορικό) και το πού (το ερωτηματικό) δεν ξεχώριζαν, και τα δύο γράφονταν ίδια: ποῦ και φυσικά αυτό δεν εμπόδισε τον Καβάφη να γράψει αριστουργήματα και το αναγνωστικό κοινό να τα κατανοήσει. Δεν είναι δηλαδή προς θάνατο η εξαφάνιση της διάκρισης μεταξύ ό,τι και ότι. Ωστόσο, ακόμα κι αν δεν εμποδίζεται η κατανόηση, είναι τσαπατσουλιά. Βέβαια, για πολλά «ότι» που θα έπρεπε να είναι «ό,τι» ίσως να φταίει ο ορθογράφος του Word, ο οποίος (τουλάχιστον στη δική μου έκδοση) κοκκινίζει το ό,τι λες και είναι λάθος. Πάντως, είναι αφροντισιά και από έναν επαγγελματία γραφιά περιμένεις να κρατάει τη διάκριση, όπως κι από έναν επαγγελματία γιατρό περιμένεις να μην κυκλοφορεί με λιγδιασμένα ρούχα. Αλλά, όπως είπαμε τις προάλλες, εδώ κοτζάμ Μανδραβέλης που μπαίνει και θέμα στις εξετάσεις, και που μας έχει γανώσει τα αυτιά να μιλάει για την ανομία, αλλά τους νόμους της ορθογραφίας δεν τους τηρεί.
Από τη στιγμή που «νόμος» ορίζεται ότι θέλει το κόμμα, γιατί να μην γίνεται «νόμος» ότι αποφασίσει η μικρή ομαδούλα;
Υπάρχουν βέβαια και τα ανάποδα λάθη, όπως εδώ σε κείμενο της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου , όπου το τελευταίο oti έπρεπε να είναι ότι αλλά γράφτηκε ό,τι.
Για μένα, το μεγαλύτερο όφελος που αποκομίζεις απ’ το μουσείο αυτό είναι ότι σε βοηθάει ν’ αντιληφθείς το σημαντικότερο ζήτημα που απασχόλησε και ίσως βασάνισε την αρχαία ελληνική δημιουργία, κι αυτό δεν είναι άλλο από τη διαχείριση του εκτυφλωτικού μεσογειακού φωτός. Είτε το εκλάβεις κυριολεκτικά είτε μεταφορικά, η διαχείριση του φωτός παραμένει ένα πολύ επίκαιρο ζήτημα και για μένα είναι ο λόγος που επιστρέφω στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο ξανά και ξανά. Όχι τόσο για να διδαχτώ το πώς αλλά για να διαπιστώσω κάθε φορά από την αρχή ό,τι γίνεται.
Υποθέτω πως εννοεί «να διαπιστώσω ότι γίνεται η διαχείριση του φωτός», όχι «να διαπιστώσω ό,τι γίνεται στο Μουσείο» -υποψιάζομαι δε ότι το λάθος το έκανε διορθωτής. Πράγμα που θα σήμαινε ότι η (δωρεάν) Lifo πληρώνει ακόμα διορθωτές τη στιγμή που κραταιές (συμβατικές) εφημερίδες έχουν αναθέσει τα διορθωτικά τους στον Σπελ Τσέκερ. Λέτε;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
"Είπε ότι θα γυρίσει το βράδυ."
Υπάρχει σωστό και λάθος στις παραπάνω προτάσεις; Υπάρχει γραμματικός κανόνας γι' αυτό;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Μια που φαίνεται να ενδιαφέρει το συγκεκριμένο, ανοίχθηκε νέο θέμα εδώ.Το αρχαίο ελληνικό ουσιαστικό είναι ὄψις, άρα η έκφραση στην αρχική της μορφή ήταν "υπ' ὄψι(ν) μου". Στα νέα ελληνικά γράφουμε "υπόψη μου". Τώρα, εφόσον η αιτιατική της νεοελληνικής λέξης "όψη" είναι "όψη" και όχι "όψην", είναι πιο σωστό να πεις "υπόψη", αλλά δεν είναι και λάθος βέβαια να πεις "υπ' όψι μου", δηλαδή με την αρχαία απόδοση.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Το ιδιο ισχυει πχ και για το Baudelaire, το γραφουν Μπωντλερ, ενω κανονικα ειναι Μποντλερ αφου στα γαλλικα δεν υπαρχει ωμεγα.
