mania
Επιφανές μέλος
Μόλις βρήκα μια εργασία κάποιων παιδιών κάποιου σχολείου. Αξίζει να ρίξετε μια ματια:
https://2dim-efkarp.thess.sch.gr/EFIMERIDA/ELLINIKA/kindinos.htm
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mania
Επιφανές μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mania
Επιφανές μέλος
...μμμ...ναι έτσι είναι σαν να σκοπεύουμε να τα εξαφανίσουμε..
(όχι πως απέχει και πολύ απ' την αλήθεια δηλαδή...)
Πάω να το διορθώσω!
Μετά απο την φοβερή διαπίστωση έχετε να βάλετε τίποτα;
Στέρεψα
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mania
Επιφανές μέλος
[FONT=Tahoma,Geneva,Helvetica,Arial]Κρυστάλλινα τα νερά των ποταμών του Δρυμού του Αώου και του ορμητικού παραποτάμου του, του Αρκουδορέματος. Περικυκλώνονται από τα ψηλά και απόκρημνα βουνά του ορεινού συμπλέγματος του Λύγκου με κορφές πάνω από 2000 μέτρα: Αυγό (2177 μ.), Πυροστιά (1967 μ.), Κακοπλεύρι (ή Μηλιά, 2160 μ.), Φλέγγα (2159 μ.), Τρία σύνορα (2050 μ.), Αυτιά (2082 μ.), Καπετάν Κληδή (2036 μ.), Σαλατούρα (2019 μ.), και Δίκορφο (1977 μ.). [/FONT]
[FONT=Tahoma,Geneva,Helvetica,Arial]Στα χαμηλά και μέσα υψόμετρα του Εθνικού Δρυμού (1000μ.- 1600μ.), απλώνονται εκτεταμένα δάση μαυρόπευκου (Pinus nigra)και οξυάς (Fagus sylvatica). Στα μεγαλύτερα υψόμετρα (1600μ.- 1900μ.), φυτρώνει μόνο ένα είδος ανθεκτικού στο ψύχος κωνοφόρου το ρόμπολο (Pinus leucodermis) που από μόνο του θα μπορούσε να θεωρηθεί ένα ζωντανό μνημείο της φύσης.[/FONT]
[FONT=Tahoma,Geneva,Helvetica,Arial]Στα μεγάλα υψόμετρα (1900μ.- 2177μ.), πάνω από το ανώτερο υψομετρικό όριο του δάσους και στα ξέφωτα του εκτείνονται αλπικά λιβάδια, αποτελούμενα μόνο από πόες και μερικά είδη θάμνων. Χαρακτηριστικό του Δρυμού η παρουσία πολλών μικρών ρεμάτων και ύπαρξη πολλών μικρών λιμνών - οι μεγαλύτερες από αυτές είναι ο Λάκκος στο Αυγό στα 1600μ. και οι δύο λίμνες της Φλέγγας [/FONT]
[FONT=Tahoma,Geneva,Helvetica,Arial]στα 1950μ.[/FONT]
Οιλίμνες της Φλέγγας
[FONT=Tahoma,Geneva,Helvetica,Arial]Σε ένα από τα ελάχιστα εναπομείναντα καταφύγια στην Ευρώπη, στα απόμερα δάση και στις δυσπρόσιτες πλαγιές, μακριά από το φόβο του ανθρώπου, βρίσκουν καταφύγιο σπάνια μεγάλα θηλαστικά: η αρκούδα (Ursus arctos) ο αγριόγατος (Felis sylvestris), ο λύγκας (Lynx lynx), το ζαρκάδι (Capreolus capreolus) και αγριόγιδο (Rupicapra rupicapra), ενώ στα πεντακάθαρα ποτάμια του Δρυμού, ζει ένα υδρόβιο θηλαστικό - η βίδρα (Lutra lutra). Οι νυχτερίδες (Chiroptera), τα πιο εξελιγμένα πετούμενα θηλαστικά, σηματοδοτούν την νυχτερινή ζωή του δάσους. Έως σήμερα μας είναι γνωστά 5 είδη χειροπτέρων που ζουν στο Δρυμό, με πιο χαρακτηριστικό το νυκτοβάτης (Nyctalys noctula).[/FONT][FONT=Tahoma,Geneva,Helvetica,Arial] [/FONT]
[FONT=Tahoma,Geneva,Helvetica,Arial]Στο υγρό κλίμα του Δρυμού επιβιώνουν δέκα είδη ερπετών. Ανάμεσά τους το ασινόφιδο (Coronella austriaca), η σαίτα (Coluber austriaca) και το λιμνόφιδο (Natrix tessellata). [/FONT]
[FONT=Tahoma,Geneva,Helvetica,Arial]Τα άφθονα νερά των ρεμάτων, λιμνών και πηγών σφείζουναπό αμφίβια ζωή (7 είδη). Ο αλπικός τρίτωνας (Triturus alpestris), που μοιάζει με μικρό δράκο, ζει στις ορεινές λίμνες του δρυμού, με πιο χαρακτηριστικές τις δύο λίμνες της Φλέγγας στα 1950 μ. υψόμετρο. Το καλοκαίρι ο επισκέπτης αναγνωρίζει εύκολα τη βομβίνη (Bombina variegata), τον ελληνικό βάτραχο (Rana graeca), το χωματόφρυνο (Bufo bufo), τον πρασινόφρυνο (Bufo viridis) και τη σαλαμάντρα (Salamandra salamandra). Στα μεγάλα ρέματα του Δρυμού ζει η πέστροφα (Salmo trutta fario). Στα χαμηλότερα σημεία του Δρυμού απαντώνται και άλλα είδη ψαριών όπως ο Κέφαλος των γλυκών νερών (Leusiscus cephalus) και το συρτάρι (Chondrostoma nasus).[/FONT]
[FONT=Tahoma,Geneva,Helvetica,Arial]Η χλωρίδα του Δρυμού είναι σπάνια με μεγάλο βαθμό ενδημισμού. Συνολικά έχουν καταγραφεί 415 φυτικά είδη. Η Κενταύρεια των ορέων των βλάχων (Centaurea vlachorum)δεν συναντάται πουθενά σ΄όλον τον κόσμο παρά μόνο στον Δρυμό.Άλλα είδη του Δρυμού είναι ενδημικά της κεντρικής και βορειοδυτικής Ελλάδας, όπως η σολδανέλα της Πίνδου (Soldanella pindicola), η σιλένε της Πίνδου (Silene pindicola), η φριτιλλάρια η ηπειρωτική (Fritillaria epirotica) κά. Ο Δρυμός φιλοξενεί ακόμη κι άλλα φυτά που είναι ευρύτερα ενδημικά. Είτε είδη που απαντώνται μόνο στην Ελλάδα και στην Αλβανία, όπως η λαδανιά η αλβανική (Cistus albanicus), η βιόλα η αλβανική (Viola albanica), ο θύμος ο τευκριοειδής (Thymus teucrioides), ο δύανθος ο αιματοκαλυκοειδής (Dianthus haematocalyx ssp. pindicola), το λείριο το αλβανικό (Lillium albanicum) κά. Είτε είδη που είναι ενδημικά των Βαλκανίων γενικότερα, όπως o δύανθος ο δελτοειδής (Dianthus deltoides ssp. degenii), η μινουάρτια του Μπαλτατσί (Minuartia baldacii), το ρόμπολο (Pinus leucodermis) και το άλλιο (Allium breviradum). Σπάνια είδη του Ε.Δ. Πίνδου, τυπικά των οφειολιθικών πετρωμάτων, είναι η βορμουελέρα του Μπαλτατσί (Bormuellera baldacii), η βορμουελέρα της Τύμφης (Bormuellera tymphaea), ο λεπτόπλαξ ο κρασπεδοειδής (Leptoplax emarginata), η καμπανούλα του Χώκινς (Campanula hawkinsiana), η βιόλα (Viola dukadjinica), η σιλένε της Πίνδου (Silene pindicola). [/FONT]
Ειδικά οι επισκέπτες, όπως και οι κάτοικοι της περιοχής, πρέπει να γνωρίζουν πως δεν επιτρέπεται η συλλογή οποιονδήποτε οργανισμών, η κοπή δέντρων και η συλλογή βοτάνων, το κυνήγι, το ψάρεμα, η κατασκήνωση και η παραμονή στον πυρήνα μετά τη δύση του ηλίου, το άναμμα φωτιάς και η απόρριψη σκουπιδιών και μπαζών. Για ορισμένες δραστηριότητες όπως είναι η πλεύση των ποταμών που βρίσκονται στον πυρήνα με καγιάκ και ράφτινγκ απαιτείται ειδική άδεια από τα τοπικά Δασαρχεία. Στην περιφερειακή ζώνη ισχύει η γενική νομοθεσία που αφορά το φυσικό περιβάλλον της Ελλάδας με ειδικές όμως κάθε φορά ρυθμίσεις.
ΠΗΓΗ
Μια ευχάριστη ενημέρωση με αγάπη, ξέρω ότι σας κούρασα με την πολλύλογία μου άλλα καλά να πάθετε. Να λέτε ευχαριστώ που είπα μόνο για 'έλλαδα άν έβαζα και εξωτερικό θα σας τρέλενα άπο την φλιαρία
[/FONT]
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mania
Επιφανές μέλος
1. Στηρίξτε οικονομικά τη δράση μας
Το ΕΚΠΑΖ δεν έχει σταθερή χρημοτοδότηση για τα λειτουργικά του έξοδα. Εξαρτάται από δωρεές και χορηγίες πολιτών και εταιριών που ενδιαφέρονται για το μέλλον της πανίδας της Ελλάδας. Μπορείτε και σεις να σώσετε ένα ζώο καταθέτοντας ένα έστω και μικρό ποσό στους παρακάτω λογαριασμούς:
Συνδυάστε τη δωρεά σας με τη συμβολική υιοθεσία ενός ζώου!
Δείτε τα είδη που είναι διαθέσιμα στην σελίδα "Υιοθετήστε ένα άγριο ζώο"
σελίδα
2. Γίνετε εθελοντής
Λόγω του ότι εκατοντάδες άγρια ζώα εισάγονται κάθε έτος στο ΕΚΠΑΖ για νοσηλεία υπάρχει μεγάλος όγκος δουλειάς στον οποίο μπορεί ο καθένας να βοηθήσει. Δεν απαιτούνται ειδικές γνώσεις μόνο όρεξη, μεράκι και αγάπη για τα ζώα. Μερικές από τις δουλειές έχουν να κάνουν με:
- παραλαβές και μεταφορές ζώων από και προς το ΕΚΠΑΖ
- φροντίδα ζώων
- καθαριότητα
3. Τροφές για τα ζώα
- Κροκέτες (κυρίως ανάπτυξης για γατάκια)
- σιτάρι κ.α. σπόροι για πουλιά
ΕΠΕΙΓΟΝ: Χρειαζόμαστε επιδέσμους vet flex, vet wrap ή άλλους αντίστοιχους όπως για παράδειγμα της 3Μ, Konakion, Tobrex (σε σταγόνες και αλοιφή), Pulvo, Ξυλοκαΐνη, Sporanox (σε κάψουλες), Neurobion (σε αμπούλες), Zylapour, Terramycin (σε σκόνη και σπρέυ), Valaneq, Baycox, Spartrix, Panacur, Baytril 5% (ενέσιμο και σε σιρόπι), Drontal plus, Dexamethasone (ενέσιμο), ορούς (Lactated Ringers, Dextrose), αλλά και γάζες, σύριγγες, Hibitane, λευκοπλάστ, αντιαλλεργικά επιθέματα πληγών κ.λπ.
5. Άλλα Υλικά
Χαρτόκουτα και εφημερίδες.
6. Ειδικά κλουβιά για πουλιά και μικρά θηλαστικά
Τα τηλέφωνα και γενικά δεν τα έβαλα γιατί δεν χρειάζετε όποιος ένδειαφέρετε υπάρχει η πηγή, όλοι μπορούμε άλλα κανένας δεν κάνει δυστηχώς τίποτα.
ΠΗΓΗ
ΔΙΕΥΚΡΊΝΗΣΗ δεν κάνω κάποια διαφήμηση για το συγκεκριμένο κέντρο απλά ειναι καλό να ξέρουμε ότι εθελοντισμός μπορεί να είναι παντού απλά έπρεπε να δούμε πόσο οικονομική ή απλή μπορεί να είναι η βοήθεια που όμως δεν κάνουμε τίποτα
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mania
Επιφανές μέλος
Όταν σκέφτεσαι να πας σε κάποιο μέρος μέσα στο μυαλό σου σχηματίζεις την εικόνα αυτού του τόπου. Έτσι κι εγώ όταν πήγα στο Ελληνικό Κέντρο Περίθαλψης Άγριων Ζώων, στην Αίγινα, είχα ήδη πλάσει στο μυαλό μου μια εικόνα, που όπως φάνηκε αργότερα ήταν πολύ απαισιόδοξη εικόνα και όχι υπερβολικά αισιόδοξη όπως είχα φοβηθεί! Με μία λέξη όλα ήταν τέλεια. Οι άνθρωποι, τα ζώα, οι εμπειρίες, ο χώρος εργασίας, οι εγκαταστάσεις, τα πάντα.
Ένας εθελοντής κρατάει το κοάτι
Δουλειά στα κλουβιά της αυλής
Ίσως η λέξη οικογένεια να ακούγεται υπερβολική ωστόσο είναι η μοναδική που μπορεί να περιγράψει τη σχέση μεταξύ όλων των ατόμων στο Κέντρο, υπευθύνων και εθελοντών. Μέσα από αυτή τη συμβίωση όλοι μας μάθαμε πάρα πολλά πράγματα και εκτιμήσαμε ακόμα περισσότερα, κάναμε φίλους που για μια ζωή θα είμαστε κοντά ο ένας στον άλλον άσχετα με τις χιλιομετρικές αποστάσεις.
Παρόλα αυτά το κομμάτι άνθρωποι είναι μονάχα ο ένας τομέας στη ζωή του Κέντρου. Το άλλο κομμάτι περιλαμβάνει τα ζώα που κοντά τους έχεις τόσα να μάθεις και να πάρεις. Σαν εθελοντής εκπαιδεύτηκα στο πώς να βοηθάω ένα ζώο δίνοντας του τις πρώτες βοήθειες ή πώς να βοηθήσω τη γιατρό να περιθάλψει κάποιο άγριο ζώο.
