Oralee
Τιμώμενο Μέλος
Δεν είμαι και τόσο σίγουρη. Πίστεψε με.....Τουλάχιστον από τη μεριά του πατέρα μου, είμαι σχεδόν βέβαιη πως (σε περίπτωση καλέσματος για φαγητό για παράδειγμα) η πρώτη του ερώτηση θα είναι : "θα είναι και η μαμά σου???" και η επόμενη του κίνηση θα είναι να ΜΗΝ έρθει.
Ε ναι. Και δεν θα έρθει. Και την επόμενη φορά θα έρθει εκείνος και όχι η μαμά σου. Έτσι πάνε αυτά. Το πρόβλημα θα το έχεις σε γιορτές αν καλείς κόσμο στο σπίτι - στα τραπέζια ρυθμίζεται άνετα το θέμα. Στις γιορτές απλά θα τους καλείς και τους δύο, δεν θα απαντάς στα σχόλια και θα τους πετάς το μπαλάκι. Αν δεν θέλουν ας μην έρθουν! Δεν θα σκάσεις εσύ!
Dooo η κουβέντα δεν βοηθά. Δεν ακούνε. Είναι ντουβάρια θυμωμένα και εγωιστικά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Oralee
Τιμώμενο Μέλος
Άσε που φοβάμαι να μπω στη διαδικασία "όποιος θέλει έρχεται", διότι με βλέπω να απομένω μόνη.....
Αυτό αποκλείεται. Ούτε να το σκέφτεσαι.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Oralee
Τιμώμενο Μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Oralee
Τιμώμενο Μέλος
αυτό που είπε το κουέ: κάλεσμα και όποιος θέλει έρχεται. Γιατί να χαλαστείς εσύ για κάτι που δε φταις? Ας τα βγάλουν πέρα μόνοι τους.
Και αν τυχόν αρχίσουν να αιωρούνται τασάκια, τους πετάς κλωτσηδόν έξω και την επόμενη με τον κηδεμόνα τους.
Εμένα βασικά αυτό που με προβληματίζει είναι το νυφικό τραπέζι που η μαμά μου θα θέλει να κάτσει μαζί με τον πατριό μου (επιβεβαιωμένο αυτό), ο μπαμπάς μου δεν θα θέλει να τον έχει τόσο κοντά και έτσι θα έχουμε πρόβλημα. Κάποια στιγμή που το συζήτησα με την μαμά μου δε, και της ειπα πως δεν έχει καμία δουλειά κατά την άποψή μου, να κάτσει ο άντρας της στο νυφικό τραπέζι και συνεπώς θα τον βάλω ακριβώς δίπλα μαζί με τα αδέρφια του, εκείνη μου είπε πως με τον άντρα της δεν ..χωρίζει και θα πάει να κάτσει κι εκείνη στο δίπλα τραπέζι μαζί του. Και φυσικά σ' εκείνη την φάση απλά αδιαφόρησα και της είπα πως αν θέλει να κάτσει εκεί ας κάτσει.. Αλλά η αλήθεια είναι πως με προβληματίζει πολύ αυτό.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Oralee
Τιμώμενο Μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Oralee
Τιμώμενο Μέλος
Μια ερώτηση στα παιδιά αυτά που έχουν χωρισμένους γονείς...
Αν χωρίζανε όταν εσείς θα είσαστάν παντεμένοι και είχατε δικές σας οικογένιες θα σας πείραζέ περισσότερο ή λιγότερο ο χωρισμός;
Όσο πιο μικρό είναι το παιδί, τόσο περισσότερο το πειράζει νομίζω και γιατί πολλές φορές οι γονείς το κάνουν "μπαλάκι" όπως είπε η prime, αλλά και γιατί όσο πιο μικρό είναι, τόσο πιο δύσκολο ειναι να καταλάβει πως δεν φταίει εκείνο για το διαζύγιο..
Εμένα οι γονείς μου δεν τσακώνονταν ποτέ μπροστά μου και δεν θυμάμαι ποτέ άσχημο κλίμα. Απλά ήταν παγωμένοι. Όποτε δεν με πείραξε που χώρισαν, δεν ξέρω γιατί.. ακόμα και τότε προσπαθούσα να καταλάβω γιατί δεν με πειράζει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Oralee
Τιμώμενο Μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Oralee
Τιμώμενο Μέλος
Εγώ πάντως ήθελα πάρα πολύ να κάνουν σχέση οι γονείς μου μετά το διαζύγιο, ειδικά η μητέρα μου (ναι, απο 10 χρονών το ήθελα) και στεναχωριέμαι πολύ που τελικά δεν έκανε.
Δεν ξέρω αν αφορμή για το παραπάνω υπήρξαν όσα είπα εγώ, πάντως σε καμία περίπτωση ούτε εγώ θα ήθελα να μην έχουν κάνει άλλες σχέσεις οι γονείς μου. Θα επιθυμούσα βέβαια διακαώς να με είχαν προφυλάξει από κάθε ανάμειξη τρίτων ανθρώπων στην ανατροφή μου και από κάθε ζήλια/κόμπλεξ που άμεσα ή έμμεσα "λούστηκα" εγώ..
Φυσικά κατανοώ ότι η ένταση του έρωτα σε τυφλώνει κάπως, αλλά γι' αυτό λέω πως το δύσκολο δεν είναι να πείσεις ένα παιδί για την ορθότητα ή όχι του διαζυγίου, το δύσκολο είναι να μπορέσεις να σκέφτεσαι πάντα με γνώμονα ΜΟΝΟ του τι θα ήταν καλό για το παιδί και να μη σε απασχολεί καθόλου ο έρωτάς σου. (Μη φανταστείτε πως συνέβη και κάτι τραγικό, όταν όμως είσαι 12 και 15, πράγματα που σε κάποιον μοιάζουν απαρατήρητα για σένα δεν είναι το ίδιο ασήμαντα!)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Oralee
Τιμώμενο Μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Oralee
Τιμώμενο Μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.