Δεν υπαρχει γλωσσολογικος κανονας σε αυτα, αφου προκειται ουσιαστικα για δυο διαφορετικες γλωσσες και κατ επεκταση διαφορετικη αλφαβητος.
Το Baudelaire όμως είναι όνομα, ενώ το κολέγιο είναι μια λέξη που περιγράφει ένα αντικείμενο.
Το κολέγιο είναι δάνειο από την Αγγλική, απ' ό,τι διάβασα, και προέρχεται από τη λατινική λέξη: collegium
college "body of scholars and students within a university," late 14c., from O.Fr. college "collegiate body" (14c.), from L. collegium "community, society, guild," lit. "association of collegae" (see colleague). At first meaning any corporate group, the sense of "academic institution" attested from 1560s became the principal sense in 19c. via use at Oxford and Cambridge.
...δεν θα μου έκανε εντύπωση να προέρχεται από εκεί και η κολεγιά (κολιγιά) που σημαίνει και "συνεταιρισμός".
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Σε αναζήτηση στο Google βλέπω "κολλέγιο" (και μάλιστα σε κάποια γνωστά εκπαιδευτήρια...)
αλλά στο λεξικό βρίσκω:
κολέγιο το [koléjio] O40 : 1α. εκπαιδευτικό ίδρυμα μέσης ή ανώτερης βαθμίδας, κυρίως σε χώρες της δυτικής Eυρώπης και στις HΠA.
Φαντάζομαι ότι το παραπανίσιο λάμδα βρέθηκε εκεί λόγω της μετάφρασης της λέξης college, ωστόσο ποιο είναι το σωστό;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Ψάχνοντας κάτι στο internet σήμερα, έπεσα πάνω στη διττή γραφή της λέξης και βρήκα και σχετικό κειμενάκι:
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica]«Ορθοπεδική» ή «Ορθοπαιδική» ;
Aρθρο του Δρ. Χαράλαμπου Γκούβα
Τα τελευταία χρόνια άρχισε η εμφάνιση γραφής της λέξης «Ορθοπεδική» ως «Ορθοπαιδική». Πώς έγινε αυτό; Ας δούμε τα πράγματα από την αρχή.
Ανεξάρτητα από την ετυμολογική προέλευση της λέξης «Ορθοπεδική», στην Ελλάδα η νέα αυτή ειδικότητα εδραιώθηκε μεταπολεμικά και πάντοτε γραφόταν με «ε». Πρίν το έτος 1947 τα ʽʼπεριστατικάʼʼ ασθενών Ορθοπεδικής και Τραυματολογίας τα διεκπεραίωναν οι Γενικοί Χειρουργοί. Από το 1947 έχουμε τη ίδρυση της Ελληνικής Εταιρίας Χειρουργικής Ορθοπεδικής και Τραυματολογίας (EEXOT) γραμμένο με «ε». (φωτογραφία με τη σφραγίδα της διατίθεται). Μια ανεπίσημη υποειδικότητα συναδέλφων μας, η «Παιδο-Ορθοπεδική» γραφόταν πάλι με «ε». Μέχρι το έτος 1995 δεν υπήρχε ιδιαίτερο πρόβλημα γραφής της λέξης σε όλη την Ελλάδα. Σε λεξικά, βιβλία, άρθρα, ταμπέλες, κάρτες, έντυπα, παντού η λέξη εγράφετο με έψιλον «Ορθοπεδική». Στην ξένη όμως βιβλιογραφία υπήρχαν και υπάρχουν ακόμα δύο γραφές.