Χιλιάδες οι γνώσεις και οι εμπειρίες που πήρα από την επαφή μου με τα άγρια ζώα. Στην πραγματικότητα πιο πολλά έμαθα παρά έδωσα στα ζώα, διότι πολύ απλά με το να είμαι κοντά σε αυτά τα πλάσματα το πρώτο που κατάλαβα είναι τι χάνω καθημερινά μέσα στην πόλη και πόσο πολύ έχουμε απομακρυνθεί από τη φύση, που και από μόνη της έχει τόσα πολλά να μας διδάξει, αρκεί μια ματιά στο τρόπο για παράδειγμα που τρώει ένα γεράκι ή στο πώς σε κοιτάει ένας μπούφος.
Το να είσαι στο Ε.Κ.Π.Α.Ζ. δεν έχει να κάνει μόνο με εθελοντισμό, έχει να κάνει με το να μάθεις τον εαυτό σου, τα όρια σου, ποιος είσαι, που βρίσκεσαι σαν άτομο, να κερδίζεις γνώσεις και να βιώνεις εμπειρίες ανεπανάληπτες που πουθενά αλλού δεν θα είχες την ευκαιρία να ζήσεις. Το Κέντρο Περίθαλψης είναι σχολείο, μια μικρή κοινωνία που δίνεις και παίρνεις σε καθημερινή βάση.
Θα μπορούσα να γράψω εκατομμύρια σελίδες και να δώσω άλλα τόσα παραδείγματα, ωστόσο μου είναι πάρα πολύ δύσκολο να βρω τις κατάλληλες λέξεις για να περιγράψω αυτά που ένιωσα όταν για παράδειγμα άγγιξα για πρώτη φόρα στη ζωή μου Χρυσαετό! Με λίγες λέξεις το Κέντρο είναι αυτό που κάθε άνθρωπος θέλει, να βρεθεί εκεί και να νιώσει ελεύθερος μόνο να δώσει χωρίς αντάλλαγμα!!
Το ΕΚΠΑΖ είναι μια εμπειρία ζωής…..!
πηγή
Άξήζει να ακούμε τους ανθρώπους αυτούς και να τους τιμούμε ένα τεράστιο μπράβο στην προσπάθεια όλων αυτών που βοηθάνε αυτά τα ζώα
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mania
Επιφανές μέλος
Φάλαινες: Τις κυνηγούν και τις σκοτώνουν... για να σαπίσουν στη χωματερή
Ακτιβιστές της Greenpeace ανακάλυψαν τόνους κρέατος και λίπους φάλαινας να σαπίζουν σε ισλανδική χωματερή έξω από το Ρέικιαβικ καταρρίπτοντας τους ισχυρισμούς της Ισλανδικής κυβέρνησης περί βιώσιμης φαλαινοθηρίας. Οι περίπου 200 τόνοι κρέατος και λίπους ανήκουν σε πτεροφάλαινες, είδος το οποίο απειλείται με εξαφάνιση. Oι εθελοντές της Greenpeace ανακάλυψαν επίσης, περισσότερους από 179 τόνους κόκαλα και εντόσθια φαλαινών στην ίδια χωματερή. Η Greenpeace ζητά από την ελληνική κυβέρνηση, όπως και από όλες τις κυβερνήσεις διεθνώς να αναλάβουν τις απαραίτητες πρωτοβουλίες για τη σωτηρία των φαλαινών 1.
Στα τέλη της προηγούμενης χρονιάς ένας Ισλανδός φαλαινοθήρας σκότωσε 7 πτεροφάλαινες, έπειτα από επίσημη άδεια που του δόθηκε από την Ισλανδική κυβέρνηση 2. Το ισλανδικό κρέας και το λίπος φάλαινας πρόκειται σύμφωνα με πληροφορίες, να εξαχθούν στην Ιαπωνία. Το παράλογο σενάριο συμπληρώνεται από το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή ο Ιαπωνικός φαλαινοθηρικός στόλος βρίσκεται στο Καταφύγιο του Νότιου Ωκεανού με στόχο να σκοτώσει 935 ρυγχοφάλαινες και άλλες 10 απειλούμενες πτεροφάλαινες ενώ παραμένουν στα αζήτητα περισσότεροι από 4400 τόνοι κρέατος φάλαινας σε καταψύκτες της Ιαπωνίας.
«Ενώ το μακελειό των φαλαινών συνεχίζεται, το ερώτημα παραμένει. Τι εξυπηρετεί η σφαγή αυτών των χαρισματικών πλασμάτων; Η έλλειψη εγχώριας ζήτησης στην Ισλανδία αλλά και η υπερπροσφορά κρέατος φάλαινας από την Ιαπωνία καταρρίπτει και το τελευταίο οικονομικό επιχείρημα υπέρ της φαλαινοθηρίας» είπε η Σοφία Τσενικλή υπεύθυνη της εκστρατείας της Greenpeace για το θαλάσσιο περιβάλλον.
Σε μια πρόσφατη δημοσκόπηση της Nippon Research Centre, το 69% των Ιαπώνων δήλωσε ότι δεν υποστηρίζει την φαλαινοθηρία στα διεθνή ύδατα, συμπεριλαμβανομένου του Καταφυγίου για τις Φάλαινες στο Νότιο Ωκεανό. Η ίδια έρευνα έδειξε πως το 95% των Ιαπώνων τρώει σπάνια έως ποτέ κρέας φάλαινας, γεγονός που δικαιολογεί τα τεράστια αποθέματα κρέατος.
Σε πολιτικό επίπεδο, η Διεθνής Επιτροπή Φαλαινοθηρίας (ΔΕΦ), ο οργανισμός που είναι υπεύθυνος για την προστασία των φαλαινών, έχει μετατραπεί σε πεδίο αντιπαράθεσης για το αν οι χώρες υπέρμαχες της φαλαινοθηρίας θα κερδίσουν την απαραίτητη πλειοψηφία ώστε να προχωρήσουν στην επανέναρξη της εμπορικής φαλαινοθηρίας 3.
«Οι φάλαινες καταδιώκονται, δολοφονούνται και έπειτα αφήνονται να σαπίσουν στις χωματερές! Η παθητική στάση των κυβερνήσεων, απέναντι στην άσκοπη και άδικη θανάτωσή τους, δεν μπορεί να συνεχιστεί. Η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να πάρει θέση υπέρ των φαλαινών και να κάνει τη διαφορά. Περιμένουμε από τη κυβέρνηση να προχωρήσει στις απαραίτητες ενέργειες ώστε να γίνει η χώρα μας πλήρες μέλος της Διεθνούς Επιτροπής Φαλαινοθηρίας υπέρ της προστασίας των φαλαινών», δήλωσε η Σοφία Τσενικλή.
Η Greenpeace εγκαινίασε στις 17 Ιανουαρίου ένα παγκόσμιο πρόγραμμα επιστράτευσης 30.000 νέων υπευθύνων για την εκστρατεία των φαλαινών για να συμμετάσχουν στη νέα εκστρατεία της Greenpeace κατά της φαλαινοθηρίας μέσα από το διαδίκτυο. Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε το δικτυακό τόπο της Greenpeace www.greenpeace.gr
ΠΗΓΗ
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mania
Επιφανές μέλος
Το ανεξέλεγκτο κυνήγι για τους τελευταίους ερυθρούς τόνους της Μεσογείου έχει ξεκινήσει, προειδοποιεί η Greenpeace και ζητά από την Διεθνή Επιτροπή για τη Διατήρηση του Τόνου του Ατλαντικού (ICCAT) να λάβει δραστικά μέτρα για την προστασία του. Για τον σκοπό αυτό, το πλοίο σύμβολο της οργάνωσης Rainbow Warrior, βρίσκεται στο Ντουμπρόβνικ της Κροατίας όπου πρόκειται να διεξαχθεί η συνάντηση της Επιτροπής, η οποία μπορεί να κρίνει το μέλλον του ερυθρού τόνου στη Μεσόγειο.
Το καλοκαίρι του 2006, δύο πλοία της Greenpeace, η Esperanza και το Rainbow Warrior, κατέγραψαν τις δραστηριότητες των σκαφών που ψαρεύουν τον τόνο στη Μεσόγειο. Τα αλιευτικά σκάφη ανήκαν σε χώρες όπως η Γαλλία, η Ισπανία, η Τουρκία, η Ιαπωνία, η Ιταλία και η Γουινέα, όλες χώρες μέλη της ICCAT. Στη διάρκεια των ερευνών της Greenpeace εντοπίστηκαν:
Ευρωπαϊκά αλιευτικά να χρησιμοποιούν ειδικά αεροσκάφη για τον εντοπισμό των ερυθρών τόνων κατά τη διάρκεια του Ιουλίου, όταν δηλαδή η χρήση τους απαγορεύεται ρητά.
Ιαπωνικά αλιευτικά να ψαρεύουν με παραγάδια όταν αυτά απαγορεύονται.
Μερικά από τα πιο ισχυρά και σύγχρονα αλιευτικά της Μεσογείου να αδυνατούν να εντοπίσουν τα κοπάδια του τόνου την περίοδο της αιχμής της αλιείας του, εξαιτίας της δραματικής μείωσης των αποθεμάτων.
Νωρίτερα το Μάιο, η οργάνωση είχε παρουσιάσει μία έκθεση (1) η οποία αποδείκνυε πως η πραγματική ποσότητα ερυθρού τόνου που αλιεύεται, είναι μιάμιση φορά μεγαλύτερη από την νόμιμη. Η Επιστημονική Επιτροπή της ICCAT επιβεβαίωσε τις αποκαλύψεις της οργάνωσης (2).
«Ο ερυθρός τόνος στη Μεσόγειο αλιεύεται με βιομηχανικούς ρυθμούς. Οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια στην εξαφάνιση των τελευταίων αποθεμάτων του ψαριού και την καταστροφή των ψαράδων που στηρίζουν στον ερυθρό τόνο την επιβίωσή τους», δήλωσε η Σοφία Τσενικλή, υπεύθυνη της εκστρατείας της Greenpeace για το θαλάσσιο περιβάλλον.
Είναι πλέον σαφές ότι υπάρχει άμεση ανάγκη να βελτιωθεί ο μηχανισμός ελέγχου, εποπτείας και επιτήρησης της αλιείας του ερυθρού τόνου.
Η Greenpeace ζητά από την ICCAT (3) (4) (5):
Να μειώσει στους 15,000 τόνους το σύνολο των επιτρεπόμενων αλιευμάτων (TAC) του ερυθρού τόνου, από 32,000 τόνους που είναι σήμερα.
Να απαγορεύσει τη βιομηχανική αλιεία του τόνου στις περιόδους αναπαραγωγής.
Να αυξήσει το ελάχιστο επιτρεπόμενο μέγεθος αλίευσης για τον ερυθρό τόνο, ώστε να προστατέψει τα μικρά ψάρια.
Να απαγορεύσει την αλιεία στις περιοχές όπου αναπαράγεται ο ερυθρός τόνος, μετατρέποντας τις περιοχές αυτές σε θαλάσσια καταφύγια.
«Το απόθεμα του ερυθρού τόνου στη Μεσόγειο βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση. Αν δε ληφθούν συγκεκριμένα μέτρα για την προστασία του, η ICCAT θα μείνει στην ιστορία όχι ως η αρχή η οποία διαχειρίσθηκε την αλιεία του τόνου αλλά ως αυτή η οποία οργάνωσε την κατάρρευση μιας από τις πιο σημαντικές και κερδοφόρες αλιευτικές δραστηριότητες, οδήγησε στον αποδεκατισμό ενός σπουδαίου είδους και συνετέλεσε στην οριστική αλλαγή του τρόπου ζωής εκατοντάδων ψαράδων στην Μεσόγειο», δήλωσε η Σοφία Τσενικλή.
ΠΗΓΗ
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mania
Επιφανές μέλος
πολυ ομορφα λουλουδια μανια μου.... κριμα που ειναι απειλουμενα παντως
Τα είδη πρώς εξαφάνηση είναι πολλά κρίμα, πρέπει όμως να προσέξουμε όταν είμαστε στην φύση και ίδικά σε αυτά τα μέρη που λέμε
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mania
Επιφανές μέλος
Ενώ τώρα είναι σαν τροπικό δάσος
Αυτό βελτίωση θα είναι βασικά για τον τουρισμό, συνδιασμός έρημος+θάλασσα...
Δέν είναι σάν τροπικό δάσος άλλα άν και μικρό νησί σε σχέση με την αθήνα που είναι τεράστια μπορώ να πώ ότι έχουμε υπερβολικά μεγάλη βλάσθηση
Το καλοκαίρι καλός συνδιασμός τον χειμώνα θα είναι καλά για να καταστραφει ο τόπος μας....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mania
Επιφανές μέλος
και το υδρόθειο. Τα αέρια αυτά προέρχονται είτε από την καύση στερεών ή υγρών καυσίμων στις κατοικίες, στα αυτοκίνητα και στις βιομηχανικές μονάδες, από βιομηχανικούς επεξεργασίες και από φωτοχημικές αντιδράσεις οι οποίες γίνονται στην ατμόσφαιρα της Γης.
ΠΗΓΗ
Επίσεις περιλαμβάνει...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mania
Επιφανές μέλος
Η ζωή στον πλανήτη μας, από την εμφάνισή της μέχρι σήμερα, έχει περάσει από διάφορα στάδια εξέλιξης. Μέρος αυτής της εξελικτικής διαδικασίας αποτελεί και η εξαφάνιση ορισμένων ειδών όταν αυτά δεν μπορούν να προσαρμοστούν στο περιβάλλον τους. Ενώ όμως τα τελευταία διακόσια εκατομμύρια χρόνια ο ρυθμός εξαφάνισης των ειδών ήταν περίπου 90 είδη ανά αιώνα, σήμερα υπολογίζεται σε 140 είδη την ημέρα! Κάποια από αυτά δεν έχουμε καν προλάβει να τα γνωρίσουμε. Όταν χάνονται, παίρνουν μαζί τους ένα κομμάτι της γενετικής και εξελικτικής ιστορίας εκατοντάδων χρόνων, που θα μπορούσε να αποτελέσει πολύτιμη πηγή γνώσεων για τον άνθρωπο. Δυστυχώς, τα αίτια αυτής της φθίνουσας πορείας είναι ανθρωπογενή.
Απειλές
Η κυριότερη απειλή για τα ζώα και τα φυτά είναι η καταστροφή των βιοτόπων τους. Χαρακτηριστική περίπτωση ανθρώπινης επέμβασης στη φύση που μπορεί να οδηγήσει σε αφανισμό κάποια είδη, είναι τα μεγάλα αναπτυξιακά έργα. Η δημιουργία π.χ. ενός φράγματος μπορεί να αλλάξει τόσο δραματικά το περιβάλλον, ώστε πολλά είδη φυτών και ζώων της συγκεκριμένης περιοχής να μην κατορθώσουν να προσαρμοστούν.
