crazyhelen
Διάσημο μέλος
Η crazyhelen αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,771 μηνύματα.
12-04-07
12:30
Αυτό αποκλείεται. Ούτε να το σκέφτεσαι.
Δεν είμαι και τόσο σίγουρη. Πίστεψε με.....Τουλάχιστον από τη μεριά του πατέρα μου, είμαι σχεδόν βέβαιη πως (σε περίπτωση καλέσματος για φαγητό για παράδειγμα) η πρώτη του ερώτηση θα είναι : "θα είναι και η μαμά σου???" και η επόμενη του κίνηση θα είναι να ΜΗΝ έρθει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
crazyhelen
Διάσημο μέλος
Η crazyhelen αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,771 μηνύματα.
12-04-07
12:12
Άρα τελικά τα όποια "ψυχολογικά προβλήματα" (πολλάάάά εισαγωγικά) ειδικά αφού περάσουν κάποια χρόνια και συνηθιστεί η νέα τάξη πραγμάτων δεν είναι τόσο το διαζύγιο όσο η ωριμότητα αυτών που το παίρνουν.
Συμφωνώ απόλυτα με την τελευταία σου φράση. Όσον αφορά τα "ψυχολογικά προβλήματα" μέσα ή έξω από εισαγωγικά, λύνονται από τη στιγμή που θα γίνουν αντιληπτά αρκεί και η πηγή των προβλημάτων (βλ. γονείς) ν'αρχίσει να αντιμετωπίζει με ωριμότητα τους ανθρώπους (βλ. παιδιά) που βούτηξε μέσα σ'ένα πρόβλημα για το οποίο δεν εφταιξαν.
Αρχική Δημοσίευση από Κακή Επιρροή:Το ξεκόβεις αυτό το παιχνιδάκι με πυγμή... μην τους αφήσεις να καταστρέψουν την δική σου ευτυχία για δικους τους εγωισμούς
Η εικόνα που έχω στο μυαλό μου για κάποιες τέτοιες στιγμές, περιλαμβάνει και τους 2 μου γονείς. Οποιαδήποτε έλλειψη καταστρέφει το ιδανικό μου.
Άσε που φοβάμαι να μπω στη διαδικασία "όποιος θέλει έρχεται", διότι με βλέπω να απομένω μόνη.....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
crazyhelen
Διάσημο μέλος
Η crazyhelen αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,771 μηνύματα.
11-04-07
16:32
Όταν χώρισαν οι γονείς μου ήμουν 12 χρονών. Ομολογώ ότι δέχτηκα σαν βάλσαμο το διαζύγιό τους, διότι με είχε ταλαιπωρήσει πολύ η κατάσταση "χωρίζουμε" - "δεν χωρίζουμε". Μπορεί να μην έζησα καβγάδες, φωνές και τσακωμούς, όμως η παγωμάρα και η αποξένωση ήταν διάχυτη στην ατμόσφαιρα. Όσο για το αν κουβαλώ απωθημένα και πικρίες...??? Πολλές και για τους δύο. Νιώθω ότι έπαιξαν εις βάρος μου (και εις βάρος της αδελφής μου) μετά το διαζύγιο και με μετέτρεψαν σε κούριερ ειδήσεων και κακιών. Δυστυχώς, ακόμα και σήμερα, παρόλο που έχουν περάσει πολλά χρόνια, υπάρχουν στιγμές που νιώθω ότι τους μισώ και τους δύο, όχι μόνο για αυτά που με ανάγκασαν να περάσω (αυτά να πω την αλήθεια, τα έχω ξεπεράσει) αλλά κυρίως για την χολή που βγάζει ο ένας για τον άλλον, λες και δεν αγαπήθηκαν ποτέ! Με πληγώνει μέχρι και σήμερα αυτή η συμπεριφορά αναμεταξύ τους. Τι κι αν ξαναέφτιαξαν τις ζωές τους???? Η κακία, κακία, και εγώ στη μέση να προσπαθώ να κρατώ τις ισορροπίες...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.