Τα Βρεττανικά συγγράμματα κατά κανόνα γράφουν Orthopaedics όπως πχ το κλασσικό βιβλίο του Graham Appley: «System of Orthopaedics and Fractures» (Εκδοση 1996, διατίθεται φωτογραφία). Στα Αμερικάνικα συγγράμματα έχουμε και τις δύο γραφές Οrthopaedics και Orthopedics. Αναφέρονται μερικά παραδείγματα.: Campbellʼs: «Οperative Orthopaedics» (Εκδοση 1988, διατίθεται φωτογραφία), Tachdjian: «Pediatric Orthopedics», Harry Skinner: «Current Orthopedics» (Εκδοση 1996, διατίθεται φωτογραφία), AOOS-USA: «Orthopaedic Knowledge Update» (1989, διατίθεται φωτογραφία). Στις άλλες γλώσσες κατά κανόνα επικρατούσε το «e» παρά το «ae». Ετσι υπερτερούσε διεθνώς μάλλον η τάση για γραφή με «e», παρά με «ae» και είναι σίγουρο ότι με μια συντονισμένη αλληλογραφία της ΕΕΧΟΤ παγκοσμίως, θα «περνούσε» σταδιακά η πλέον απλή γραφή με «e».
Από το έτος 1995 και μετά ενέσκηψε μια ανεξήγητη μόδα γραφής της Ορθοπεδικής με «αι» (Ορθοπαιδική) προς μίμησιν με το «ae» των Βρεττανών Αγγλοσαξώνων (Orthopaedics). Πρωτεργάτες αυτής της υποκίνησης της «αλλαγής» ήταν μάλλον κάποιοι καθηγητές Ορθοπεδικής που αποφάσισαν να ενασχοληθούν προφανώς και με γλωσσολογικά θέματα θέτοντας την υπόθεση στην ΕΕΧΟΤ προς επίλυση. Η ΕΕΧΟΤ διά του τότε Προέδρου της απευθύνθηκε σε 3 Καθηγητές γλωσσολογίας (Μπαμπινιώτης, Χρηστίδης και Πετρούνιας) οι οποίοι γνωμοδότησαν επιστημονικώς (διαθέτω τα κείμενα των 3 γνωμοδοτήσεων σε αρχείο Word). Tελικά μετά από πολλές αναβολές και καθυστερήσεις η ΕΕΧΟΤ έθεσε το θέμα σε ψηφοφορία Γενικής Συνέλευσης, όπου με ... πλειοψηφία «αποφασίσθηκε» η «Ορθοπεδική» να γράφεται πλέον ως «Ορθοπαιδική».
Έτυχε να απουσιάζω από αυτή τη Γενική Συνέλευση της ΕΕΧΟΤ, αλλά πληροφορήθηκα ότι ως συνήθως παρευρίσκονταν 50-100 άτομα από το σύνολο των 1500 περίπου Ελλήνων Ορθοπεδικών (τότε). Ετσι έχουμε πλέον την παγκόσμια πρωτοτυπία για το βιβλίο ρεκόρ Γκίνες, να τεκμηριώνεται η ορθογραφία μιάς λέξης ενδεικτικής επαγγέλματος και επιστήμης, με δημοκρατικές διαδικασίες!!! Τι άλλο θα δούμε πλέον σʼ αυτή τη χώρα! [...]
[/FONT]Μια που το θέμα τέθηκε σε ψηφοφορία, εσείς τι λέτε;
Προσωπικά, απορώ με την απόφαση της Γενικής Συνέλευσης...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Στην Αθήνα το λέμε σίδερο. Εδώ στη Σαλονίκη το λένε Μασιά. Εσείς το έχετε ξανακούσει έτσι;
Στο slang πάντως διάβασα τα εξής:
Ξέρετε εάν ισχύει κάτι τέτοιο;Το ισιωτικό των μαλλιών και το εργαλείο του τζακιού αρχικά ήταν το ίδιο αντικείμενο. Φανταστείτε ένα υπερμεγέθες τσιμπιδάκι φρυδιών το οποίο έμπαινε στο τζάκι για να ζεσταθεί (και παράλληλα να ταχτοποιήσει τα κάρβουνα) και μετά ίσιωνε τα μαλλιά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Μιλάω για αρχαία πάντα.