Αν μάλιστα τα είδη αυτά είναι σπάνια και έχουν περιορισμένους πληθυσμούς, τότε κινδυνεύει να χαθεί το είδος στο σύνολό του. Για παράδειγμα, αν ξεσπούσε πυρκαγιά στο δάσος των Παπάδων στη Β Εύβοια, το μόνο μέρος στον κόσμο όπου φυτρώνει η ευβοϊκή δρυς (Quercus euboica), το συγκεκριμένο είδος δέντρου θα χανόταν για πάντα. Για το λόγο αυτόν, συχνά οι επιστήμονες επικεντρώνουν την προσοχή τους στα ενδημικά και σπάνια είδη.
Η χώρα μας, ένας παράδεισος βιοποικιλότητας, διαθέτει τεράστιο αριθμό ειδών, από τα οποία πολλά είναι ενδημικά και σπάνια. Σοβαρή απειλή για τα ζώα και τα φυτά αποτελεί και η αλλοίωση της γενετικής σύστασής τους λόγω της εκμετάλλευσής τους από τον άνθρωπο. Τα φυτά και τα ζώα που χρησιμοποιούνται σήμερα στη γεωργία και την κτηνοτροφία παρουσιάζουν σημαντικές διαφορές σε σχέση με τα άγρια είδη από τα οποία προήλθαν, αφού ο άνθρωπος τα έχει «βελτιώσει» με στόχο τη μεγιστοποίηση της παραγωγής. Οι νέες ποικιλίες έχουν με τον καιρό εκτοπίσει τελείως τις φυσικές και αντιμετωπίζουν συχνά προβλήματα προσαρμογής - με αποτέλεσμα να είναι συνεχώς απαραίτητη η χρήση φυτοφαρμάκων, ορμονών και ζιζανιοκτόνων.
www.wwf.gr
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mania
Επιφανές μέλος
Το τέλος μιας επιτυχημένης προσπάθειας της "Ομάδας Περίθαλψης Πουλιών".
Σύμφωνα με την οδηγία αυτή, για να προστατευθεί ένα είδος, πρέπει να προστατέψουμε το χώρο που ζει, φωλιάζει, τρέφεται ή αναπαράγεται.
Στην οδηγία όμως δεν καλύπτονται πολλά απ’ τα ενδημικά σπάνια κι απειλούμενα είδη και υποείδη ψαριών του γλυκού νερού. Στα ασπόνδυλα έχει επίσης πολλές ελλείψεις κάλυψης. Υπολογίζεται ότι η Ελλάδα έχει 30.000 - 50.000 είδη ασπόνδυλων απ’ τα οποία 5.000 στενά ενδημικά της Ελλάδας.
Για την εφαρμογή της οδηγίας ήδη έχει γίνει (μετά από τεράστια οργανωμένη προσπάθεια) πρόταση για ένταξη στο «δίκτυο φύση 2000» 300 περιοχών που πρέπει να προστατευθούν. Σε δεύτερο στάδιο θα γίνουν ειδικές περιβαλλοντικές μελέτες για κάθε μια απ’ αυτές τις περιοχές και θα διαμορφωθούν ειδικά διαχειριστικά σχέδια με την ελπίδα η φύση της πατρίδας μας να έχει καλύτερη μοίρα στο μέλλον.
Το πρώτο ελληνικό νομοθέτημα που αναφέρει συγκεκριμένα είδη που να προστατευθούν είναι το Προεδρικό Διάταγμα 67 του 1981 "περί προστασίας της αυτοφυούς χλωρίδας και της άγριας πανίδας και καθορισμού διαδικασίας συντονισμού και ελέγχου της ερεύνης επ' αυτών". Αυτό το Π.Δ. ισχύει και σήμερα και αναφέρει 236 είδη ζώων (56 θηλαστικά, 39 ερπετά, 10 αμφίβια, 26 ψάρια και 105 είδη ασπόνδυλων), για τα οποία απαγορεύεται ο φόνος ή η απόπειρα φόνου, η κακοποίηση, ο τραυματισμός, η κατοχή, η σύλληψη, η ταρίχευση και η εξαγωγή. Δεν ήταν όμως εύκολο να εφαρμοστεί γιατί δεν αναφέρει ποινή για τους παραβάτες και τα ονόματα των ειδών είναι μόνο στα λατινικά, με αποτέλεσμα να μην είναι πάντα όλοι οι αρμόδιοι σίγουροι στους ελέγχους για τα ευρήματά τους και να αυτοσχεδιάζουν στην επιβολή της ποινής.
Ακόμη και οι οργανωμένες προσπάθειες περίθαλψης άγριων ζώων στη χώρα μας με σκοπό την επανένταξή τους στο φυσικό περιβάλλον, που πρωτοξεκίνησαν στη Θεσσαλονίκη το 1984 από την « Ομάδα Περίθαλψης Άγριων Πουλιών», δεν θα είχαν καμιά ελπίδα ουσιαστικής προστασίας της πανίδας χωρίς την ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης.
Πρώτα απ’ όλα πρέπει να γίνει ενημέρωση για το τι σημαίνει εξαφάνιση ενός είδους. Σε δεύτερο στάδιο πρέπει να γνωρίζουμε γιατί μειώνονται οι αριθμοί ενός είδους και τον τρόπο ζωής του, τις συμπεριφορές του και τις συνήθειές του, ώστε να γνωρίζουμε τι πρέπει να γίνει για να προστατευτεί.
Στο επίπεδο πρόβλεψης κινδύνου κάποιου είδους έχει γίνει ένα σημαντικό βήμα: η κατάρτιση ενός καταλόγου απειλούμενων ειδών σε τοπικό και εθνικό επίπεδο, που δυστυχώς αφορά μόνο τα σπονδυλόζωα και τα φυτά.
Τα δυο κόκκινα βιβλία, των απειλούμενων σπονδυλόζωων και των απειλούμενων φυτών, εκδόθηκαν με τη συνεργασία της Ελληνικής Ζωολογικής και της Ορνιθολογικής Εταιρείας.
Στο ερώτημα γιατί να προστατευτεί ακόμα κι ένα μικρό αλλά σπάνιο έντομο μπορούμε να πούμε: όλες οι μορφές ζωής κι όχι μόνο ο άνθρωπος έχουν δικαίωμα ζωής στον πλανήτη μας. Άλλωστε ο άνθρωπος μαζί με τους άλλους οργανισμούς εξελίχθηκε κι όχι μόνος.
- Κάθε φυτικό ή ζωικό είδος παίζει σημαντικό ρόλο στη διατήρηση της ζωής. Όλοι είναι απαραίτητοι για τη λειτουργία του οικοσυστήματος γη.
- Κάθε φυτικό ή ζωικό είδος φέρει ένα μοναδικό γενετικό απόθεμα που μπορεί να φανεί χρήσιμο ή σωτήριο για τη ζωή του ανθρώπου κάποια στιγμή και αποτελεί κεφάλαιο πραγματικό και υποθήκη για το μέλλον.
Μαζί με την καταπολέμηση της άγνοιας και την ευαισθητοποίηση του κοινού, ώστε να μη λειτουργεί ως εν δυνάμει ή απλός καταστροφέας, δέσμιος μικροοικονομικών συμφερόντων, πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στην καταπολέμηση της γραφειοκρατίας μαζί με την ολιγωρία και την καθυστέρηση που συνεπάγεται από τους κρατικούς φορείς.
Τέλος, όταν η φύση φαίνεται ν’ αδυνατεί και κάποιο είδος κινδυνεύει άμεσα, επιτακτική είναι η ανάγκη διατήρησης και αναπαραγωγής σε αιχμαλωσία με σκοπό την επανεισαγωγή του στη φύση, όταν οι συνθήκες είναι ευνοϊκές για την αύξησή του και την « εκμετάλλευσή» του. Έτσι ο μόνος αποτελεσματικός τρόπος διάσωσης του κρητικού αγριμιού θεωρείται η επανεισαγωγή του στον Ψηλορείτη και τη Δίκτη με ταυτόχρονη «εκμετάλλευση», ώστε να εγκαταλειφθεί η αιγοτροφία που είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την επιβίωση του ζώου αυτού. Μια άλλη αξιοποίησή του θα είναι και ο οικοτουρισμός, καθώς έγινε και μ’ άλλες περιοχές μ’ απειλούμενα είδη, όπως η Αλόννησος με τις φώκιες ή το Νυμφαίο με τις αρκούδες, όπου συρρέουν πολλοί επισκέπτες.
Ας ελπίσουμε ότι με οργανωμένες και ορθολογικές προσπάθειες θα παραδώσουμε στα παιδιά μας τη φύση, όπως οι ίδιοι κληρονομήσαμε από τους γονείς μας.
ΠΗΓΗ
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mania
Επιφανές μέλος
Ο λύκος αντιλαμβάνεται ήχους σε ευρύ φάσμα συχνοτήτων (από 250 ΗΖ έως 30.000 ΗΖ) και διαθέτει εξαιρετική ευαισθησία στα οσφητικά ερεθίσματα. Άξια προσοχής είναι οι μεγάλες αντοχές του και η απίστευτη δύναμη και αποτελεσματικότητα του δαγκώματός του. Η ύπαρξη της αγέλης έχει εξελικτική (δεν επιτρέπει την κληροδότηση σε υψηλά ποσοστά γονίδια ασθενειών ή φυσικής αδυναμίας) επικράτηση των υγιέστερων ατόμων είναι και η αποτεσματικότερη εξεύρεση τροφής, αφού με τη συνεργασία μελών μπορεί να κυνηγηθεί επιτυχώς θήραμα μεγαλύτερου μεγέθους από το λύκο. Αξίζει να σημειωθεί ότι πολλές από τις ζημίες που καταλογίζονται στον λύκο προκαλούνται από αδέσποτα σε ημιάγρια κατάσταση σκυλιά, των οποίων η ζημιά δεν μπορεί να διακριθεί από του λύκου.
Στη νότια Ελλάδα ο λύκος έχει εξαφανιστεί από το τέλος της δεκαετίας του '30. Τα τελευταία όμως χρόνια, σύμφωνα με το υπουργείο Γεωργίας ο λύκος στην Ελλάδα έχει χάσει το 30% της επικράτειας του. Παρόλο που ο λύκος περιλαμβάνεται στο "κόκκινο βιβλίο" για τα απειλούμενα είδη της Ελλάδας εξακολουθεί να εξοντώνεται από κυνηγούς που εισπράτουν μάλιστα και αμοιβή από κτηνοτρόφους με οργανωμένο κυνήγι.
Η παρουσία του σταδασικάοικοσυστήματα αποτελεί έναν καλό βιοδείκτη υγείας και καλής λειτουργίας τους, αφού ο λύκος βρίσκεται στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας και η παρουσία του προϋποθέτει την παρουσία όλων των τροφικών επιπέδων.
ΠΗΓΗ
Υπάρχει περίπτωση να μικρίνετε την εικόνα του λύκου γιατί μου έπεσε λίγο μεγάλη και δεν μπορώ να την μικρίνω Αν δεν υπάρχει πρόβλημα αφήστε την έτσι και τώρα ειναι υπέροχη
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mania
Επιφανές μέλος
O Αιγαιόγλαρος διαφέρει απ'τον ασημόγλαρο γιατι είναι μικρότερος και ελαφρύτερος, ενώ πιο εύκολα ξεχωρίζει γιατί έχει βαθύ κόκκινο ράμφος και σκουρόχρωμα πόδια.
Ο συνολικός παγκόσμιος πληθυσμός του είναι περίπου 14.000 ζεύγη, περιορισμένος στη λεκάνη της Μεσογείου. Στο Αιγαίο υπάρχουν αποικίες των 10 ως 65 ζευγαριών απομονωμένες σε ασφαλείς βραχονησίδες και εκτιμάται ότι είναι 500 με 550 ζεύγη πουλιών, ευαίσθητα στην ανθρώπινη ενόχληση στους χώρους αναπαραγωγής, και τον ανταγωνισμό του Ασημόγλαρου που τον εκτοπίζει από τους χώρους φωλιασμού.
Στην Ελλάδα έχει συνταχθεί ειδικό πρόγραμμα διάσωσης με τίτλο "Δράσεις για την προστασία του Αιγαιόγλαρου Larus audouili" με σκοπό τη μελέτη του στις βραχονησίδες και τη φύλαξη των αποικιών. Ενώ θα ξεκινήσει ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του κοινού.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mania
Επιφανές μέλος
Ο Στικταετός και Κραυγαετός.(Μετά τη συνάντηση που έγινε στη Λετονία το 1996 και στην οποία συμμετείχε και μέλος της ΕΟΕ περιμένουμε την τελική παρουσίαση του Σ.Δ. ώστε να καθοριστούν οι συγκεκριμένες ενέργειες για δράση.)
Ο Σπιζαετός. (Η ΕΟΕ, μέσα από έρευνα για την αναθεώρηση του καταλόγου για της σημαντικές για τα πουλιά Περιοχές, προχώρησε σε μια ριζική αναθεώρηση της κατάστασης του είδους στην Ελλάδα . Μετά την παρουσίαση των αποτελεσμάτων στην Ισπανία το 1997 περιμένουμε το σχεδιασμό του Δ.Σ.για τις απαραίτητες δράσεις).
Το Χρυσογέρακο. (Σπάνιο γεράκι για το οποίο ελάχιστα ξέρουμε ,παρόλου που τα τελευταία χρόνια η ΕΟΕ έχει συγκεντρώσει σημαντικά για το είδος στοιχεία).
Το Κιρκινέζι. (Μικπόσωμο γεράκι που φωλιάζει σε κεραμίδια και τρύπες παλιών σπιτιών .Η ΕΟΕ εντόπισε σημαντικούς πληθυσμούς ιδίως στη Θεσσαλία το 1994 και 1995 .Παράλληλα έχουν γίνει και δοκιμαστικές εφαρμογές τεχνητών φωλιών).
Στο λίνκ που ακολουθεί υπάρχουν πολλά με γωτογραφίες, δεν μπορώ να τις βάλω όλες επιδή ειναι μεγάλες άλλα αξίζει να δούμε τι χάνουμε απο την φύση μας
ΠΗΓΗ
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mania
Επιφανές μέλος
άσπρη παιώνια
Έχουν εντοπιστεί τρεις μικροί πληθυσμοί της σε απόμακρες τοποθεσίες του βουνού, που αριθμούν συνολικά 70 άτομα περίπου. Είναι άκρως απειλούμενο είδος και χρειάζεται άμεσα μέτρα προστασίας και πολλαπλασιασμού για τη διάσωσή του.
κόκκινος κρίνος
Ένα πολύ όμορφο φυτό, το οποίο έχει τέσσερις πολύ μικρούς πληθυσμούς στην Πάρνηθα. Ο ένας από αυτούς κινδυνεύει, καθώς βρίσκεται σε πολυσύχναστο ορειβατικό μονοπάτι. Είναι πολύ απειλούμενο είδος.