Δεν είναι;
Για να σας διευκολύνω, υπάρχει σχετικό θέμα και για τα αρχαία ελληνικά:
https://www.e-steki.gr/showthread.php?t=11937
(απ' όλα έχουμε! )
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Αρχική Δημοσίευση από Wiki και γιαγιά μου:Το όνομά της, Κηφισιά, που προέρχεται από τον Κηφισό ποταμό, είναι αρχαιότατη, ήταν μια από τις αρχαίες 12 πόλεις της Αττικής. Από την εποχή του Kλεισθένη αποτελούσε τον δήμο της Ερεχθηίδας φυλής. Λαογραφικό λογοπαίγνιο της νεοελληνικής, θεωρεί πως το όνομα Κηφισιά προέρχεται από την έκφραση "Εκεί φυσά" - "Κεί Φυσά" - "Κηφισά" - "Κηφισιά"!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Το κόμμα χρησιμεύει συνήθως για να σημειώσουμε λογικό χωρισμό και μικρό σταμάτημα στο εσωτερικό της περιόδου, ή σε μεγάλες φράσεις για να δώσομε ευκαιρία σε αναπνοή, είτε για να κάνουμε το κείμενο να διαβάζετε ευκολότερα (λ.χ. σε θεατρικά κείμενα, διδακτικά βιβλία) ή για να προκαλέσουμε προσδοκία. Το κόμμα είναι το πιο συχνό σημείο της στίξης και η χρήση του είναι απαραίτητη προκειμένου ν' αποφεύγονται παρανοήσεις και η ανάγνωση, ή η απαγγελία, να γίνεται ευκολότερη. Αν και δεν υπάρχουν απόλυτοι κανόνες για τη χρήση του κόμματος, σε γενικές γραμμές χρησιμεύει για να χωρίζουμε:
Μέσα στην πρόταση του όμοιους αναμεταξύ τους όρους, όταν του παραθέτουμε ασύνδετους, π.χ.: Η θάλασσα ήταν ήρεμη, γαλήνια, καθαρή.
Στην απαρίθμηση επιθέτων μπρος από ένα ουσιαστικό το κόμμα μπαίνει και πριν το τελευταίο επίθετο, όταν αυτό προσδιορίζει το ουσιαστικό ακριβώς όπως και τ' άλλα: Με αργά, βαριά, κουρασμένα βήματα. Αλλά δεν μπαίνει όταν το τελευταίο επίθετο αποτελεί με το ουσιαστικό έννοια που την προσδιορίζουν τα προηγούμενα επίθετα: Με κέρασε άσπρο παλιό κρασί.
Την παράθεση και κάθε είδους επεξήγηση: Άρχισε μια βροχή, κατακλυσμός.– Ο Όλυμπος, το ψηλότερο βουνό της Ελλάδας, ήταν κατοικία των θεών.
Την κλητική: Νίκο, σου στέλνω σήμερα το γράμμα.– Πήρα το γράμμα σου, κύριε Γιώργο, και χαίρομαι που είσαι καλά.
Ένα μόριο ή ένα βεβαιωτικό (ή αρνητικό) επίρρημα στην αρχή της περιόδου, που χρησιμεύει για τη σύνδεση με τα προηγούμενα: Ναι, θα φύγω.– Όχι, δε θέλω.– Τότε, θα συμφωνήσουμε (δηλ. αφού είναι έτσι).
Τις κύριες από δευτερεύουσες προτάσεις – τις αιτιολογικές, τελικές (εκτός όταν εισάγονται με το να), αποτελεσματικές, υποθετικές, εναντιωματικές, χρονικές ή που εισάγονται με το χωρίς να, ιδίως όταν αυτές προηγούνται ή όταν είναι μεγάλες, π.χ.: Δεν πρέπει να ξεκινήσουμε, γιατί ο καιρός άρχισε να χάλια.– Αν θέλεις, έλα.– Χωρίς να το καταλάβω, μου πήραν το πορτοφόλι.
Τις πλάγιες ερωτηματικές προτάσεις όταν προηγούνται του ρήματος: Το τι έκρυβε η στάση της, ήταν δύσκολο να διαπιστωθεί. Αλλά: Ήταν δύσκολο να διαπιστωθεί το τι έκρυβε η στάση της..
Το ρήμα και τον αμέσως κατόπι του εμπρόθετο προσδιορισμό που φανερώνει αντίθεση, π.χ.: Περισσότερο έβλαψε, παρά ωφέλησε.
Τις συμπλεκτικές προτάσεις, π.χ.: Δε θα πάω στα Χανιά, ούτε στο Ρέθυμνο.– Και γενναίοι άνθρωποι ήταν, και τον εαυτό τους πρόσεχαν.
Τις διαζευκτικές προτάσεις, π.χ.: Ή θα σωθούμε, ή θα χαθούμε.
Τις αντιθετικές προτάσεις, π.χ.: Δεν έχομε εμείς, μα κάτι θα γίνει.– Ναι μεν είναι ακριβότερο, αλλά είναι το καλύτερο για τη δουλειά μου.
Τις συμπερασματικές προτάσεις: Να ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα, ώστε... – Δεν είναι κακός, να (=ώστε να) μη μας δώσει νερό.
Το σύνδεσμο και, όταν αυτός έχει σημασία συνδέσμου που χρειάζεται κόμμα, π.χ.: Εσύ μαζεύεις, και (= ενώ) αυτός σκορπά.– Πήγαινε στο καλό, και (= γιατί) δε σ' έχω ανάγκη.
Τους όρους μιας πρότασης που συνδέονται με τους συνδέσμους ή, είτε, μήτε, ούτε, όταν είναι περισσότεροι των δυο: Ούτε ο Κώστας, ούτε ο Γιώργος, ούτε Μαρία κατάφεραν να λύσουν το γρίφο. Αλλά: Ούτε ο Μπάμπης ούτε ο Θωμάς είπαν την αλήθεια.
Η δυσκολότερη περίπτωση είναι η θέση ή μη του κόμματος πριν από αναφορική πρόταση που ακολουθεί το υποκείμενο, επειδή η λανθασμένη χρήση του κόμματος έχει ως αποτέλεσμα την αλλαγή του νοήματος της πρότασης:
Τα δέντρα του κήπου που είναι καρποφόρα χρειάζονται λίπασμα.
( Η αναφορική πρόταση εδώ προσδιορίζει άμεσα το υποκείμενο. Καθορίζει ποια δέντρα του κήπου χρειάζονται λίπασμα, δηλαδή όσα δέντρα είναι καρποφόρα και όχι όλα.
Πέταξαν τα ροδάκινα που είχαν σαπίσει. (= Πέταξαν μόνο εκείνα από τα ροδάκινα που είχαν σαπίσει).
Τα δέντρα του κήπου, που είναι καρποφόρα, χρειάζονται λίπασμα.
(Εδώ μπορεί να παραλειφθεί η αναφορική πρόταση χωρίς να προκύψει αλλοίωση του νοήματος· δηλαδή τα δέντρα του κήπου, που όπως γνωρίζουμε είναι όλα καρποφόρα, χρειάζονται λίπασμα.)
Πέταξαν τα ροδάκινα, που είχαν σαπίσει. (= Πέταξαν όλα τα ροδάκινα τα οποία είχαν σαπίσει).
Το κόμμα και τα άλλα σημεία της στίξης:
Όταν παραθέτουμε τα λόγια κάποιου άλλου σε εισαγωγικά, σημειώνουμε το κόμμα έξω από τα εισαγωγικά μόνο όταν το απαιτεί η πρόταση: Κατορθώσαμε να πει «παραδίνομαι», γιατί τον κουράσαμε πάρα πολύ.
Αντίθετα, δεν χωρίζουμε με κόμμα τις παρένθετες προτάσεις, μικρές ή μεγάλες, που δηλώνουν ποιος είπε τα λόγια που βρίσκονται στα εισαγωγικά: «Είμαστε έθνος ανάδελφο» είπε ο Πρόεδρος.