κόκκινη τουλίπα
Απαντάται σε πολλά σημεία σε μικρούς αριθμούς. Ο μεγαλύτερος πληθυσμός της ήταν αυτός του οροπεδίου της Μόλας, ο οποίος όμως λόγω υπερσυλλογής από τους επισκέπτες μειώθηκε πολύ.
• Tulipa undulatifolia Boiss. (Syn: T. boeotica) – τουλίπα η βοιωτική
Είναι μια κόκκινη τουλίπα που φύτρωνε σε λιβάδια και αγρούς χαμηλού και μεσαίου υψομέτρου, σήμερα όμως πιθανολογείται ότι έχει εξαφανιστεί από το βουνό. Περιλαμβάνεται στο Κόκκινο Βιβλίο των Σπάνιων και Απειλούμενων Φυτών της Ελλάδας, κάτω από την κατηγορία «Απειλούμενο».
Zuccagni) Browicz
Δένδρο που αναφέρεται στο Κόκκινο Βιβλίο των Σπάνιων και Απειλούμενων Φυτών της Ελλάδας κάτω από την κατηγορία «Απειλούμενο» και βρίσκεται σε μία περιορισμένη περιοχή του βουνού.
Και πολλά άλλα σε αυτήν την ΠΗΓΗ
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mania
Επιφανές μέλος
Ο νεαρός γάλλος ερευνητής Ουΐλφριντ Τιγιέ, που εργάζεται στο Νοτιοαφρικανικο Ινστιτούτο Βιοποικιλότητας (SANBI), κι οι συνεργάτες του επεξεργάσθηκαν ορισμένα μοντέλα για τη μετακίνηση 1.350 φυτικών ειδών της Ευρώπης μέχρι το 2080, σε σχέση με το παρόν κλίμα.
Οι εργασίες τους, που δημοσιεύονται στον Απολογισμό της Αμερικανικής Ακαδημίας Επιστημών (PNAS), χρησιμοποίησαν επτά σενάρια των ειδικών της Διακυβερνητικής Ομάδας για τις Κλιματικές Μεταβολές (GICC), εξετάζοντας διάφορες πολιτικές και κοινωνικο οικονομικές επιπτώσεις των κλιματικών μεταβολών.
"Ακόμη και στα πιο μετριοπαθή σενάρια, στα οποία οι κοινωνίες υιοθετούν μία εξαιρετικά προσεκτική συμπεριφορά για να μην αυξηθούν οι εκπομπές αερίων που συμβάλλουν στο φαινόμενο του θερμοκηπίου, οι κλιματικές μεταβολές έχουν σημαντικές επιπτώσεις", εξηγεί η Σάντρα Λαβορέλ, του εργαστηρίου αλπικής οικολογίας της Γκρενόμπλ, η οποία συντόνισε την έρευνα στα πλαίσια του ευρωπαϊκού προγράμματος ΑΤΕΑΜ, με βρετανούς, γάλλους, πορτογάλους και σουηδούς ερευνητές.
Σύμφωνα με τα σενάρια, που υπολογίζουν μια μέση αύξηση της θερμοκρασίας μεταξύ 1,8 και 3,6 βαθμών Κελσίου, μεταξύ του 2000 και του 2080, το 27 % έως το 42% των φυτικών ειδών ενδέχεται να εξαφανισθούν από μία συγκεκριμένη ευρωπαϊκή τοποθεσία λόγω των κλιματικών αλλαγών.
Μεταξύ της εξαφάνισης ορισμένων φυτών και την επανεμφάνιση άλλων ειδών που θα μεταναστεύσουν προς Βορράν, ο ρυθμός της ανανέωσης της ευρωπαϊκής χλωρίδας μπορεί να φθάσει το 42% έως το 63%, σύμφωνα με τα συμπεράσματα της έκθεσης.
ΠΗΓΗ
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mania
Επιφανές μέλος
Η Μεσογειακή φώκια, ή φώκια, η Μοναχός (Monachus monachus), είναι από τα πλέον απειλούμενα είδη της Ευρώπης και έχει εναποθέσει τις ελπίδες για την επιβίωσή της στην Ελλάδα. Κάποτε ένας μεγάλος αριθμός από αυτές ζούσε σε όλη τη Μεσόγειο, στις βόρειες ακτές της Αφρικής, στον Ατλαντικό και στη Μαύρη Θάλασσα. Αρχαία ελληνικά νομίσματα έχουν την παράστασή της και αποσπάσματα της Οδύσσειας του Ομήρου την περιγράφουν να λιάζεται στις αμμουδιές της Ελλάδας. Σήμερα λίγες εκατοντάδες ζώα έχουν μείνει στις ακτές του Αιγαίου και του Ιονίου Πελάγους, του Μαρόκου και της Μαυριτανίας.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mania
Επιφανές μέλος
Η Μεσόγειος θάλασσα καλύπτει έκταση 2.500.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων με μέσο βάθος 1500 μέτρα. Το μεγαλύτερο βάθος υπερβαίνει τα 5000 μέτρα και βρίσκεται στο Ιόνιο Πέλαγος. Η ακτογραμμή της Μεσογείου εκτείνεται σε 46.000 χιλιόμετρα και 22 χώρες.
Η περιοχή είναι γνωστή για το ήπιο κλίμα της. Οι βροχοπτώσεις κατανέμονται ανομοιόμορφα, έτσι ώστε να έχουμε 1200 χιλ. στην Γένοβα της Ιταλίας ενώ στην Ντζέρμπα της Τυνησίας μόλις 100 χιλ. ετησίως.
Οι περιοχές γύρω από τη Μεσόγειο είναι πλούσιες σε ενδημικά είδη. Η ποικιλία της πανίδας υπολογίζεται σε 25.000 είδη, όπου περισσότερα από τα μισά είναι ενδημικά. Η Ελλάδα και η Τουρκία φιλοξενούν ένα μεγάλο ποσοστό ενδημικών ειδών, που αντιπροσωπεύουν πολύτιμο βιολογικό απόθεμα με εξαιρετική φυσική ομορφιά και πολλές χρήσεις στη μαγειρική και στην ιατρική.
Οι μεγάλοι ποταμοί της περιοχής έχουν δημιουργήσει πολύτιμα οικοσυστήματα όπως το Δέλτα του Νείλου και του Εβρου. Στις περιοχές αυτές συγκεντρώνονται 2 ως 5 εκατομμύρια αποδημητικά πουλιά κάθε χρόνο. Ωστόσο τα οικοσυστήματα αυτά υπολογίζεται ότι αντιπροσωπεύουν μονάχα το 6 % των αντίστοιχων εκτάσεων επί ρωμαϊκής εποχής.
Επίσης η δασική κάλυψη έχει μειωθεί δραστικά κατά τη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας της περιοχής. Υπολογίζεται ότι σήμερα λιγότερο από 5 % της λεκάνης της Μεσογείου καλύπτεται από δάση. Αρχαιολογικά ευρήματα δείχνουν ότι εκεί που σήμερα απλώνονται θάμνοι ή έρημος, υπήρχαν άλλοτε πλούσια δάση. Είναι γνωστός ο ρόλος των δασών στην προστασία του εδάφους από την διάβρωση και την ξηρασία. Δυστυχώς εξαιτίας ανθρώπινων παρεμβάσεων μεγάλο τμήμα των δασών αυτών έχει καταστραφεί και η ερήμωση πολλών περιοχών μαρτυρούν τον προηγούμενο εξισορροπιστικό τους ρόλο.
Η Μεσόγειος αντιπροσωπεύει το 1% των παγκόσμιων θαλάσσιων εκτάσεων αλλά περιέχει το 6% του συνόλου των θαλάσσιων ειδών. Μερικά από τα πιο απειλούμενα είδη του πλανήτη ζουν εδώ, όπως η θαλάσσια φώκια Μοναχός.
Τα αλιευτικά αποθέματα έχουν μειωθεί στο 20 % του πραγματικού φυσικού πλούτου σε ορισμένες περιοχές και οι χώρες της Μεσογείου εισάγουν ψάρια.
Στις παράκτιες πόλεις της λεκάνης της Μεσογείου ζουν 82 εκατομμύρια άνθρωποι, ενώ υπολογίζεται, ότι το 2025 θα φτάσουν τα 150 -170 εκατομ. Οι νότιες χώρες αντιπροσωπεύουν το 32% του συνολικού πληθυσμού, ενώ το 2025 θα ανέρθει στο 60%. Υπάρχουν σημαντικές εποχιακές διακυμάνσεις του πληθυσμού: πάνω από 100 εκατομμύρια τουρίστες συγκεντρώνονται κάθε χρόνο στις ακτές της Μεσογείου, νούμερο που υπολογίζεται να διπλασιαστεί μέχρι το 2025. Για να καλυφθούν οι ανάγκες του τουρισμού τα φυσικά περιβάλλοντα αντικαθίστανται από πολυτελή θέρετρα. Οι παραλίες ωοτοκίας κι επώασης της θαλάσσιας χελώνας Καρέττα-Καρέττα έχουν καταληφθεί από τουριστικές εγκαταστάσεις.
Το Πρόγραμμα Περιβάλλοντος των Ενωμένων Εθνών υπολογίζει ότι κάθε χρόνο χύνονται στη Μεσόγειο 650 εκατομμύρια τόνοι λυμάτων, 129.000 τόνοι ορυκτέλαιου, 60.000 τόνοι υδραργύρου, 3.800 τόνοι μολύβδου και 36.000 τόνοι φωσφορικών αλάτων. Επιπλέον το 70% των αποβλήτων στη Μεσόγειο δεν έχει υποστεί κανενός είδους επεξεργασία.
Η Μεσόγειος είναι επίσης από τις μεγαλύτερες οδούς διακίνησης πετρελαίου και 1.000.000 τόνοι αργού πετρελαίου χύνονται ετησίως στη θάλασσα λόγω ναυτικών ατυχημάτων, παράνομων πρακτικών καθαρισμού των δεξαμενών των πλοίων καθώς κι εξαιτίας ανεπαρκών λιμενικών εγκαταστάσεων.
Η μόλυνση φθάνει επίσης στη θάλασσα μέσω των ποταμών της περιοχής, οι οποίοι είναι αποδέκτες βιομηχανικών και αγροτικών λυμάτων. Το γεγονός ότι η Μεσόγειος είναι κλειστή θάλασσα με ρυθμό ανανέωσης υδάτων τα 80 έως 90 χρόνια την κάνει πολύ ευαίσθητη στην μόλυνση.
Τα υδάτινα αποθέματα αντιμετωπίζουν οξύτατο πρόβλημα επίσης. Η σπανιότητα τους σε συνδυασμό με την ρύπανση τους από υπολείμματα αγροτικών λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων, βιομηχανικά απόβλητα και αστικά λύματα έχουν φθάσει σε ανησυχητικά επίπεδα. Υπολογίζεται ότι το 2025 μία στις δύο χώρες της Μεσογείου θα χρησιμοποιεί τους υδάτινους πόρους της πάνω από τον ρυθμό ανανέωσης. Αυτό συμβαίνει ήδη στην Μάλτα και την Κύπρο.
Σήμερα η κατάσταση στη Μεσόγειο βρίσκεται σε κρίσιμο σημείο. Η αναγνώριση της αναπτυσσόμενης κρίσης έχει δημιουργήσει αυξημένη πολιτική θέληση να αντιμετωπιστούν τα περιβαλλοντικά προβλήματα και να διασφαλιστεί η οικονομική και κοινωνική σταθερότητα και συνοχή. Οι περισσότερες χώρες έχουν αναπτύξει προγράμματα για το Περιβάλλον κι έχουν επικυρώσει τη Σύμβαση της Βαρκελώνης, απόδειξη της καλής τους θέλησης για ουσιαστική επίλυση της κρίσης. Αυτό που χρειάζεται τώρα είναι η άμεση δράση.
ΠΗΓΗ
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mania
Επιφανές μέλος
Έκτοτε και μέχρι τώρα, κανείς δεν κατάφερε να ξαναβρει έστω και μια φωλιά, αν και το είδος φαίνεται να αναπαράγεται ακόμα, έστω και σε ελάχιστους αριθμούς.
Μετά την ολοκλήρωση της αναπαραγωγικής περιόδου, οι Λεπτομύτες αναχωρούσαν για μια αποδημία 5-6500 χλμ., που τις έφερνε, μέσω της ΝΑ Ρωσίας και της ΝΑ Ευρώπης, να ξεχειμωνιάζουν στην Β-ΒΔ Αφρική (κυρίως στο Μαρόκο), ενώ ένας μικρότερος πληθυσμός φαίνεται να ξεχειμώνιαζε κατά μήκος του Περσικού Κόλπου.
Κατά το δεύτερο μισό το 19ου αιώνα και μέχρι την δεκαετία του ‘20, η Λεπτομύτα ήταν ένα πολυάριθμο πουλί, που συχνά ξεπερνούσε σε πυκνότητα τους πληθυσμούς των δυο συγγενικών της ειδών, της Τουρλίδας (Numenius arquata) και του Σιγλίγουρου (Numenius phaeopus).
Έκτοτε, χωρίς κανένας να ξέρει ακόμα γιατί, οι πληθυσμοί της άρχισαν να μειώνονται γρήγορα, τα τελευταία δε 20 χρόνια, η μείωση έγινε τόσο δραματική, που σήμερα η Λεπτομύτα απέκτησε το θλιβερό προνόμιο να είναι το σπανιότερο τουρλί του κόσμου, με συνολικό παγκόσμιο πληθυσμό λίγων εκατοντάδων ατόμων, ίσως δε όχι περισσότερα από 50-200 πουλιά.
Και ναταν μόνο αυτό; Η Λεπτομύτα παραμένει ένα πουλί για το οποίο ελάχιστα πράγματα είναι γνωστά. Δεν γνωρίζουμε τίποτα για την βιολογία κι τις οικολογικές της προτιμήσεις (τροφικές συνήθειες, αναπαραγωγική συμπεριφορά, κ.ά.).
Συγχρόνως, μοιάζει τόσο πολύ με τα δύο άλλα Ευρωπαϊκά τουρλιά, που συχνά ακόμα και έμπειροι ορνιθολόγοι δυσκολεύονται πολύ να την αναγνωρίσουν, ιδιαίτερα σήμερα, που η παρουσία της είναι τόσο σπάνια. Μεγάλη σπανιότητα λοιπόν, άγνωστη οικολογία και δυσκολίες στην αναγνώριση, τρεις καθοριστικές παράμετροι που συνθέτουν ένα πραγματικό πονοκέφαλο για την διεθνή επιστημονική κοινότητα.