Αν, όμως, αυτού του είδους οι προτάσεις υπάρχουν σε διαλόγους χωρίς εισαγωγικά (εισάγονται δηλαδή με παύλες), χρησιμοποιούνται πάντα με κόμμα:
– Μπορείτε να πιείτε νερό, μας είπε ο περβολάρης.
Δεν σημειώνουμε κόμμα αμέσως μετά το ερωτηματικό και το θαυμαστικό.
πηγή
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
ωραία... 3 του απαντήσαμε του παιδιού, και οι 3 του δώσαμε άλλη ερμηνία
κανας άλλος παιδιά που να ξέρει στα σίγουρα?
Αναστασία και Γίδι, νομίζω πως η απάντησή σας είναι σωστή. Δηλαδή στα ελληνικά θα λεγαμε "εικονικό φάρμακο" αν θέλαμε να το μεταφράσουμε.
Εγώ είπα μονάχα από που ξέρω πως προέρχεται η λέξη. Η ετυμολογία της.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
c.1225, name given to the rite of Vespers of the Office of the Dead, so called from the opening of the first antiphon, "I will please the Lord in the land of the living" (Psalm cxiv:9), from L. placebo "I shall please," future indic. of placere "to please" (see please).
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Τα βρήκα κι εγώ αυτά (και κάποια ακόμα) σχετικά με την Περσεφόνη, αλλά αναρωτιόμουν αν υπάρχει κάτι ώστε να μην ψάχνω κάθε φορά Όοοοολο (sic)το internet.
Πάντως αυτό το behindthename φαίνεται καλό.
Και πάλι ευχαριστώ!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
π.χ. ετυμολογία του ονόματος Περσεφόνη?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Πληθυντικός: Τα Παλτά ή Τα Παλτό (ή Τα Παλτώ) ?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Αρχική Δημοσίευση από από Pathfinder Forum:Πολλακις διαπιστουμε το με ποσην ευκολιαν και ταχυτητα εξαπλουται το λαθος εις βαρος του ορθου και πως τελικως αυτο επιβαλλεται.παρακαλω θερμως τοσο τους συντακτας οσο και τους αναγνωστας της παρουσης ηλεκτρονικης ομιλιας να μην δισταζουν επισημαινοντες τα περι την γλωσσα σφαλματα, οσακις τα συναντουν, και να μην φοβουνται να τα διορθωνουν.επιτρεψατε μου λοιπον προς αυτην την κατευθυνσιν και αυτος κινουμενος να αναφερθω εις τρεις εκφρασεις αι οποιαι εχουν αλλοιωθει΄
1."να λεμε τα συκα συκα και την σκαφη σκαφη "
Λιγοι βεβαιωσ επαναλαμβανοντεσ αυτην την φρασιν διερωτηθησαν το πωσ θα ητο ποτε δυνατον εχεφρων ανθρωποσ να ειπηι το συκον σκαφην.τι σχεσιν εχει το εν με το αλλον;αντιθετωσ μεγαλην σχεσιν και ομοιοτητα εχει το συκον προσ την σκαρφην (αγριοσυκον).συνεπωσ΄
-"να λεμε τα συκα συκα και την σκαρφη σκαρφη".
2."γιναμε μπατε σκυλοι αλεστε και αλεστικα μην δοσετε"
Ειλικρινωσ αδυνατω να διανοηθω το ποθεν ξεκινησαν οι σκυλοι να αλεθουν και να πληρωνουν επι πλεον και αλεστικα!!!Ομολογω βεβαιωσ οτι αγνοω το μεχρι ποιου σημειου δυναται να φθασηι η εκπαιδευσισ των'παντωσ η φρασισ εχει ωσ εξησ'
-"μπατε χιλιοι αλεστε και αλεστικα μην δοσετε"
3."παν μετρον αριστον"
Και μονον η προσθηκη του "παν" αποτελει πλεονασμον και παραβασιν τησ εν λογωι ρησεωσ του κλεοβουλου του λινδιου,ωσ περισση ουσα και συνεπωσ ανευ αξιασ.οποτε'
-"μετρον αριστον"
Παρακαλω,διαδοσατε τα ωσ ανω αναφερθεντα.