Τι μπορεί κανείς να κάνει για να ανακόψει την πορεία του είδους προς εξαφάνιση; Και είναι τόσο δύσκολη η απάντηση, που αρκετοί ορνιθολόγοι πίστεψαν ότι είναι ήδη πολύ αργά. Είναι, εξάλλου, σχετικά νωπές οι εμπειρίες από την εξαφάνιση της Βορειοαμερικάνικης Λεπτομύτας (Numenius boreatis), είδους που χάθηκε στην δεκαετία του ‘30 και που η οικολογία και η εξελικτική διαδρομή της στον χρόνο είναι σχεδόν ίδια με αυτήν της δικιάς μας Λεπτομύτας.
Μέχρι την δεκαετία το ‘60 αρκετές Λεπτομύτες ξεχειμώνιαζαν σε παράκτιους υγροτόπους του Μαρόκου, κυρίως στη Λιμνοθάλασσα Merja Zerga όπου μέχρι τα 1994/95 ήταν τακτική η παρουσία 1-5 πουλιών. Έκτοτε, καμία Λεπτομύτα δεν έχει καταγραφεί στο Μαρόκο, γεγονός που αποκαρδίωσε ακόμα και τους πιο αισιόδοξους ορνιθολόγους, που έμοιαζαν να χάνουν κάθε ελπίδα.
Η πρώτη καταγραφή της Λεπτομύτας στην Ελλάδα έγινε στην Κέρκυρα στα 1857. Έκτοτε, έχουν καταχωρηθεί 112 παρατηρήσεις (αν και λίγες από αυτές αναφέρονται στο ίδιο ή στα ίδια πουλιά), αριθμός που αποτελεί παγκόσμιο ρεκόρ, ιδιαίτερα τα πολύ πρόσφατα χρόνια, όπου το πουλί φαίνεται να παρατηρείται μόνο στην Ελλάδα και πουθενά αλλού στον κόσμο.
Βεβαίως, πρόκειται για παρατηρήσεις 1-5 ατόμων αφού δυστυχώς μάλλον δεν πρόκειται πια να ξαναδούμε κοπάδια των 150 πουλιών, σαν κι αυτό που καταγράφηκε στο Δέλτα Έβρου, στις 20 Οκτωβρίου 1978.
Οι πιο πολλές παρατηρήσεις της Λεπτομύτας προέρχονται από το Δέλτα Έβρου, το Πόρτο Λάγος και το Δέλτα Αξιού, στην πλειοψηφία τους δε έχουν καταγραφεί την περίοδο Μάρτη-Απρίλη (με σαφή αιχμή τα μέσα Απριλίου) και Σεπτέμβρη-Οκτώβρη, όταν δηλαδή τα πουλιά επισκέπτονται την χώρα κατά το μακρύ αποδημητικό τους ταξίδι από και προς τη Σιβηρία.
Είναι δε πια απόλυτα τεκμηριωμένο ότι, σήμερα, το δέλτα Έβρου αποτελεί τον σημαντικότερο σε παγκόσμιο επίπεδο βιότοπο της Λεπτομύτας, αφού μόνον εδώ πλέον εμφανίζονται σε ετήσια σχεδόν βάση, έστω 1-2 πουλιά.
Έτσι για μια ακόμα φορά η μικρή Ελλάδα, βρέθηκε στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας και κλήθηκε να αναλάβει την ευθύνη της μελέτης και προστασίας ενός σπανιότατου είδους, εντατικοποιώντας τις προσπάθειες των Ελλήνων ορνιθολόγων της ΕΟΕ, που από το 1989 κατέγραφαν και παρακολουθούσαν την Λεπτομύτα στον Έβρο και αλλού.
Αυτό έγινε με την υλοποίηση ενός συγχρηματοδοτούμενου από την ΕΕ τριετούς προγράμματος (LIFE), όπου, με τον συντονισμό της Γενικής Γραμματείας Δασών και Φυσικού Περιβάλλοντος του υπουργείου Γεωργίας, τέσσερα ινστιτούτα/φορείς της Ευρώπης, η ΕΟΕ, το ΕΚΒΥ κ.ά., ένωσαν τις δυνάμεις τους για να μελετήσουν την Λεπτομύτα και να προτείνουν συγκεκριμένα μέτρα για την προστασία και τη διάσωσή της.
ΠΗΓΗ
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mania
Επιφανές μέλος
1. ΚΥΝΗΓΙ: είναι γεγονός ότι το κυνήγι , τουλάχιστον στις οικονομικά ανεπτυγμένες χώρες, δεν έχει καμία σχέση με την πρωτόγονη και συχνά <<ρομαντική>> αναμέτρηση του ανθρώπου με τα ζώα για την διατροφή του. Αντίθετα το θέμα του κυνηγιού τείνει σήμερα να πάρει μεγάλες διαστάσεις και ιδιαίτερα στις Μεσογειακές χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας και αποτελεί ένα σοβαρό πρόβλημα για την πανίδα. Στα 1962 υπήρχαν στην Ελλάδα 165.339 κυνηγοί ενώ 20 χρόνια αργότερα 314.427. Στα 1987 σε πληθυσμό 9.740.417 εκδόθηκαν 322.882 άδειες κυνηγιού. Πέρα από το μεγάλο τους αριθμό έχουν στην συντριπτική τους πλειοψηφία παντελή έλλειψη ακόμα και των στοιχειωδών γνώσεων γύρω από τα θηράματα. Ελάχιστοι κυνηγοί θα δίσταζαν να πυροβολήσουν κοκκινόχηνες, νανόχηνες, λεπτομύτες και άλλα σπάνια είδη, είτε σκόπιμα είτε απλά γιατί δεν ξέρουν να τα ξεχωρίζουν από άλλα πιο συνηθισμένα είδη . Ένα άλλο παράλληλο πρόβλημα που επίσης αφορά κυρίως τους υγρότοπους είναι η έντονη παρουσία πολλών κυνηγών εκεί όπου καταφεύγουν πολλά πουλιά , γιατί ο χειμώνας δεν επιτρέπει στα πουλιά κυρίως στις πάπιες, παρυδάτια και άλλα υδρόβια να τραφούν και να ξεκουραστούν ανενόχλητα σε μια ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο του βιολογικού τους κύκλου. Ιδιαίτερα έντονη είναι επίσης η λαθροθηρία σε βάρος μεγάλων θηλαστικών όπως πολύ συχνά είναι και τα περιστατικά οργανωμένης λαθροθηρίας σε βάρος του ζαρκαδιού, του αγριόγιδου (αγριοκάτσικο της Κρήτης). Σε πρόσφατη 1989 τέλος μελέτη αποδείχτηκε ότι πολλές αρκούδες σκοτώνονται κατά την διάρκεια οργανωμένου κυνηγιού αγριόχοιρων.
2. ΣΥΛΛΗΨΗ, ΕΜΠΟΡΙΟ, ΣΥΛΛΟΓΗ ΣΠΑΝΙΩΝ ΕΙΔΩΝ: εκτός από το κυνήγι, σε πολλές Μεσογειακές χώρες είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένη η σύλληψη ειδών της πανίδας με κάθε μέσο ( δίχτυα, παγίδες, ιξόβεργες, κ.α.) είτε για τροφή είτε για διατήρηση σε κλουβιά. Εκατομμύρια πουλιά, κυρίως, στρουθιόμορφα, εξοντώνονται σε χώρες όπως η Κύπρος, η Ιταλία, η Μάλτα κ.λ.π., ιδίως κατά την περίοδο της Φθινοπωρινής μετανάστευσης. Στην χώρα μας το φαινόμενο δεν είναι τόσο έντονο, με εξαίρεση ίσως την Χίο. Σήμερα, η συντριπτική πλειοψηφία των πουλιών που συλλαμβάνονται στη χώρα μας παράνομα είναι πουλιά που διατηρούνται σε αιχμαλωσία για το κελάηδημά τους. Τα πιο συνηθισμένα είδη είναι οι διάφορες σπίζες και κυρίως η καρδερίνα, το λούγαρο, ο φλώρος, το σκαρθάκι, ο σπίνος, η γαλιάντρα, ο αμπελουργός κ.λ.π. Επίσης η ταρίχευση και η εμπορία ταριχευμένων ειδών είναι ένα σοβαρό κίνητρο για το φόνο πολλών εντυπωσιακών πουλιών και θηλαστικών. Ακόμα πολλά σπάνια πουλιά ή ενδημικά είδη ερπετών γίνονται στόχος αλλοδαπών συλλεκτών π.χ. οι νησιώτικες οχιές στην Μήλο που συλλέγονται παράνομα για να πωληθούν σε μουσεία ή συλλέκτες ή το πρόβλημα με τα αυγά και τους νεοσσούς ορισμένων αρπακτικών .
3.ΧΡΗΣΗ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΜΕΝΩΝ ΔΟΛΩΜΑΤΩΝ / “ΕΠΙΒΛΑΒΗ”:οι προσπάθειες ελέγχου των πληθυσμών ορισμένων σαρκοφάγων θηλαστικών, αλλά και πουλιών δηλαδή των λεγομένων <<επιβλαβών>>, είναι ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα και πολυσυζητημένα θέματα σε διεθνές επίπεδο . Τούτο γιατί στη φύση δεν υπάρχουν <<επιβλαβή>> ή ωφέλιμα ζώα. Στην Ελλάδα χρήση δολωμάτων στρυχνίνης για την καταπολέμηση του λύκου, της αλεπούς, του τσακαλιού κ. α. είχε σαν αποτέλεσμα τον αποδεκατισμό αυτών των ζώων από πολλές περιοχές. Όμως οι ακριβείς επιπτώσεις δεν έχουν ακόμα διερευνηθεί, ενώ τα δολώματα σκοτώνουν και τα ζώα που δεν συμπεριλαμβάνονται στους καταλόγους των <<επιβλαβών>> όπως π.χ. η αγριόγατα, στικτοϊκτίδα, ο ασβός, κ. α. Κλείνοντας το κεφάλαιο των απειλών που αντιμετωπίζει η πανίδα στην Ελλάδα σήμερα, θα πρέπει να πούμε ότι πολλά από τα προβλήματα που αναφέρθηκαν, ιδιαίτερα όμως το κυνήγι, επιτείνονται και γίνονται πιο δυσεπίλυτα από την συγκεκριμένη απουσία περιβαλλοντικής εκπαίδευσης ή ευαισθητοποίησης του κοινού παρά την σημαντική πρόοδο που σημειώθηκε τα τελευταία χρόνια στον τομέα αυτό.
Τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει να διαφαίνεται μια παγκόσμια τάση για ευαισθητοποίηση του κόσμου απέναντι στο πρόβλημα της εξαφάνισης των ειδών. Παρόλα ταύτα μπορεί κανείς να σκεφτεί “τι κακό θα συμβεί αν εξαφανιστεί η φώκια ή ο γυπαετός ή ένα σπάνιο είδος πεταλούδας από την Ελλάδα;”. Τα επιχειρήματα είναι πολλά. Πρώτον με την εξαφάνιση των ειδών χάνεται ένα γενετικό απόθεμα που μπορεί να φανεί κάποια στιγμή χρήσιμο στον άνθρωπο. Ένα δεύτερο επιχείρημα είναι ηθικό και αφορά στο ότι και οι άλλες μορφές ζωής εκτός από τον άνθρωπο έχουν δικαίωμα ζωής πάνω στον πλανήτη μας. Ακόμη και η επιστήμη μας διδάσκει ότι ο άνθρωπος εξελίχθηκε σε αυτό που είναι σήμερα μαζί με τους άλλους οργανισμούς και όχι από μόνος του. Το τρίτο επιχείρημα αφορά σε όλη τη λειτουργία της γης. Όλα τα φυτά και τα ζώα παίζουν κάποιο ρόλο στη διατήρηση της ζωής. Τα φυτά παράγουν οξυγόνο και ρυθμίζουν την ποσότητα διοξειδίου του άνθρακα, ενώ οι μικροοργανισμοί και πολλά ζώα μετατρέπουν την μικρή ύλη σε χρήσιμα συστατικά. Επίσης λαμβάνονται μέτρα από το κράτος όταν κάποιο είδος έχει εξαφανιστεί. Χαρακτηριστικά στην Ιταλία, έπειτα από πολύχρονες πιέσεις, δημιουργήθηκε ένα θαλάσσιο πάρκο για να προστατεύει τις μεσογειακές φώκιες που στο μεταξύ όμως είχαν εξαφανιστεί.
Ας επιστρέψουμε τελειώνοντας στην ευαισθητοποίηση του κόσμου. Οι άνθρωποι μπορεί να ευαισθητοποιούνται ,αλλά κυρίως δεν πρέπει να έχουν άγνοια για το τι σημαίνει εξαφάνιση ενός είδους. Η άγνοια αυτή έχει δύο επίπεδα. Το πρώτο αφορά στις ελλείψεις στη γνώση γύρω από τον τρόπο ζωής, τις συνήθειες, τη συμπεριφορά τους. Πρέπει να ξέρουμε τι ακριβώς πρέπει να κάνουμε για να είμαστε αποτελεσματικοί. Ένα πρώτο στάδιο γνώσης είναι η κατάρτιση ενός καταλόγου των απειλούμενων ειδών σε τοπικό, εθνικό και διεθνές επίπεδο .Οι κατάλογοι αυτοί είναι γνωστοί σαν Κόκκινα Βιβλία. Το δεύτερο επίπεδο άγνοιας αφορά τον κοινό πολίτη. Συνήθως οι άνθρωποι ενοχλούνται και κινητοποιούνται μόνο για κάτι που συμβαίνει στην αυλή τους. Από όλα αυτά ξεφεύγουν κυρίως οι νέοι που είναι και το πιο ευαίσθητο κομμάτι της κοινωνίας μας. Εκτός από την άγνοια, υπάρχουν και οικονομικά συμφέροντα λίγων ή πολλών ανθρώπων.
Ας ελπίσουμε, λοιπόν, ότι θα μπορέσουμε να επιστρέψουμε στα παιδιά μας τη φύση όπως εμείς την κληρονομήσαμε από τους προγόνους μας ή να ακολουθήσουμε την αρχαία κινέζικη παροιμία: “Κάθε γενιά φυτεύει δέντρα στη σκιά των οποίων θα ξεκουράζεται η επόμενη γενιά”.
ΠΗΓΗ
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mania
Επιφανές μέλος
του Δημήτρη Μπούσμπουρα
[FONT=verdana, arial]Το γεράκι που φωλιάζει μαζί με τα περιστέρια[/FONT]
Όλοι όμως συμφωνούν με τη διαπίστωση του BirdLife International ότι τις τελευταίες δεκαετίες η μείωση των πληθυσμών του είναι ραγδαία. Εξάλλου, από πολλά άλλα χωριά έχει ήδη εξαφανιστεί, όπως και από πολλές χώρες της Ευρώπης.
[FONT=verdana, arial]Τι πρέπει να γίνει για τη σωτηρία των Κιρκινεζιών[/FONT]
Όταν κανείς ξεκινάει την παρατήρηση πουλιών, ένα από τα πρώτα πουλιά που μαθαίνει να ξεχωρίζει είναι το βραχοκιρκίνεζο και με αυτό ως πρότυπο ταυτοποιεί τα υπόλοιπα γεράκια. Συγκρίνει το μέγεθος, το χρώμα, τα σχέδια στην ουρά, το μέγεθος της οφθαλμικής λωρίδας, τον τρόπο πετάγματος κ.λπ.. Το κιρκινέζι όμως, είναι πραγματικά δύσκολο για τον αρχάριο παρατηρητή πουλιών.
Οι διαφορές του από το παρόμοιο και πολύ συγγενικό του βραχοκιρκίνεζο είναι οι εξής: Είναι πιο ανοικτόχρωμο από κάτω, τα χρώματα από πάνω είναι πιο απαλά και στο αρσενικό, τα δευτερεύοντα καλυπτήρια στις φτερούγιες έχουν μπλε-γκρι χρώμα. Το πέταγμά του είναι πιο ενεργό, ενώ ο μετεωρισμός (πέταγμα επί τόπου για την αναζήτηση της λείας) διαρκεί έως 6 δευτερόλεπτα. Τότε μπορούμε επίσης να διακρίνουμε, ότι η ουρά του είναι γωνιώδης καθώς τα δύο μεσαία εξωτερικά πηδαλιούχα (μεγάλα φτερά της ουράς) είναι μεγαλύτερα.
Τον χειμώνα είναι απίθανο να τα δούμε στη χώρα μας, εκτός από εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις. Νωρίς την άνοιξη, όταν επιστρέφουν από την Αφρική όπου ξεχειμώνιασαν, θα τα δούμε σε μεγάλες ομάδες σε στήλους της ΔΕΗ ή του ΟΤΕ, ή όλα μαζί σε μεμονωμένα δέντρα στον κάμπο.
Μετά διασπείρονται στις θέσεις αναπαραγωγής. Η μεγάλη πλειοψηφία συγκεντρώνεται στα χωριά, όπου φωλιάζουν σε παλιά σπίτια ή αποθήκες. Πολλές φορές συγκεντρώνονται πολλές δεκάδες σε μια παλιά αποθήκη.
Στο τέλος του καλοκαιριού, μετά την αυτονόμηση των νεοσσών, μαζεύονται σε μεγάλες ομάδες και κουρνιάζουν το βράδυ όλα μαζί σε συστάδες δέντρων, δίπλα ή μέσα στα χωριά στη Θεσσαλία, ή σε πάρκα όπως στην Τρίπολη ή στα Γιάννενα. Αυτή την εποχή παρατηρούνται ομάδες πολλών εκατοντάδων σε μερικές περιοχές.
Μεταναστεύουν σε ευρύ μέτωπο προς την Αφρική αλλά δεν γνωρίζουμε ακόμη τους μεταναστευτικούς διαδρόμους και τον ακριβή τόπο προορισμού των πληθυσμών που αναπαράγονται στην Ελλάδα. Οι δακτυλιώσεις που έκανε η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία δεν έχουν ακόμη αποδώσει.
Η εξάπλωση του είδους περιλαμβάνει όλες τις ανοικτές περιοχές της Παλαιοαρκτικής (από Ισπανία έως την ΒΑ Κίνα και την Β. Αφρική) με στεπικού τύπου ενδιαιτήματα, καλλιέργειες σιτηρών, λιβάδια, φρύγανα και ξηρές ανοικτές μερικώς δασοσκεπείς εκτάσεις.
Οι μεγάλες εκτάσεις με σιταροχώραφα μοιάζουν με τη στέπα. Θα μπορούσαμε να τις ονομάσουμε ψευδοστεπικές. Τα κιρκινέζια προσαρμόστηκαν άριστα σε αυτές. Όπως και στα ανοικτά τοπία στις στέπες και στις σαβάνες κυνηγάει ακρίδες και τον αγαπημένο του "μεζέ", τους κρεμυδοφάγους (Grylotalpidae).
Σε ένα μικρό ποσοστό η διατροφή του περιλαμβάνει ποντίκια και σαύρες. Όταν οι αγρότες καίνε τις καλαμιές, τα βλέπουμε μαζί με τους πελαργούς να κυνηγάνε τα ποντίκια και τις ακρίδες που προσπαθούν να ξεφύγουν.
Οι αγρότες το ξέρουν αυτό και τα προστατεύουν. Καθώς όμως η σχέση των κατοίκων της υπαίθρου με τη γη δεν είναι αυτή που ήταν παλαιότερα, οι νέοι έχουν συχνά άγνοια για τη φύση γύρω τους. Πολλές αποικίες στη χώρα μας εξοντώθηκαν με τα αεροβόλα για διασκέδαση.
Οι αλλαγές στη γεωργία με την εντατικοποίηση των καλλιεργειών, τις αρδεύσεις, τη χρήση εντομοκτόνων, την καταστροφή των φυτοφρακτών και των χέρσων εκτάσεων, έχουν περιορίσει τη διαθέσιμη τροφή για το κιρκινέζι. Τα λιβάδια και οι αγραναπαύσεις που είναι οι καλύτεροι χώροι διατροφής στον κάμπο, περιορίζονται, δίνοντας τη θέση τους σε εντατικές αρδευόμενες καλλιέργειες.
Σε άλλες περιοχές η υπερβόσκηση και η καταστροφή της βλάστησης έχει δημιουργήσει σοβαρό πρόβλημα λόγω διάβρωσης, ενώ σε λοφώδεις και ορεινές, η εγκατάλειψη της κτηνοτροφίας οδηγεί σε πύκνωση της βλάστησης, καθιστώντας ακατάλληλο το ενδιαίτημα για το είδος.
Δεν γνωρίζουμε ακόμη αν η χρήση εντομοκτόνων και άλλων φυτοφαρμάκων επηρεάζουν την αναπαραγωγή του είδους, ούτε ποιές είναι ακριβώς οι απειλές για το είδος στις περιοχές της Αφρικής όπου ξεχειμωνιάζει. Σήμερα πια δεν μπορεί να είναι κανείς σίγουρος για πράγματα αυτονόητα: ότι τα χελιδόνια και τα κιρκινέζια θα ξανάρθουν την άνοιξη, ότι θα γεννήσουν αυγά που θα εκκολαφθούν, ότι θα μεγαλώσουν κανονικά τους νεοσσούς τους...
Η ΕΟΕ μελετά το είδος συστηματικά, κάνει δακτυλιώσεις και συγκεντρώνει στοιχεία εδώ και 5 χρόνια. Έτσι, έχει εντοπίσει τις μεγαλύτερες αποικίες σε περισσότερους από 15 νομούς. Το κιρκινέζι είναι η σημαία μας για τη διατήρηση του περιβάλλοντος στις αγροτικές εκτάσεις. Επειδή λοιπόν κάθε πληροφορία για τη σημερινή ή την παλαιότερη εξάπλωσή του είναι πολύτιμη, μπορείτε να επικοινωνείτε με τον συντάκτη αυτού του άρθρου στα γραφεία της Θεσσαλονίκης.
ΠΗΓΗ
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mania
Επιφανές μέλος
Πρώτες βοήθειες για τραυματισμένα πουλιά
Αν έχετε βρει κάποιο τραυματισμένο, άρρωστο, εξαντλημένο ή ορφανό άγριο πουλί παρακαλούμε επικοινωνήσετε το συντομότερο δυνατόν με το Ελληνικό Κέντρο Περίθαλψης ʼγριων Ζώων. Ένας επιπλέον λόγος για αυτό είναι ότι με την εμφάνιση του ιού Η5Ν1 της γρίπης των πτηνών είναι απαραίτητο να τηρούνται συγκεκριμένα μέτρα προφύλαξης για το χειρισμό του. Πέρα από αυτά τα μέτρα προφύλαξης που πρέπει να τηρηθούν, στην περίπτωση που χειριστείτε αρχικά εσείς το ζώο θα πρέπει να έχετε υπόψη σας και ορισμένα πράγματα που έχουν να κάνουν με το χειρισμό του, τόσο για την προσωπική σας ασφάλεια και σωματική ακεραιότητα όσο και για την ασφάλεια του ζώου. Τυχόν λάθος ενέργειες μπορούν να αποβούν εις βάρος του πουλιού. Οι οδηγίες αυτές βασίζονται στα εξής:
Πράξη πρώτη</B>
Βάλτε το πουλί μέσα σε ένα χαρτόκουτο, έτσι που να χωράει άνετα και να μπορεί να σταθεί όρθιο. Τοποθετήστε από κάτω εφημερίδες, σχισμένες σε λουρίδες για να απορροφούν τις κουτσουλιές του. Ανοίξτε μικρές τρύπες, ώστε να παίρνει αέρα αλλά να είναι σκοτεινά. Το χαρτόκουτο δεν πρέπει να είναι τεράστιο, ούτε και πολύ μικρό. Κλείστε το καλά.
Μη το αφήσετε να κυκλοφορεί ελεύθερο γιατί θα χειροτερεύσει τα τραύματά του. Το κουτί και το σκοτάδι είναι η καλύτερη προσωρινή ακινητοποίηση που μπορείτε να προσφέρετε για τα κατάγματά του. Ο,τιδήποτε άλλο θα το ταλαιπωρήσει. Αφήστε το κάμποση ώρα σε ένα ήσυχο και ζεστό μέρος (όχι όμως στον ήλιο) για να ξεπεράσει όσο γίνεται το σοκ.
Πράξη δεύτερη
Τα περισσότερα τραυματισμένα πουλιά δεν πεθαίνουν από την πείνα αλλά από την αφυδάτωση. Δώστε του νερό με ζάχαρη και ίσως ελάχιστο αλάτι με μια σύριγγα από την οποία θα έχετε βγάλει προηγουμένως τη βελόνα. Ίσως χρειαστούν δύο άτομα και μια πετσέτα αν έχει επικίνδυνα νύχια.
Για να το πιάσετε σκεπάστε του το κεφάλι με την πετσέτα και κρατήστε το από το σώμα, τα πόδια και την ουρά σαν ανθοδέσμη. Αν το ράμφος του είναι πολύ μυτερό προσέξτε τα μάτια σας. Αν είναι πολύ μικρό ή δεν ανοίγει εύκολα το ράμφος, στάξτε το νερό στα ρουθούνια του. Μη φοβάστε, δε θα πνιγεί. Ξαναβάλτε το στο κουτί και αφήστε το ήσυχο.
Πράξη τρίτη
Μην κάνετε τίποτα άλλο. Μη δώσετε τροφή ή φάρμακα. Μάλλον κακό θα του κάνουν σ'αυτή τη φάση παρά καλό. Αν έχει καιρό να φάει ούτως ή άλλως δε πρέπει να φάει πολύ. Αν έχει φάει πρόσφατα δεν είναι ανάγκη να ξαναφάει τώρα. Έχετε λοιπόν ήδη κάνει το καλύτερο που μπορείτε για να του σώσετε τη ζωή. Απομένει να επικοινωνήσετε με το Ελληνικό Κέντρο Περίθαλψης Αγρίων Ζώων (Ε.Κ.Π.Α.Ζ.) για περισσότερες οδηγίες.
ΠΑΡΤΕ ΜΑΣ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΑΜΕΣΩΣ!
στο 22970 31338
ΠΗΓΗ
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mania
Επιφανές μέλος
της Μαρίας Παπαναγιωτοπούλου
Αρσενικά και θηλυκά έχουν το ίδιο μικρό μέγεθος, δεν ξεπερνούν τα 43-48 εκατοστά, όμως τα θηλυκά είναι γενικά πιο σκουρόχρωμα στο κεφάλι, με ανοιχτόχρωμα μάγουλα που τα διασχίζει μια σκούρα γραμμή, ενώ το σώμα τους έχει ξανθοκάστανο χρώμα.
Περπατούν με δυσκολία στη στεριά και σπάνια παρατηρούνται να πετούν κάνοντας μόνο τις απαραίτητες μετακινήσεις για τη μετανάστευση. Είναι όμως ταχύτατα στην κίνησή τους μέσα στο νερό, χρησιμοποιώντας για προώθηση την ιδιόμορφη ουρά τους.
Τα Κεφαλούδια αναπαράγονται σε μικρά ρηχά έλη γλυκού ή υφάλμυρου νερού, τα οποία όμως συνδέονται με μεγαλύτερα υγροτοπικά οικοσυστήματα. Τέτοιου είδους υγρότοποι έχουν συχνά εποχιακό χαρακτήρα δηλαδή δημιουργούνται από ανοιξιάτικες πλημμύρες και ξηραίνονται το καλοκαίρι, όμως χαρακτηρίζονται ως ιδιαίτερα παραγωγικοί καθώς είναι πλούσιοι σε υδρόβια βλάστηση και ασπόνδυλα. Το χειμώνα, τα Κεφαλούδια προτιμούν μεγάλης έκτασης υφάλμυρες ή αλμυρές λίμνες.
Η οικολογία του είδους παρουσιάζει αρκετά ενδιαφέροντα και παράξενα σημεία. Η σωματική τους κατασκευή τα κάνει να είναι περισσότερο εξαρτημένα από το υγρό στοιχείο από ότι τα άλλα είδη παπιών. Επίσης είναι ένα από τα λίγα είδη υδροβίων πουλιών που περνάει δύο πτερόροιες τον χρόνο, μία κατά την αναπαραγωγή και μία κατά το χειμώνα, με αποτέλεσμα κατά τη διάρκεια της πτερόροιας να μην μπορούν να πετάξουν καθόλου.
Το χειμώνα σχηματίζουν μεγάλα κοπάδια, όμως την άνοιξη σκορπίζονται σε μικρές ομάδες για την ανεύρεση κατάλληλων περιοχών για αναπαραγωγή. Επειδή τα έλη που προτιμούν για να φωλιάσουν είναι περιοδικού χαρακτήρα και σχηματίζονται σε διαφορετική έκταση κάθε χρόνο ανάλογα με τις εκάστοτε καιρικές συνθήκες, τα Κεφαλούδια έχουν προσαρμοστεί ανάλογα, έχοντας εξελιχθεί έτσι ώστε να γεννούν αργότερα από τα άλλα είδη παπιών κι επίσης να γεννούν πολλά αυγά. Αν και το αναπαραγωγικό τους δυναμικό είναι ιδιαίτερα υψηλό (φτάνει ως το 80%), ωστόσο λίγα ώριμα πουλιά αναπαράγονται κάθε χρόνο, με αποτέλεσμα στο σύνολο του πληθυσμού, η αναπαραγωγική επιτυχία να είναι σχετικά χαμηλή.