Σασ ευχαριστω
Για τα τελικά ς δε φταίει αυτός, ήταν κεφαλαία και τα άλλαξα στα γρήγορα επειδή είμαι στη δουλειά
EDIT: Στην άσπρη λέξη γενικά έχω εμπιστοσύνη απ' την άλλη "σκάρφη" είναι όντως το αγριόσυκο?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Τα σύκα-σύκα και τη σκάρφη-σκάρφη.
Η σκάρφη είναι βότανο με πλατιά πράσινα φύλλα.
Nice to meet you Σκάρφη!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
κάποτε αυτό με την ορθογραφία του αυγού, την είχαμε για ανέκδοτο
με νοιώθει (νιώθει κανείς? )
Εγώ καλή μου!
(Γεράσαμε ΚΟΥΕ? )
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
1. Όπως είναι γνωστό στους μεγαλυτέρους, η λ. καλύτερος άλλοτε γραφόταν με δύο -λ- και -ι- (καλλίτερος). Η παλαιότερη αυτή γραφή είχε δικαιολογηθεί μεταξύ άλλων από τα εξής στοιχεία: από την εξέλιξη του παλαιότερος σε παλαίτερος με συγκοπή του -ο-, που τάχα αποδεικνύει την παραγωγή και του καλλίτερος από τον τ. καλλιότερος · από τα συγκριτικά λωΐτερος, πρωΐτερος, νωΐτερος, σφωΐτερος κ.ά., που απαντούν στον Όμηρο· από το συγκριτικό επίρρημα καλλιτέρως, που είναι αναγεγραμμένο σε επιγραφή της Ηλείας του 6ου αι. π.Χ. (Ζηκίδης 19264: 98 )· από το α΄ συνθετικό καλλι- λέξεων όπως καλλιγραφία, καλλιεργώ, Καλλιρρόη, καλλιτέχνης κ.ά., που είχε υποτεθεί ότι έπαιξε ρόλο στη δημιουργία των συγκριτικών σε -ύτερος. Τα στοιχεία, όμως, αυτά αναιρούνται από τα ακόλουθα:
α) το παλαιότερος (< παλαιός ) αποτελεί τύπο μεταγενέστερο του παλαίτερος (< πάλαι), που είναι ήδη ομηρικό· άρα, δεν είναι δυνατόν ο πρώτος τύπος να έδωσε τον δεύτερο στα πλαίσια μιας εξέλιξης που να τεκμηριώνει την παραγωγή και του καλλίτερος από το καλλιότερος ·
β) οι ανωτέρω ποιητικοί τύποι σε -ίτερος ήταν ήδη προ πολλού απαρχαιωμένοι την εποχή της μεσαιωνικής Ελληνικής, τότε δηλ. που σχηματίστηκαν τα νέα συγκριτικά σε -ύτερος ·
γ) ο διαλεκτικός τύπος της Ηλείας που προαναφέρθηκε δεν μπορεί να έχει επιβιώσει μέχρι σήμερα, γιατί η μεσαιωνική και η νέα Ελληνική προήλθαν από την Αλεξανδρινή Κοινή, μια γλωσσική μορφή της Ελληνικής που βασιζόταν στην αττική διάλεκτο. Στη σύγχρονη Ελληνική έχουν επιβιώσει εξαιρετικά περιορισμένοι αρχαίοι διαλεκτικοί τύποι· πρόκειται κυρίως για τοπωνύμια, λόγω του συντηρητικού χαρακτήρα που αυτά έχουν, συγκρινόμενα με άλλες κατηγορίες λέξεων: παράδειγμα αποτελεί το λακωνικό Βοίτυλος / Οίτυλος (σημ. Οίτυλο), που προέρχεται από την Τσακωνική, μια δωρικής προελεύσεως διάλεκτο της νέας Ελληνικής·