Η εξάρτηση των Κεφαλουδιών από τα εποχιακά έλη και τους μικρούς ρηχούς υγροτόπους που σχηματίζονται ευκαιριακά, αποτελεί και τη μεγαλύτερη απειλή για την επιβίωσή τους καθώς τέτοιες περιοχές είναι που δέχονται τη μεγαλύτερη πίεση για αποξήρανση και απόδοση στη γεωργία ή την κτηνοτροφία.
Επίσης οι παρεμβάσεις στην υδρολογία εκτεταμένων υγροτοπικών συστημάτων με τον έλεγχο των πλημμυρών, τα αναχώματα και τα φράγματα, τα αρδευτικά δίκτυα, τις αποστραγγίσεις και τις υπερβολικές γεωτρήσεις, έχουν διαταράξει τον υδρολογικό κύκλο και έχουν εξαφανίσει σχεδόν τα εποχιακά έλη.
Το Κεφαλούδι, είναι πλέον ένα από τα σπανιότερα είδη πουλιών στον κόσμο, με παγκόσμιο πληθυσμό που δεν ξεπερνά τα 15.000 άτομα. Η σημερινή κατανομή του είναι έντονα κατακερματισμένη, παρουσιάζοντας κυρίως δύο υποπληθυσμούς, ένα στη δυτική και ένα στην ανατολική Μεσόγειο, τη Μαύρη Θάλασσα και την Κασπία. Ο δυτικός υποπληθυσμός είναι επιδημητικός και αποτελείται από περίπου 1000 άτομα που αναπαράγονται κυρίως στην Ισπανία αλλά και στην Αλγερία και στην Τυνησία. Ο ανατολικός πληθυσμός είναι μεγαλύτερος και μεταναστευτικός.
Τα Κεφαλούδια γεννούν κυρίως στην Τουρκία, όπου βρίσκεται και ο μεγαλύτερος παγκόσμια πληθυσμός τους με 200-300 ζεύγη, ενώ λιγότερα αναπαράγονται στη Ρωσία, στο Ιράν και περιστασιακά στη Ρουμανία.
Αξίζει να αναφερθεί ότι στις αρχές του αιώνα, ο πληθυσμός του Κεφαλουδιού υπολογιζόταν σε πάνω από 100.000 άτομα, ενώ σήμερα έχει μειωθεί κατά τα 4/5. Κεφαλούδια φώλιαζαν στην Ιταλία, στην Κορσική, στο Μαρόκο, στην Ουγγαρία, στην Αλβανία και υπάρχουν αναφορές και για την Ελλάδα.
Από τη δεκαετία του 80 το Κεφαλούδι εμφανίζεται σχεδόν κάθε χρόνο στους υγροτόπους της Μακεδονίας και της Θράκης σε μικρούς αριθμούς. Όμως από το 1990 έχει παρατηρηθεί μια κατακόρυφη αύξηση των ατόμων που επισκέπτονται τη χώρα μας, φτάνοντας το 1997 τον αριθμό ρεκόρ των 2.300 πουλιών στη Λίμνη Βιστονίδα. Η προτίμησή τους για αυτή τη λίμνη είναι φανερή καθώς το σύνολο των πουλιών που έχουν παρατηρηθεί τα τελευταία χρόνια είναι στη Βιστονίδα, με εξαίρεση ελάχιστα και μεμονωμένα άτομα στις λίμνες Ισμαρίδα και Κερκίνη.
Ακόμα δε γνωρίζουμε τι είναι αυτό που έλκει τα Κεφαλούδια στη Λ.Βιστονίδα και μάλιστα σε συγκεκριμένες θέσεις της όπως το νοτιοανατολικό τμήμα όπου εκβάλλει ο ποταμός Τραύος. Επίσης δεν γνωρίζουμε αν αυτά τα πουλιά προέρχονται από τη Τουρκία ή από τη Ρωσία.
Με τη χρηματοδοτική βοήθεια της Ολλανδικής οργάνωσης για την προστασία των πουλιών (Vogelbescherming), ξεκίνησε από τον Οκτώβριο του 1998 η συστηματική φύλαξη και παρακολούθηση του κεφαλουδιού στη Λ.Βιστονίδα, που περιλαμβάνει συνεργασία με Τούρκους και Ισπανούς ειδικούς.
ΠΗΓΗ
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mania
Επιφανές μέλος
του Κώστα Παπακωνσταντίνου
Το είδος προτιμάει τα ήσυχα μέρη των υγροτόπων με πλούσια υδρόβια βλάστηση και κυρίως τους εκτεταμένους καλαμιώνες που διακόπτονται από διάσπαρτα τμήματα ανοιχτού νερού. Εκεί η Βαλτόπαπια κρύβεται και φωλιάζει ενώ επίσης τη βρίσκουμε σε μικρές λίμνες με πυκνόφυτες όχθες, σε κανάλια, σε περιοχές με νούφαρα και αλλού. Συνήθως την βλέπουμε για λίγο, είτε να κάθεται στη άκρη των καλαμιώνων είτε να πετάει από το ένα άνοιγμα στο άλλο. Κατά τη μετανάστευση και το χειμώνα μπορεί να βρεθεί για μικρά χρονικά διαστήματα και σε πιο ανοιχτά νερά, σε κοπαδάκια.
Η Βαλτόπαπια έχει ευρεία γεωγραφική κατανομή φωλιάζοντας από τη Δυτική Ευρώπη και τη Βόρεια Αφρική μέχρι την Δυτική Κίνα. Ξεχειμωνιάζει νότια από αυτές τις περιοχές
Σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις ο παγκόσμιος πληθυσμός της μπορεί σήμερα να μην ξεπερνά τα 50.000 άτομα και κατά άλλους τα 25.000. Έτσι η Βαλτόπαπια, μέσα σε λίγα χρόνια, από είδους που κυνηγιόταν ελεύθερα, όχι μόνο πέρασε στα προστατευμένα, αλλά πλέον βρήκε αναγκαστικά θέση στο θλιβερό κατάλογο των Παγκόσμια Απειλούμενων Ειδών του BirdLife International.
Κανείς δεν γνωρίζει με βεβαιότητα τους λόγους για τους οποίους η Βαλτόπαπια βρέθηκε σ αυτή τη δύσκολη θέση, καθώς μόλις πριν τριάντα χρόνια απαντούσε σε αφθονία. Δύο όμως λόγοι φαίνονται να είναι σημαντικοί. Ο πρώτος έχει να κάνει με το γεγονός ότι αυτό το είδος προτιμούσε την περιφέρεια των υγροτόπων και τις μικρές ρηχές λιμνούλες όπου φώλιαζε. Αυτές ακριβώς οι περιοχές έχουν γνωρίσει και τη μεγάλη μανία των αποξηράνσεων, επιχωματώσεων και μετατροπών που έπληξαν τους ελληνικούς και ευρωπαϊκούς υγρότοπους. Ο δεύτερος λόγος αφορά στο κυνήγι καθώς μεγάλοι της αριθμοί σκοτώνονταν εύκολα από κυνηγούς οι οποίοι μάλιστα χαρακτήριζαν το είδος μάλλον "χαζό" και εύκολο να χτυπηθεί.
Στην Ελλάδα η Βαλτόπαπια ήταν παλαιότερα κοινή και διαδεδομένη όμως σήμερα απαντά σε πολύ μικρούς πληθυσμούς. Εκτιμάται ότι δεν φωλιάζουν περισσότερα από 250 ζευγάρια, τα πιο πολλά στο Βάλτο της Ροδιάς στον Αμβρακικό, τα υπόλοιπα σκόρπια κυρίως στους υγρότοπους της Ηπείρου και της Μακεδονίας και ελάχιστα πιο νότια μέχρι την Πελοπόννησο στη Στυμφαλία. Καλές περιοχές για το είδος είναι η λίμνη Χειμαδίτιδα στη δυτική Μακεδονία και το μικρό έλος Καλοδίκι κοντά στην Πάργα. Το χειμώνα απαντούν μικροί αριθμοί μέχρι και στην Κρήτη ενώ κατά τη μετανάστευση μπορεί να παρατηρηθούν ορισμένα κοπάδια στην Κερκίνη, στο Δέλτα του Σπερχειού και αλλού.
Η καταστροφή των ελληνικών βιοτόπων έχει πλήξει πολύ άσχημα τη Βαλτόπαπια, ενώ το παράνομο κυνήγι έχει επιδεινώσει ακόμα περισσότερο την κατάσταση. Συχνά μερικοί ντόπιοι κυνηγοί μπαίνουν και κυνηγούν μέσα στο βάλτο της Ροδιάς και στο Καλοδίκι κατά τη διάρκεια μάλιστα της αναπαραγωγικής περιόδου.
Το Διεθνές Σχέδιο Δράσης για τη Βαλτόπαπια δίνει συγκεκριμένες οδηγίες για τη σωτηρία αυτού του σπάνιου πλέον είδους. Όμως, το πιο σημαντικό βήμα πρέπει να γίνει από την ελληνική κυβέρνηση που θα πρέπει κάποτε να δείξει ότι οι νομοθεσίες για την προστασία των υγροτόπων και για το κυνήγι είναι για να εφαρμόζονται και όχι για να γεμίζουν κάποιες σελίδες.
ΠΗΓΗ
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mania
Επιφανές μέλος
Μία από τις πρώτες επιτυχίες του δικτύου των caretakers ήταν αναμφίβολα η επιβεβαίωση της πληροφορίας για την εμφάνιση αγριόγαλων στο Θεσσαλικό κάμπο. Υπήρξαν επίσης αναφορές κατοίκων για εμφάνιση αγριόγαλων και στη περιοχή της Κάρλας που όμως δεν μπορέσαμε να επιβεβαιώσουμε. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που μπορέσαμε να συγκεντρώσουμε, ο αγριόγαλος φώλιαζε στην περιοχή του Θεσσαλικού κάμπου, ιδιαίτερα στα νότια του Νομού Λάρισας, τουλάχιστον μέχρι και την δεκαετία του 1980. Δεν υπήρχε σε μεγάλους αριθμούς. Ωστόσο αποτελούσε ένα συνηθισμένο είδος. Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία κάτοικοι της περιοχής γνωρίζουν το είδος πολύ καλά, σε αντίθεση με τους νεότερους για τους οποίους αποτελεί μάλλον κάτι άγνωστο.
Για πολύ καιρό πιστεύαμε ότι το είδος είχε εξαφανισθεί από την Ελλάδα, ήδη από την δεκαετία του 1960. Βασικές αιτίες γι΄ αυτό θεωρούνται η εντατικοποίηση της γεωργίας (κυρίως τα φυτοφάρμακα), καθώς και το κυνήγι νόμιμο ή παράνομο. Έτσι ο οδηγός του Peterson στην ελληνική του έκδοσή (χ.ε.1980, σελ.132, χάρτης κατανομής) αναφέρει ότι το είδος "στην Ελλάδα έχει εξοντωθεί σαν κλωσσοπούλι". Κάποιες πληροφορίες κατά καιρούς από ντόπιους, που ανέφεραν την ύπαρξη αγριόγαλων στον Θεσσαλικό κάμπο, δεν είχαν θεωρηθεί αξιόπιστες, με βάση την αντίληψη ότι το είδος είχε εξαφανισθεί από την Ελλάδα.
Ο αγριόγαλος είναι ένα μεγάλο πουλί της στέπας, που ζει σε μικρές ή μεγάλες ομάδες. Έτσι εξηγείται η προτίμησή του για ψευδοστεπικά τοπία, ανοιχτά από όλες τις πλευρές, με μεγάλο οπτικό πεδίο. Στην Θεσσαλία προτιμά μεγάλα χωράφια όπου καλλιεργούνται συνήθως κτηνοτροφικά φυτά ή σιτηρά. Για καλύτερη εποπτεία της περιοχής ανεβαίνει σε μικρά υψώματα που υπάρχουν στο Θεσσαλικό κάμπο, τις γνωστές στην τοπική διάλεκτο μαγούλες. Οι προφυλάξεις αυτές δικαιολογούνται καθώς έχει μεγάλη απόσταση φυγής.
Η θηλυκή γεννά 3-4 αυγά που επωάζει για τρεις εβδομάδες. Παρά το μέγεθός της η θηλυκή δεν γίνεται ορατή εξαιτίας του κρυπτικού φτερώματος που διαθέτει. Οι νεοσσοί είναι φολεόφυγοι, με ταχύτατη ανάπτυξη. Η θνησιμότητα των νεοσσών είναι μεγάλη. Συνήθως επιβιώνει μόνο ο ένας νεοσσός. Τα νεαρά πουλιά παραμένουν με την μητέρα τους, που τα φροντίζει όλο και λιγότερο, μέχρι το τέλος το καλοκαιριού. Το φθινόπωρο οι θηλυκές και τα νεαρά πουλιά συναντούν τις ομάδες των υπόλοιπων πουλιών. Τα νεαρά αρσενικά ωριμάζουν γενετικά στην ηλικία των 5-6 ετών ενώ τα θηλυκά στην ηλικία των 3-4 ετών.
Η εφαρμογή της νέας ΚΑΠ θα επιφέρει αλλαγές στις υφιστάμενες γεωργικές καλλιέργειες. Γι αυτό είναι σημαντικό κατά την εφαρμογή της νέας ΚΑΠ να γίνει σωστή εφαρμογή των Κωδικών Ορθής Γεωργικής Πρακτικής και να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή σε τυχόν αλλαγή των καλλιεργούμενων ειδών
Σε σχέση με τα πουλιά που παρατηρήθηκαν στο Θεσσαλικό κάμπο δεν γνωρίζουμε ακόμα αν ήταν διαχειμάζοντα ή όχι. Υπάρχουν κάποιες πληροφορίες ότι το είδος φωλιάζει ακόμα, έστω και σποραδικά, στον κάμπο της Θεσσαλίας. Έτσι οι caretakers της περιοχής έχουμε πολλή δουλειά να κάνουμε την άνοιξη και το καλοκαίρι. Ελπίζω και εύχομαι να έχουμε καλές ειδήσεις να γράψουμε σε κάποιο επόμενο newsletter.
ΠΗΓΗ
Ζητώ συγνώμη άν επιβαρήνω το θέμα με φωτο άλλα είναι πιο έυκολο στην ανάγνωση και στην περιέργια άπο ότι ένα ψυχρό λίνκ.
Μάριο σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια άλλα θα προτειμούσα άντι να τα γράψω να τα βοηθήσω
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mania
Επιφανές μέλος
ΠΗΓΗ
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mania
Επιφανές μέλος
''Πλατώνι'', ένα στενά ενδημικό είδος ελαφιού της Ρόδου. Από το πλατυκέρατο αυτό είδος έχουν απομείνει μόνο 50 άτομα .
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mania
Επιφανές μέλος
Ελπίζουν σε καλύτερες μέρες!
Κοινό όνομα:Δελφίνι
Βάρος: 75-110 κιλά
Μήκος: 1,5-2,0 μέτρα (μέγιστο 3,5μ.)
Σχήμα:Λεπτό σώμα, προτεταμένο και μυτερό ρύγχος, ψηλό ραχιαίο πτερύγιο σε σχήμα μισοφέγγαρου, στο μέσο του σώματος
Χρώμα:Το χρώμα της ράχης ποικίλλει (μαύρο, σκούρο μπλε, γκρι), κοιλιά και πλευρά ασπροκίτρινα, ουρά ανοιχτόχρωμη γκρίζα.Βιότοπος:Ζει σε όλες τις ελληνικές θάλασσες, σε μικρές ομάδες
Μέσος όρος ζωής: 20 - 40 χρόνια
Κύριες απειλές: Η έλλειψη τροφής λόγω υπεραλίευσης, η θαλάσσια ρύπανση, η αιχμαλωσία τους από διάφορα αλιευτικά εργαλεία, κυρίως αφρόδιχτα
ΠΗΓΗ
Και αυτό https://www.kynigos.net.gr/meletes/valtopapia.html
Λυπάμε που δεν προσφέρω άρκετά στα ζώα που θέλουν να επιβιώσουν, λυπάμε που δέν μπορώ να προσφέρω περισσότερα άπο όσα ξέρω
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mania
Επιφανές μέλος
Το πρόβλημα στην Ελλάδα δημιουργείται κυρίως από την καταστροφή των δασών, την εντατική υλοτομία με τη μείωση των διαθέσιμων θέσεων φωλιάσματος και την όχληση στους χώρους φωλιάσματος, αλλά και από την υποβάθμιση ή ραγδαία μείωση των κατάλληλων περιοχών κυνηγιού του (ελώδεις εκτάσεις και γεωργικές θέσεις υψηλής βιοποικιλότητας).
Το Δάσος της Δαδιάς, και γενικότερα ο Έβρος, είναι μοναδικής σπουδαιότητας περιοχή για τον κραυγαετό και για όλα τα αρπακτικά πουλιά για πολλούς και ποικίλους λόγους. Η γεωγραφική θέση – πέρασμα μεταναστευτικών πουλιών-, το μωσαϊκό βιοτόπων – εναλλαγή λόφων, ρεματιών, χωραφιών, δασότοπων, βράχων, ξέφωτων-, η σημαντική βιοποικιλότητα – 40 είδη ερπετών και αμφίβιων, 55 είδη θηλαστικών, - αλλά και το ήπιο αποτύπωμα της οικονομικής ανάπτυξης της περιοχής, λύνουν το μυστήριο της εντονότερης παρουσίας αρπακτικών στη συγκεκριμένη περιοχή.
Το WWF Ελλάς θεωρώντας την προστασία του Δάσους της Δαδιάς αναγκαία και μοναδική λύση για την επιβίωση των αρπακτικών πουλιών, έχει μόνιμη παρουσία στην περιοχή από το 1992, διεξάγοντας προγράμματα με στόχο την μακροπρόθεσμη προστασία αυτής και των αρπακτικών, την ευαισθητοποίηση του κοινού και την ανάπτυξη του οικοτουρισμού. Μεταξύ των σημαντικότερων δράσεων είναι η σύνταξη Ειδικής Περιβαλλοντικής Μελέτης του δάσους, η σύνταξη Ειδικού Διαχειριστικού Σχεδίου για τις περιοχές προστασίας, η προώθηση καθιέρωσης της περιοχής ως Εθνικό Πάρκο.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ
Επιστημονικό όνομαAquila pomarina
Kοινό όνομα Kραυγαετός
Άνοιγμα φτερών1,4 μέτρα
Βάρος1,4 κιλά
Μήκος64 εκατοστάΧρώμαΑνοιχτό καστανό με λευκά στίγματα στα φτεράΙδιαίτερο χαρακτηριστικό Οι πλατιές και τετράγωνες φτερούγες, που τις κρατά ελαφρά γυρισμένες προς τα κάτω κατά την πτήση αντίθετα από άλλα αρπακτικά
ΒιότοποςΔάση χαμηλού υψομέτρου, ξέφωτα, μικρά έλη, υγρά λιβάδια ΤροφήΜικρά θηλαστικά, ερπετά, βατράχια, ψάρια, σκουλήκιαΚύριες απειλέςΚαταστροφή δασών, εντατική υλοτομία, αποξήρανση ελωδών εκτάσεων
ΠΗΓΗ
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mania
Επιφανές μέλος
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΕπιστημονικό όνομαelecanus crispus
Κοινό όνομα: Αργυροπελεκάνος
Χρώμα: Το μεγαλύτερο από τα δύο είδη πελεκάνων της Ευρώπης. Έχει αργυρόλευκο πτέρωμα με σκουρότερο το πάνω μέρος των φτερούγωνΜήκος:
Με άνοιγμα φτερών: 3,20 μέτρα
Βάρος:10-12 κιλά
Βιότοπος: Φωλιάζει σε λίμνες και παράκτιους υγρότοπους με ρηχές λιμνοθάλασσες
Κύριες απειλές: Καταστροφή βιοτόπων (αποξηράνσεις ή άλλες επεμβάσεις σε υγρότοπους) και έντονο κυνήγι που δημιουργεί σοβαρά προβλήματα, ιδιαίτερα την Άνοιξη (αναπαραγωγική περίοδος)
ΠΗΓΗ
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mania
Επιφανές μέλος
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]BPYΞEΛΛEΣ [/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Tου Π. ΠANTEΛH [/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]H Kαρέτα Kαρέτα, με συνήγορο την Kομισιόν, ζητεί...από το Eυρωπαϊκό Δικαστήριο να καταδικάσει την ελληνική αδιαφορία για την προστασία της. Tο σπάνιο είδος της μεσογειακής θαλάσσιας χελώνας, που έχει καταφύγει στις ζακυνθινές πλαζ για να κάνει τ' αβγά της και να διαιωνίσει τη σπανιότητά της, αντιμετωπίζει προβλήματα «εγκατάστασης». Kαι διεκδικεί τα δικαιώματα «ασύλου», που προβλέπει κοινοτική οδηγία για τα σπάνια είδη από τους «μετανάστες» του ζωικού βασιλείου... [/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Yστερα από μάταιη αναμονή ενός, περίπου, χρόνου να εκδηλωθεί το ελληνικό ενδιαφέρον για την Kαρέτα Kαρέτα, η Kομισιόν ανακοίνωσε χθες ότι αποφάσισε να καθίσει την Eλλάδα στο σκαμνί του κατηγορουμένου. Mε προσφυγή που κατέθεσε στο Eυρωπαϊκό Δικαστήριο, κατηγορεί την Eλλάδα γιατί δεν παρέχει στην Kαρέτα Kαρέτα ικανοποιητική προστασία και σύμφωνη με την κοινοτική οδηγία «Habitats» -που αναφέρεται στους «κατοικήσιμους» φυσικούς χώρους για τα σπάνια είδη του φυτικού και ζωικού βασιλείου. [/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]Οπως τονίζει η Kομισιόν, η οδηγία «Habitats» (43 του 1992) αποτελεί τη βάση της κοινοτικής νομοθεσίας για τη διατήρηση της φύσης. Συγκεκριμένα, προβλέπει μια σειρά από μέτρα, που έχουν σκοπό να προστατεύουν τα σπάνια ζωικά και φυτικά είδη της Eυρωπαϊκής Eνωσης, που κινδυνεύουν να εξαφανιστούν. Στα προστατευόμενα είδη περιλαμβάνεται και η Kαρέτα Kαρέτα, που έχει απόλυτη ανάγκη να γεννά τ' αβγά της ορισμένες περιόδους του χρόνου, σε ορισμένες πλαζ της ανατολικής Mεσογείου. [/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]H πλαζ Λαγανάς της Zακύνθου είναι από τα πιο σημαντικά λίκνα για την αναπαραγωγή της Kαρέτα Kαρέτα. Aλλά η πλαζ αυτή, δυστυχώς, όπως υποστηρίζει η Kομισιόν, έχει γίνει επικίνδυνη για την Kαρέτα Kαρέτα, γιατί έχει υποστεί «βλαβερές» τουριστικές δραστηριότητες. Mια υπηρεσία της Kομισιόν, που επισκέφθηκε την πλαζ, διαπίστωσε τα προβλήματα που εμποδίζουν την αναπαραγωγή της σπάνιας θαλάσσιας χελώνας. [/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif][/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]H πλαζ, αναφέρεται, έχει γεμίσει από παράνομες κατασκευές, σκάφη αναψυχής, αντιηλιακές ομπρέλες... H Kομισιόν ανησύχησε για την ομαλή αναπαραγωγή της Kαρέτα Kαρέτα. Eκρινε ανεπαρκή τα μέτρα στη Zάκυνθο για την προστασία της. Kαι το Δεκέμβριο 1998 έστειλε στην ελληνική κυβέρνηση προειδοποιητική επιστολή -πρώτη φάση της διαδικασίας προσφυγής. Οι ελληνικές αρχές έσπευσαν να διαβεβαιώσουν ότι θα εκδώσουν προεδρικό διάταγμα, που θα προβλέπει τη δημιουργία θαλάσσιου πάρκου για την Kαρέτα Kαρέτα. Aλλά θα έπρεπε να προηγηθούν δύο ακόμη προεδρικά διατάγματα για αποζημιώσεις από την τουριστική αναστάτωση. H διαδικασία, όμως, καθυστερούσε και η Kομισιόν έκρινε απαράδεκτο το γεγονός ότι δεν υπήρχε συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα για την εφαρμογή των μέτρων της οδηγίας «Habitats», που έχει τεθεί σε ισχύ από το 1995. Kαι τον Iούνιο 1999 έστειλε στην ελληνική κυβέρνηση αιτιολογημένη γνώμη -δεύτερη φάση της διαδικασίας προσφυγής. Eκείνη δεν απάντησε. H Kαρέτα Kαρέτα κοιλοπονάει για να γεννήσει τ' αβγά της -χωρίς να βρίσκει μια ήσυχη γωνία. Kαι η Kομισιόν αποφάσισε, επιτέλους, να καθίσει την Eλλάδα στο σκαμνί... [/FONT]
πηγή
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mania
Επιφανές μέλος
Ας δώσουμε ένα τιμητικό θέμα και την αξία τους, άς μάθουμε τι καταστρέφουμε με την αμέλια μας.
S.O.S. Γκιζάνι
Το παιχνίδι "S.O.S. Γκιζάνι" φτιάχτηκε για να διασκεδάσουμε, προστατεύοντας ταυτόχρονα το γκιζάνι.
Το γκιζάνι κινδυνεύει κυρίως από την έλλειψη νερού που υπάρχει στους βιοτόπους του το καλοκαίρι. Σκοπός του παιχνιδιού είναι να σώσουμε τα γκιζάνια (συνολικά ως είδος) από την εξαφάνιση. Αυτό θα γίνει αν βοηθήσουμε κάποια από τα ψάρια να επιβιώσουν κατά την περίοδο της ξηρασίας στη λακκούβα όπου ζουν, έτσι ώστε να αναπαραχθούν την επόμενη άνοιξη και να ξαναγεμίσουν το ρέμα.
Σώσε όσο περισσότερα γκιζάνια μπορείς! Προστάτεψέ τα, φροντίζοντας να υπάρχει πάντα αρκετό νερό στη λακκούβα που ζουν!
ΠΡΟΣΟΧΗ!
Πρόσεξε τις πέτρες, τα ξύλα, τα σκουπίδια, τη ρύπανση, τα καβούρια και τη φωτιά στο δάσος.
Μη στερήσεις από τους γεωργούς το απαραίτητο νερό για το πότισμα των καλλιεργειών τους, μην τους επιτρέψεις όμως και να αντλήσουν περισσότερο νερό από όσο πραγματικά χρειάζονται (πρόσεξε τις αντλίες και τις δεξαμενές νερού).
- Οι πέτρες, τα ξύλα και τα σκουπίδια που παρασύρονται στο ρέμα, εμποδίζουν τη ροή του νερού προς τη λακκούβα με τα γκιζάνια και πρέπει να απομακρυνθούν έγκαιρα.
- Στο παιχνίδι, το καβούρι τρώει τα γκιζάνια και πρέπει επίσης να απομακρυνθεί από τη λακκούβα. Στην πραγματικότητα όμως, τα καβούρια που ζουν στα ρέματα της Ρόδου δεν αποτελούν σοβαρή απειλή για τα γκιζάνια, γιατί τρώνε μόνο τα γέρικα και εξασθενημένα άτομα.
- Οι αντλίες των γεωργών, καθώς γεμίζουν τη δεξαμενή για να ποτίσουν τις καλλιέργειές τους, μειώνουν την ποσότητα του νερού που φθάνει στη λακκούβα με τα γκιζάνια. Πρόσεξε έτσι ώστε να μην αντλούν περισσότερο νερό από αυτό που χρειάζονται. Πρέπει όμως να αφήνεις ταυτόχρονα μια ελάχιστη ποσότητα νερού (ορίζεται με κόκκινη γραμμή) στη δεξαμενή των γεωργών, για να μπορούν και αυτοί να ποτίζουν χωρίς πρόβλημα.
- Το βαρέλι είναι γεμάτο απόβλητα που πέφτοντας στο ρέμα ρυπαίνουν το νερό και απειλούν τα γκιζάνια με άμεση εξαφάνιση. Πρέπει να το απομακρύνεις γρήγορα, πριν προλάβει να αδειάσει το περιεχόμενό του στο ρέμα.
- Οι φλόγες που βλέπεις να εμφανίζονται στο δάσος πρέπει να σβηστούν αμέσως, πριν προκαλέσουν πυρκαγιά. Στο παιχνίδι, όταν το δάσος αρχίζει να καίγεται (πάνω από 4 φλόγες), εμφανίζεται η Πυροσβεστική και αντλεί μεγάλη ποσότητα νερού από το ρέμα, για να σβήσει τη φωτιά. Στην πραγματικότητα, με την καταστροφή του δάσους από την πυρκαγιά αυξάνεται η διάβρωση του εδάφους και μειώνεται η φυσική δυνατότητα συγκράτησης του νερού της βροχής που εμπλουτίζει τα ρέματα (επιφανειακά νερά), αλλά και τα υπόγεια νερά.
https://www.life-gizani.gr/pages/gr/games/index.htm
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.