δ) η φωνητική σύμπτωση του σημερινού καλύτερος με το αρχαίο διαλεκτικό καλλίτερος, όπως προφέρεται σήμερα, δεν αποτελεί τεκμήριο της επιβίωσης του τελευταίου στη σύγχρονη ελληνική γλώσσα. Σε μερικές περιπτώσεις, παρατηρούνται φωνητικές ομοιότητες ανάμεσα σε τύπους της νέας και της αρχαίας Ελληνικής, διαλεκτικούς ή μη, οι οποίες όμως έχουν εντελώς συμπτωματικό χαρακτήρα. Για παράδειγμα, οι τύποι οι αγγέλοι, οι πολέμοι, εφέραν (ε) κ.ά., που ακούγονται μερικές φορές, δεν αποδεικνύουν την επιβίωση δωρικού τονισμού στη νέα Ελληνική, όπως είχε υποστηριχθεί κάποτε· απεναντίας, αποτελούν αναλογικούς σχηματισμούς κατά τους τ. των αγγέλων- τους αγγέλους, των πολέμων- τους πολέμους, εφέραμεν- εφέρετε αντίστοιχα· ομοίως, ο λαϊκός τ. χαιράμενος «χαρούμενος» δεν είναι κατάλοιπο αιολισμού του ρήματος χαίραμαι / χαίρημι, όπως είχε υποστηρίξει ο Αδ. Κοραής, αλλά σχηματισμός που συμφωνεί με αρχ. μτχ. ενεστ. σε -άμενος ρημάτων σε -μι (ιπτάμενος, κρεμάμενος κ.ά.) και μτχ. αορ. σε -άμενος (δεξάμενος, χαρισάμενος κ.ά.) – το ίδιο ισχύει και για το λαϊκό λεγάμενος ·
ε) το συγκριτικό καλύτερος θα ήταν πιο πιθανό να διαμορφωθεί τους μεσαιωνικούς χρόνους με βάση το πλήθος των λέξεων που αρχίζουν από καλο- και έχουν το βασικό συνδετικό φωνήεν της νέας Ελληνικής, δηλ. το -ο-, και όχι με βάση τις λίγες λέξεις που αρχίζουν από καλλι- · διάφοροι μεσαιωνικοί τύποι από καλο-, που θα μπορούσαν να δοθούν ως παραδείγματα, είναι οι ακόλουθοι (βλ. το ΛΝΕΓ στα αντίστοιχα λήμματα): καλοβλέπω, καλογνωμία, καλογραμμένος, καλορίζικος κ.ά.·
στ) η ετυμολογία της λ. καλύτερος θα πρέπει να εξηγεί ικανοποιητικά τη δημιουργία και άλλων συγκριτικών επιθέτων σε -ύτερος, καθώς και επιρρημάτων σε -ύτερα, που στερούνται αρχαίων τύπων, όπως μακρύτερος, μεγαλύτερος, αρχύτερα, πρωτύτερα κ.ά. (Χατζιδάκις 1905: 581, Μπαμπινιώτης 1997 γ).
Τελικά, το συγκριτικό καλύτερος, όπως δίδαξε πρώτος ο Χατζιδάκις ήδη από το 1887 (1905: 581- 584, 1934: 559- 561, 1977: 143), πρέπει να γράφεται με ένα -λ- και -υ-, γιατί έχει σχηματιστεί κατά τον αντίστοιχο βαθμό των επιθέτων σε -ύς ( βαθύς- βαθύτερος, γλυκύς- γλυκύτερος, παχύς- παχύτερος, ταχύς- ταχύτερος κ.λπ.).
η πλάκα είναι που σήμερα στο τηλεπαιχνίδι "Ομιλείτε Ελληνικά" συζητούσαν ακριβώς αυτές τις δύο εκδοχές του καλύτερος και καλλίτερος. Τελικά η κοπέλα που είχε γράψει καλλίτερος δεν πήρε βαθμούς, ...αλλά βέβαια σύμβουλος της εκπομπής είναι ο Μπαμπινιώτης, οπότε...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.